พยัคร้ายปราบยัยลูกมาเฟีย
เขียนโดย ชมคนไม่เป็นแต่ชมพู่หนะเป็น
วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.41 น.
1) วันต้อนรับน้องใหม่แสนยุ่งยาก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าอันแสนสดใส พระอาทิตย์ยามเช้า สวยงามแสงสีส้ม ของพระอาทิตย์ ลมเย็นๆที่พัดมา ทางหน้าต่าง ตอนนี้ก็เป็นเวลา ตี 5 กว่าๆ เป้นวันเปิดเทอมอันแสนสดใส
" ฮ๊ายย ลมเย็นจังเลยสดชื่นจัง อืมม..อาบน้ำดีกว่าต้องไปเป็นน้องใหม่นี้นานะ ^.^ ชั้นถอดเสื้อผ้า เอาผ้าขุนหนู แล้วก้เข้าห้องน้ำอาบน้ำอุ่นๆ สบายตัวจังเลย ชั้นอาบน้ำแล้วก็ ฮัม เพลงไปด้วย ผ่านไป 10 นาที ชั้นอาบน้ำเสร็จกะว่าจะลงไปกินข้าว ขนมปังกับแยมและก็น้ำส้ม ที่เตรียมไว้ด้านล่าง ชั้นนั่งลงตรงเก้าอี้ ไม้แล้วก็กินขนมปังกับแยม ชั้นรีบกินยัดเข้าปาก ม๊วบ ม๊วบ เพราะรีบ ขนมปังเลยติดคอ ชั้นไอแค็กๆ ชั้นรีบขว้ามือข้างขวาของชั้นหยิบแก้วน้ำส้มที่อยู่ใกล้ๆตัว เอามาดื่มม~ แค๊กๆโอ๊ยติดคอ ยังดีนะเนี้ยที่มีน้ำส้มเตรียมไว้ เอะนี้ 6โมงเช้าแล้วนี้รีบไปดีกว่า ชั้นใส่ร้องเท้านักเรัยนที่อยู่ตรงชั้นวางร้องเท้าหน้าบ้าน กับเอากุญแจ บ้านไปด้วยชั้นเปิดระตู้แล้วบอกลาบ้านว่า ไปละนะคร้าา ชั้นโบกรถใกล้ๆถนนเพื่อจะเรียกรถแท๊กซี่ที่กำลังมา แต่การโบกรถเรียกแท๊กซี่ๆไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ชั้นบ่นไปว่า อั๊ยโบกรถยากจังเลย อย่างงี้้มันจะไปทันไหมเนี้ย ชั้นเดินไปดีกว่าถ้ามันยากขนาดนี้ (ทางฝั่งของสึเนะ) ขึ้นรถสองแถวดีกว่า โบกรถง่ายดีมาละ ผมพูดว่า ไปโรงเรียน บาสึกิ ครับลุง ได้เลยครับผม ผมขึ้นรถแล้วนั่งลงเบาะนุ่มๆสีแดง ผมมองไปทั่วๆ เอะไม่มีใครเลยเหรอเนี้ย -.- อ่านหนังสือดีกว่า
(ทางฝั้งของยูกะ) โอ๊ยเหนื่อยจังเลยอ่ะ เดียวจะถึงละ อีกแค่นิดเดียว อดทนไว้ๆ ยูกะ แข็งแรงหน่อยสิ ฮึบๆ ไฟท์ติงค์(สู้ๆ) เอาละวิ่งมารธรมาแล้ว ย๊ากกก!! พร๊วดๆ ฟิ๊วๆ ถึงแล้วเย้เหนื่อยแทบแย่ แฮะๆ (ทางด้านของสึเนะก็ถึงแล้วเช่นกัน) ถึงแล้วจร้า เสียงลุงหน้ารถบอก ผมเดินไปด้านหน้าของรถ แล้วถามลุงเค้าว่า เท่าไหร่ครับ? ไม่คิดจร้า มาเรียนที่โรงเรียน บาสึกิ ลุงไม่คิดเพราะลุงเคยเป็นอาจารย์ที่นี้มาก่อนหนะสิ เอ้ามองอะไรอยู่ไปสิ ถึงแล้ว ครั...ครับ ของคุณมากครับ -_- (เมื่อเขาเห็นกัน)
" มาพร้อมกันเลยหรอ?
" เทอเป็นใครหนะอยู่ดีๆ ก็มาทัก!?
" ไม่รู้สิชั้นชอบทักมีอะไรรึเปล่าหละ
"ปล่าหนิ จะทักก็เชิญเลย แต่..ชั้นไม่ขอรับคำทักของเทอหรอกนะ
" หนอยนายเจอดีแน่!! -*-
" อ่ะชั้นจะบอกให้อย่างนึงนะ ชั้นหละเกียจผู้หญิงห้าวๆ อย่างเทอมากเลย
" หนอย นายใครห้าวกันยะ เปลี่ยนคำพูดเดียวนี้้เลยนะ นายบ้า!! พูดละยังทำลอยหน้าลอยตาอยู่นั้นแหละ
" อั๊ย เมื่อไหร่จะหยุดพูดเนี้ย เสียงดังเทอรู้ไหม เสียงของเทอหนะ อาจทำลายสมาธิของคนทำเขากำลังอ่านหนังสือเลยนะ อาจจะทำให้โลกนี้แผ่นดินไหวเลยก็ว่าได้ หยุดพูดมากได้แล้ว ยัยห้าว!
" หึ๊ยย นายได้เจอดีแน่นาย กล๊วก ชั้นพุดเบาๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