Sulfur Love (RE-Write)
เขียนโดย 
enzang2660
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.57 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
57) บทจบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทจบ
...ฟอ.เฟรนด์ ฟอ.เอฟเวอร์..$
มหา’ลัยปี 4
“ฮา~ โรงเรียนจ๋า ~”
ผมมองไอ้ไอซ์ที่ทำท่าลัลล้าเดินหมุนติ้วๆชูมือรับดอกไม้สีชมพูที่ร่วงหล่นลงมาจากต้นไม้สูงใหญ่ ผมกระตุกยิ้มมุมปากอย่างอดยิ้มไม่ได้ ไม่ได้มานานแล้วนะโรงเรียนนี้ ยังเหมือนเดิมอยู่เลย
“ไอ้ซัลมึงจำได้มั้ยว่าฝังแคปซูลไว้ตรงไหนอ่าO.o”
ไอ้ไอซ์หันมาถามผม โห้ มืดขนาดนี้กูจะจำได้มั้ยวะว่าฝังตรงไหน ที่สำคัญกูไม่ได้มานานแล้วด้วย ป่านนี้ไม่กลายเป็นซากปุ๋ยแล้วหรอวะ-o-
“ชวนมาทำเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้อย่าชวนกูมาอีกนะ-*-”
ไอ้วิวบ่น ปัญญาอ่อนหรออออ แล้วใครเป็นคนเกริ่นขึ้นมาว่า “ป่านนี้แคปซูลแม่ งเป็นปุ๋ยไปแล้ว”ละวะ ใจจริงมึงก็อยากมาใช่มั้ยละ>O<
“แล้วมึงมาทำไม โน่น! ปีนรั้วกลับบ้านมึงไปเลย-o-!”
ผมบอกพลางชี้ไปที่ข้างกำแพง
ผลั๊วะ!
อ้าว...เชี่ยนี่ตบหัวกูเฉยเลย-*-
“ไอ้เชี่ยวิว>O<!!!!”
ผมถอดรองเท้าปาใส่หัวไอ้หน้านิ่ว มันมองหน้าผมอย่างเคืองๆก่อนจะโยนรองเท้าผมขึ้นไปบนต้นไม้
“ม่ายยยยยยยย>O<!!”
ระ...รองเท้า กู-o-…
“แย่จังเลยนะ ฮ่าๆ^^”
ผมหันไปจิกตามองไอ้หัวแดงที่หัวเราะไม่ดูสถานการณ์ มึงเพื่อนกูป่าวเนี่ย-_-++
“เอาลงมาเลยนะมึง-*-” ผมบอก
“เรื่องอะไร? ...ไม่ใช่รองเท้ากูหนิ -_-”
“ไอ้ระยำแมวววววววว>O<!!”
ผมถอดรองเท้าอีกข้างไล่ฟาดไอ้เชี่ยวิว แค้นสาดดด!! อ่อ วันนี้เรามาตามหาแคปซูลความทรงจำครับ ทำอะไรแบบเด็กๆโน๊ะ เอาโน่นนี่ใส่กล่องเหล็กแล้วก็ฝังไว้ในโรงเรียน รอมันย่อยแล้วก็มาขุดซากไปดู-.- เนื่องเราไม่สามารถมาขุดตอนกลางวันได้เพราะภารโรงจะเอาฟันเฉาะหัว เราเลยต้องแอบปีนกำแพงเข้ามาในโรงเรียนตอนดึกๆ
“ไอ้ซัลรองเท้ามึง-o-!”
