fic narutoสูตรลับสุดร้ายปราบหัวใจยัยนักเวทย์ตัวแสบ

Miku   Say

           แต่...เมื่อพกเราก้าวเท้าเข้าไปในร้าน ก็เหมือนพวกเราก้าวไปในห้วงมิติ "เอ๋ พวกเรามาอยู่ที่ไหนกันเนี่ย"ฉันพูด"นั่นสินะ เมื่อกี้เพิ่งก้าวเท้าเข้าไปในร้านนี่หน่า"เท็นเท็นพูด"เหดียวก่อนนะ ที่นี้มันคุ้นๆนะ ขอคิดก่อน เอ... อ๋อจำได้แล้ว"เทมาริพูด"อะไรหรอเทมาริ"อิโนะพูด"แท่นหินแห่งสรวงสวรรค์"เทมาริพูด"หา!!! แท่งหินแห่งสรวงสวรรค์"พวกเราพูดพร้อมกัน"ใช่ ฉันเคยอ่านในเทพนิยายอยู่ ที่นี้เป็นที่ๆนักเวทย์ที่ได้รับเกียตรติยศขั้นสูงสุด แล้วได้เป็นเทพธาตุนั้นๆของตนเอง แต่ที่ฉันสงสัยคือ ที่นี่มันเป็นตำนาน ไม่มีจริง"เทมาริพูด ทำเอาทุกคนหน้าซีด"เหดียวนะค่ะ ถ้ามันเป็นตำนานแล้วพวกเราจะมาที่นี้ได้ยังงัยกันค่ะ อีกอย่างพวกเราก็แค่ก้าวเข้ามาในร้านเฉยๆ ไม่ได้คิดเลยว่าจะมากันนะค่ะ"ฮินาตะตั้งข้อสงสัยมายาวเหยียด "ก็เพราะ พวกเธอเป็นผู้ถูกเลือกไงค่ะ"เสียงหนึ่งพูดขึ้น ไม่ใช่เสียงพวกเรา ฉันหันไปตามเสียงพูดนั้น"ไม่จริง"เสียงคำอุทานของพวกเราดังขึ้นเบาๆพร้อมกัน นา...นางฟ้า นางฟ้าจริงๆด้วย!!!! "คุณคือใคร"ซากุระพูด หลังจากเงียบมานาน"ดิฉันคือ แองเจิ้ลเมริน หรือนางฟ้าเมริน ผู้คุมกฎแห่งสรวงสวรรค์ เรียกสั้นๆว่าเมรินก็ได้ค่ะ"นางฟ้าเมรินพูดแล้วยิ้มให้พวกเรา"นี่พวกเราตายแล้วหรอเนี่ย"เท็นเท็นทำหน้าช็อค"ปล่าวค่ะ ดิฉันเรียกพวกคุณมาเองค่ะ"เมรินพูด"แล้วเรียกพวกเรามาทำไม"อิโนะถาม"ก็ที่ฉันบอกคือ พวกคุณเป็นผู้ถูกเลือกกันไงค่ะ"เมรินพูด"เอ๋ คุณเป็นคนเลือกพวกเราหรอค่ะ"ฉันถาม"ปล่าวค่ะ ดิฉันเป็นเพียงผู้คุมกฎ แต่ผู้ที่เลือกพวกคุณคือ พระเจ้าเองค่ะ"เมรินพูด"พระเจ้ามีจริงด้วยหรอ แล้วเขาอยู่ไหน"ซากุระถามเป็นชุด"มีจริงค่ะ ส่วนเรื่องทีพระเจ้าอยู่ไหนไม่มีใครรู้หรอกค่ะ"เมรินบอก"อ้าวแล้วคุณรู้ได้อย่างไงค่ะ ว่าพระเจ้าเลือกพวกเรา"ฮินาตะถาม"ฉันไปมาแล้วแต่ฉันไม่รู้ว่าพระเจ้าอยู่ที่ไหน เพราะพวกเราจะได้พบพระเจ้า ก็ต่อเมื่อพระเจ้าต้องการพบเรา ไม่มีใครรู้หรอกว่าพระเจ้าอยู่ไหน"เมรินอธิบาย"เอาละนะค่ะ คราวนี้ดิฉันจะให้ผู้ติดตามของพวกคุณนะค่ะ"พูดจบเมรินก็เสกลูกแมวสีขาวน่ารักออกมา6ตัว แล้วพวกมันก็ลอยมาหาพวกเราแต่ละคน พวกเราอุ้นลูกแมวพวกนั้นคนละ1ตัว"ว้าวน่ารักจัง"ฉันพูด"นี่คือผู้ติดตามของพวกคุณค่ะ ลูกแมวพวกนี้จะช่วยพวกเราได้ค่ะ"เมรินพูด"ตัวของซากุระชื่อโมจิ ของฮินาตะทาโกยากิ ของเทมาริชื่อดังโงะ ของอิโนะทามาโกะ ของเท็นเท็นโดรายากิ ของมิกุโยกัน เลี้ยงดูพวกเขาให้ดีๆนะ แล้วก็ดิฉันจะส่งพวกคุณกลับไปในอดีต ที่พวกคุณเข้าไปในร้านนะค่ะ"เมรินพูดจบพวกเราก็เหมือนถูกดึงกลับไปในห้วงมิติ แล้วกลับไปที่ร้าน ฟึบ เหมือนวิญญานพวกเราจะเข้าร่างแล้ว แล้วตอนนี้ก็กำลังนั่งอยู่ที่โต็ะ "อ้าวเมรินส่งกลับมาแล้ว"อิโนะพูด"ฉันคิดว่าพวกเราฝันกันมากกว่านะ"ซากุระพูด"ไม่นะแล้วจะฝันเหมือนกันอย่างนี้"อิโนะค้าน"ช่างเถอะนะ ไปสั่งอาหารกันดีกว่า"ฉันรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง เพราะกลัวพวกเพื่อนจะทะเลาะกัน"นั่นนะสิ จะฝันหรือความจริงก็ชั่งมันเถอะ ฉันหิวแล้ว"เท็นเท็นบอก แล้วพวกเราก็เห็นด้วย แต่ก่อนที่จะเดินไปหยิบอาหาร(ที่นี่เป็นบุฟเฟ่)"เหดียวนะพวกเธอได้ยินเสียงอะไรบ้างป่ะ"ฉันถามทุกคน"ไม่นิมิกุ เธอหูฟาดรึปล่าว"เท็นเท็นพูด"ไม่นะลองฟังกันดีๆ"เนื่องจากเสียงในร้านดังมาก ฉันจึงบอกทุกคน แล้วทุกคนก็เริ่มเงียบเพื่อฟัง เมี้ยว"นั่นไงว่าละ"ฉันพูดแล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายของฉัน"นี่มันลูกแมวในครั้งนั้นนิ"ฉันพูดอย่างตกใจ พร้อมอุ้มลูกแมวออกมา"ฉันก็มีๆๆๆๆ"ทุกคนบอก"ฉันคิดว่าคงไม่ใช่ฝันแล้วละแต่มันเป็นเรื่องจริง"