[fic] U r my drawing.....จะแก้ไม่แก้...จะเอาไงห๊ะ!

ตอนที่ 13 : กลัวเจ็บ

"น้ำมนต์"

"น้ำมนต์หรอครับ ชื่อเพราะจังเลยครับ"

"เอ่อ...เพราะเว้ย!..แล้วเมิงจะแตะอั๋งเมียกรุอีกนานมั้ยสั-ด ถ้าช้ำขึ้นมาเมิงตายคาตรีนกรุแน่!!" ผมรีบหันไปคว้าเอวน้องมันเข้าหาผมอย่างรวดเร็ว นี่ผมไม่อยู่แค่สามอาทิตย์เองนะ มีหนุ่มๆมาเกาะแกะแล้ว ทำไมพวกคุณไม่เฝ้าน้องมันให้ผมอ่า พวกคุณไม่รักผมแล้วหรอ

"พะพี่ทราย" น้องมันเงยหน้าขึ้นหาผมอย่างตกใจ ผมยิ้มให้มันน้อยๆก่อนจะหันไปหาไอ้ตัวเห็บตัวไรที่มาเกาะน้องมัน นี่ถ้าผมมาไม่ทันนี่ผมจะทำไงเนี่ย

"เมิงกล้ามากนะที่มาจีบเมียกรู!!" ผมชี้หน้าด่ามันแบบเคืองๆ อารมณ์เสียเว้ย แม่ง!! คิดถึงน้องมันจะลงแดงตายอยู่แล้วยังจะมาเจอไอ้ขี้เหล่นี่อีก ให้ตายสิ อารมณ์เสียเว้ยยย!!

"หึ...ใครเมียใครครับ คนน่ารักยังไม่บอกเลยว่ามีแฟนแล้ว ....แล้วนี่ยิ่งเป็นเมียใครคงไม่มีทาง....ขี้ตู่ป่าวพี่ชาย" มันเอามือมาปัดนิ้วผมออกจากหน้ามันอย่างรำคาญๆเหมือนนิ้วผมเป็นแมลงวันที่บินผ่านหน้ามันเลยครับ กวนตรีนกรุและ

"เมิงไปไกลๆตรีนกรุไป...อย่ามายุ่งกับเมียกรุ"

"น่ากลัวจังเลยฮะ...ห้าๆ...เอางั้นก็ได้...ไว้ผมมาหาใหม่นะครับพี่น้ำมนต์ ปีสองนิเทศศาสตร์ พี่น่ารักอย่างที่เค้าว่าจริงด้วย นี่เบอร์ผมนะ" มันพูดเสร็จก็ยืนแผ่นกระดาษเล็กมาให้น้องมันหน้าด้านๆ นี่เมิงเตรียมงานมาขนาดนี้เลยใช่มั้ยไอ้ห่า ขนาดรู้ทั้งชื่อทั้งคณะ เมิงไม่มาดีแน่ ผมรีบคว้าแผ่นกระดาษนั้นมาแล้วขยำทิ้งไปด้านหลังก่อนจะยักคิ้วใส่มัน ห้าๆสะใจเว้ยไอ้อ่อน

"หวงก้างรึไงครับ ไม่เป็นไรฮะ เอาอันนี้ก็ได้" มันหยิบนามบัตรมันออกมาอีกสิบใบ กะผมขยำทิ้งมันก็มีอีก ร้ายนักนะเมิง แต่คราวนี้มันมีมาหมดเลยครับ ทวิตเตอร์ เฟสบุค เอ็มเอสเอ็น เบอร์บ้าน เบอมือถือ เลขที่บ้าน โหยไอ้นี่ไม่เอาเบอร์รองเท้ามาด้วยเลยวะ

ผมมองมันอย่างอึ้ง เมิงนี่หน้าหนากว่าตึกสิบชั้นเลยวะ กรุนับถือ

น้องมันเอื้อมไปหยิบมาหนึ่งใบก่อนจะเอาเข้ากระเป๋าเป้มันไว้ ผมมองมันอย่างน้อยใจ สนใจไอ้อ่อนนั่นด้วยหรอ

"อย่าลืมโทรมานะครับ ไปก่อนนะครับ ผมจะรอนะ" หันมายิ้มให้น้องมันก่อนจะหันมาลาผม เมิงนี่มันกรุนับถือจริงๆ