ไอ้ไอซ์ปารองเท้ามันขึ้นไปชนรอเท้าผมตกลงมาที่พื้น แต่....มันตกใส่หัวไอ้..-o-
“จงใจทำให้มันหล่นใส่หัวฉันใช่มั้ย”
ไอ้แว่นพูดเสียงเรียบแล้วเดินเข้าไปหาไอ้ไอซ์ที่ยืนหน้าซีด
“ง่า.. กรรมรองเท้ากูT^T”
มันเอารองเท้าผมลงมาได้แต่รองเท้ามันขึ้นไปติดแทน....มึงพลาดแล้ว-.-
“ไปกันเถอะจะได้รีบกลับ”
เทมส์บอกพลางเดินนำไปอีกทาง
“เดี๋ยววววว!! ร้องเท้ากูอ่าTOT”
พวกผมเดินมาหยุดอยู่ใต้ต้นไม้ติดกับสนามบาส พวกผมมองหน้ากันก่อนจะนั่งลงมองหญ้าที่ขึ้นปิดหลุม
“ขุดดิมึง-o-” ผมบอก
“ไอซ์ใช้ฟันให้เป็นประโยชน์หน่อยเร็ว^^” ซอสบอก
“พ่องมุงเต๊อะ>O<!” ไอ้ไอซ์ด่า
แล้วมากันนี่ไม่พวกเชี่ยไรกันมาเลยนอกจากไฟฉาย เออดี มึงจะเอาไฟฉายขุดหลุมกันใช่มั้ยวะ มีคิดว่าเล่นWarZอยู่หรอวะ มีไฟฉายสารพัดประโยชน์ตีหัวซอมบี้ได้ด้วย-o-
“ใช้มือขุดไปเลยง่ายดี” ไอ้วิวบอก
“งั้นมึงขุด-.-” ผมตอบกลับ
“มึงแหละ ไถนาอยู่บ่อยๆเรื่องขุดแค่นี้ทำไม่ได้หรอ-_-”
“แสสสสสส มึงจะไฝว้กับกูใช่ป่ะ>O<!!”
“มาดิ-*-”
ผมเงื้อไฟฉายเตรียมฟาดใส่หน้ากวนสนของมันแต่ซอสก็ห้ามทัพไว้ซะก่อน
“เอางี้แล้วกันนะ ใครขุดเจอก่อนเทมส์ให้พันนึง^^”
“ฉันเกี่ยวไรด้วย-_-”
พอได้ยินเรื่องเงินๆทองๆผมก็หูผึ่งขึ้นมาทันที พันนึงเลยหรอ ขุดดิฟะ! จะช้าอยู่ใยเดี๋ยวใครคาบไปกิน ไอ้ไอซ์ลงมือขุดนำพวกผมไปประมาณ10เซนแล้ว อ้าวเฮ้ย! มึงยังจะเอาอีกนะ-o-!!
“เฮ้ยๆ เขาว่าที่ใต้ต้นนี้มันมีคนผูกคอตายไม่ใช่หรอวะ” ไอ้เชี่ยไอซ์บอก
“พูดเชี่ยไรตอนนี้ มึงนี่แม่ ง!! เดี๋ยวเอารองเท้ายัดปาก-*-” ผม
ผมชักเสียวสันหลังวาบแปลกๆแล้วนะเนี่ย (คนเขียน : กรูด้วยเขียนตอนกลางคืนคนเดียวนี่วาบมากอ่ะT^T) ผมขุดลงไปใต้ดินและเหมือนจะเจออะไรบางอย่างเข้า เป็นแท่งๆ ปากกาหรอวะ ผมควานลงไปลึกๆเหมือนจะหลายแท่งนะเนี่ย ดึงแม่ งขึ้นมาก่อน
พรึ่บ!
งามไส้แล้วไง....
พวกผมนั่งมองวัตถุประหลาดที่ผมหยิบมันขึ้นมา มันมีลักษณะสีเทาขุ่นๆ เป็นข้อๆ ยาวๆ ใหญ่ๆ (เฮ้ยแม่ งอะไรวะ!:คนอ่าน)
“ไอ้เชี่ยซาลลลลลล!! กระดูกTOT” ไอ้ไอซ์ร้อง
“ว้ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!”
ผมแหกปากลั่นพลางสะบัดมือหลับตาปี๋ เอามันออกไป เอาออกปายยยยยย ว้ากกกกกก ไอ้เชี่ยไอซ์ลุกขึ้นวิ่งพรวดออกไปโดนไม่ช่วยผมซักนิด
“อ๊ากกกก!! อย่าตามผมมาTTOTT!!!”
ไอ้ไอซ์ร้องโวยวายวิ่งหนีไปไกลลิบ วิ่งโคตรเร็วอะ
“ไอซ์!”
ไอ้เทมส์รีบวิ่งตามไอซ์ที่วิ่งหนีหัวกระเจิงออกไป พวกมึงช่วยกูก่อน มันจับมือกูไว้อ่ะสาดดดดดTTOTT
“ไอ้วิวไอ้ซอสTOT” ผมร้อง
“แม่โทรตามกลับบ้านก่อนนะ-o-;”
ไอ้ซอสบอกแล้วลุกขึ้นวิ่งตามไอ้เทมส์ไป ม่ายยยยยยย ช่วยกูก่อนดิวะTOT
“ไอ้วิวTOT” ผมหันไปขอความช่วยเหลือจากไอ้วิว
“See you yester day ลาก่อน”
ไอ้เวรรรร!! ทำไมพวกมึงทิ้งกูแบบนี้ ผมไว้ตะกายจิกทึ้งเสื้อไอ้วิวไว้ มึงไปไหนกูไปด้วย อย่าทิ้งกูTOT
“เชี่ย!! มึงเอามันมาด้วยทำไม!!”
