Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

หารสอง

 

                “เอ๊ะ...ท..ทำไมทั้งสองคนถึงมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะคะ!!”

                “หาววว เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ =_=”

                “ทำไมไอโอดีนกับน้องทิงเจอร์มานอนด้วยกันข้างล่างนี่ล่ะ -O-” เสียงโวยวายของพี่อีฟกับเสียงงัวเงียของใครบางคนทำให้ฉันตื่นขึ้น นี่มันวันอะไรกันเนี่ย ทำไมมันถึงได้วุ่นวายตั้งแต่เช้าแบบนี้ ว่าแต่เมื่อกี้พี่อีฟว่าอะไรนะ? ฉันกับไอโอดีนนอนด้วยกันงั้นเหรอ -O-

                “เมื่อคืนเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นน่ะครับ เรื่องมันยาวนิดหน่อย” นั่นมันเสียงของอีตาไอโอดีนนี่นา เอ๊ะ! แล้วทำไมระดับสายตาของฉันมันอยู่ต่ำยิ่งกว่ามดแบนี้ล่ะ ลืมตาขึ้นมาก็เห็นคางของอีตาไอโอดีนเลย เฮ้ย! ฉ..ฉันนอนหนุนอะไรอุ่นๆอยู่ล่ะเนี่ย!!  

                “ส..สวัสดีค่ะ”

                “สวัสดีค่ะน้องทิงเจอร์  รู้สึกน้องจะมึนๆอยู่นะ =_=” พี่อีฟกล่าวทักทายทันทีที่ฉันเด้งตัวลุกขึ้นนั่งข้างอีตาหัวแดง ฉันก้มลงมองสิ่งที่ฉันคิดว่าเพิ่งหนุนไปเมื่อกี้แล้วพบว่ามันคือ

                “ตัก...” ของอีตาหัวแดงนั่น!! -O-

                “หืม? ตักฉันทำไมเหรอ =_=” ไอโอดีนยกมือขึ้นปิดปากหาวพลางถามฉันที่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก น..นี่ฉันนอนหนุนตักอีตานี่ทั้งคืนจริงๆเหรอเนี่ย  นึกว่าทั้งหมดนั่นเป็นความฝันซะอีก

                “รู้สึกตัวแล้วใช่มั้ยคะน้องทิงเจอร์”

                “ค..คะ? เอ่อ...รู้สึกตัวแล้วค่ะ =_=” ทำไมพี่อีฟต้องจ้องฉันเขม็งแบบนั้นด้วยล่ะ แล้วคนอื่นๆอยู่ไหน และตอนนี้มันกี่โมง? ทำไมฉันสงสัยหลังตื่นนอนเยอะขนาดนี้นะ

                “ตอนนี้ตี5ครึ่งค่ะ ทุกคนคงจะยังไม่ตื่นจนกว่าจะ6โมงเช้า” พี่อีฟมองดูนาฬิกาบนข้อมือตัวเองแล้วจ้องมาทางฉัน ทำอย่างกับรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่แน่ะ -O-

                “ง..งั้นเหรอคะ” นี่ฉันหลับไปกี่นาทีกันเนี่ย เพลียชะมัด

                “แล้วทำไมน้องทิงเจอร์มีแผลมากมายขนาดนั้นล่ะ บอกได้หรือยังคะว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

                “ยัยนี่โดนแฟนเก่าทำร้ายครับ”

                “พูดบ้าอะไรของนาย เนี่ย!” ฉันตบไหล่หมอนั่นไปหนึ่งที ไม่คิดจะใช้สมองก่อนพูดเลยหรือไง

                “ก็มันจริงนี่”

                “แฟนเก่า? นี่มันเรื่องอะไรคะ อธิบายด่วน -_-” พี่อีฟทำหน้างงยิ่งกว่าฉันหลังตื่นนอนเมื่อกี้อีก ไม่แปลกที่นางจะงง จู่ๆอีตาบ้านี่ก็พูดอะไรไม่รู้ออกมา มีเหรอที่คนนอกอย่างพี่อีฟจะเข้าใจ

                “ผมว่าพี่ก็น่าจะรู้แล้วนะครับ ทางทีมงานเขาไม่บอกอะไรเลยเหรอ?”

                “ไม่บอกอะไรนี่คะ สรุปมันเกิดอะไรขึ้น”

                “ที่นี่มีกล้องวงจรปิดไว้ทำไม ยัยนี่โดนทำร้ายต่อหน้ากล้องแต่กลับไม่มีคนเข้าไปช่ว...”

