Housemaid! "ผมนี่แหละแม่บ้าน"

Housemaid! 1 : ชุดเมด

 

 

~คุณเธอ~

 

 

"หนูเป็นทอมคะ"

 

"จริงหรอวะไอ้หนู" คุณลุงยังคงทำหน้าสงสัยผมอยู่ ผมก็แอ๊บหน้าให้แป๊วที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

 

"จริงสิคะ คุณลุงขา ช่วยหนูหน่อยนะ หนูต้องการงานทำจริงๆน้า" เอาสิมึง กูลงทุนสุดตัวแล้วนะ ยัง...ยัง...ยังไม่ช่วยกูอีก เอาวะมึง เบิงตาให้มันโตๆยิ่งขึ้น กระพริบๆ เอ้า! จะช่วยกูยัง

 

"นะคะ คุณลุง หนูหิวข้าวแล้วด้วย" 

 

"เออ ก็ได้ๆ เข้ามาๆ"

 

เยสสสส!!!

 

กูรักมึงจังครับ คุณลุง

 

"แล้วเธอชื่ออะไร" คุณลุงเดินนำผมเข้าไปหลังใหญ่นั้นไปผมก็ตื่นตาตื่นใจไป จนคุณลุงต้องสะกิดผมใหม่

 

"ฉันถามว่าชื่ออะไร"

 

"เออ ชื่อคุณเธอครับ เอ้ย คะ แหะๆ" เกือบไปแล้วมั้ยละ

 

"เออ ฉันชื่อภูนะ นี่เอ็งเป็นทอมจริงๆหรอวะ เสียดายหน้าตาสวยๆหมด แต่อย่าให้คุณหนูรู้เชียวนะเว้ย เขายิ่งไม่ชอบพวกสองเพศอยู่" พวกสองเพศหรอ มันคือพวกเกย์กับเลสเบียนอะนะ โถ่ๆ พวกไร้หัวใจ

 

"ได้คะ หนูจะเก็บให้มิดไม่ให้ใครรู้แน่นอนคะ" ว่าหนูเป็นผู้ชายนะ โอ้ย! ผมจะรอดจนครบสามเดือนมั้ยเนี่ย

 

"เออ เดี๋ยวฉันจะพาไปหาคุณแม่บ้านก่อนละกัน เค้าจะเป็นคนตัดสินใจจะรับแกเข้าทำงานมั้ย"

 

"อ่าว ไม่ได้รับแล้วหรอ" นี่ผมจะต้องแอ๊บอีกรอบหรอวะ ยุ่งยากจริง กูเป็นคนสวนก็ได้อะ

 

"ยังสิวะ ฉันแค่เปิดประตูให้แกเข้ามา ไม่ใช่รับเข้าทำงาน ไปๆ นั่นไง คุณแม่บ้านๆ มีคนมาสมัครเป็นสาวใช้ครับ" ผมมองตามคุณลุงแกไปก็เจอหญิงสูงวัยน่าจะเกือบห้าสิบได้ เค้าหันมามองพวกเราแล้วผมก็ขนลุกเลยครับ ทรงอำนาจมากเถอะ ผมกลัวเลยอะ เหมือนคุณแม่บ้านคนนี้จะดุมากๆด้วย

 

"สวัสดีคะ คุณแม่บ้าน" ผมรีบยกมือไหว้ก่อนที่เขาจะว่าผมได้ ผมต้องอ่อนน้อมไว้ผู้ใหญ่จะได้รักใคร่ แต่คุณแม่บ้านกลับมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า

 

"แต่งตัวอย่างนี้เป็นสาวหล่อรึไง" อะไรอะ ผมว่าผมแต่งตัวแมนแล้วนะยังเหมือนทอมอยู่หรอ แค่เสื้อเชิร์ตสีเขียวอ่อนพับแขนขึ้นกับกางเกงยีนขาเดฟสีดำตัวสวย แพงด้วยนะ(เกี่ยว?) เท่ห์สุดๆอะ

 

