Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

 

 

Hell Boy

          

          โอ๊ยยย ขอโหยหวนแป็บ ตอนนี้ยัยนั่นจะเป็นยังไงมั่ง ฉันไม่น่ามาหาเรื่องใส่ตัวแบบนี้เลย ไม่รู้ว่าป่านนี้ยัยโนเกียจะสาปแช่งฉันให้ตายในสภาพไหนยังไงไม่รู้แล้วเนี่ย 

 

          ตอนนี้เหตุการณ์เป็นไปตามที่ยัยชะนีทั้งสี่นางนั้นคิดเอาไว้ไม่มีผิด ฉันโทรไปหาเพื่อนสนิทที่ชื่อโนเกียเเล้วหลอกล่อให้ออกมาขโมยกางเกงบ้านั่น ยัยชะนีพวกนั้นบอกให้สำออยมากๆโนเกียจะได้เชื่อสนิทใจ อันที่จริงฉันก็ไม่ได้เจ็บปวดมากมายขนาดนั้น ถ้ายัยเพื่อนฉันรู้ว่าโดนฉันหลอก ฉันต้องโดนยัยนั่นเชือดแล้วเฉือนเนื้อเอาไปทำเป็นลูกชิ้นเเน่ๆ TOT

 

          ตอนนี้ฉันกับชะนีอีกสี่นางนั่งๆยืนๆอยู่ด้านล่างคอนโด H ที่พักอาศัยของหนุ่มไอดอลรูปงามที่มีนิสัยดุร้ายเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว แล้วตอนนี้ยัยโนเกียเพื่อนสนิทสุดใจของฉันก็ได้ปีนบันไดขึ้นไปที่ชั้น 3 ของคอนโคเเห่งนี้เพื่อไปขโมยกางเกงบ้าๆนั่นมาช่วยชีวิตเพื่อนเลวๆอย่างฉัน รู้ตัวหรอกย่ะว่าเป็นเพื่อนที่ไม่ได้เรื่องเเละเก่งเเต่สร้างปัญหาอยู่เสมอ ก็ฉันยอมไม่ได้นี่นาที่ต้องมาโดนกลั่นเเกล้งทั้งที่ตัวเองไม่ผิดน่ะ! 

 

          "เฮ้! พวกเธอ ฉันได้มาเเล้ว >O<" กรี๊ดด!! เพื่อนฉันมาเเล้ว มายฮีโร่ของฉัน เธอยังปลอดภัยใช่มั้ย โอ้ขอบคุณสวรรค์ที่เพื่อนฉันไม่เป็นอะไร อยากจจะจุ้บเทวดาสักพันครั้ง มาม้ะ ม้วบๆ >O<

 

          "โยนลงมาเลยๆ" ชะนีทั้งสี่นางเเหกปากเสียงดังพลางกระโดดโลดเต้นไปมาเหมือนกับเปรตรร้องขอส่วนบุญ อุ๊ย แรงไปมั้ย ไม่ได้ตั้งใจจะด่าแต่ว่ามันเหมือนจริงๆนะจ้ะ ไม่ได้โม้นะเนี่ย

 

          "เอ้ารับน้าา..เอ๊ะ -O-" 

 

          "เธอจะทำอะไร" ทันทีที่ยัยโนเกียกำลังจะโยนกางเกงลงมาก็มีชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นและคว้ากางเกงที่อยู่ในมือของโนเกียไปทันที

 

          ชายคนนั้นมัน เจ้าของห้องนั่นนี่! -O-!!!

 

          "พี่เฮอริเคน!! =[]=!!" ขุ่นพระ!! นั่นมันชายที่โหดและโฉดที่สุดในเมืองนี้ ขืนยืนอยู่ตรงนี้ต่อไปต้องโดนจำหน้าได้เเน่ ฉันไม่อยากซวยซ้ำซวยซ้อนหรอกนะเว้ย เเค่โดนยัยชะนีบ้าพวกนี้หลอกให้มาขโมยของจิตฉันก็พังหมดเเล้ว ยิ่งมาเจอพี่เฮอริเคนอีก! แบบนี้อยู่ไม่สุขจนถึงชาติหน้าเเน่ หนีก่อนดีกว่า >O<

 

          ฉันติดสปีดใส่เกียร์ไอพ่นวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต วิ่งมาจนไม่เห็นยัยชะนีพวกนั้นเเล้ว ให้ตายสิฉันวิ่งจนลืมไปเลยว่าเจ็บขาอยู่ แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ เอาชีวิตตัวเองให้รอดก่อนเป็นสิ่งสำคัญ ฉันไม่ได้เห็นเเก่ตัวนะ เเต่มันก็ต้องห่วงชีวิตของตัวเองมาเป็นอันดับหนึ่งก่อนเสมอ ว่าเเต่ยัยโนเกียล่ะ -O-

 

          ฉันล้วงหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงเพื่อที่จะโทรหายัยเพื่อนคนนั้น โอ๊ย ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างเนี่ย โดนหักเเขนหักขาเเล้วรึยัง พี่เฮอริเคนเค้าเป็นพวกไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นเเม้กระทั่งผู้หญิงหรือคนชราเลยนะเฟ้ย เริ่มเป็นห่วงเเล้วนะ เอ๊ะ..โทรศัพท์หายไปไหน =_=

 

          โทรศัพท์หาย!! -O- หายไปได้ยังไง ตั้งเเต่เมื่อไหร่ ตอนไหน? หรือว่ามันจะเด้งกระเด็นกระดอนตกลงไปตอนที่ฉันกำลังวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต ฉันตัดสินใจเดินกลับไปทางเดิม อาจจะเจอโทรศัพท์ของตัวเองตกหล่นอยู่เเถวนี้ก็ได้ อย่าหายนะคะอย่าหาย ถ้าหายนี่พ่อฉันคงไม่ซื้อใหม่ให้แน่ๆ T^T

 

          "โอ๊ะ เจอเเล้ว อยู่ตรงนี้นี่เอง" โอ้โห สภาพไม่น่าดูมาก นี่มันโทรศัพท์หรือซากฟอสซิลกันแน่คะ ถ้าไปบอกคนอื่นว่านี่คือโทรศัพท์ฉัน คนอื่นต้องถามเเน่ๆว่าไปขุดเจอที่ดินชั้นไหนมาไม่ทราบทำไมมันถึงได้เยินขนาดนี้ หวังว่าเอาไปซ่อมแล้วยังจะใช้การได้อยู่นะ =_=

 

 

          หลายวันผ่านไป

 

          ณ โรงเรียนดับเบิล H

 

          ทำไมมันรู้สึกเงียบเหงายังไม่รู้ เมื่อวานยัยโนเกียก็ไม่มาเรียน สงสัยจะโดนพี่เฮอริเคนปู้ยี่ปู้ยำและอ่อนเพลียอย่างมีความสุข น่าอิจฉาจริงๆ แอร๊ย ต้องถูกสัมผัสเเละอยู่ใกล้ชิดกันเฉกเช่นสามีภรรยาแน่ๆ กิ้วๆ >_<

 

          "ทิงเจอร์ ฉันเอาของมาให้เเล้ว" โอ๊ะ เสียงหวานๆแบบนี้ต้องเป็นยัยโนเกียเเน่ๆ >O<

 

          "เอาไปให้ยัยพวกนั้นดีกว่า อ๊ะ มาพอดีเลยนั่นไง" พูดยังไม่ทันขาดคำ ยัยชะนีหน้าเลือดนั่นก็เดินเข้ามาในห้องเราทันที ทำอย่างกับฉันไปติดหนี้พวกหล่อน 5 ล้านอย่างนั้นเเหละ มาทวงถึงห้องเชียวนะ