                “ม..ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นค่ะ ทิงแค่เดินหกล้มหัวฟาดพื้นหน้าฟาดโต๊ะหัวเข่ามีรอยช้ำก็เท่านั้นเอง ส่วนที่ไม่นอนในห้องเพราะว่ากลัวร็อคมากจริงๆ เขาเป็นคนที่น่ากลัวมากๆเลยนะคะ ทิงก็เลยตัดสินใจแอบออกมาตอนกลางคืนแล้วไปเจอกับไอโอดีนเข้าพอดี เขากลัวทิงเหงาก็เลยอยู่เป็นเพื่อนแค่นั้นเอง แล้วเราก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ค่ะ แหะๆ ^^” ฉันรีบยกมือขึ้นปิดปากหมอนั่นก่อนที่จะพูดมากไปกว่านี้ เรื่องเมื่อคืนนั่นไว้ค่อยไปเคลียร์หลังรายการจบเถอะ

                “จะอย่างนั้นก็เถอะค่ะ แต่มันผิดกฎกติกาของที่นี่มากเลยนะ” พี่อีฟยืนกอดอกดุพวกเราก่อนจะเปลี่ยนมามองฉันด้วยสายตาที่เป็นห่วง “เป็นอะไรมากไหมน้องทิงเจอร์”

                “ไม่ค่ะ เมื่อคืนไอโอดีนช่วยทำแผลให้แล้ว”

                “นี่ทั้งสองคนไปคืนดีกันตอนไหนคะเนี่ย =_=” พี่อีฟหรี่ตามองพวกฉันทั้งสองคนอย่างจับพิรุธ เอ่อ...ไปดีกันตอนไหนน่ะเหรอ ก็ไม่ได้ดีกันสักหน่อย แค่สงบศึกชั่วคราว

                “ยังไงก็เถอะ ทั้งสองคนทำผิดกติกา ทางเราเองก็มีบทลงโทษเหมือนกันนะ” จะอะไรก็ช่างเถอะ ฉันไม่กลัวทั้งนั้นแหละ -_-

                “แล้วพี่จะบอกอีกทีตอน8โมงตรงนะคะ ขอให้มารวมตัวที่โถงด้วย ^^” พูดจบ พี่อีฟก็โบกมือลาเดินเข้าห้องครัวไปทันที สงสัยมาหาอะไรกิน แล้วตอนนี้ฉันจะทำอะไรต่อดีล่ะ หลับอีกสักงีบดีมั้ยนะ =_=

                “ทำไมเธอถึงไม่บอกเรื่องทั้งหมดให้พี่เขารู้ล่ะ หมอนั่นจะได้เด้งออกจากรายการนี้ไปซะ” ไอโอดีนพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดพลางลุกขึ้นยืน

                “ฉันไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ อีกอย่างเราก็ได้นอนที่นี่อีกแค่คืนเดียวเท่านั้น ปล่อยๆมันไปเถอะ”

                “ปกติใครทำร้ายเธอเธอก็จะเอาคืนไม่ใช่หรือไง ทำไมครั้งนี้ถึงปล่อยไปง่ายแบบนี้” หมอนั่นขมวดคิ้วถามฉันอย่างสงสัย

                “นายจะอยากรู้ความคิดของฉันไปทำไม รีบๆขึ้นห้องไปปลุกดินสอแต่งตัวเถอะ” ฉันโบกมือไล่หมอนั่นแล้วเดินตรงไปยังกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองที่วางอยู่กลางลานโล่ง

                “เดี๋ยว” จู่ๆอีตาบ้านี่ก็มือไวใจเร็วคว้าแขนฉันไปซะงั้น

                “อะไรอีก”

                “หมอนั่นมันอาจจะใช้วิธีเดียวกับฉันก็ได้...”

                “ฮะ?” อีตาบ้านี่พูดอะไรก็ไม่รู้ที่มันยากแท้จะเข้าใจ สรุปไอ้วิธีของเขาที่พูดถึงมันคืออะไรกันแน่

                “เธอไม่สงสัยหรือไงว่าทำไมตอนที่ฉันลากเธอเข้าไปในห้องน้ำวันนั้นถึงไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น และไม่มีใครเข้าไปช่วย”

                “นายจะบอกอะไร”

                “วันนั้นที่ฉันลากเธอเข้าห้องได้โดยไม่มีใครเห็นเพราะหลบกล้องวงจรปิดตรงทางเดิน อีกอย่าง ฉันก็เป็นคนทำกล้องในห้องพังด้วย ไม่แปลกที่จะไม่มีคนรู้”  

                “อ๋อ...นี่นายวางแผนทั้งหมดเพื่อลากฉันเข้าห้องงั้นเหรอ!” ฉันต่อยหมัดลงบนแผงอกของอีตาบ้านี่รัวๆด้วยความแค้น ร้ายกาจชะมัด! เพราะรู้ว่าพี่ทีมงานจะไม่เข้ามามีบทบาทหรือซ่อมแซมสิ่งของชำรุดให้ระหว่างที่พวกเราทำกิจกรรมภายในบ้าน เพราะแบบนั้นถึงได้พังกล้องเล่นเพื่อทำลายหลักฐานสินะ