"คะ แต่หนูทำงานได้นะคะ" แค่เช็ดโต๊ะอะ ก็ผมไม่เคยทำอะไรสักอย่าง พ่อแค่ให้ผมเรียนหนังสืออย่างเดียว แต่ของแบบนี้มันฝึกกันได้มั้ง

 

"สวยเงินไป ไม่รับ" ห๊าาาาา เหตุผลแค่นั้นอะนะคุณแม่บ้าน หนูจะกินขี้อยู่แล้ว ถ้าไม่มีงานทำที่นี่แล้วหนูจะทำไงอ่า 

 

"คุณแม่บ้านขา หนูไม่มีเงินกินข้าวแล้วนะคะ หนูเพิ่งมาจากบ้านนอก ไม่มีที่ไปจริงๆคะ คุณแม่บ้านสงสารหนูนะคะ นะคะคุณแม่บ้านสุดสวย" ผมเข้าไปออดอ้อนคุณแม่บ้านสุดฤทธิ์ ทั้งบีบแขนเล็กน้อย ถูหน้าไปกับต้นแขนสวย แล้วผมก็เห็นรอยยิ้มสวยๆปรากฏขึ้นก่อนจะหุบยิ้มฉับ ตกลงหลงกูป่าวเนี่ย

 

"ไม่ต้องมาอ้อนฉัน แต่เห็นว่าเป็นเด็กที่มุ่งมั่นดีจะรับเข้าทำงานละกัน เงินเดือนเก้าพันพร้อมที่อยู่ โอเคมั้ย" 

 

"โอเคคะ ยังไงก็ได้คะ รักคุณแม่บ้านที่สุดเลย" ผมกระโดดกอดคุณแม่บ้านอย่างดีใจ เหมือนผมรอดตายยังไงยังงั้น มือเล็กขึ้นลูบหัวผมเล็กน้อยก่อนจะพูดเสียงนุ่ม

 

"แล้วชื่ออะไรนะเรา"

 

"คุณเธอคะ หนูชื่อคุณเธอ แต่เรียกเธอเฉยก็ได้นะคะ"

 

"คุณเธอหรอ ชื่อน่ารักดีจริง แต่ก็ต้องตั้งใจทำงานละ อย่าให้เสียหน้าที่ฉันรับเธอเข้ามา" 

 

"ขอบคุณครับแม่บ้าน" อบอุ่นจังเลย เหมือนอ้อมกอดที่แม่เคยกอดผม ทำไมมันถึงอบอุ่นแบบนี้

 

"อย่าพูดครับสิ ต้องคะ คุณหนูเขาไม่ชอบทอม ถ้ารู้ละไม่ต้องทำงานกันพอดี"

 

"คะคุณแม่บ้าน" ทำไมต้องตั้งแค่กับพวกนี้ด้วย อยากเห็นหน้าคุณหนูบ้านนี้แล้วสิ

 

"ปะ เดี๋ยวฉันจะพาไปที่ห้อง แล้วกระเป๋าเสื้อผ้าเธอละ"

 

"เออ หนูโดนปล้นคะ แล้วก็ถูกมาปล่อยที่ข้างทางที่นี่ เลยมาเจอป้ายรับสมัครงานที่นีี่ ถ้าคุณแม่บ้านไม่ช่วยหนูคงนอนข้างถนนแน่"

 

"น่าสงสารจริงเลยลูก ทำไมเคราะห์ร้ายแบบนี้" สีหน้าดูสงสารผมมากเลยครับ คุณแม่่บ้านใจดีกับผมจัง แค่คนที่ผ่านมาขอความช่วยเหลือคุณแม่บ้านก็ช่วยไว้ ผมจะตอบแทนคุณแม่บ้านให้ถึงที่สุดเลยครับ 

 

"แล้วแจ้งตำรวจรึยัง" ตำรวจ!  แจ้งไม่ได้ๆ เอาไงดีวะ คิดๆ

 

"ออเออ ก็ไม่โดนอะไรมากหรอกคะ หนูไม่ค่อยมีเงินเท่าไหร่ ไม่ต้องแจ้งก็ได้" แต่กูขอสาบาน ถ้าได้เจอมึงนะไอ้คุณพี่แท็กซี่  กูจะกัดคอมึงให้ขาดเลยคอยดู

 

"ดีนะที่ไม่ถูกมันทำอะไร ยิ่งหน้าตาน่ารักแบบนี้"

 

"คะ โชคดีคะ" กูจะดีใจดีมั้ยเนี่ย ชมว่าสวย มันเหมาะกับผู้ชายแมนๆอย่างกูหรอวะ หื้ย!!

