รักอันตราย ก๊วนรัก ท้าทาย หัวใจ มาเฟีย 18+

ณ คฤหาสโรจนธนันต์ชัย

ฉันเดินลงมารอโนอาห์ที่ห้องรับแขกพร้อมวินและกระเป๋าเดินทางใบใหญ่

"อ่าวลูมิน่า เธอจะไปไหนน่ะ"เฟรย่า หนึ่งในแฝดสี่ของฉันทักขึ้น

"ไปอังกฤษ - -"

"อย่าบอกนะว่าจะไปหาแฟนเป็นฝรั่ง " ไอรีนพูดขึ้น

"จะบ้าเหรอ! ฉันแค่ไปพักผ่อนต่างหาก - -"

"แล้วที่ห้าง H ล่ะ"ไอรีนถามอีกครั้ง

"ฝากเอมิลี่ไว้แล้ว "

"แล้วไปกับใคร "เฟรย่าถาม

"เพื่อน - -"

"แล้ว.."

"พอเลย ฉันไปแค่อังกฤษนะ ไม่ใช่ไปตาย - -"

"คุณหนูคะ มีคนมาหาค่ะ "ป้านวลพูด ฉันมองออกไปนอกบ้านที่มีโนอาห์ยืนพิงรถและยิ้มให้ฉันอยู่

"นี่เหรอเพื่อนของเธอ "ไอรีนถามฉัน

"ใช่ แค่เพื่อน ขนของมาเลยค่ะป้านวล"ฉันพูดพร้อมเดินไปที่รถของเขา

"เชิญครับ คุณ ลูมิน่า ^^"เขาเปิดประตูรถให้ฉันฉันเดินเข้าไปอย่างว่าง่ายพน้อมกับวิน

เขาเดินมาทางฝั่งคนขับและสตาร์ทรถออกไป

"นี่ไปอังกฤษเธอยังจะพาเสือบ้านี่มาด้วยเหรอ "

"ใช่ และกรุณาเรียกชื่อของมันด้วย Win - -"

"ครับ วิน "

บนเครื่องบิน

การเดินทางไปอังกฤษครั้งนี้จะใช้เวลาประมาณ 13 ชั่วโมง ไม่หยุดพักเครื่องที่ไหนเลย ตอนนี้ก็ 10 โมงเช้าแล้ว น่าจะถึงประมาณ 5 ทุ่ม คิดเป็นเวลาของประเทศอังกฤษก็ประมาณ...4.00 pm.

"นี่นาย มันไม่มีอย่างอื่นใบ้เพิ่มเติมอีกแล้วเหรอ "ฉันหันไปถามโนอาห์ที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน

"ไม่มี นอกจากหอนาฬิกานั่น"

"แล้วกระดาษใบ้อย่างอื่นล่ะ "

"ไม่มี"

"โอ๊ย คำใบ้ก็มรอค่เนี๊ยะ จะไปทำอะไรได้ แล้วเพชรนั่นก็ไม่รู้มีอยู่จริงรึเปล่าก็ไม่รู้ " ฉันบ่นใส่เขา

"มีจริงสิ พี่ของฉันก็ได้รับคำใบ้แบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ แต่คนละอย่างกัน "

"จุดหมายคือเพชรที่อยู่ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้ ว่างั้น - -"

"ใช่แล้ว ^^"

"ให้ตายเถอะ ฉันไม่น่ารับข้อตกลงของนายเลยจริงๆ "

"เอาน่า หาเพชรได้เมื่อไหร่ฉันทำตามสัญญาอยู่แล้ว ^^"

"นายมันน่าไว้ใจสะที่ไหนล่ะ - -"

"เอาน่าา"

"- -"

London 8.00 pm.