 

          "นี่ เอาไป เเล้วก็เลิกยุ่งกับพวกเราซะ" โนเกียล้วงเอากางเกงในกระเป่าสะพายออกมาเเล้วยื่นใส่หน้ายัยพวกนั้น พวกนั้นก็รับไปพลางทำหน้าตื่นตาตื่นใจกับสิ่งของที่พวกเธอได้รับ ทำอย่างกับเป็นของมีค่ามูลค่าห้าพันล้านบาทไปได้ โอเวอร์ตลอดเลยยัยพวกนี้

 

          "ได้ เราไม่มีอะไรยุ่งเกี่ยวกันแล้ว" พูดจบ พวกนั้นก็ยกขบวนแห่นางชะนีหน้าขาวกลับห้องทันที จบได้ซักที เรื่องนี้ต้องขอบคุณคุณโนเกียอย่างเดียวเลย >_<

 

          "ไม่มีอะไรเล่าให้ฉันฟังหน่อยเหรอ" โอ๊ะโอ เรื่องเหมือนจะจบ เเต่ที่จริงก็ไม่จบ..

 

          ในคาบเคมีฉันก็เลยต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยัยนั่นฟังอย่างเป็นเรื่องเป็นราวพลางใส่มุกตลกเข้าไปด้วย เผื่อยัยนั่นจะฮากับมุกที่ฉันเพิ่มเติมเข้าไปจะได้ใจอ่อนเปลี่ยนใจไม่ด่าฉัน เพราะเรื่องที่ฉันทำไปทั้งหมดมันทำให้ยัยนี่ต้องมาเดือดร้อน ไม่เดือดร้อนหรอกมั้ง ได้อยู่ ได้พัก และสนิทสนมกลมเกลียวกับพี่เฮอริเคนแบบนั้น คงเป็นเรื่องที่น่ายินดีมิใช่น้อย

 

          "ทิงเจอร์!!!" สงสัยเรื่องที่ฉันเล่าไปทั้งหมดมันทำให้ยัยนี่คลั่ง

 

          "เธอ..เธอบอกเเล้วนะว่าจะไม่ว่าอะไรฉ้านน TTOTT" ฉันรีบยกมือขึ้นยอมรับผิดทันที ยัยนั่นโมโหแล้วลุกพรวดขึ้นมากระทันหัน เล่นเอาคนทั้งห้องตกอกตกใจขวัญเสียกันหมด ฉันก็ตกใจจะว้อย อยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาแบบนี้ ถ้าฉันหัวใจวายตายจะทำยังไง -O-

 

          "เธอทั้งสองคนตรงนั้นน่ะ เงียบๆหน่อย!" ยัยป้านั่นทำเสียงดุสั่งฉันทั้งสองคน คิดว่าจะกลัวเรอะ เเน่จริงก็ไล่ฉันออกห้องไปเลยเซ่

 

          "เฮ้อ ช่างมันเถอะ เรื่องมันจบไปเเล้ว" โนเกียเหมือนจะพยายามระงับอารมณ์สุดๆเเล้วควงปากไปมา ถ้าเธอใจเย็นเเบบนี้ได้ก็ดี จะได้กล้าคุยด้วยอีกหน่อย =_=

 

          "แล้วเธอจะทำยังไงต่อ?" ฉันถามเพื่อนสาวที่นั่งข้างๆ

 

          "ฉันต้องหาทางหนีตาบ้านั่นให้ได้" แหมมยัยนี่ มาหาทงหาทางกลับบ้าน เป็นฉัน ฉันคงไม่หนีหรอก จะใช้มารยาสาวสวยหลอกล่อให้พี่เฮอริเคนตกหลุมรัก แล้วเราสองคนก็จะรักกันไปจนวันตาย หน้าตาดีๆแบบพี่เฮอริเคนหายากน้ะจ้ะขอบอก ^O^

 

 

          เลิกเรียน..