                “เฮ้! เดี๋ยวสิ ฉันไม่ได้วางแผนสักหน่อย ฉันก็แค่ไม่ชอบให้ใครมาดูตอนฉันหลับก็เลยพังมันแค่นั้นเอง =_=” ไม่อยากให้เห็นตอนนอนหรือไม่อยากให้เห็นตอนนายกับยัยขานกกระยางมีอะไรกันกันแน่ยะ ยังไงก็ไม่ปักใจเชื่อสิ่งที่คนเจ้าเล่ห์อย่างหมอนี่พูดร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก

                “ไปพังของแบบนั้นเขาไม่ปรับนายเหรอ -_-” ไปพังของหลวงแบบนั้นเดี๋ยวก็มีปัญหากับทางรายการหรอก

                “สร้างสถานการณ์บังเอิญไปทำมันพังสิ แค่นั้นก็จบเรื่อง”

                ก็คิดได้แฮะ =_=

                “ถ้านายพังมันแล้วทำไมต้องลากฉันเข้าห้องน้ำอีกล่ะ ”

                “เพื่อความมั่นใจ เพราะในห้องน้ำมันไม่มีกล้องอยู่บังไงล่ะ จะทำอะไรยังไงก็ไม่ต้องกังวล ^^”

                ป้าบ!!

                “โอ๊ย เจ็บนะยัยเตี้ย! -O-” หึ! สมน้ำหน้า! ทำตัวน่าหมั่นไส้ใส่ฉันทำไมล่ะ นี่ฉันใจดีตบหัวเฉยๆนะ ไม่ต่อยหน้าให้ก็ดีมากแค่ไหนแล้ว

                “แล้วยังไง นายจะบอกว่าร็อคอาจจะพังกล้องเหมือนที่นายทำงั้นเหรอ?”

                “ก็อาจจะเป็นแบบนั้น หมอนั่นก็คงไม่โง่ทำอะไรเธอโจ่งแจ้งกลางห้องแบบนั้นหรอก” ก็อาจจะจริงอย่างที่ไอโอดีนว่าก็ได้ ร็อคเขาก็ไม่ใช่คนโง่ขนาดนั้น ถึงหน้าตาจะดูโง่มากก็เถอะ -_-

                “อืม...ช่างมันเถอะ ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว ทุกคนคงจะตื่นกันแล้วล่ะห” ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มสว่างขึ้นแล้ว ทำไมวันเวลาถึงได้ไวแบบนี้นะ ฉันยังนอนได้ไม่กี่นาทีเอง พลังงานยังไม่เต็มหลอดก็ต้องมาทำภารกิจแล้ว เซ็งชะมัด =_=

                “มีอะไรก็บอกฉันนะ” จู่ๆไอโอดีนที่ปกติบุคลิกจะดูน่าหมั่นไส้น่าถีบกะบาลก็แปรเปลี่ยนเป็นจริงจังซะงั้น มันทำให้ฉันรู้สึกจั๊กจี้แปลกๆเหมือนเขาพยายามจะบอกฉันว่า ‘เป็นห่วงนะ’

                โอ๊ย!! ขนลุกไปหมดทั้งตัวแล้ว หมอนั่นไม่มีทางรู้สึกแบบนั้นหรอก -O-

                “อื้ม” ฉันยิ้มตอบก่อนจะเดินตรงไปยังกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเอง

 

                8.00

                ลานโล่ง

                “สวัสดีครับทุกคน จากที่ความสัมพันธ์เป็นศูนย์ ตอนนี้ก็คงจะเป็นบวกขึ้นมาแล้ว เมื่อคืนนี้หลับสบายดีมั้ยครับ ^O^”

                “สบายดีค่ะ/ครับ ^O^”

                สบายกับผีสิ -_-

                “ไม่รู้ว่าสบายหรือเปล่า แต่เหมือนเพื่อนของเราจะได้รับอุบัติเหตุเมื่อคืนนี้” พี่เอโพล่งขึ้นพลางหันไปมองร็อคที่มีผ้าก็อซแปะอยู่บนหัว “เมื่อกี้ผมเห็นน้องร็อคมาทำแผลอยู่ เป็นอะไรหรือเปล่า?”

                “ผมลื่นล้มในห้องน้ำน่ะครับ” ร็อคตอบหน้านิ่ง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ

                “ทิงเจอร์ก็เจ็บเหมือนกันครับ” ไอโอดีนที่นั่งห่างจากฉันไปหนึ่งคนโพล่งออกมาจนทุกคนหันมามองหน้าฉัน เดี๋ยวก่อนสิ ก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรือไงว่าไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่น่ะ!