พอไอ้อ่อนมันเดินจากไป ผมก็หันไปหาน้องมันที่ยืนอยู่ข้างหลัง น้องมันจ้องหน้าผมไม่กระพริบ ผมเห็นจมูกเล็กๆกับตาโตๆนั้นแดงกล่ำ ผมยังน้อยใจเรื่องเมื่อกี้ไม่หายเลยนะ ไม่ต้องมามองแบบนี้ ไม่ใจอ่อนเว้ย ผมเอื้อมมือไปคว้ากระเป๋าเป้สะพายหลังของน้องมันมาถือเอง ก่อนจะจูงมือน้องมันมาที่รถ ผมไม่พูดอะไรกับมันเลยสักคำจนผมเปิดประตูรถให้มันเข้าไปนั่ง มันมองหน้าผมหน่อยๆก่อนจะเอ่ยปากถามผม

"จะพาผมไปไหนฮะ" ผมไม่ตอบครับ อารมณ์เสียอยู่ มันจะรู้มั้ยว่าผมหึงมันมากขนาดไหน ทำไมมันไม่คิดถึงผมเลยสักนิด

"พี่ทรายฮะ.."

ผมเลี้ยวเข้าไปจอดที่คอนโดของผมแล้วดับเครื่อง ก่อนจะเปิดประตูรถฝั่งมันออกเพื่อให้มันออกมา มันมองผมงงๆแต่ก็ยังเดินตามผมที่จูงมือมันขึ้นคอนโด พอถึงห้องของผม ผมก็ดิ่งเข้าครัว หิวน้ำครับขอแก้กระหายหน่อย วันนี้ทั้งวันผมตามหามันทั่วเมือง ผมลงจากเครื่องเมื่อเช้าปั๊บก็รีบโทรหามันปุ๊บ น้องมันดันปิดเครื่องสะนี่ แล้วนี่มันออกไปไหนไม่มีใครรู้สักคน ยังโชคดีครับที่ผมหิวน้ำเลยแวะจะซื้อกาแฟแก้หิวสักหน่อย ดันมาเจอน้องมันกำลังโดนไอ้บ้าตัวควายเผือกที่ไหนไม่รู้วิ่งถ่ายรูปตามน้องมันอยู่ ผมนี่หายหิวเลยครับ แล้วดูสิครับมันยังจะไปเอาเบอร์ไอ้ควายเผือกนั้นมาอีก จะไม่ให้ผมงอนได้ไงครับ

"พี่ทรายฮะ" ผมชะงักมือที่กำลังหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแล้วหันไปมองน้องมัน น้องมันก้มหน้าลงกับอก มือๆเล็กของมันขยำชายเสื้อไว้แน่น ผมทำเป็นไม่สนใจก่อนเดินผ่านมันไป มันรีบคว้าเสื้อผมไว้แล้วเดินตามผมมาที่โซฟา แต่ผมก็ยังทำเป็นไม่สนใจมันอีก ผมนั่งลงแล้วเปิดทีวีดู มันก็ยังยืนอยู่ข้างๆโซฟาที่ผมนั่ง หน้ามันเหมือนจะร้องไห้เลยครับ น่ารักชะมัด น่าฟัดสุดๆ

"พี่ทรายฮะ" มันเรียกผมอีกครั้ง คราวนี้เสียงมันสั่นๆ ชัดเลยครับ มันกำลังจะปล่อยโฮอีกรอบแล้ว

ผมคว้าเอวมันมานั่งตักแล้วหอมแก้มมันดังฟอด หอมชะมัด คิดถึงมากเลยครับ สามอาทิตย์ที่ผมไม่ได้เห็นหน้ามันเต็มๆ มันจะคิดถึงผมบ้างมั้ย เหมือนที่ผมกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ สามอาทิตย์ที่ผ่านมาผมแทบขาดใจ อยากจะได้ยินเสียงหรือหน้ามันให้ชื่นใจ แต่ผมก็ไม่มีเวลาขนาดนั้น ดังนั้นตอนนี้ผมขอชดเชยหน่อยละกัน

"พี่ทราย..." จะเรียกอะไรนักหนาหะ ไม่รู้รึไงไอ้สีหน้าที่เมิงทำตอนนี้มันกระตุ้นอารมณ์อยากกรูมาก

"จะพูดก็พูดสิ" มันเชยคางมันขึ้น แล้วจุ๊บหนักๆที่ปากแดงของมัน หน้ามันขึ้นสีทันทีเลยครับ