 

          "ฮ้าววว ไม่อยากกลับบ้านเลย ไปไหนดีเนี่ย -O-" ฉันยืนบิดขี้เกียจตรงทางเดินหน้าห้องของตัวเองในขณะที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมา อันที่จริงก็รู้ตัวนะว่าขวางทางคนอื่น เเต่ฉันไม่เเคร์ ที่ตรงนี้เป็นที่สาธารณะใครจะเดินหรือจะทำอะไรยังไงก็ได้ โดยเฉพาะบิดขี้เกียจเเค่นี้เอง มันคงไม่ทำให้ใครเดือดร้อนหรอก

 

          "ทิงเจอร์ คืนนี้เจอกันหน่อยมั้ย" ในระหว่างที่ฉันกำลังบิดขี้เกียจด้วยท่าเซ็กซี่อยู่นั้น ก็มีเด็กผู้ชายข้างห้องกำลังชีกอฉันอยู่ ไม่สิ เขาชวนฉันไปเที่ยว คืนนี้ด้วย? เอ๊ะ ก็ดีเหมือนกันนะ รู้สึกว่าพักนี้เจอเเต่เรื่องวุ่นๆ เเละวันนี้ก็เป็นวันดีซะด้วย เรื่องร้ายๆจบลงเเล้ว ไปฉลองหน่อยดีกว่า >O<

 

          "ที่ไหนล่ะ?"

 

          "ที่เดิม ^^" อ้อ ผู้ชายคนนี้คงจะเคยไปเที่ยวกับฉันมาเเล้วสินะ ก็นะ ไปเที่ยวหลายคนจนจำหน้ากันได้ไม่หมด อีกอย่างมันเมามากแล้วก็สนุกมากด้วย ไม่มีเวลาไปนั่งจำหน้าใครหรอก จำได้แค่คนที่ไปด้วยกันบ่อยๆจนสนิท ก็ฉันไม่มีเพื่อนเป็นผู้หญิงสักคนเลยนี่นา (ยกเว้นยัยโนเกีย) นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้พวกผู้หญิงเกลียดขี้หน้าฉัน เเล้วยังไงล่ะ พวกเธอพากันเกลียดฉันก่อนที่จะรู้จักฉันอีก ก็เลยต้องคบผู้ชายเป็นเพื่อนเเทน เอาเป็นว่าคืนนี้เราจะไปสนุกกันเถอะ ^O^

 

          "โอเค แล้วเจอกัน ^^" เย็นนั้นฉันก็เลยปล่อยให้ยัยโนเกียรอพี่เฮอริเคนคนเดียว

 

          I-D PUB

 

          มาปลดปล่อยโลดด! วันนี้ฉันใส่เดรสรัดรูปเกาะอกสีขาวดำเหมือนทางม้าลายกับรองเท้าส้นสูงสีดำ ถ้าคนที่กำลังเมาอยู่มองชุดฉันไปนานๆอาจทำให้อ้วกแตกเลยก็ได้ วันนี้ฉันเเต่งตัวได้ชิวมากเลยนะขอบอก ปกติจะเเหวกนั่นเเหวกนี่ โชว์หลังบ้างโชว์ขาขาวบ้าง คนส่วนใหญ่ไม่เห็นหรอกมีเเต่เพื่อนๆที่เต้นๆข้างกันที่เห็น ก็ข้างในมันมืดสลัวๆนี่นาใครจะไปมองเห็นเนอะ ^O^

 

          เสียงเพลงดังกระหึ่มกึกก้องไปทั่ว ผู้คนต่างเต้นไปเต้นมาท่ามกลางเเสงสี อยากลุกขึ้นไปเต้นเเล้วสิ >_<

 

