Is Love รักจากนายมาเฟียตัวร้าย ถึง ยัยดวงตก

 ณ ที่บ้านอันแสนจะสงบสุข เวลา18:24 น.

  "แม่คะ กลับมาแล้ว!"

  "......."

 เงียบ.... ไร้เสียงตอบรับ ไม่มีใครอยู่รึไงนะ 

  "พ่อคะ! กลับมารึยัง"

  "......"

 (=A=;; )( ;;=A=) ขวับๆ หันซ้ายหันขวา กวาดตารอบๆ

 ไม่มีใครอยู่ ฉันรีบเดินไปดูที่ห้องรับแขก เผื่อว่าพ่อกลับแม่อาจจะกลับมาในช่วงดึกๆ อาจจะเขียน

โน๊ตทิ้งไว้ก็ได้ 

 อ๊ะ! นั่นไง 

 ฉันรีบเดินไปดูโน๊ตที่วางไว้ใต้แจกันบนโตะกินข้าว

  "...ขอโทษนะแชมเปญลูกรัก ตอนนี้พ่อและแม่อยู่ต่างจังหวัดแล้วทิ้งลูกไว้ที่บ้าน แม่และพ่อต้อง

ขอโทษจริงๆที่เอาลูกมาด้วยไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วงแม่กับพ่อนะ พวกเราสบายดี ยังไงแม่ก็ขอฝากลูก

เรื่องใช้หนี้ให้พ่อและแม่ด้วยละ ขอให้โชคดีนะลูกรัก  จาก แม่และพ่อ"

 .........?!

 โกหกใช่มั้ย.....หรือว่ากำลังฝันอยู่ ใช่ฉันอาจจะฝันร้าย! ถ้ากำลังฝันอยู่ก็รีบตื่นซะแชมเปณ!-A-;

แต่ว่า...นี่ไม่ใช่ความฝัน นี่เป็นเรื่องจริง ฉันควรจะทำยังไงดี

 ปึง! 

 ใครทุบประตู?! 

 ฉันรีบหันตามเสียงและค่อยๆลุกไปดูตรงช่องตาแมวที่ติดไว้หน้าประตู พวกเจ้าหนี้เหรอ!

  "เฮ้ย! เปิดประตูออกมาได้แล้ว จ่ายเงินมาได้แล้ว!"

  "......."

 คิดสิๆแชมเปญ ตอนนี้เธอต้องทำยังไง หนีเหรอ? แล้วจะหนียังไง=A=;;เอาก็เอาวะ! 

 ฉันรีบเปิดประตูใส่หน้าพวกที่อยู่ด้านหน้าประตู จนพวกมันเซจนถอยลงไปชนกัน ฉันเลยรีบวิ่งไป

แถวถนนให่ญ 

  "เฮ้ย! กลับมานะ!"

 พวกมันตะโกนตามหลังฉัน แต่ใครจะหยุดละ หยุดเพื่ออะไร?!  นั่นรถนี่! 

 ตึก เอียด!!

 ฉันวิ่งไปดักหน้ารถที่ขี่ผ่านมา รถคันนั้นรีบหยุดก่อนที่จะโดนฉัน แล้วรีบเปิดประตูขึ้นรถไป 

  "....เธอเป็นใคร!"

  "ขอโทษ แต่ว่าตอนนี้นายช่วยพาฉันออกไปจากที่นี่ได้มั้ย=A=;;"

 ฉันรีบหันไปตอบเจ้าของรถด้วยท่าทางรีบร้อน

  "เหตุผลที่ต้องช่วยละ"

  "ขอร้องละ ช่วยฉันเถอะนะ นายจะให้ฉันทำอะไรก็ได้แต่ว่าช่วยฉันเถอะนะ!"

  "......"

  "นะๆๆ"

 ฉันพยายามขอร้องเจ้าของรถ โดยใช้ลูกตื้อ เพราะตื้อเท่านั้นที่ครองโลก 

  "ก็ได้...."

  "ขอบคุณนะ"

 สุดท้าย เจ้าของรถก็ขับรถพาฉันออกไป จากซอยหน้าบ้านฉันไปที่อื่น 

 แต่เพราะความเหนื่อย และความเย็นจากแอร์รถ จึงทำให้ฉันเผลอหลับไป...

//////////////////////////เม้นด้วยนะคะ เพิ่งเขียนครั้งแรก/////////////////////////////