 

"ไปๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าสะนะ อาบน้ำหน่อยก็ดี มอมแมมไปหมดแล้ว ชุดเมดอยู่ในตู้นะ ต้องใส่ทุกวัน จัดการสะด้วยละ อีกสิบหน้านาทีเจอที่ห้องนั่งเล่น เดี๋ยวจะบอกงานให้" ผมพยักหน้ารับก่อนที่คุณแม่บ้านจะไขประตูห้องให้ มันเป็นเหมือนห้องแถวที่แยกตัวออกมาจากบ้านหลังใหญ่ มันมีหลายห้องมากเลยครับ ปต่พอดูข้างในนี่แบบน่านอนจัง มันอย่างกับโรงแรมขนาดย่อมแหนะ

 

"นี่กุญแจห้องนะ มีอะไรก็บอกละกัน" 

 

"คะคุณแม่บ้าน" ผมรับมันมาก่อนจะก้มหัวไหว้อีกรอบ คุณแม่บ้านลูบหัวผมแบบเอ็นดีจนผมรู้สึกดีที่เจอท่าน คงจะเป็นความโชคดีของผมจริงๆ

 

เมื่อคุณแม่บ้านไปผมก็รีบจัดแจงอาบน้ำใหม่ ผมส่งตัวเองกับกระจกแล้วต้องเศร้า ที่สะโพกผมมันเขียวเป็นแถบเลยครับ แถมยังปวดอีกด้วย อย่าให้ผมเจอให้หน้าหล่อนั่นนะ ผมจะกระโดดถีบมันให้หน้างายเลย คนอะไรหล่อแต่ไร้น้ำใจชะมัด แต่อย่าไปสนใจเลย รีบเปลี่ยนชุดดีกว่า

 

ผมเดินไปเปิดประตูเสื้อผ้าออกแล้วก็ต้องตาค้าง แม่เจ้า นี่ชุดผมหรอ โมเอ้มากเถอะ มันเป็นชุดเมดเหมือนในการ์ตูน แถมยังตัวเล็กและสั้น!!! แล้วผมจะยัดร่างผมเข้าไปได้ยังไงกัน มันเล็กไป!!

 

ผมหยิบมันมาดูแล้วก็ต้องถอนหายใจเฮือก นี่ผมต้องใส่กระโปรงจริงๆนะหรอ เสียชาติชายหมดวะ แต่เอาเถอะ เพื่อความอยู่รอด ผมเลยจัดแจงยัดตัวผมเข้าไปจนหมด

 

ตายห่.า พอดีแป๊ะ

 

แต่มันจะถึงช้างน้อยผมแล้วอ่า สั้นไปป่าววะ ผมหันหลังดูตรงก้นผมก็เห็นชายกระโปรงมันเต่อจะเห็นก้นผมแล้ว ทำไงดีเนี่ย ผมกลับไปค้นดูที่ตู้เสื้อผ้าก็เห็นถุงเท้าหุ้มที่ใส่เดินในบ้านและถุงเท้าคู่สีขาวยาว มันจะน่ารักไปป่าววะ 

 

อย่าคิดมากหน่า ไม่มีใครรู้จักมึงที่นี่หรอกคุณเธอ เอาเว้ย!

