รักอันตราย ก๊วนรัก ท้าทาย หัวใจ มาเฟีย 18+
เขียนโดย 
pu_mong
วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.19 น.
แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 18.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
19) ความจริง...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ คฤหาสน์โรจนธนันต์ชัย
ฉันเดินออกจากห้องนํ้าหลังจากอาบนํ้าเสร็จ ฉันเพิ่งกลับมาจากเกาะที่ไม่มีชื่อนั้นเอง โนอาห์ก็เอาเพชรไปให้คุณลุงโลแกน ตอนนี้เขาคงจะชนะพี่ชายเค้าล่ะมั้ง
ตึ๊ง ตึ่ง!
เสียงไลน์ฉันเข้า ฉันเดินไปเปิดดู
'โนอาห์>นอนแล้วยัง...ที่รัก '
'ฉัน>ยัง แล้วนายล่ะ'
'โนอาห์>ยังครับ ^^'
'ฉัน>มีอะไรอีกไหมฉันจะนอนแล้ว'
'โนอาห์>เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ง่วง -3-'
'ฉัน>เรื่องของนายสิ เกี่ยวอะไรกับ
ฉัน'
'โนอาห์>ก็ฉันคิดถึงเธอนี่ -3-'
'ฉัน>ไปนอนเลย ไป๊'
'โนอาห์>เขินอ่ะดิ ^^'
'ฉัน>บ้าเหรอ '
'โนอาห์>บอกคิดถึงแค่นี่ก็ไม่ได้..'
'ฉัน>ไม่ต้องพูดแล่ว ฉันไปนอน
ก่อนละกัน'
'โนอาห์>เห้ย!เดี๋ยวดิ '
ูบ้านโนอาห์
วันนี้ตอนเช้าฉันลงมาข้างล่างและทำข้าวกล่องไปหาโนอาห์ที่บ้านของเขาแบบไม่บอกกล่าวเขาก่อนฉันเดินเข้าบ้านเขาและมีสาวใช้เดินมาหา
"มาหาใครคะ "
"โนอาห์ค่ะ ฉันแฟนเขาค่ะ ^^"
"คุณโนอาห์อยู่บนห้องค่ะ เดี๋ยวดิฉันไปตาม..."
"ไม่ต้องค่ะ ฉันขอไปหาเขาเอง ฉันมาเซอร์ไพรส์เขาค่ะ ^^"
ฉันพูดพร้อมเดินขึ้นไปชั้นบน แต่ระหว่างทางมีเสียงเจรจาของคนสองคนเล็ดลอดมาจากห้องที่ฉันเดินผ่าน หนึ่งในเสียงนั้นฉันจำได้ว่าเป็นเสียงโนอาห์ ฉันย้อนกลับไปและเผลอได้ยินเสียงสนธนาของเขาเสียก่อน
"แกเก่งนี่ หาเพชรเจอจนได้"
"ผมจะทำให้ได้ครับ เพื่อไปเรียน
บริหารต่อที่อเมริกา " เรียนต่อ? หมายความว่าไง?
"อันที่จริงฉันอยากให้แกเป็นหัวหน้าแกงส์มาเฟียต่อจากฉันนะ แกจะไม่เปลี่ยนใจจริงเหรอ"
"ไม่ครับ ผมตัดสินใจแล้ว แกงส์มาเฟียนั่นให้ไคร์จัดการเถอะ
ครับ " แล้วฉันล่ะ แล้วฉันล่ะโนอาห์ นายจะทิ้งฉันแล้วไปเรียนต่อเหรอ..