"พี่ทรายเป็นอะไรทำไมไม่พูดกับผม ไม่มองหน้าผม....แล้วหายไปไหนมา...ทิ้งผมไว้ได้ยังไง...พี่ทรายนิสัยไม่ดี" พอให้พูดนี่ก็พูดไม่หยุดเลยนะ มันทุบต้นแขนผมดังตุบๆ แต่ไม่เจ็บหรอกครับ แรงยังกะตดมด น่ารักดีครับ ตลกดี

"สนใจด้วยหรือไงว่าพี่ไม่พูดด้วย มีคนให้โทรคุยด้วยแล้วนี่" มันเอียงคอทำท่างงใส่ผม ก่อนที่มันจะร้องอ๋อออกมา

"อ๋อ...จอมทัพนะหรอฮะ...ผมแค่เห็นว่าพี่ทรายรำคาญผมเลยรับๆไว้อย่างนั้นเอง ผมกลัวพี่ทรายอารมณ์เสียนี่" พอมันพูดเสร็จมันก็หมุดเข้ากับออกผมเลยครับ จะน่ารักเกินไปแล้ว

"จริงหรอ" ผมดันน้องมันออกมาจากอก มันพยักหน้าเร็วๆก่อนจะมุดลงไปใหม่ ผมหัวเราะรวนเลยครับ ผมก้มลงไปหอมที่กลุ้มผมมันจนสุดปอด ให้ตายสิผมคิดถึงมันจริงๆ

"พี่คิดถึงนายชะมัด..น้ำมนต์"

"ผมก็คิดถึงพี่มากๆเลย นึกว่าพี่จะทิ้งผมไปสะแล้ว"

"จะทิ้งได้ไง...เมียทั้งคน พี่สัญญาไว้แล้วนี่ว่าพี่จะดูแลน้ำมนต์ด้วยตัวพี่เอง"

"ใครเมียใครฮะ อย่ามั่วนะ" ยังจะมาเบี่ยงอีก ให้เป็นหลวงเชียวนะเมิง ยังเล่นตัวอีก

" แล้วทำไมหน้าพี่ถึงเละอย่างงี้ละฮะ" มันเอามือขาวๆของมันมาแตะที่มุมปากของผมกับหางคิ้ว คือสภาพผมตอนนี้หมดหล่อเลยครับ เละสุดๆ ทั้งปากแตก คิ้วแตก หน้ายับ ตัวช้ำไปหมด อย่าถามเลยฮะว่าไปโดนอะไรมา ผมเกว่งเท้าหาเสี้ยนเองและครับ เห้อคิดถึงแล้วขนลุก ผมจะเจียมเนื้อเจียมตัวให้มากกว่านี้ครับ

"ช่างมันเถอะน้ำมนต์ พี่เขินที่จะเล่าอะ แต่ว่ามันเจ็บมากๆเลย" ผมส่งสายตาอ้อนๆไปให้มัน นึกแล้วขำกรุก็ทำไปได้เนอะ

"ผมเป่าให้มั้ยฮะ จะได้หายไว้ๆ" แล้วน้องมันก็ยอมผมให้อ้อนตลอด หมันเขี้ยวเว้ย

พู่...

มันเป่าเบาๆที่แผลของผมที่คิ้วแล้วไล่ลงมาที่มุมปากของผม แม่งเอ้ย....น่ากดจริงๆ

"เดี๋ยวฮะ...พะ..พี่ทราย..ตอบผมมาเดี๋ยวนี้นะ" อยู่ดีๆมันก็ลุกขึ้นมาจ้องหน้าผมตาแป๋ว

"ตอบอะไรครับ" ผมลูบหลังมันเล่นไปพลางเลื่อนมือไปลูบบีบๆที่บั้นท้ายกลมกลึงของมัน ก็ผมเริ่มไม่ไหวแล้วอะ

"พี่หายไปไหนมาฮะ?"

"ไปทำธุระมานิดหน่อย"

"ไปที่ไหนฮะ?"

"อ่า...ไปต่างเมืองมาน่ะ"

"แล้วทำไมไม่บอกผม?"

"มันกระทันหันน่ะ"

"แล้วทำไมไม่โทรหาผมบ้าง?"

"มันยุ่งๆน่ะ"

"แล้วตกลงเราเป็นอะไรกันฮะ?"

