รักอันตราย ก๊วนรัก ท้าทาย หัวใจ มาเฟีย 18+

สวนสาธารณะ 4.00 pm.

เขาพาฉันมาที่สวนสาธารณะหลังฉันเสร็จงานและเหตุการณ์นั้น ระหว่างทางมาไม่มีใครปริปากพูดเลยสักคำ ไม่รู้เพราะอะไร ตอนนี้เราเดินอยู่ที่สวนสาธารณะ เขาจับมือฉันแน่นมาก ทำอย่างกับฉันจะหนีเขาไปไหนนั่นแหละ -3-

"..."

"..."

ณ ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครพูดก่อน

"นายคิดยังไงถึงพูดไปอย่างนั้น " ฉันหมายถึงเรื่องในห้างเมื่อกี้

"ก็...ไม่รู้สิ ฉันคิดยังไงก็พูดไปอย่างนั้นแหละ ^^" เขาคงจะไม่โกหกจริงๆนั่นแหละ เขาคงชอบฉันจริงๆ

"แล้วเธอล่ะ..."

"ฉัน?"

"เธอยังไม่บอกฉันเลยนี่ ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน ^^"

"-0-"

"บอกหน่อยสิ ฉันบอกเธอไปแล้ว เธอก็บอกฉันบ้าง จะได้แฟร์ ^^"

"นายก็น่าจะรู้นี่ ไม่งั้นฉันจะตอบตกลงทำไม -3- "

"งั้นแสดงว่า เธอก็ชอบฉันเหมือนกัน ใช่ไหม? ^^"

"ไม่รู้ ไม่พูด -3-" ฉันปล่อยมือเขาและเดินไปข้างหน้าอย่างเร็วแก้เขิน

"จะหนีไปไหน " เขากอดฉันทางด้านหลังทำให้ฉันไม่สามารถ เดินไปต่อได้

"ปล่อยฉันนะ โนอาห์"

"ไม่เอา กอดไว้แบบนี้แหละดีแล้ว"

"คนอื่นมองเเล้วนะ "ฉันพยายามแกะมือของเขาที่เอวออก แต่เขาดันมาจับมือฉันไว้ด้วย ทำให้ไม่สามารถขัดขืนได้

"ไม่สน ^^"ไม่ใช่แค่กอด แต่ยื่นหน้ามาหอมแก้มฉันด้วย

"นี่ พอแล้ว ไม่งั้นฉันโกรธนะ "ฉันหันไปจ้องหน้าใส่เขา แบบโกรธ

"ก็ได้...ค่อยต่อแล้วกัน ^^"เขาปล่อยฉันออกโดยดี แต่ไอคำหลังที่เขาบอก มันชั่ง...

"คิดเหรอว่าฉันจะปล่อยให้นายต่อ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงง่ายนะ -3-"

"ใช่ห้ามง่ายกับผู้ชายคนอื่นยกเว้นฉัน ^^"

"กับนายก็ไม่เว้นย่ะ -3-"

"ง่าา -0-"

ระหว่างทางกลับบ้าน

ระยะทางระหว่างบ้านของฉะนกับสวนสาธารณะมันก็ไกลพอสมควร ระยะเวลาก็ใช้ประมาณ 30 นาที ตอนนี้ก็เริ่มมืดแล้วด้วย...

เอี๊ยดด!!

โนอาห์เหยียบเบรกกะทันหัน ทำให้ฉันเกือบหน้าทิ่มลงไปแต่เข็มขัดนิรภัยช่วยไว้ได้เสียก่อน ฉันเงยหน้าขึ้นมาและมองเหตุการณ์ข้างหน้าที่เป็นต้นเหตุให้เขาเหยียบเบรกกะทันหัน

"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า!" เขาหันมาถามฉัน

"ไม่ ไม่เป็นไร "ฉันบอกเขา

"เดี๋ยวฉันลงไปดูก่อนนะ "เขาออกจากรถ และเดินไปที่รถคู่กรณี มีผู้ชายคนหนึ่งลงมาจากรถ และท่าทางจะมีปัญหากับโนอาห์และเริ่มชกโนอาห์ โนอาห์ก็ชกตอบ ทั้งคู่ผลัดกันชกกันไปมาอย่างดุเดือด แต่จู่ๆก็มีกลุ่มชายชุดดำมาเพิ่มขึ้น โนอาห์วิ่งมาหาฉันที่รถและลากฉันลงจากรถ

"หนี!!" เขาพูดพร้อมลากฉันวิ่งเข้าไปในป่า ในทั้งๆที่เขามีสภาพที่มีแผลชกต่อยอยู่นิดหน่อย เขาพาฉันวิ่งจนขาฉันเริ่มหมดแรง กลุ่มชายชุดดำจากสิบๆคนก็เหลือแค่สองคนเท่านั้น

"นาย ฉันไม่ไหวแล้ว "ฉันบอกกับเขาพร้อมกับหยุดวิ่ง

"ทนอีกหน่อยลูมิน่า "เขาพูดพร้อมพยุงตัวฉันให้วิ่งต่อ ฉันรวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายและวิ่งไปกับเขา จนในที่สุดกลุ่มชายชุดดำก็หายไปหมดแล้ว ฉันกับเขามานั่งหลบอยู่ตรงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

"เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น" ฉันถามเขา

"มีเรื่องนิดหน่อย หมอนั่นมันไม่ยอมรับว่ามันผิด ก็เลยต่อยฉัน"

"แล้วนายก็สู้กลับ "

"ใช่ "เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก และแตะแผลที่หน้าของเขา ตอนนี้เราอยู่ส่วนไหนของป่าก็ไม่รู้ ไหนจะเขาที่มีแผลอีก

"นาย เจ็บมากไหม "ฉันพูดพร้อมมองหน้าเขา

"แค่เธอเป็นห่วง ฉันก็ดีใจแล้ว ^^" เขาเอามือมาแตะกน้าฉันและเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆและจูบฉันอย่างอ่อนโยน เขาถอนจูบฉัน

"เธอต้องเป็นห่วงฉันคนเดียวนะ "

"แล้วฉันมีคนอื่นให้ห่วงด้วยเหรอ "

"และที่สำคัญ ห้ามลืมฉันเด็จขาด..." เขาพูดอะไรของเขา ห้ามลืม หมายความว่าไง

"นายพูดอะไรของนาย ฉันจะลืมนายได้ไงเล่า "

"นั่นสินะ ^^" ฉันรู้สึกถึงลางไม่ดีแล้วตอนนี้ เขาหมายถึงอะไร? ห้ามลืมเขา?