                “หกล้มเหมือนกันค่ะ” ฉันตอบพลางหันไปจิกตาใส่อีตาหัวแดงนั่น น่ารำคาญชะมัด

                “กะจะถามเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน เธอไปล้มอีท่าไหนทำไมถึงได้เป็นแผลที่หน้าแบบนี้” ดินสอมองแผลตามร่างกายและใบหน้าของฉัน ดวงตาของเธอแดงก่ำจนจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว -O-

                “ไม่เหมือนคนหกล้มเลยใช่มั้ยล่ะ” อีตาบ้านั่นปากเสียพูดขึ้นมาจนดินสอต้องหันไปมองหน้าอีหมอนั่น โอ๊ย! ช่วยอยู่เงียบๆไปจนกว่าจะจบรายการได้มั้ย เดี๋ยวแม่ก็เอาสก็อตเทปปิดปากหรอก

                “ฮ่าๆ ฉันคงจะล้มท่าพิสดารน่ะ แล้วจะเล่าให้ฟังนะดินสอ ^^” ฉันยิ้มให้เพื่อนขี้เป็นห่วงเพื่อให้เธอมั่นใจว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น

                “อื้ม ^^”

                “น้องร็อคกับน้องทิงเจอร์นอนห้องเดียวกันแล้วก็มีแผลเหมือนกันด้วย คงจะไม่ได้ทะเลาะกันหรอกนะครับ ฮ่าๆ ^O^” คำพูดของพี่เอทำให้ทุกคนพากันหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน สถานการณ์มันคึกครื้นแบบนี้ก็คงจะยังไม่มีใครรู้นอกจากฉันกับไอโอดีนสินะ

                “ร็อคก็ปากร้าย ทิงเจอร์ก็ขี้โมโห ไม่แปลกหรอกค่ะที่จะทะเลาะกัน โฮะๆ ^O^” ยัยบัทเทอร์หัวเราะชอบใจแล้วหันไปยิ้มให้กัปตัน จะว่าไปบัทเทอร์กับกัปตันเขานอนห้องเดียวกันนี่นา เอ๊ะ แค่คืนเดียวมันทำให้ทั้งสองคนนี้สนิทกันเลยเหรอ -O-

                “นั่นสิ ฉันว่าพวกเธอทั้งสองคนก็เหมาะสมกันดีนะ ฮ่าๆ ^O^” ยัยกล่องแก้วที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาก็สนุกไปกับคนอื่นๆด้วย มีเพียงแค่ยัยดินสอเท่านั้นที่เป็นห่วงความรู้สึกฉัน ยัยนั่นจับมือฉันไว้แน่นเลย

                “ถ้าทะเลาะกันจริงพวกพี่ทีมงานก็เข้าไปช่วยแล้วล่ะครับ กล้องวงจรปิดก็ติดอยู่นี่” ไอโอดีนพูดด้วยเสียงระรื่นทำตัวกลมกลืนไปกับสถานการณ์ตรงหน้า คำพูดของหมอนั่นทำให้ฉันคิดถึงเรื่องที่คุยกับเขาเมื่อตอนเช้านี้

                “นั่นสินะ เหมือนกล้องในห้องน้องร็อคจะเสียนะครับ เห็นพวกแฟนคลับส่งข้อความมาด่ากันใหญ่เลย =_=”

                “คงจะอย่างนั้นแหละครับ เมื่อคืนผมเซ็งๆไม่มีอะไรท ก็เลยโยนขวดแก้วเล่น ดีนะครับที่ขวดไม่แตก แต่กล้องคอมันหักเลย นี่ผมต้องจ่ายค่าเสียหายหรือเปล่า?” ร็อคยังคงตีหน้านิ่งโกหกได้อย่างแนบเนียน เท่านี้ก็รู้แล้วว่าหมอนี่ใช้วิธีทำลายกล้องวงจรปิดอย่างที่ไอโอดีนพูดมาจริงๆ เขาตั้งใจให้พังมันตั้งแต่แรกอยู่แล้วสินะ

                “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ วันหลังก็อย่าโยนขวดอีกนะ ^^” พี่อีฟที่ปล่อยให้พี่เอยืนคุยกับชาว Owc. อยู่คนเดียวโผล่หัวออกมาแล้วแถมยังมีกระดาษโพยเล็กๆอยู่ในมืออีก นั่นคงจะเป็นภารกิจของวันนี้สินะ

                “อ้าว สวัสดีครับคุณอีฟ หายไปไหนมาเนี่ย”

                “ไปเอาใบภารกิจกับบทลงโทษมาค่ะ ^^”

                “บทลงโทษ?” ทุกคนประสานเสียงอย่างพร้อมเพรียง อ่า...ลืมไปเลยแฮะ ฉันกับอีหมอนั่นมีโทษเหมือนกันนี่นา แล้วพวกพี่ๆเขาจะทำโทษอะไรฉันล่ะเนี่ย =_=

                “ทุกคนรวมถึงพี่เอก็คงจะยังไม่มีใครรู้สินะคะว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นถึงได้ทำหน้าตกใจกันขนาดนั้น ^^”

                “แน่นอนสิครับ พี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย =_=… ว่าแต่ มีใครทำผิดกฎกติกาของบ้านหลังนี้งั้นเหรอ?”

