Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

9.6

เขียนโดย nooonaa

วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.44 น.

  36 ตอน
  25 วิจารณ์
  64.80K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2557 23.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10) มาเก๊า IX : พอกันที เมิงกับกรุ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

By nooonaa

 

 

มาเก๊า IX : พอกันที เมิงกับกรุ

 

 

 

"เมิงจะเอาสินสอดเท่าไหร่ว่ามา"

 

"เมิงจะเอาสินสอดเท่าไหร่ว่ามา"

 

"เมิงจะเอาสินสอดเท่าไหร่ว่ามา"

 

อ๊ากกกกกก ผมจะบ้าตายอยู่แล้วครับ ก็ไอ้ประโยค "เมิงจะเอาสินสอดเท่าไหร่ว่ามา" เล่นเอาตอนนี้ผมหัวหมุนไปหมด เฮียมันพูดอย่างนั้นออกมาได้ยังไง เพราะมันทำให้หัวใจของผมตอนนี้ทำงานหนักมาก

 

วันนี้เฮียเงินไม่ได้ไปทำงานครับ เพราะเฮียบอกว่า "กรุขี้เกียจไป" มันง่ายขนาดนั้นเลยคนทำงานนี่นะ มันสบายขนาดนี้รึไงกัน ผมเห็นพ่อทำงานจนไม่มีเวลาให้พวกผมกับวานาเลย ผมเองก็เลี้ยงน้องเอง ในขณะที่แม่ก็เข้าแต่งานสังคมพวกคุณหญิงคุณนาย ถ้าผมไม่มีแม่ฝนกับพ่อใหญ่ของไอ้ทรายป่านนี้คงจะเหลวแหลกไปนานแล้ว ต้องขอบคุณพวกท่านฮะที่คอยดูแลผมกับวานา ถือว่าพวกท่านเป็นพ่อแม่คนที่สองของเราเลยก็ว่าได้ ว่าแต่ตั้งแต่กลับไทยยังไม่ได้กราบพวกท่านเลย ก็หนีมาพักรักษาแผลใจที่นี่ แต่ผมว่าใช้คำว่ารักษาแผลใจไม่ได้หรอกต้องเรียกว่าหนีมามีผัว ผัวตัวเบ้อเร้ิมและดุสุดๆ เห้อ...แค่คิดผมก็เพลีย มีผัวแบบนี้ได้ไงวะ ที่จริงผมต้องมีเมียดิ ดันมีผัวเป็นตัวเป็นตนสะงั้น แถมชอบข่มผมตลอด ข่มทั้งเรื่องใช้ชีวิตและเรื่องบนเตียง ผมเอาชนะเฮียไม่ได้สักอย่าง แล้วตอนนี้เฮียก็มาบังคับให้ผมมานั่งจ้องหน้ากันอยู่ที่โซฟา จ้องไปผมก็หน้าแดงไปสิ ก็ไอ้ประโยคที่ผมบอกเมื้อกี้นี้แหละ โอ๊ยชีวิตผม เสียที่ใครไม่เสีย ดันมาเสียให้เฮียเงินเนี่ย ระบบเลยกรุ

 

"เฮียเงินผมอยากนอนแล้ว ผมไปนอนก่อนนะ" ผมเริ่มรู้สึกว่าหน้าผมจะร้อนเอามากๆถ้ายังมานั่งจ้องหน้ากันไปยิ้มกันมาอย่างนี้ ยิ่งเฮียยิ้มผมยิ่งระทวย คนอะไรยิ้มสวยชะมัด แต่ดันไม่ชอบยิ้ม มาบึ้งตึงกันทำไมก็ไม่รู้

 

"มานอนนี่สิ" เฮียตบที่ขาตัวเองตุบๆเป็นสัญญาณว่าผมต้องไปนอนตรงไหน จะบ้ารึไง กะฆ่ากันให้ตายเลยใช่มั้ยเนี่ย

 

"ผมไปนอนที่ห้องก็ได้ จะได้ไม่ต้องรบกวนเฮียเนอะ" ผมทำท่าจะลุกขึ้นแต่เฮียขัดสะก่อน

 

"ถ้าเมิงไปแล้วกรุจะมองหน้าใครละ". อ๊ากกกก กรุอยากฆ่าตัวตาย นี่เฮียกินอะไรเข้าไปวะ กรุจะให้มันกินทุกวันเลย พูดจาน่า...นัก

 

"เฮียพูดไรเนี่ย เน่าวะ" แม่.ง! เล่นกรุเขินเลยเมิง

 

ครืดๆๆ

 

โทรศัพท์ผมสั่นเสียงดังเพราะมันถูกวางลงบนโต๊ะกระจกห้องนั่งเล่น เฮียเงินละสายตามามองผมนิ่งๆแต่คิ้วนี่ขมวดไปเรียบร้อยแล้ว แต่ทำไมผมรู้สึกว่ามันชักจะแปลกๆลางร้ายเริ่มเข้ามาหาผม

 

ผมคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูแต่เบอร์มันแปลกๆยังไงชอบกล แถมเบอร์นี้มีแค่ผม เฮียเงินและอาหวังเท่านั้นที่รู้จัก เพราะอาหวังเป็นคนซื้อเบอร์นี้ให้ตอนที่เครื่องผมลง ผมเหลือบขึ้นมองเฮียเงินอีกครั้ง คราวนี้เฮียวางกระดานวาดภาพแล้วจ้องผมเต็มตัว ขนลุกเลยเฮียเงิน เมิงนี่ยิ่งกว่าเสืออีกวะ ดุจริงๆ

 

"Hello" ผมทักปลายสายออกไป ในขณะที่เฮียควักมือเรียกผม ผมเลยเดินไปหาเฮียอย่างไวเพราะตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าเฮียเริ่มอารมณ์เสียแล้ว

 

(สวัสดีครับนาชา ผมอาเต๋อนะครับ) น่าน...กรุว่าแล้วไง ว่ามันแปลกๆ เฮียรีบคว้าโทรศัพท์ผมไปกดเปิดลำโพงเสียงทันที แถมยังคว้าเอาผมไปนั่งใกล้จนแทบจะเกยตัก

 

"อ่า...คุณอาเต๋อหรอครับ มีอะไรรึป่าวครับพอดีตอนนี้ผมไม่ค่อยสะดวกคุยเท่าไหร่" ไม่สะดวกอย่างแรงด้วย มัจจุราชจะกินหัวผมอยู่แล้วเนี่ย

 

(ผมกะจะมาขออนุญาตโทรหานาชาได้รึป่าวครับ).

 

ปึก!!

 

เสียงถีบโซฟาจนหงายหลัง ผมตกใจไปหมด นี่เฮียจะไปถีบมันทำไมเนี่ย มันก็ตั้งของมันเฉยๆ เป็นอะไรไปอีกละ

 

(นะครับ) เอิ่ม แล้วที่เมิงโทรมานี่หมายความว่าไงวะ กรุเริ่มจะงงกับเมิงและ

 

"คุณก็โทรมาแล้วไม่ใช่หรือไง" ผมถามกลับก่อนจะมองหน้าเฮียที่จ้องผมเขม็ง ดูท่าจะเกิดเรื่องอีกแล้วละครับ

 

(ก็ที่โทรมาเพื่อที่จะได้ขอคุยกับนาชาทุกวันเลยไงครับ)

 

ปั๊ก!!

 

"เห้ย!! โทรศัพท์กรุ!!!" ผมร้องเสียงหลงเมื่อคราวนี้โทรศัพท์เครื่องสวยของผมปลิวไปกระแทกกำแพงจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แม่.ง แพงนะเว้ย ไม่ใช่โนเกีย 3310 ที่มันจะทนอารมณ์รุนแรงอย่างเฮียนะเว้ย แม่.ง!! พังแล้วมั้งนั่น ผมหันไปมองคนปาที่นั่งจังก้ารอผมวีนใส่อยู่  นี่เค้าเป็นอะไรมาลงกับของๆผมเนี่ย

 

"เฮียเงิน นั่นมันโทรศัพท์ผม" ผมกดเสียงต่ำอย่างใจเย็น เฮียมองหน้าผมนิ่ง

 

หายใจเข้าลึกๆนาชา ลึกๆ

 

"เอาของกรุไปใช้" เฮียโยนเครื่องของเฮียที่เพิ่งออกมาใหม่ให้ผม แต่ผมกลับมองมันนิ่งๆ

 

"เดี๋ยวกรุซื้อให้ใหม่!" เฮียเริ่มขึ้นเสียงเมื่อผมไม่รับโทรศัพท์เฮียมา ไม่เป็นไรนาชาไม่เป็นไร เดี๋ยวเค้าซื้อให้ใหม่ แค่โทรศัพท์เอง

 

ผมเลยเลือกที่ลุกเดินหนีก่อนที่ผมจะระงับอาการไม่ไหว แต่เฮียกลับเรียกผมไว้

 

"เมิงจะไปไหน!!"

 

"เฮียจะตะคอกผมทำไมห๊ะ พังโทรศัพท์ผมยังไม่พอใช่มั้ย ต้องการอะไรอีกห๊ะ!" ผมหันมาด่าเฮียเสียงดังจนเฮียชะงัก ผมเริ่มไม่ไหวแล้วนะ ไร้เหตุผลที่สุด เอาแต่ใจตัวเอง เห็นแก่ตัว!!

 

"ก็ใครใช้ให้เมิงไปคุยอี๋อ๋อกับมันวะ ผัวเมิงนั่งอยู่ตรงนี้เมิงยังจะไปอ่อยกับมันอีก" นี่ด่าผมว่าร่านใช่มั้ยวะ ที่เมิงพูดมาเนี่ย นี่เมิงด่ากรุหรอวะไอ้ผัวเฮ็งซวย!!

 

"นี่เฮียกำลังด่าผมอยู่ใช่มั้ย!!"

