รักสุดวุ่นของยัยนักสืบ

(ตอนต่อจากตอนที่แล้ว)

''ก็ที่ทำงานน่ะสิ นี่แหละที่ทำงานที่เราจะมาทำงานกัน''เจมส์๋ดูท่าจะเอาแต่ใจ

''อ๋อ เหรอ ชั้นนึกว่าโรงยิม''ชั้นพูดกวนประสาทนิดหน่อย

''เอางี้ เธอไปทำความสะอาดห้องทำงานของเธอไป เดี๋ยวจะมีคนพาไป ส่วนชั้นจะไปเที่ยวก่อนละ''

เจมส์พูดจบก็ขับรถออกจากที่ทำงานไป

''เฮ้ย นายทิ้งชั้นไว้ที่ทำงานเนี่ยนะ คนอะไร นายน่ะบ้ากว่าชั้นอีก''ชั้นตะโกนออกมา จึงทำให้คนมองไปทั่ว

ชั้นต้องแบกของที่หนัก กว่าจะทำความสะอาดห้องเสร็จ กว่าจะจัดของเสร็จทำเอาแรงกายของชั้นหมดเลยจิงๆ

''เฮ้อ!ไปหาเกลดีกว่า''ชั้นตัดสินใจปิดประตูห้องทำงานแล้วขึ้นรถประจำทางไปหาเกลที่บ้าน

''อ้าว!ชาช่า แล้วนี่แกไม่ไปทำงานเหรอ''เมื่อเกลเดินมาเปิดประตูก็ตกใจเมื่อเห็นชั้น

''ก็นายนั่นไปเที่ยวเลยให้ชั้นจัดห้องคนเดียวก็เลยมาหาแกเนี่ยแหละ เฮ้อ!''ชั้นพูดด้วยความเหนื่อยและนั่งบนโซฟาสีขาว

''เออ แกๆ แล้วเค้าหล่อรึป่าวอ่ะ''เกลทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็น

''ไอเรื่องหล่อ มันต้องหล่อมากอยู่แล้ว เค้าลูกคนรวยหนิ แต่นิสัยอ่ะดิ ทั้งขี้โมโห เอาแต่ใจ แล้วท่าทางน่าจะเจ้าชู้ใช่เล่น''ชั้นพูด

''เอาน่าๆ เค้าลูกคนรวยหนิ แล้วบริษัทเค้าทำงานเกี่ยวกับอะไรอ่ะ''เกลยังคงถามชั้นต่อ

''อ้อ!เกี่ยวกับเครื่องเพชร เครื่องประดับน่ะั''ชั้นบอกเกล

''เออนี่แล้วแกทำอะไรอ่ะ''ชั้นเห็นสมุดวางอยู่ตรงหน้าเกลจึงสงสัย

''อ๋อ คอร์ดกีตาร์น่ะ แกรู้ป่ะเค้ามีประกวดด้วย''เกลพูดท่าทางตื่นเต้น

''อ๋อ!ขอให้แกชนะนะ''ชั้นอวยพรให้เพื่อน

ปัง!''ชั้นต้องชนะให้ได้''เกลทุบหน้าต่าง ทำให้ชั้นตกใจ

''เออแก ไปเดินห้าง หาอะไรกินกันม่ะ''ชั้นชวนเกลเพื่อนรัก

''เออ ไปๆ ชั้นก็ปวดหัวกับคอร์ดเหมือนกัน''เกลลุกไปเก็บกีตาร์

''จะรอดมั้ยเนี่ย''ชั้นพึมพำเมื่อดูจากสภาพเพื่อนของชั้น

ณ ห้างสรรพสินค้า

ชั้นและเกลมาถึงร้านไอศกรีม จึงแวะนั่งกินเย็นๆซักหน่อย

''เฮ้ยแก คนนั้นหล่ออ่ะ''เกลพูดด้วยตาเป็นประกายแล้วชี้ไปทางผู้ชายคนนึง

''จ...เจมส์''ชั้นตะลึงเมื่อเห็นเจมส์ แต่เอ๊ะ!เค้าไม่ได้มาคนเดียวหนิ

''แกว่าไรนะ''เกลตกใจเมื่อเห็นชั้นพูดชื่อเจมส์

''ก็คนนั้นแหละที่ชื่อเจมส์''ชั้นบอกเพื่อนชั้นที่ทำหน้าตะลึงอยู่

''และคนนั้นเป็นใครล่ะ''เกลยังถามต่อ

''ไม่รู้ แฟนเค้ามั้ง''ชั้นพูดไม่ค่อยเต็มใจเมื่อเห็นผู้หญิงแต่งตัวใส่สั้นมาก

แล้วเจมส์และผู้หญิงคนนั้นก็เดินเข้ามาในร้านไอศกรีม

''นี่เธอ!''เจมส์เรียกชั้น  ชั้นจึงหันไปหาเค้า

''เธอจัดห้องเสร็จแล้วเหรอ''

''ชั้นก็จัดเสร็จแล้วล่ะสิ ไม่งั้นชั้นไม่มาหรอก''

''เจมส์นี่ใครเหรอคะ''แฟนของเจมส์ควงแขนเจมส์แล้วก็ถามเจมส์

''อ๋อ เลขาใหม่ของผมน่ะครับ''เจมส์ยิ้มให้เเฟน

''ชั้นชื่อลิลลี่ เป็นแฟนเจมส์ แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ''แฟนของเจมส์ทำหน้า หมั่นไส้มาก

''ชั้นชื่อชาช่า มาสืบ เอ้ย!มาทำงานน่ะค่ะ''ชั้นลืมตัวอีกแล้ว

''เอ่อ...ชั้นชื่อเกลค่ะ เป็นเพื่อนชาช่า''เกลแนะนำตัว

''เธอมานี่กับชั้น''เจมส์ลากแขนชั้นออกจากห้าง

''อะไรของนายเนี่ย ชั้นไม่ไป''ชั้นโวยลั่นห้าง เจมส์ลากชั้นขึ้นรถ แฟนเค้าจึงวิ่งตามมาด้วย

ณ บริษัท

''ชั้นอยู่กับเืพื่อนชั้น จู่ๆ ก็ลากชั้นมาที่นี่ นายเป็นอะไรของนายน่ะ''ชั้นอารมณ์เสียสุดๆ

''ชั้นจะให้เธอมาฝึกงานไง มัวไปเถรไถรกับเพื่อนได้ไง''เจมส์วางมาดขรึม

''เจมส์คะ รีบๆทำงานเหอะค่ะ เราจะได้ไปทานข้าวเย็นกัน''ลิลลี่นั่งบนโซฟาในห้องทำงาน

''ลิลลี่นั่งรอก่อนสิครับ ถ้าผมทำงานเสร็จแล้วเดี๋ยวไปกัน''แล้วเจมส์กับลิลลี่ก็สบตากันอย่างหวานซึ้ง ในขณะที่ชั้นมองเค้าทั้งสองอยู่ ก็รู้สึกเลี่ยนทันที

''นี่เธอ มองอะไร ทำงานไปสิ''ลิลลี่ว่าชั้น ชั้นก้มมองงานด้วยความงงๆ

''ชาช่า ชั้นจะให้เธออกแบบสร้อยเพชร ทำได้ใช่มั้ย''เจมส์จ้องหน้าชั้นเหมือนจะเขมือบชั้น

''ได้ ช...ชั้นทำได้''ชั้นพูดเสียงสั่น ชั้นก้มหน้าก้มตาวาดสร้อยเพชรตามความคิดแบบสุดฝีมือ นายเจมส์ก็นั่งพิมงานอะไรซักอย่าง ส่วนลิลลี่ก็นั่งหลับอยู่ที่โซฟา น่าสงสารลิลลี่จัง ไม่น่าเป็นแฟนกับนายเจมส์เลย โชคร้ายสุดๆ

''น่าสงสารจัง ลิลลี่เอ้ย!''ชั้นพึมพำออกมา

''ชาช่า เธอสงสารใครนะ''เจมส์ลูกขึ้นจากเก้าอี้

''ชั้นก็พูดของชั้นไปเรื่อยเปื่อย อย่ามาสนใจชั้นเลย''ชั้นพูดแล้วไม่สบตาเจมส์

''เธอสงสารลิลลี่ที่เป็นแฟนกับชั้นเหรอ''เจมส์มายืนพิงที่โต๊ะทำงานของชั้น

''ม...มันก็จิงหนิ คนเอาแต่ใจอย่านายน่ะ''ชั่้นสารภาพ

''แต่เธอก็น่ารักนะ''เจมส์ยิ้มออกมา ชั้นเขินมาก และรู้สึกว่ารอยยิ้มช่างหล่อเหลามาก นายเท่จิงๆ...

เม้นด้วยน้า ถ้าเม้นเดี๋ยวอัพต่อ