ไอ้วิวตะโกนพลางเร่งฝีเท้าขึ้น ผมไม่กล้าหันไปมองข้างว่าผมพาอะไรมาด้วย แต่มึงไม่เอาออกให้กูนี่นา ฮืออออ กูจะร้องไห้แล้วนะ ร้องแล้วด้วย แงงงงTTOTT
“ฮือๆ ช่วยกูหน่อยดิ เอามันออกไป” ผมบอก
“ว้ากกกกก ไอ้เชี่ยซัลมึงเอามาทำไม อ๊ากกกกก อย่ามาตามผมTTOTT”
ไอ้ไอซ์ร้องโวยวายกระโดดอยู่ตรงบันได อะดีนาลีนผมหลั่งมากตอนนี้วิ่งมาทันไอ้เชี่ยไอซ์ได้เนี่ย
“เวรเอ๊ย!”
ซอสด่าพลางถีบอะไรบางอย่างที่เกาะมือผมมา งือ ผมจะลืมตามไปด้วย ท่าทางผมจะลากขึ้นมาทั้งตัวเลยนะเนี่ยT^T
ผลั๊วะ!
ผมรู้สึกโล่งขึ้นมาแล้วผมก็รีบวิ่งตามไอ้ไอซ์ไปทันที แต่ไอ้เชี่ยนักกีฬาสองตัวนี่แม่ งก็วิ่งนำหน้าผมไปอีก เมื่อกี้มึงอยู่รั้งท้ายกูก็ดีแล้ว อย่าปล่อยกูไว้ท้ายดิกูกลัวววววTTOTT
แกร๊บ...แกร๊บ..
ผมเหลือบไปมองข้างหลังแล้วก็ร้องกรี๊ดขึ้นมาทันที แต๋วแตกเลยตอนนี้ ไม่ไหวแล้ว
“กรี๊ดดดดดดดดด มันคลานตามมาแล้ว กรี๊ดดดดดดดดด!!”
“วิ่งเข้าห้องๆๆๆ”
เทมส์บอกรัวๆแล้วถีบประตูเข้าไป พวกผมรีบกรูกันเข้าไปในห้องเรียนอย่างรวดเร็ว ไอ้วิวปิดประตูห้องเรียนแล้วล็อก ส่วนไอ้ซอสก็วิ่งไปล็อกประตูข้างหลังอีกชั้นนึง ผมกับไอ้ไอซ์ก็...
“แฮ่กๆๆ ไม่หวายยยยย จะตายเลี้ยววววTOT” ไอ้ไอซ์โอดครวญ
“กูด้วยยย กรี๊ดจนแสบคอเลย ฮือๆT^T”
ผมกอดคอไอ้ไอซ์แล้วนั่งร้องไห้กับเหตุการณ์น่าระทึกเมื่อครู่ ฮือออ กูจะไม่มาโรงเรียนตอนกลางคืนอีกแล้วTOT
“นี่มันห้องที่เราเคยเรียนนี่..”
ซอสบอก ร่างสูงเดินไปนั่งบนโต๊ะประจำใกล้หน้าต่าง
..นั่นสิ นี่มันห้องเรียนเรานี่หว่า...