                “ใครกัน...เธอเหรอบัทเทอร์ -_-” กัปตันหันไปจ้องหญิงสาวหุ่นนางแบบที่นั่งข้างตัวเองอย่างไม่ไว้ใจทันที

                “ทำไมถึงคิดว่าเป็นฉันล่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ”

                “ก็เธอชอบทำตัวมีปัญหานี่ ถ้าไม่ใช่ก็อย่าร้อนตัว”

                “ไม่ใช่น้องบัทเทอร์แน่นอนค่ะ” พี่อีฟหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนสายตามาทางฉัน “ที่ทำผิดน่ะ นั่งอยู่ตรงนู้นค่ะ”

                “น้องดินสอเหรอครับ?”

                “ไม่ใช่ค่ะพี่เอ คนที่นั่งข้างน้องดินสอต่างหาก” จบประโยคนั้น ทุกคนก็หันมามองฉันกับไอโอดีนทันที ทำไมต้องทำหน้าเหมือนฉันไปฆ่าใครมาด้วยล่ะ =_=

                “น้องไอโอดีนกับน้องทิงเจอร์ทำผิดกฎของบ้านหลังนี้ข้อที่3คือ ไม่นอนร่วมกับเพื่อนร่วมห้อง นั่นหมายความว่าพวกคุณทั้งสองรังเกียจรูมเมทของคุณ ซึ่งเป็นพฤติกรรที่ไม่เหมาะสมเป็นอย่างมาก”

                “อ้าว! เมื่อคืนนี้ทิงเจอร์ไม่ได้นอนกับร็อคเหรอ?” ร็อปเป้ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของฉันโพล่งขึ้นอย่างตกใจ ที่ทำหน้าแบบนั้นเพราะไม่คิดว่าฉันจะแหกกฎงั้นสินะ

                “แล้วพี่ไอโอดีนก็ไม่ได้นอนกับดินสอด้วย…” กล่องแก้วเปิดปากวิเคราะห์บ้าง คำพูดของเธอมันจะทำให้คนอื่นคิดไปไกลนะ =_=

                “งั้นก็หมายความว่าทั้งสองคน...”

                “อะไรของพวกเธอเนี่ย ฉันกับหมอนี่เกลียดกันจะตาย ไม่มีทางทำอย่างที่พวกเธอคิดหรอกน่า -O-”

                “อย่าร้อนตัวสิ” กัปตันหัวเราะในลำคออย่างสะใจพร้อมกับมองฉันอย่างเจ้าเล่ห์ เอาเถอะ จะคิดอะไรก็เรื่องของนายก็แล้วกัน -_-

                “ใช่! ไอโอดีนไม่มีทางนอนกับยัยนี่แน่นอนอยู่แล้ว สรุปยังไงกันคะพี่อีฟ บทลงโทษคืออะไร?” ยัยบัทเทอร์รีบเร่งเสียงสูงให้เป็นที่สนใจเพื่อเบี่ยงประเด็นทันที

                “อ้อครับ พี่ก็พอจะรู้บทลงโทษแล้ว ซึ่งนั่นก็คือการหักคะแนน”

                แค่เนี้ยะ? -_-

                “วันนี้ทำภารกิจมาได้คะแนนเท่าไหร่ก็จะนำไปหารสองครับ นี่คือบทลงโทษที่น่ารักที่สุดของรายการนี้แล้ว ^^” ใช่ มันน่ารักสุดๆไปเลย นึกว่ารายการนี้มันจะโหดซะอีก เฮ้อ...โล่ง

                “ค่ะ และรางวัลในวันนี้ก็คือเงินมูลค่า1แสนบาท และเสื้อชมคอนเสิร์ตทุกคอนเสิร์ตในประเทศไทยฟรีตลอดชีวิต!!” 

                “หา!! อะไรนะ!!!” ทุกคนประสานเสียงพร้อมกันอีกแล้ว ฉันเองก็ตะโกนไปกับเขาด้วย เสื้อชมคอนเสิร์ตอย่างนั้นเหรอ ฟรีตลอดชีวิตเลยนะเว้ย!! =O=

                “จะอธิบายให้ฟังนะคะ เสื้อชมคอนเสิร์ตก็เหมือนกับบัตรเข้าชมคอนเสิร์ตนี่แหละค่ะ คอนเสิร์ตที่ถูกจัดขึ้นในประเทศไทย ไม่ว่าจะเป็นของใครก็ตาม เพียงแค่ใส่เสื้อตัวนี้ก็จะสามารถเข้าชมฟรีและใช้ได้ตลอดชีวิตหรือใช้ได้จนกว่ามันจะพังนั่นแหละค่ะ ^O^”

                “โหวววววววววววววววว!!!” โอ้แม่จ้าว!! ได้ทั้งเงินและเสื้อที่มีค่ายิ่งกว่าเพชรพลอย อย่างนี้จีดราก้อนมาจัดคอนเสิร์ตที่ไทยก็ไม่ต้องมาเสียเวลาจองที่นั่งเลยสิ กรี๊ด ฉันอยากได้!! >O<

                แต่มันยากตรงที่คะแนนฉันจะถูกหารสองนี่สิ -_-

                “วันนี้ต้องทำอะไรบ้างคะ!!” ยัยดินสอที่จู่ๆก็มีไฟขึ้นลุกขึ้นยืนถามพี่อีฟในทันที โอ้โห ดูท่าทางวันนี้ยัยนี่คงจะสู้สุดชีวิตเพื่อให้เสื้อตัวนั้นมาครอง ไม่มีทางหรอก เสื้อนั่นจะต้องเป็นของฉันคนเดียว!! >_<

                “ก่อนจะบอกภารกิจในวันนี้ พี่จะบอกรูมเมทของแต่ละคนก่อนเลยนะคะ ^^”

                “หา? -O-” นี่เป็นอีกครั้งที่ทุกคนประสานเสียงพร้อมกัน โอกาสที่จะพูดพร้อมกันแบบนี้มันมียากมากเลยนะ และที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือพี่อีฟจะบอกรูมเมทให้ก่อนจะถึงคืนนี้  วันนี้ต้องเป็นวันโลกแตกแน่ๆ อะไรๆก็กลับหัวเพี้ยนกันไปหมด -O-

                “ทุกคนไม่ได้หูฝาดค่ะ มันก็น่าแปลกเหมือนกันนะคะที่จะเฉลยก่อนจะถึงเวลา” ใช่ มันแปลกมาก แต่รีบๆบอกสักทีเถอะว่าวันนี้ฉันจะได้นอนกับใคร ขอเป็นนอนกับผู้หญิงสักครั้งเถอะนะ ฉันอยากจะนอนหลับให้สบายโดยไม่ต้องกังวล T^T

                “เกณฑ์ในการจับคู่ในวันนี้ก็คือ...”

                …

                ทุกสิ่งรอบตัวเงียบกันหมดราวกับไม่มีชีวิต โอ๊ย!! จะเว้นช่วงให้ตื่นเต้นไปทำไมเนี่ย หัวใจทิงเจอร์จะวายตายอยู่แล้ว!!

                “ความสัมพันธ์ติดลบ”

                …

                จบประโยคแล้วทุกคนก็ยังคงเงียบ

                “...งั้นก็ง่ายเลยสิคะ” กล่องแก้วพูดทำลายความเงียบลงไปทันที ยัยนี่รู้ว่าใครจะได้นอนกับใครเหรอ? ทำไมลาดจัง =_=

                “หืม? น้องกล่องแก้วรู้เหรอครับว่าจะได้นอนกับใคร” พี่เอยักคิ้วอย่างทะเล้นถามกล่องแก้วที่นั่งข้างๆร้อปเป้

                “คิดว่าน่าจะเดาถูกนะคะ เพราะความสัมพันธ์ติดลบก็หมายถึงคนที่ไม่ถูกกัน แล้วคนที่กล่องแก้วกัดอยู่บ่อยๆก็คือร็อคค่ะ” อ่า...ถ้ายัยนี่นอนกับร็อคจริงๆก็ดีเหมือนกัน คืนนี้ฉันจะได้ปลอดภัยสักที!!

                “เดาถูกเลยค่ะ รูมเมทในคืนนี้ของน้องกล่องแก้วคือน้องร็อคค่ะ ^^” พี่อีฟปรบมือแสดงความยินดีให้ยัยกล่องเสียงอักเสบ มันน่ายินตรงไหนเนี่ย =_=

                “อีกแล้วเหรอ น่าเบื่อชะมัด -_-” ร็อคถอนหายใจออกมาก่อนจะยัดหูฟังเข้าหูตัวเอง

                “ฉันก็เบื่อที่จะได้นอนกับนายเหมือนกันนั่นแหละ -_-”

                “เอาล่ะค่ะ ใครพอจะเดาคู่ของตัวเองออกบ้างคะ อ๊ะ ร็อปเป้มีอะไรหรือเปล่าคะ?” พี่อีฟหันไปถามร็อปเป้ทันทีที่เขายกมือขึ้น นี่เขาเองก็รู้เหมือนกันเหรอว่าตัวเองจะได้นอนคู่กับใคร แต่เท่าที่สังเกตมา ร็อปเป้ไม่เคยมีเรื่องกับใครเลยนะ  =_=

                “ผมคิดว่าคู่ของทิงเจอร์คือไอโอดีนน่ะ ใช่มั้ยครับ?”