 

 

 

ผมเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ด้วยควสมทุลักทุเลอย่างแรง ต้องคอยดึงชายกระโปรงให้มันต่ำลง แต่มันได้เท่านี้เอง 

 

"ตายแล้วเธอ เดินให้มันดีๆหน่อยสิ" เสียงแหลมสูงดุผมสะเสียงดังจนผมตกใจ หญิงสาววัยสามสิบกว่าเดินเข้ามาหาผมพร้อมกับผู้หญิงน้าจะอายุสักยี่สิบได้ พี่สาวคนสวยเองก็อยู่ในชุดแบบผมแต่ทำไม่กระโปรงเขาพอดีอย่างนั้นอะ แต่ผมมันผู้ชายนิ ขาเลยยาวกว่า มันเลยสั้นและเนอะ. เห้อ...ลำบากจริงชีวิตกู ส่วนป้าอีกคนก็ใส่เหมือนกันแต่ดูยาวกว่าหน่อย ถ้าป้าแก่ใส่แบบผมคงอ้วกแตกกันทั้งบ้าน

 

"มันไม่ถนัดอะ"

 

"อย่ามาพูดห้วนแบบนั้นกับฉันนะ ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น" น่านไง โดนไปหนึ่งดอก

 

"มาแล้วหรอคุณเธอ อ่าวนางจิต กับนางจิ๊บ นี่แม่บ้านคนใหม่ ชื่อคุณเธอ คุณเธอนี่แม่จิตกับแม่จิ๊บนะ" ผมยกมือขึ้นไหว้พวกเขาแต่คนที่ชื่อจิตกลับสะบัดหน้าใส่ผมจนคอแทบหัก ไม่เห็นจะยากรู้สักเหมือนกันนั้นแหละ ท่าจะจิตเหมือนชื่อ

 

"พี่ชื่อจิ๊บนะ มีอะไรก็บอกพี่ได้เลยนะ" พี่สาวคนสวยเดินมาหาผมก่อนจะยิ้มหวานให้ น่ารักอ่า ไม่เหมือนป้าเลย ป้าจิต!! 

 

"ขอบคุณคะ"

 

"หน้าตาน่ารักจังเลยคุณเธอ พี่เห็นแล้วต้องแอบมองต่อแหนะ"

 

"ไม่ขนาดนั้นมั้งคะ" ปากหวานอย่างนี้เดี๋ยวปั๊ดจีบสะนี่ ยิ่งสเปกอยู่

 

"น่ารักตรงไหน กิริยาอย่างกับผู้ชาย" เอ้า ก็กูเป็นผู้ชายนี่หว่า ฮู้!

 

"อะๆ ไปๆ แยกย้ายไปทำงาน ส่วนเธอ ตามฉันมานี่" คุณแม่บ้านคงรู้สึกว่าป้าจิตชักจะหาเรื่องผมเลยช่วยห้ามไว้ ผมเลยรีบเดินตามคุณแม่บ้านไปจนมาถึงที่ห้องนั่งเล่น

 

"อะนี่ เอานี่ไปปัดฝุ่นที่อยู่ด้านบนนะ ขึ้นยันไดนี่นะ" คุณแม่บ้านส่งไม้ปัดขนไก่มาให้ ผมมองขึ้นไปก็เจอโคมไฟขนาดใหญ่ที่ห้อยลงมา นี่ผมต้องขึ้นไปจริงๆหรอ

 

"พอเสร็จแล้วก็ดูดฝุ่นให้เรียบร้อยนะ"

 

"คะ" ผมรับคำแล้วต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ มันสูงอ่า เสียวตกด้วย

 

พอคุณแม่บ้านเดินออกไปผมก็เริ่มปีนขึ้นบันไดไปปัดโคมไฟระย้านั้น ขาผมสั่นงึกๆงักๆ เสียวตกจริงๆ

 

เห้ยๆๆๆ เห้ย!!

 

เอาแล้วไง ยังคิดไม่จบเลย  พ่อจ๋า ช่วยหนูด้วย หนูตกบันได

 

ปึก!

 

"โอ๊ย!!!"

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

130530

 

เม้นให้ไรเตอบ้างนะคะ เอาเยอะๆเลยนะคะ จะได้ดึงดูรีดเดอท่านอื่น ช่วยด้วยนะคะ 

 

เจอกันตอนหน้าคะ

 

ฝากแฟนเพจด้วยนะคะ