"งั้นก็ตามใจแก ฉันจะรักษาสัญญา
ตามที่พูดจะไปเมื่อไหร่ล่ะ"
"เดือนหน้าครับ ผมสมัครเรียนไว้เรียบร้อยแล้ว ทางนั้นก็ติดต่อมาแล้วครับ ว่าผ่าน"
"งั้นตามใจแก ไปได้แล้ว"
"ครับ "เขาพูดพร้อมเดินมายังที่ฉัน
ยืนอยู่ เขาตกใจนิดหน่อยที่เจอฉัน
"จะมาทำไมไม่บอกก่อน"เขาปิดประตูแล้วมาจับมือฉัน ฉันปัดออกแล้วเดินลงไปข้างล่าง ไม่สนใจคนที่เดินตามมาด้านหลัง
"ลูมิน่า ฟังผมอธิบายก่อน" เขาเดินมาดักหน้าฉัน ฉันเดินเลี่ยงไปทางซ้าย เขาก็มาทางซ้าย ฉัน้เดินเลี่ยงมาทางขวา เขาก็เดินมาทางขวา
"หลีกไป "ฉันพยายามกลั้นนํ้าตา
เอาไว้ เสียงเลยออกมาสั่น
"ฟังผมก่อน " เขาเอามือมาจับไหล่ฉัน
"ฉันไม่ฟัง! นี่ใช่ไหมที่นายบอกให้ฉันรอ! นี่เหรอที่นายบอกว่าไม่เคยโกหกฉัน!!นี่เหรอที่นายบอกว่ารักฉัน โกหกทั้งเพ!!"
นํ้าตาฉันไหลออกมาไม่หยุด
"ฉันขอโทษ.."
"ไม่เป็นไร นายไม่ผิดหรอก ฉันผิดเองที่รักนายฉันผิดเองที่ฉันไว้ใจนายมากเกินไป!" ฉันเอามือ
ที่เขาจับไหล่ฉันอยู้ออก และเดินไป แต่เขาก็กอดฉันทาง
ข้างหลังไว้ก่อน ฉันพยายามแกะมือที่เอวฉันออก แต่เขาก็เอามือมาจับมือฉันไว้ทำให้ฉันทำอะไรไม่ได้
"ปล่อยฉัน!!"
"ฟังผมก่อน ลูมิน่า!"
"ฉันไม่ฟัง!!"ฉันสะบัดมือออกและรีบเดินออกไป
"ลูมิน่า! เดี๋ยวก่อน!" เขาคว้ามือฉัน
ไว้ ฉันหันไปมองหน้าเขาทั้งนํ้าตา
"ผมยอมรับว่าผมโกหก แต่เรื่องที่
ผมบอกว่ารักคุณ คิดถึงคุณ ผมไม่ได้โกหก!"
เพี๊ยะ!
ฉันตวัดมือไปที่หน้าเขาอย่างจัง
"ไม่ต้องมาโกหกให้ฉันฟังอีก ฉันไม่ต้องการ!!" ฉันพูดพร้อมเดินขึ้นรถ และสตาร์ทรถออกไปโดยไม่มองคนที่วิ่งตามรถของฉันมาพอสักที ฉันไม่อยากฟังคำโกหก
ของนายอีกแล้ว โนอาห์! ฉันเจ็บแล้วจริงๆ
สวนสาธารณะ
ฉันตัดสินใจมานั่งสงบสติอารมณ์ที่สวนสาธารณะ ก่อนที่จะกลับบ้านฉันมานั่งทบทวนสิ่งที่ได้ยินเมื่อวันนี้
เขาจะไปเรียนต่ออเมริกาใช่ไหมฉันไม่ได้ฟังมาผิดใช่ไหม
เขาจะทิ้งฉันไปใช่ไหม? นํ้าตาฉันไหลออกมา ฉันปาดมันออก แต่รู้สึกเหมือนฉันยิ่งปัดมัน มันยิ่งไหลออกมา เข้มแข็งไว้...
ลูมิน่า
'เธอห้ามทิ้งฉันนะ'
'เธอรอฉันนะ'
นี่ใช่ไหมสิ่งที่เขาจะพยายามบอกฉันว่าเขาจะทิ้งฉันไป
'ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันคิดถึงเธอ!!! '
'คิดถึงมาก!! ก็เลยมาหานี่ไง!!'
'ฉันชอบเธอ!! '
เสียงโกหกของเขาต่างๆนานาแล่นเข้ามาในหัวของฉัน ยิ่งเสียงของเขามามากเท่าไหร่ นํ้าตาของฉันยิ่งไหล
มากเท่านั้น ฉันปาดมันออก และพยายามอั้นเอาไว้อีกครั้ง แต่มันก็ยังไหลออกมาเช่นเคยฉันขอให้เราอย่ามาเจอกันอีกเลย
โนอาห์...ฉันเจ็บ...ฉันเจ็บแล้วจริงๆ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
