Mummy-shaped Heart - หัวใจรูปมัมมี่

          “รู้สึกว่า RE ภาคนี้ มันเล่นยากๆ รึป่าววะ อิท” เซนกำลังปรับตัวให้ชินกับการบังคับตัวละครแบบใหม่บนเครื่อง ps3

          “ป่าวหรอก อ่อนเองอย่าบ่นน่า ภาคนี้ไม่ค่อยมีใครเซ็กซี่ๆ เท่าไรเลยเนาะ ว่าปะ ยกเว้นเอด้า” อิทซึ่งเล่นคล่องกว่ากำลังวิ่งไปข้างหน้าทิ้งให้เซนโดนซอมบี้รุมอยู่คนเดียว

          “เฮ้ย จะตายอยู่แล้วเนี่ย เฮ้ย มาช่วยกันหน่อยดิวะ นี่เล่น co-op แต่ไม่ช่วยกันเนี่ยนะ” ตัวละครของเซนกำลังโดนซอมบี้กัดและหลอดเลือดก็กำลังลดลงอย่างรวดเร็ว

          “ตัวใครตัวมันเว้ย ฮ่าๆ ไอnoob”

          และแล้วหน้าจอก็ขึ้น ‘you are dead’…

          “อิท นี่นายเข้าใจคำว่าเล่นด้วยกันปะเนี่ย ทิ้งเราตายทุกทีเลย” เซนเริ่มเซง

          “ก็นายอ่อนอะ เกมนี้เขาเคลียร์กันไปเป็นชาติละ นี่ยังจะเล่นอีก” อิทบ่น และวางจอยลง

          “เฮ้ย นี่ห้าโมงครึ่งละ ไปเล่นบอลกัน ลุงตินมาละ” เซนวางจอยลง และลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

          “ฮ่าๆ ลุงตีน ชื่อโคตรต่ำต้อยเลย ฮ่าๆ” อิทลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ

          “เฮ้ย พูดจาให้มันดีหน่อย ลุงตินเล่นบอลโคตรเก่งเลยนะเว้ย นายก็รู้” เซนพูดขณะสวมเสื้อนักฟุตบอล

          “นายก็เล่นเก่ง ทำไมไม่โชว์เบที่โรงเรียนบ้างอะ อาจจะได้แต้มจากจูดี้บ้างก็ได้นะ” อิทหยิบNintendo จากกระเป๋าออกมาเล่น

          “เคยบอกไปแล้วไงว่าทำไม และอีกอย่างเราไม่เล่นเพื่ออวดหรอก ว่าแต่จะทำไรรออะถ้าไม่เล่นบอล”เซนเดินไปหยิบลูกบอลและกุญแจเตรียมออกจากบ้าน

          “นี่ไง เล่น pokemon ภาคใหม่รอ” อิทยก nintendo ให้เซนดู

          “ปะ ลงไปข้างล่างกัน ดูความเทพของเทพเซนแล้ว เดี๋ยวก็อยากเล่นเอง”

          บ้านของเซนเป็นคอนโดและอยู่ชั้นที่ 11 ที่ข้างๆ คอนโดจะมีสนามบอลและสนามบาสให้กับคนแถวนั้นได้เล่น เมื่อเซนและอิทเดินไปถึงสนามบอล ลุงตินที่กำลังเดาะบอลเล่นอยู่ก็โบกมือทักทายเซนกับอิท