 

"เออ...สิวะ เมิงคิดว่ากรุกำลังชื่นชมเมิงอยู่รึไง" นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะเว้ย กรุไม่ไหวแล้ว

 

ผลั๊ว!!

 

ผมเสยหมัดเข้าคางแหลมนั้นอย่างจังจนเฮียหน้าหัน หน้าหล่อหันกลับมาก่อนจะกระชากผมเข้าหาตัวอย่างแรง

 

"นี่เมิงต่อยกรุหรอนาชา!!!" เฮียตะคอกใส่ผมอีกครั้ง แถมยังบีบต้นแขนผมแรงมาก

 

"เออ สิวะ ผมคงลูบหัวเฮียอยู่มั้ง!!" เอาสิเมิง กรุโกรธจริงๆแล้วนะเว้ย

 

"นาชา!!!"

 

"เฮียเงิน!!!!" เมิงดังมากรุก็จะดังกว่าเมิงสิบเท่า มาสิมา!

 

"เมิง...เมิงนี่มัน!"

 

"ทำไมห๊ะ! จะทำไร อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะ ถ้าเฮียลงกับผมอีกแค่ครั้งเดี๋ยว ผมจะไม่อยู่ที่นี่แน่!" ผมขึ้นใส่เฮียไม่ยั้ง ถ้าเป็นแบบนี้ผมไม่ไหวหรอก เล่นทะเลาะกันทุกวัน ผมว่าผมกับเฮียคงอยู่ร่วมกันต่อไปไม่ได้อีกแน่

 

"ทำไม เมิงจะไปหาไอ้อาเต๋อของเมิงใช่มั้ย ใช่สินะ เล่นให้เบอร์กันไปขนาดนั่นคงจะนัดไปขึ้นเตียงกันละสิท่า หึ...นี่กรุให้เมิงไม่พอใช่มั้ย"

 

"เฮียเงิน!!!"

 

ผลั๊ว

 

ผมต่อยหน้าเฮียอีกครั้งอย่างเหลืออดจนหน้าเฮียสะบัด มันจะมากเกินไปแล้วนะ มาด่ากันอย่างนี้ได้ยังไงวะเนี่ย ดูถูกกันสุดๆ เล่นเอาหน้าผมชาไปหมด ถึงกรุจะให้กับเมิงง่ายๆแต่ก็ก็ให้กับเมิงคนเดียวนะเว้ยไอ้เหี้.ย แล้วนี่นะหรอที่มาเรียกว่าเมิงเป็นผัวกรุ สันดานเหี้.ยขนาดนี้กรุไม่เอามาทำพืดทำพันธุ์หรอกวะ แม่.งเอ้ย!!

 

"ถ้าเฮียพูดอย่างนี้...ก็ได้ ผมมันร่าน!! ใช่สิเฮียมันคนดีนี่หว่าถึงได้ดูถูกผมแบบนั้น ถ้างั้นก็ไม่ต้องมายุ่งกับผม...พอกันที!!" ผมผลักเฮียแกออกแล้วเดินไปคว้าโทรศัพท์ที่เพิ่งโดนเขว้งออกไปเมื้อกี้ก่อนรีบวิ่งออกจากห้อง เฮียเรียกชื่อผมหลายครั้งแต่ผมก็ไม่หันกลับไป พอกันทีเถอะกับเรื่องซ้ำซากแบบนี้ ที่ต้องมาทะเลาะกันและที่ผมต้องมานั่งรองรับอารมณ์ใครคนหนึ่งเพียงเพราะเราสองคนมีเซ็กซ์กัน มันที่ไม่ได้มาจากความรัก ดังนั้น...ผมจะไม่ทนต่อไป

 

ไปตายเอาดาบหน้าวะ

 

ผมจะยอมเสียใจตอนนี้ดีกว่าเจ็บปวดไปมากกว่านี้

 

เมื่อผมเห็นเฮียวิ่งตามผมออกมาจากห้องผมก็รีบวิ่งเข้าลิฟทันทีที่มันเปิดออก มือผมสั่นไปหมด ขออย่าให้เฮียตามผมทันเลย ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมไม่อยากโดนดูถูกขนาดนั้น

 

"นาชา!!" นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนลิฟจะปิดตัวลง

 

 

ลาก่อนเฮียเงิน

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

130506

 

 

 

 

add me

 

อันยอง...แต่งเมืองจีนแต่ทักเป็นเกาหลีนะจ๊ะเอาสิ เอาสี๊ 555 มาดึกๆคึกครื้นใจนะคะ 555 แต่อันที่จริง หนูเพิ่งคิดออกคะ55

แล้วตอนนี้ช่วยเม้นบอกไรเตอด้วยนะคะว่าเป็นไงบ้าง ฝากด้วยนะคะ ไรเตอชอบอ่านมากๆ ตลกดีคะ ชอบๆ

เออ ฝากกระทืบเฮียเงินด้วยนะคะ ด่าน้องแบบนั่นได้ไง เลวจริงๆ555

 

ขอบคุณคะ

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา