รักสุดร้าย นายปากแข็ง

     ขณะที่ฉันกำลังเล่นเฟสบุ๊คอยู่เพลินๆ ก้อมีคนๆหนึ่งแอดมาไหนๆเราต้องดูก่อนซะแล้วว่าเป็นใคร เขาเป็นรุ่นพี่อยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน เพราะธรรมดาฉันจะไม่รับแอดคนที่ไม่รู้จัก แต่พอฉันเห็นพี่เขาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน ฉันก้อเลยลองรับแอดดู พอรับปุ๊บ แชทก้อเด้งขึ้นมา ปรากฎว่าไม่ใช่ใครที่ไหนก้อพี่คนนี้แหละ ที่ฉันเพิ่งรับแอดมา พี่เขาทักฉันประโยคแรกด้วยคำว่า 

     น้องๆรูปน้องอ่ะ น่ารักจัง ( แอบเขินอยู่นิดนึงอยู่อ่ะน่ะ )

     อ่อ ขอบคุณค่ะ ( ตามมารยาท )

     น้องอยู่ห้อง 2/2 ใช่ไหมคับ ( แหม่ รู้ได้ไงเนี่ย)

     อ่อ ใช่ค่ะ  พี่ชื่อไรอ่อค่ะ (ถึงเวลาเราถามมั้ง )

     พี่ชื่อ ซันคับ น้องดาว ( รู้ชื่อเราได้ไงหว่า )

     พี่รู้ชื่อดาวได้ไงอ่ะค่ะ 

     เหอะน่า ไม่ต้องรู้หรอก ^^

     อ่อ ค่าๆ

     เอิ่ม !!! รู้สึกว่าพี่คนนี้เหมือนคนโรคจิตเลยแหะ เหมือนจะรู้ข้อมูลเกี่ยวกับตัวเราแทบซะทุกอย่าง คนแบบนี้ควรห่างๆไว้ ซะจะดีกว่า แต่ดูจากหน้าตาพี่เขาแล้ว ก้อหน้าตาโอเคอ่ะ แต่โรคจิตไปมั้งและพี่เขาก้อมาพร้อมกับประโยคที่ว่า 

      น้องลองกอดตัวเองน่ะว่าแขนข้างซ้ายกับข้างขวา แขนไหนอยู่ข้างล่าง แล้วเลข 1-9 น้องชอบเลขไหน

       อ่อค่ะ แขนขวาอยู่ข้าล่างค่ะ เเละก้อเลข 1 ค่ะ

       ครับ เขาบอกว่าคนที่ชอบเลข 1 เขาบอกว่าน้องจะโสดตลอดไป 

       แล้วที่กอดตัวเองอ่ะค่ะ หมายถึงยังไงอ่อค่ะ 

       เขาว่ากันว่า ตอนนี้น้องจะเจอเนื้อคู่ของน้อง ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลอยู่ในขณะนี้ 

       เอิ่ม พี่เนื้อคู่ของดาวนี้หมายถึงใครอ่อ

       คนแถวนี้อ่ะน่ะ

       แถวนี้อ่ะแถวไหน 

       ช่างเหอะน่า 

       อ่อๆๆๆ

       ดาววววว 

       หืมมม ?

       นอนยังอ่อน้องดาว 

       จะนอนล่ะค่ะ 

      ค๊าบบ งั้นฝันดีน่ะค๊าบบบ

      อ่อ ได้ค่าๆ เช่นกันค่าๆ

      รู้สึกแปลกๆๆแหะ พี่เขาเปนไรมากหรือป่าวหว่า มาบอกฝันดงฝันดี คิดไรกับเราป่ะว่ะเนี่ย แต่ช่างเขาเหอะนอนดีกว่า ดึกล่ะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า เดี๋ยวนอนดึก เดะตื่นไม่ทันนน

       ณ ตอนเช้าาาา

       อ้าว ดาวว่าไง มาแล้วอ่อ ( ถ้าไม่มาจะเห็นไม่ล่ะแหม่ เพื่อนมันถามแปลกๆ )

       มาแล้วๆๆ เออนี่ เช้านี้คาบที่ 2 ต้องส่งรายงานนิ เราไปปริ้นท์งานกัน

       โอเค เดี๋ยวเราหยิบแฟลค์ไดร์แปปน่ะ

       ณ ร้านถ่ายเอกสาร

       โห้ คนเยอะจัง จะทันไหมเนี่ย - -

        เพื่อนของฉันมันบ่นดังเกินไป จนทำให้คนหันมามองกันทั้งร้าน แต่มีผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนข้างๆฉันกับเพื่อน หันมาแล้วยิ้มให้ฉัน ฉันรู้เลยว่าคนที่หันมาไม่ใช่ใคร แต่คือพี่เขาเองอ่ะ พี่เขาหันมายิ้ม แล้วพร้อมยกมือขึ้นทักทาย 

         อ้าว ดาวว่าไง

         อ้าว พี่ซัน

         ไปไงมาไงเนี่ย

         เดินมา แล้วก้อเดินกลับค่า

         เล่นแล้วไง 55555

         5555 งั้นดาวไปและน่ะค่ะ

         ค๊าบๆ งั้นไว้เจอกันใหม่น่ะ ^^

         อ่อได้ค่ะๆ 

         แล้วฉันกับเพื่อนก้อรีบเดินหนีพี่เขาไปให้ได้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ จนพี่เขาเห็นฉันเดินไปแบบเร็วๆ พี่เขาก้อทำหน้า งงๆ แบบประมาณว่า มันรีบเดินไปไหนว่ะ ขนาดเพื่อนฉันยัง งง อ่ะน่ะแบบว่ามันรีบเดินไปไหน ก้อคือฉันก้อพยายามจะบอกมันอ่ะน่ะ แต่มันคงไม่ค่อยสะดวกอ่ะน่ะ พอเดินมาได้ไกลสักระยะหนึ่งฉันเลยอธิบายให้เพื่อนฉันว่า 

         พี่คนนี้เหมือนโรคจิตเลยว่ะ แบบคือรู้ข้อมูลเกี่ยวกับเราแทบทุกอย่างอ่ะ

         เห้ยยย จิงดิ พี่เขาชอบแกปะว่ะ แต่เราดูจากหน้าแล้วน่ะไม่น่าจะโรคจิตอย่างที่แกบอกน่ะ

         จิง แกไม่คุยแกไม่รู้หรอก แกลองไปคุยกับพี่เขาดูดิ่ เดะๆ ได้รู้เลย 

         อ่อๆ โอเค

         งืมมมมมมม 

          โปรดติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ ผู้อ่านทุกคน ^0^