          “สวัสดีครับ ลุงติน วันนี้สบายดีไหมคับ” เซนโบกมือและวิ่งไปหาลุงติน

          อิทหาที่นั่งใกล้ๆ สนามบอลและเล่น pokemon ภาคใหม่ เล่นไปได้สักพัก เขาก็เบื่อและหันไปนั่งดูเซนกับลุงตินเล่นบอลแทน ถึงเขาจะเคยเห็นลุงตินกับเซนเล่นกันบ่อยแล้ว แต่เขาก็ยังอดทึ่งไม่ได้ว่าสองคนนี้เล่นเก่งจริงๆ เซนจะชอบเล่นท่า เลี้ยงหลอกไปมา และชอบเล่นแย่งบอลกันกับลุงติน บางทีก็แข่งเล่นท่ากันหรือที่เรียกว่า freestyle อิทคิดอยู่บ่อยๆ ว่าไว้วันไหนจะให้เซนโชว์เทพและถ่ายวิดีโอลงยูทูป แต่เซนก็คงปฏิเสธ นี่เป็นจุดหนึ่งที่เขาชอบเกี่ยวกับเซน เซนค่อนข้างเป็นคนอัธยาศัยดีและเป็นคนถ่อมตัวและไม่ขี้อวด ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน อิทก็รู้เลยว่าเขาจะเข้ากับเซนได้ดี ถึงเซนจะไม่ค่อยรู้เรื่องของเขา แต่เซนก็ไม่จู้จี้จุกจิก และทั้งสองก็เป็นเพื่อนสนิทกันด้วยดีตลอดมา

          ประมานหกโมงครึ่งเซนบอกลาลุงตินและเดินมาหาอิท เหงื่อออกชุ่มฉ่ำอีกตามเคย   

          “เฮ้ยกลับละเดี๋ยวมีธุระต้องไปทำต่อ” อิทบอกเมื่อเซนเดินเข้ามาใกล้

          “อ้าว ไปแล้วหรอ ให้ไปส่งป่าว” เซนถามขณะหยิบผ้ามาเช็ดหน้า

          “โห่ ขอร้อง หยั่งกับเคยให้ไปส่งแหนะ” อิทลุกขึ้นสะพายกระเป๋า

          “ก็นายไม่เคยให้เราไปส่งเลยอะ จนป่านนี้ยังไม่รู้เลย ว่านายกลับบ้านยังไง บ้านอยู่ไหน” เซนพูด อิทยื่นน้ำให้เซนดื่ม

          “เดี๋ยวมีม้าดำมารับ ไปละ พรุ่งนี้เจอกัน เซน” อิทบอกลาและเดินออกไปที่ถนนใหญ่ขณะโทรหาใครสักคน ปล่อยให้เซนเดินกลับบ้านกับลุงติน

          เมื่ออิทเดินออกมาที่ข้างถนน รอไม่ถึงห้านาที รถคันสีดำก็ขับมารับ อิทไม่เคยให้เซนเดินมาเป็นเพื่อนเวลาเขากลับบ้าน แต่ถ้าเซนเดินมาด้วย เขาก็จะเห็นอิทขึ้น Rolls-Royce กลับบ้านเป็นประจำ

          เมื่อขึ้นมาบ้านเซนก็อาบน้ำ ทำการบ้าน และดูทีวีจนถึงห้าทุ่มเมื่อเสียงกลอนประตูดังขึ้น เซนลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู ชายร่างสูง ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงขายาวเดินเข้ามา

          “สวัสดีคับ ป๊า เอาอะไรรึป่าวคับ” เซนถามและถอนหายใจเมื่อได้กลิ่นบุหรี่และเหล้าที่คุ้นเคย

          “อ้าว พ่อบอกแล้วไงให้นอนก่อนเลย ไม่ต้องรอหรอก แต่ ไหนๆ ก็ยังตื่นอยู่ ขอน้ำให้พ่อซักแก้วหนึ่งละกัน” พ่อของเซนเดินไปยังโซฟาและทิ้งตัวลงทันที เซนเดินไปเปิดตู้เย็นและรินน้ำเย็นๆ มาให้พ่อ แต่เมื่อเดินมาถึงโซฟา พ่อของเซนก็หลับไปแล้ว เซนจึงต้องปลุกพ่อให้ดื่มน้ำและพยุงเขาไปที่เตียง เซนรู้ว่าพ่อไม่อาบน้ำหรอกเวลานี้ เมื่อส่งพ่อเข้าที่นอนเสร็จ เซนก็เข้านอน เขาพยายามไม่นึกว่าทำไมพ่อต้องกลับดึกทุกวัน ทำไมพ่อไม่เคยมีเวลาให้เขาเลย ทำไมพ่อต้องกลับมาพร้อมกับกลิ่นเหล้าและบุหรี่ที่ตลบอบอวน และท้ายที่สุดเขาก็นึกถึงคำถามที่เขาย้อนถามทุกวันว่าทำไมแม่ต้องจากเขาไป ทิ้งให้พ่อและเขาอยู่ในวังวนแห่งความมืดนี้