          "เธอไม่ลุกไปเต้นบ้างเหรอ?" หัวหอม เพื่อนชายสมัยมัธยมต้นเดินมานั่งข้างๆฉัน เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันอยู่ด้วยเเล้วรู้สึกปลอดภัยที่สุด เพราะหมอนี่รู้ว่าฉันไม่ชอบให้ผู้ชายเข้ามาเกาะเกี่ยวนัวเนียลูบคลำฉัน ฉันเกลียดการกระทำแบบนี้เพราะไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั่น เเฟนเก่าของฉันเอง ฮึ่ย! พูดเเล้วอยากจะเอามีดไปคว้านท้องตาบ้านั่น ไอ้หื่น ไอ้กาม!! กรี๊ดด >O< 

 

          "ก็ทิงเจอร์ยังไม่เมานี่ ไม่เมาเเล้วมันจะเต้นสนุกได้ยังไง เนอะ ^O^" ยัยหัวเห็ด แฟนของหัวหอมยกแก้วเหล้าดื่มรวดเดียวหมดพลางส่งยิ้มเยิ้มๆมาทางฉัน ยัยนี่เมาเเล้วเเน่ๆ 

 

          "ใช่ ไม่เมาอะไรๆมันก็ไม่สนุก" ฉันตอบพวกนั้นไป

 

          "งั้นลองนี่หน่อยมั้ย?" ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง เดินยักไหล่ส่ายสะโพกมาพร้อมกับจังหวะดนตรีแล้วยื่นเเก้วเล็กๆมาให้ใบหนึ่ง ในเเก้วใบนั้นบรรจุน้ำสีน้ำตาลไว้เกือบเต็มเเก้ว นั่นเหล้าใช่มั้ย จะให้ฉันกินเพียวเหรอ -O-

 

          "มองแบบนี้ไม่กล้าเหรอ" ชายคนเดิมยักคิ้วให้ ยอมรับว่าฉันไม่รู้จักหมอนี่มาก่อนเเต่เขาก็นั่งโต๊ะเดียวกับเรา สงสัยจะเป็นพวกในโรงเรียนล่ะมั้ง ฉันจะพยามยามจำหน้าให้ได้แล้วกันนะ =_=

 

          "กล้าสิ" ฉันยิ้มมุมปากก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าแก้วนั่นมาถือไว้ โอ้โห แค่ได้กลิ่นก็อยากจะอ้วกแล้ว ยังไงฉันก็ต้องดื่มมันให้หมด เพราะฉันรับมันมาเเล้ว 

 

          อึก อึก

 

          "อ่าห์ -O-" โว๊ะ! ร้อนคอเป็นบ้า มันจะไปทำลายลำไส้เล็กน้อยใหญ่ฉันรึเปล่าเนี่ย ทำไมคนพวกนี้หัวรุนเเรงจัง เอาอะไรให้ฉันกินก็ไม่รู้ แต่เอ๊ะ มันก็ดีนะ เริ่มรู้สึกกรึ่มๆแล้วสิ อีกไม่นานฉันก็คงจะเมาเเล้ว วู้วว

 

          "โอ้โห เยี่ยมไปเลย ^O^" ตาบ้านั่นปรบมือเสียงดังเเล้วหันไปเรียกเสียงวี๊้ดว้ายจากโต๊ะ ทำแบบนี้รู้มั้ยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ยิ่งคึกสิคะ เอ้า กรี๊ดอีกเร้วว  ส่งเสียงเชียร์ฉันอีกสิ

 

          "ฉันไม่ใช่พวกขออ่อนนะเฮ้ย เอ้า ชนเเก้ววว ^O^" ฉันได้รับเเก้วน้อยๆที่เต็มไปด้วยน้ำเเอลกอฮอล์สีน้ำตาลอีกแก้ว รอบนี้รับประทานเเล้วจะอาเจียนออกมามั้ยคะ? ไม่หรอก ฉันเก่งจะตาย เอ้าดื่มมม ^O^

 

          รวมทั้งหมดทั้งสิ้น 3 แก้ว..