                อะไรนะ =_=

                “ใช่ค่ะ เป็นคู่ที่เดาได้ไม่ยากเลย ^O^” ฉันหันไปมองอีตาไอโอดีนที่นั่งข้างๆดินสออย่างเอือมระอา หนีกันไม่พ้นเลยจริงๆ สงสัยคืนนี้คงต้องแหกกฎอีกแล้วล่ะ

                “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ฉันไว้ใจได้นะ”

                “โอ้โห! ใครเชื่อนายก็ไปกินหญ้าที่สวนข้างหน้านี่ตายเถอะ ฉันไม่เชื่อคำพูดของนายหรอก นายมันอันตรายยิ่งกว่าคนเมื่อวานอีก” ฉันกอดอกแล้วเอนหลังพิงโซฟาพลางพ่นลมหายใจออกมาอย่างเพลีย คืนนี้ก็คงจะไม่นอนอีกตามเคย

                “ฉันคิดว่าฉันดีกว่าคนเมื่อวานที่เธอพูดถึงอีกนะ ^^”

                “คนเมื่อวานอะไรกันเหรอ?” ดินสอที่นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับหมอนั่นถามอย่างสงสัย

                “ไว้ฉันจะบอกเธอทีหลังแล้วกันนะ พี่อีฟพี่เอคะ แล้วรูมเมทของดินสอล่ะคะ?” ฉันยกมือขึ้นถามพี่ๆทั้งสองคนเพื่อเลี่ยงประเด็นเรื่องคนเมื่อวานทันที ขืนพูดมากไปกว่านี้ทุกคนในที่นี่ต้องรู้แน่ๆ

                “อ้อ ของน้องดินสอเหรอคะ...น้องดินสอไม่เคยมีปากเสียงกับใครเลย ก็ควรที่คู่กับคนที่มีลักษณะเหมือนกันนะคะ ^^”

                ลักษณะเหมือนกัน?...

                “ร็อปเป้เหรอครับ?” ไอโอดีนยกมือขึ้นตอบอย่างกับนักศึกษาในห้องเรียนอย่างนั้นแหละ แต่เอ๊ะ ร็อปเป้กับดินสออีกแล้วเหรอ -O-

                “ถูกต้องนะคร้าบบบ น้องดินสอกับร็อปเป้ครับผม ^O^” พี่เอปรบมือแสดงความยินดี มือฉันมันเป็นอะไรไม่รู้จู่ๆยกมือขึ้นมาตบตามพี่เอ

                “ไม่มีปัญหาอะไรนะ ^^” ร็อปเป้ส่งยิ้มมาทางดินสอพลางก้มหัวให้หน่อยๆ โอ๊ย! อิจฉายัยดินสออีกแล้ว

                “ค่ะ ^^”

                “คู่สุดท้ายก็คือกัปตันและบัทเทอร์ครับ ทั้งสองคนอาจจะเคยมีปากเสียงกันมาบ้างเล็กน้อย หากใครที่จำไม่ได้ก็ให้คิดย้อนกลับไปตอนที่ทำภารกิจเขาวงกต เหมือนกัปตันจะดุใส่บัทเทอร์เล็กน้อยนะครับ เรื่องนั้นพวกเราก็นับเหมือนกัน เพราะฉะนั้นทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันอีกคืนครับ ^^” รายการนี้ใส่ใจในรายละเอียดมาก ใครทะเลาะกับใครก็จำได้หมดทุกฉากทุกตอน ภาพพจน์หญิงสาวที่เรียบร้อยพูดน้อยของฉันก็คงไม่เหลือแล้วล่ะ มันพังตั้งแต่ฉันกัดกับอีตาไอโอดีนแล้ว T^T

                “ทำไมยัยทิงเจอร์ต้องอยู่กับไอโอดีนด้วยนะ เซ็งชะมัด!” แทนที่ยัยนางแบบนั่นจะบ่นที่ได้นอนกับกัปตันแต่กลับมาบ่นคู่ฉันซะงั้น

                “ถ้าอยากนอนกับไอโอดีนทำไมไม่ไปทะเลาะกับหมอนั่นตั้งแต่แรกล่ะ” กัปตันเหล่ตามองบัทเทอร์ที่ตอนนี้ดิ้นเป็นเจ้าเข้าด้วยความไม่พอใจ ยัยนี่ไม่เคยระงับอารมณ์ตัวเองสินะ =_=

                “ไม่อ่ะ ฉันทะเลาะกับเขาไม่ลงหรอก >_<”

                “รูมเมทก็จบลงไปแล้ว สรุปภารกิจในวันนี้ล่ะครับ” ร็อคที่นั่งไขว่ห้างฟังเพลงอยู่นานถอดหูฟังออกแล้วหันไปถามพี่ๆทั้งสองคนทันที หมอนี่มาขัดได้ถูกเวลาชะมัด