"เอ้า!!...ก็เป็นเมียพี่สิ!!" ดูสิครับ...แล้วจะหน้าแดงทำไมเล่า ถามเองยังจะหน้าแดงเองอีกเนอะคนเรา

"คำถามหมดรึยัง" ผมโน้มหน้าเข้าไปหาซอกคอน้องมันแต่มันก็ดันแล้วเบี่ยงหน้าหนีผม นี่ยังไม่หมดอีกหรอ

"พี่รักผมบ้างมั้ย?"

ผมนิ่งเลยครับ แล้วจ้องหน้ามันนิ่งไม่ยอมตอบ มันจ้องตาผมกลับ ผมทำเป็นส่ายหน้าน้อยอย่างเซ็งๆ แล้วดันตัวมันออกจากตักผม มันขืนตัวเล็กน้อยไม่ยอมลุก ดูหน้ามันสิครับบึ้งตึงอย่างกับโกรธผมสักสิบปี แต่ผมยังรั้นที่จะลุกขึ้น มันจึงต้องลงจากตักผมอย่างช่วยไม่ได้

ผมเดินหนีมันเข้ามาในห้อง มันมองตามด้วยสายตาละห้อย ผมหันไปมองมันเล็กน้อยก่อนจะหายเข้าไป ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ ผมยังไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อวานครับ ผมว่ามันก็เริ่มเน่าแล้วละ

เมื่ออาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวสบายๆด้วยกางเกงขายาวตัวเดียว ผมเดินเช็ดผมออกมาจากห้องแต่งตัวก็เห็นมันนั่งอยู่ที่ปลายเตียงของผม น้องมันก้มหน้าลงกับอก มือเล็กๆทั้งสองกุมกันแน่น ผมเดินไปนั่งลงข้างๆมันแล้วเช็ดผมตัวเองไปด้วย ผมมองมันด้านหลังแผ่นเล็กน่ากอดของมันอยู่อย่างนั้นน้องมันก็ยังนั่งอยู่อย่างนั้นเหมือนเดิม จนผมถอนหายใจออกมา

"น้ำมนต์ครับ น้ำมนต์เคยรักพี่บ้างมั้ย?" ผมถามย้อนกลับมับแบบห้วนๆ น้องมันถึงจะเงยหน้าขึ้นมาหาผม อยู่ดีๆมันก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา ผมรีบคว้ามันเข้ามากอด มันจับกางเกงผมไว้แน่น

"น้ำมนต์รู้สึกอย่างไงเวลาที่พี่ถาม"

"เหมือนพี่ไม่คอยเชื่อผมเลยว่าผมรักพี่"

"นั่นและความรู้สึกที่พี่เป็นตอนนี้ มันเหมือนสิ่งที่พี่ทำลงไปทั้งหมดมันไม่มีความหมาย เพราะพี่...รักน้ำมนต์คนเดียวและจะรักตลอดไป"

ผมดันตัวมันออกแล้วลูบริมฝีปากสีแดงของมันเพลินๆก่อนคว้าคอน้องมันลงมาจูบเบาๆแล้วเปลี่ยนเป็นหนักรุกมันเข้าไปอีก มันเปิดปากออกเมื่ิอเริ่มหายใจไม่ออก ผมใช้โอกาสที่มาถึงส่งลิ้นร้อนของผมเล็มภายในของน้องมันจนครางฮือ ผมยิ่งรู้สึกได้ใจที่ทำให้มันอ่อนระทวยตามผมได้ มันหวานละมุ่นไปหมดจนผมไม่อยากจะถอนริมฝีปากออกมา ให้ตายสิจะไม่ไหวแล้วเว้ย

ผมดันมันนอนลงกับเตียงก่อนเลื่ิิอนปลายลิ้นต่ำลงไปเรื่อยจนถึงยอดอกเต่งตึง ผมเลียวนเบาๆทำมันเอ่นอกตามปลายลิ้นผมก่่อนจะเม้นแล้วขบเบาๆจนทั้งอกแดงไปหมด

"อ๊า...พี่ทราย..."คงลืมตัวฮะครางฮือออกมาแล้วจิกหัวผมกดลงไปอีก ชอบละสิ

ปลายนิ้วผมเกี่ยวกางเกงยีนและบ๊อกเซอร์มันออกมาพร้อมกัน น้องมันตกใจรีบยึดมือผมไว้ ผมรีบขึ้นไปประกบปากมันอีกรอบจนมันเริ่มผ่อนมือผมจึงได้ทีดึงออกมา

ขาว....ขาวมาก...เนียน...เนียนไปหมด นุ่ม...นุ่มมือชะมัด ผมไล้มือบีบเค้นมันจนแดงไปหมดให้หายหมันเขี้ยว