 

          โอ๊ะโอ น้ำมันก็เเพง ต้องเปลี่ยนเป็นเเก๊สกันหมดเมือง~ วู้วว ฉันเริ่มจะสนุกกับเสียงเพลงที่เบสหนักๆและเเสงสีที่ยิงไปมั่วๆแล้วนะจ้ะ นี่เเค่สามแก้วเองนะ สามแก้วนั้นกำลังทำฉันเป็นบ้า เอ๊ะๆ แต่ก็สนุกดีเหมือนกันนะ โอ๊วเย ^O^

 

          "ทิงเจอร์ วันนี้เธอกินฟรีนะ เพราะว่าวันนี้เป็นวันเกิดหัวเห็ด ทางร้านเค้าลดราคาให้" หัวหอมตะโกนเสียงดังเเข่งกับเสียงเพลงที่ดังไปทั่ว บางทีฉันก็แอบรำคาญเสียงเพลงนะ หนวกหูเฟ้ยย!

 

          "ฮะ? เจ้าของร้านเลี้ยงเหรอ? นี่หัวเห็ดเป็นชู้กับเจ้าของร้านเหรอ? นายปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง!! แฟนนายมีชู้นะ!"

 

          "มันเป็นโปรโมชันวันเกิดลดราคาครึ่งนึงน่ะยัยบ้า! ฉันว่าเธอเมาเเล้วนะ" ยัยหัวเห็ดตะโกนใส่หน้าฉัน ตะโกนนิดเดียวได้กลิ่นเหล้าคละคลุ้งทั่วบริเวณปากเธอเลยนะ -O-

 

          "ใช่ กำลังเมาได้ที่เลย ไปเต้นกันเถอะ ^O^" ฉันลากเเขนยัยนั่นให้เดินออกมาตรงลานที่เขาเต้นกัน อู้ว ผู้คนยั้วเยี้ยอย่างกับหนอนแหนะ

 

          โว้วว มีความสุขจังเลย ไม่ได้ทำแบบนี้มานานเท่าไหร่เเล้วเนี่ย วันนี้เป็นวันดีจริงๆที่ฉันจะได้มาปลอดปล่อย รู้สึกคึกครื้นดีจัง ฉันโยกตัวไปตามจังหวะดนตรีที่เมามันส์ไปพร้อมกับหัวเห็ดที่เต้นอยู่ข้างๆ ดูเหมือนยัยนี่จะยังไม่เมานะ งั้นก็ดีเเล้ว เพราะฉันกำลังเมาเลยตอนนี้ เกิดเต้นพลาดไปสะดุดหัวเเม่เท้าใครล้มขึ้นมา ยัยนั่นจะได้ช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้นได้ ถึงจะชอบเที่ยวเเต่ฉันก็เซฟตี้นะยะ ^O^

 

          ตึง ตึง~

 

          เสียงเบสดังก้องไปทั่วจนพื้นสั่นไปหมด บางทีก็แอบจั๊กจี๋เท้าเหมือนกันนะ อยากหัวเราะดัๆงจังเลยว้อย เอ๊ะ ทำไมไม่เห็นยัยหัวเห็ดดิ้นข้างๆฉันเลยล่ะ ยัยนั่นหายไปไหนแล้ว แอบหนีไปฉิ้งฉ่องเหรอ? ถ้าจะไปเข้าห้องน้ำก็น่าจะบอกกันก่อนเซ่  

 

          หมุบหมับ หมุบหมับ

 

          หัวเห็ดอยู่หนาย ฉันกำลังโดนลวนลาม ฉันโดนจับนู่นจับนี่ไปทั่วเลยอ้ะ เนื้อฉันจะเละติดกับมือไอ้พวกโรคจิตนั่นเเล้วนะ เอามือโสโครกของพวกแกออกป๊ายย TOT

 