อันที่จริงเราถึงตั้งนานแล้วแต่เขาดันลืมจองห้องพัก -*- ตอนนี้เรายืนเร่ร่อนอยู่บนถนนที่เมืองลอนดอน ฉันหันไปตีเขาครั้งนึงเพราะความหมั่นไส้

"เป็นไงล่ะ! นายมันบ้า! นี่ฉันปวดหัวเรื่องรหัสนั่นมามากแล้วนะ นี่จะมาปวดหัวเรื่องนี้อีก นายมันบ้า เฮงซวย!!" ฉันหันไปตีเขาอีกหลายๆครั้ง

"โอ๊ยๆๆๆ!! นี่เธอ ฉันเจ็บนะ!!" ฉันบิดหูเขาเพราะความหมั่นไส้อีกครั้ง

"ยิ่งเจ็บน่ะสิ ยิ่งดี! นี่แหนะ!" ฉันบิดหูเขาอีกครั้ง ฮึ่ย!

"นี่! ฉันเจ็บนะ!"

"-*-"

ตอนนี้เราก็เดินกันมาสักพักแล้ว ยังไม่เจอที่พักสักทีนึง

"เดี๋ยวก่อน!"เขาจับมือฉันให้หยุด

"อะไรอีก ถ้านายทำให้ฉันปวดหัวอีก ฉันฆ่านายแน่!!"

"เจอแล้ว!"

"เจออะไร - -"

"โรงแรม!" โรงแรม!!

เขากับ ฉันวิ่งมาที่โรงแรม LOVE ABLE HOTEL ชั่งเถอะ ถึงชื่อโรงแรมมันจะพิลึก แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีที่พักละกัน เราเดินเข้าโรงแรมมา โรงแรมก็หรูดีนะ แต่การตกแต่งเนี่ย มันชั่ง...

1.นำ้พุสีชมพู

2.ไฟห้อยลงมาเป็นรูปหัวใจ

3.ต้นไม้มีผลไม้ประหลาดเป็นรูปหัวใจสีชมพู

4.พนักงานมียูนิฟอร์มสีชมพูทุกคน

5.ฯลฯ

ฉันเดินตามเขาไปที่เคาเตอร์โรงแรม

"Rooms to 2 room or something?(มีห้องเหลือ 2 ห้องหรือเปล่าครับ?)" เขาถามพนักงานในโรงเเรม

"There is another couple stayed here waiting?(มีอีกคู่มาพักที่นี่เหรอคะ?)"พนักงานในโรงแรมถามฉัน

"No.(ไม่ครับ)"

"If so, it was just one room.(ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ได้แค่ห้องเดียวค่ะ)" หาา! -0-!

"Why did it.(ทำไมล่ะครับ)"

"The property has a rule that only one pair of couples only and is not just one room only.(โรงแรมนี้มีกฎว่ารับเฉพาะคู่รักเท่านั้น และ 1 คู่จะอยู่ได้แค่ 1 ห้องเท่านั้นค่ะ)"

"What!"ฉันกับเขาพูดพร้อมกันอัตโนมัติ กฎบ้ากฎบออะไรกัน ใครสร้างเนี่ย

"เพราะนายคนเดียวเลย!" ฉันหันไปตีเขาครั้งนึง

"โอ๊ย! เจ็บนะ!"ตอนนี้พนักงานหันมามองเรากันใหญ่

"If not lovers. Reservation can not wait.(หากไม่ใช่คู่รักไม่สามารถจองห้องได้เหรอครับ)"

"Yes it is."

"เพราะนายแท้ๆเลย!"

"มาโทษกันงี้ได้ไง แล้วทำไมเธอ่ทำอะไรบ้างหล่ะ!"

"ก็นายเป็นคนชวน นายก็ต้องทำสิ!"

"They're not lovers wait? (พวกคุณไม่ใช่คู่รักกันเหรอคะ?)" พนักงานพูดแทรกทำให้เราหันไปมอง ทำไงดีเนี่ยถ้าตอบว่าใช่ก็ต้องนอนกับหมอนี่ ถ้า ไม่ ก็ไม่มีที่ซุกหัวนอน TT

"Oh well, we were lovers. I do have a problem.(อ๋อ เราเป็นคู่รักกันครับ พอดีเรามีปัญหากันนิดหน่อย) ^^"เขาพูดพร้อมเอามือมากอดฉัน ฉันหันหน้าไปเอาเรื่องแต่ก็ต้องปั้นยิ้มเอาไว้

"Yes it is (ใช่ค่ะ) ^^"

"We booked one room. (เราขอจอง 1 ห้องครับ)