ผมเดินไปนั่งเก้าอี้ตำแหน่งเดิมที่ผมเคยนั่งในห้องเรียนนี้แล้วมองไปยังกระดาน บรรยายกาศมันช่าง เหมือนกับตอนที่พวกเรายังเรียนอยู่ที่นี่เลย ตรงนั้นที่ผมเคยยืนแนะนำตัวตอนเข้ามาเรียนใหม่ โต๊ะไอ้ไอซ์ที่ไอ้เทมส์เคยแกล้งเอาหัวไอ้ไอซ์เช็ดโต๊ะ ฮ่าๆ ยังจำได้อยู่เลย
“เห็นโต๊ะแล้วอยากนอนจังเลยหว่ะ ฮ้าวววว>o<~”
ไอ้ไอซ์เดินมานั่งที่โต๊ะประจำแล้วยืดตัวนอนยาวไปบนโต๊ะ
“พวกเรามาที่นี่กันทำไมนะ”
ผมหันไปมองหน้าไอ้แว่นที่ตั้งคำถามชวนงงขึ้นมา
“จริงๆไม่ต้องมาก็ได้ ง่วงจะตายชัก” วิวบ่น
“เรามาตามล่าหาความทรงจำวัยเรียนกันไม่ใช่หรอ-o-” ผม
“ความทรงจำที่ว่า ก็คือเพื่อนใช่มั้ยละ ฉันว่าไม่จำเป็นต้องถ่อมาถึงนี่หรอกนะ ก็ความทรงจำของพวกเรา...อยู่ตรงนี้”
ซอสวาดนิ้วลงบนอกข้างซ้าย ดวงตาเข้มปาดมองใบหน้าทุกคน ก่อนจะพูดต่อ
“ใช่มั้ยละ^^”
ก็จริงของนาย ความทรงจำของเราก็คือเพื่อนที่อยู่ตรงหน้า เพื่อนที่อยู่เคียงข้างเราเสมอ ถ้าให้เราวิ่งตามหาความทรงจำทุกๆสถานที่ที่เราเคยเดินทางไปด้วยกัน อาจต้องใช้เวลานับแสนล้านชั่วโมงเลยก็ได้
...แต่มันจะง่ายกว่านั้น...
เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเราสามารถย้อนความทรงจำได้มากมาย เพียงแค่เรา ยังอยู่เคียงข้างกับ “ความทรงจำของเรา”
ผมน้ำตาไหลออกมาอีกรอบ ซอสแม่ งพูดได้หล่อมากเลยกูนึ่งปลากินเลยนะเนี่ย ซึ้งหว่ะ ผมกอดคอไอ้ไอซ์ที่ร้องไห้ขี้มูกโป่งออกมา
“มึงเป็นใครอ่ะ เพื่อนกูป่าววะ ฮ่าๆ” ผมถามไอ้ไอซ์ทั้งน้ำตา
“ไม่ใช่เพื่อนมึงแล้ว...ฮือ..จะเพื่อนหมาที่ไหนวะมึงนี่”
ไอ้ไอซ์ตอบเสียงสั่นเครือ
แปะ
มือใหญ่ของไอ้วิววางโอบรอบคอผม ส่วนแขนอีกข้างของมันก็โอบคอไอ้ซอสอยู่ เทมส์ขยับยิ้มเล็กน้อยก่อนเดินมาลูบหัวไอ้ไอซ์เบาๆ
“ขี้แยจริงๆ” เทมส์บอก
“ฮือๆๆ ”
ไอ้ไอซ์เอียงหัวซบไหล่กว้างแล้วล็อกคอไอ้เทมส์ไว้แน่น
“เทมส์มึงนี่ไม่เพื่อนกับกูใช่ป่ะ” ซอสบอก
“..เพื่อนก็เพื่อน..”
พวกเรากอดคอกันเป็นวงกลมแล้วเริ่มพูดคุยเรื่องต่างๆ ทั้งเรื่องที่เคยอัดอั้นไม่กล้าที่จะถามออกไป หรือพูดออกไปเมื่อตอนนั้น ช่วงเวลาไม่กี่นาทีที่เราได้พูดคุยเรื่องต่างๆมันทำให้ผมอดที่จะยิ้มหรือหัวเราะตอบไม่ได้ ผมว่าช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด
.... เป็นช่วงเวลาที่ผมและพวกเรา....
....จะจดจำมันตลอดไป....
END
+++++++++++
จบแล้วค่ะ จบแปลกมั้ยจบด้วยฝูงเพื่อน
เรื่องนี้เป็นวายเรื่องแรกที่ลองแต่งเลยล่ะ หวังว่าจะถูกใจใครหลายๆคนนะคะ
สำหรับคนที่แวะเวียนมาอ่านเฉยๆก็ดี เม้นให้กำลังใจ ก็ไลค์หรืออะไรก็ดี
สรุปดีหมด555 ขอบคุณมากนะคะ ก็อยากให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้
เครียดๆก็เปิดมาอ่านได้เลย มีอะไรอยากคุย ติชม หรือจะรอติดตามเรื่องต่อไป
ขอบคุณทุกคนมากนะคะ><
ไว้เจอกันใหม่นะคะ
บายจ้า
จุ๊บๆ
จุ๊บุๆ
คริๆ
จบยากจริง
ไม่อยากจบเลย
งือออออ
T^T
++++นิยายใหม่coming soon(ปีแสงงง) อ่านPet' chianไปก่อนน่อ++++
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