          "เฮ้ย ใครจับก้นฉันน่ะ! เอามือออกไปเดี๋ยวนี้นะ!" พิษแอลกอฮอล์ทำให้ฉันกลายเป็นคนอ่อนแอและขี้แยไปแล้ว ตอนนี้ฉันอยากร้องไห้ให้น้ำตาท่วมโลกไปเลย โอ๊ยย เลิกจับก้นฉันได้เเล้ว หัวหอม หัวเห็ด ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย TOT

 

          "เลิกจับได้เเล้ว เอามือออกป๊ายย!! TOT" ย้ากก! ไม่ไหวเเล้วนะเจ้าคะ ฉันใช้เล็บจิกไปที่เเขนของไอ้บ้าห้าร้อยล้านที่ไหนไม่รู้ เเสงบ้านี่ทำฉันเวียบหัวจนอยากจะอ้วก ทิงเจอร์คนสวยไม่มีเเรงเเล้วน้าา @_@

         

         "อ้าว มาในแบบนี้ก็ต้องการจะให้คนอื่นมาลูบมาคลำอยู่เเล้วไม่ใช่เหรอ?" คนอื่นอาจจะคิดแบบนั้น เเต่ไม่ใช่ฉันนน TOT

 

          "เฮ้ย!! ถึงที่นี่จะเป็นสถานบันเทิงยามราตรีก็จริง เเต่อย่ามาทำตัวหยาบคายคายแบบนี้ในถิ่นของฉัน!" โอ๊ะ ฮีโร่หัวสีเเดงโผล่ออกมาเเล้ว หรือว่าหัวสีน้ำตาลนะ? จะหัวสีอะไรก็ช่างเถอะ ตาฉันลายไปหมดเเล้ว @_@

 

          "ขอโทษครับ" ผู้ชายคนที่เป็นโรคจิตเมื่อกี้ก้มหัวขอโทษให้กับฮีโร่หัวสีเเดงที่ช่วยชีวิตฉันไว้เมื่อกี้ เขาเป็นใครกันทำไมถึงได้มีจิตใจดีเอื้ออารีเเบบนี้ หัวสีเเดงเเบบนี้ต้องเป็น Hell Boy แน่ๆ +O+

 

          "เธอน่ะ เดินไหวรึเปล่า?" Hell Boy จับข้อศอกฉันให้ยืนทรงตัวให้ไหวพลางก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหู อ้อ เสียงมันดังใช่มั้ยก็เลยต้องทำแบบนี้ นี่ถ้าไม่ใช่เฮลบอยฉันไม่ยอมให้เข้าใกล้แบบนี้หรอกนะ

 

          "ไม่ไหวเเล้วมั้ง เอิ๊ก +_+"

 

          "งั้นตามฉันมา" เฮลบอยหัวสีเเดงคนนั้นลากฉันไปที่โต๊ะนั่งของตัวเอง โต๊ะนี้มันไม่มีคนนี่นา เขามาคนเดียวเหรอ เเล้วซุปเปอร์ฮีโร่คนอื่นๆล่ะ? ฉันกะจะมาขอลายเซ็น iron man เลยนะเนี่ย เอ๊ะ หรือมันอยู่คนละค่ายกันนะ =_=

 

          อ้าว เเล้วเพื่อนหัวเห็ด หัวหอม หัวหยอยอะไรนั่นหายไปไหนหมดเเล้วล่ะ ไม่นะ! ฉันกำลังจะถูกทิ้ง ถึงเฮลบอยจะเป็นซุปเปอร์ฮีโรที่ช่วยชีวิตฉันจากไอ้โรคจิตบีบก้นนั่นก็เถอะ ยังไงเฮลบอยเค้าก็เป็นผู้ชายนะ ปล่อยให้ฉันอยู่กับเขาตามลำพังได้ยังไง ไม่เอา พาฉันกลับไปที TOT

 

          ฮือออออ TOT