"อะ...อย่ามองนะ" มันเอามือมาปิดหน้าผมไว้แล้วพยายามที่จะผลักผมออก มือกระติ๊ดเดียวมันจะปิดอะไรได้วะ ผมรีบขืนตัวแล้วแหวกขาเล็กเรียวนั้นออกกว้างแทรกตัวเข้าวงในอย่างรวดเร็ว

"พะ..พี่ทราย..อย่า" ถ้าเมิงจะห้ามด้วยเสียงนี้นะ มาร้องครางให้กรุฟังดีกว่ามา

ให้ตายสิ เสียงเร้าใจชะมัด

ผมเบี่ยงเบนความสนใจมันด้วยการเล็มเม็ดอกเล็กนั้นต่อ มันระทวยทันที

ผมละตรงนั้นออกมาแล้วแทะเล็มลงมาเรื่อยๆจนถึงแก่นกลางสีสวยแท่งขนาดพอดีตัวกับน้องมัน ผมเอาปลายลิ้นแตะเบาๆก่อนจะลากขึ้นลงจนตัวมันสั่นคลอ

"อ้าาาา พะ พี่ทรายฮะ อ๊ะ" มันจิกไหล่ผมไว้แน่นก่อนขาทั่งสองข้างเริ่มแหวกกว้างขึ้น ผมเริ่มดูดเม้มตรงส่วนหัวที่เริ่มมีน้ำรักปริ่มๆตรงหัว ผมดูดและเค้นสลับกันจนมันร้องมาไม่หยุด มือใหญ่ของผมก็คว้าเอาพวงแฝดสีเนื้อสวยมาขยำให้เข้ากับจังหวะปากผม ช้าๆเนิบแต่เน้นทุกท่วงท่า ผมดูดดุนพวงแฝดมันจะมันครางอ้า ผมปรนเปรอให้มันจนมันต้องโกงบั้นท้ายตามจังหวะเข้าออกนั้น มือใหญ่ผมขยำบั้นท้ายอย่างสนุกมือ ตอนนี้ทั้งหน้าทั้งตัวน้องมันแดงไปหมด

สวยสัดๆ

"อ๊ะพี่ทราย มะไม่ไหวและแล้ว ......อ่าาาา" น้องมันกระตุกสองสามทีก่อนที่น้ำรักของน้องมันพุ่งใส่ปากผมจนหมด ผมกลืนลงไปบางส่วนก่อนจะลุกขึ้นมาจูบมันอีกทีแล้วปล่อยน้ำรักที่เหลือให้มันชิมด้วย ผมถอนปากออกมองหน้าแดงๆของมัน

"หวานมั้ย หวานทั้งตัวเลย พี่ขอนะครับ...เป็นของพี่นะครับ" มันจ้องหน้าผมไม่กระพริบ น้ำตาคลอตาโตๆของมันนี่เซ็กซี่ ผมก้มไปจูบมันอีกรอบ

ผมปาดเอาน้ำรักของน้องมันจากตัวของมันเองแล้วเอาวนๆที่ช่องทางรัก มันสะดุ้งเลยครับ น้องมันพยายามที่จะขยับตัวหนีผม แต่ผมก็รีบคว้าขาน้องมันแล้วลากให้เข้ามาใต้ร่างผมอีกที คราวนี้ละ ไม่ยอมอีกแน่ จะฟัดให้ครางเหลืองเลย

"พะ..พี่ทรายฮะ..ผมกลัว" เสียงมันสั่นจนน่าสงสาร

"น้ำมนต์จะทรมานพี่หรอครับ พี่ปวดไปหมดแล้ว น้ำมนต์..นะ...เป็นของพี่นะครับ" มันจ้องตาผมอยู่นานมาก ผมชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าผมจะได้เข้าถ้ำอุ่นๆนั้นมั้ย น้องมันก็ยังคงจ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น ผมไม่อยากบังคับแต่ผมก็ยังต้องการมัน มากด้วย ผมยิ้มให้มันนิดหนึ่งก่อนจะตัดสินใจดันตัวเองออก

ไอ้น้องเอ้ย กินมือพี่ไปก่อนละกัน อิ่มเหมือนกันเว้ย!

"เบาๆได้มั้ยฮะ...ผมกลัวเจ็บ"

:::  :::  :::  :::  :::

อย่าลืมกลับไปเม้นให้บ้างนะคะ