                “อ้อค่ะ ภารกิจในวันนี้ก็คือ...มินิคอนเสิร์ต!! ^O^”

                หา? -O-

                “หลังจากที่ฟังความสามารถของแต่ละคนในวันแรกก่อนที่จะเดินทางมายังบ้านหลังนี้แล้วก็พบว่าทุกคนมีอะไรที่คล้ายๆกัน ทั้งด้านภาษา และการเล่นดนตรี ทุกคนมีเครื่องดนตรีที่ถนัด และวันนี้เราจะจัดเวทีให้ทุกคนได้เป็นเจ้าของมาจำลองการเป็นนักร้องและนักดนตรีกัน และเราก็จะขึ้นแสดงกันเป็นคู่ค่ะ ^^”

                 “เป็นคู่งั้นเหรอ...โห ถ้าใครได้คู่กับพี่กัปตันนี่สบายเลยล่ะ ก็พี่เขาเป็นนักร้องนี่” กล่องแก้วพึมพำออกมาเบาๆแต่ฉันที่นั่งอยู่ห่างไกลจากยัยนั่นได้ยินทุกประโยค สิ่งที่ยัยนั่นพูดมันก็น่าคิดนะ ถ้าได้คู่กับกัปตันก็คงจะได้เปรียบมิใช่น้อยขอให้ฉันได้คู่กับหมอนั่นทีเถอะ ฉันอยากได้เงินรางวัลและเสื้อคอนเสิร์ต!>_<

                “ครับ ภารกิจในวันนี้ง่ายมากๆ แค่ทุกคนซ้อมการแสดงกันอยู่ในบ้านหรือจะนอกบ้านโอเวอร์ไนท์ก็ได้ และที่สำคัญเรามีคะแนนการ์ดด้วย การ์ดมีอยู่ทั้งหมด4ใบ ถ้าหาการ์ดเจอก็จะมีคะแนนช่วยเหมือนกันนะครับ ^^” อ่า...คะแนนช่วยงั้นเหรอ ถ้าฉันหาการ์ดทองเจอเหมือนในวันนั้นก็คงจะดี ว้าว! เห็นเสื้อคอนเสิร์ตมาลางๆแล้ว >_<

                “แล้วคู่ในการแสดงล่ะคะ?” ดินสอยกมือขึ้นถามพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกาย ในสอมงของหล่อนต้องคิดถึงเรื่องเสื้อนั่นอยู่แน่ๆ ไม่นะ! เสื้อมันต้องเป็นของฉัน!!

                “ครับ ทุกคนมีคู่อยู่แล้ว ซึ่งนั่นก็คือรูมเมทของแต่ละคน”

                “ว่ายังไงนะ!!!!!”

                “(- -)” …

                ฉันเผลอตะโกนออกไปอย่างสุดเสียงจนทุกคนหันมาจ้องฉันเป็นตาเดียว

                “มีอะไรหรือเปล่าคะน้องทิงเจอร์ =_=”

                “ม..ไม่มีอะไรค่ะพี่อีฟ” ฉันทำตัวลีบหลบอยู่หลังยัยดินสอเลย น่าอายชะมัด T^T

                “เอาล่ะค่ะ ถ้าไม่มีปัญหาแล้วก็เริ่มซ้อมได้เลยค่ะ คอนเสิร์ตจะถูกจัดขึ้นเวลา3ทุ่มครึ่ง!”

                ปรี๊ดดดด!!

                หลังจากที่ทุกคนได้ยินเสียงนกหวีดจากพี่เอก็ลุกขึ้นแยกย้ายไปซ้อมการแสดงคู่ใครคู่มัน แล้วฉันจะทำยังไงกับคู่ของฉันดีล่ะ ยิ่งคุยกันไม่รู้เรื่องอยู่ด้วย

                “ว่ายังไง จะไปซ้อมที่ไหนดี?”

                “...แล้วแต่นาย”

                วันนี้ฉันคงไม่ได้เสื้อคอนเสิร์ตในตำนานแล้วล่ะ...จะทำคะแนนได้มากเท่าไหร่ก็คงจะไม่ชนะ เพราะว่าพวกเราทั้งสองคน คะแนนรวมกันหาร4!

 

ในที่สุดก็มาอัพเรื่องนี้สักทีนะคะ เรื่องนี้เขียนง่ายกว่าเรื่องยูนิคอร์นเยอะมาก

เขียนวันเดียวก็เอาลงได้แล้วอ่ะ -O-

ความจริงไรท์มีชีวิตจริงอยากจะเอามาเขียนเหมือนกันนะ แต่ว่า...

เรื่องอื่นยังไม่จบเลย 55555555555

โอเค ยังก็ขอขอบคุณทุกๆคนที่มารอ อ่านและคอมเมนต์นะคะ

น่ารักฝุดๆ >_<