Sulfur Love (RE-Write)
เขียนโดย 
enzang2660
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.57 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
28) งานโรงเรียน (3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่ 26
℃งานโรงเรียน (3) Ⓢ
[Celsius]
“รับอะไรดีครับพี่เซล^O^”
น้องไอซ์ออกปากถามพลางยิ้มกว้าง
“ใช่หน้าที่แกมั้ย เข้าไปข้างในโน่น -_-”
น้องแว่นที่วันนี้ไม่ได้ใส่แว่นออกปากไล่ มือใหญ่ดันหัวน้องไอซ์ให้เข้าไปข้างใน น้องแกพยายามขัดขืนแรงน้องแว่นแต่สู้ไม่ได้เลยเดินงอนตุ๊บป่องเข้าไปหลังร้านแทน
“รับอะไรดีครับ”
น้องเทมส์ถามผม ท่าทางก็สุภาพนะแต่สายตาเนี่ยอย่างกับอยากจะลากผมไปปาดคอทิ้งที่ไหนซักแห่ง ถ้าสั่งไปมันจะใส่ยาพิษมาให้ผมมั้ยเนี่ย^^;
“เอาอันนี้ละกัน”
ผมจิ้มนิ้วไปที่รูป น้องมันพยักหน้าหน่อยๆแล้วก็เดินไปแต่ผมเรียกไว้ก่อน
“น้องครับ!”
“ครับ-_-?” น้องแกหันหน้ามองผมอีกรอบ
“ช่วยไปตามไอ้เด็กหลังร้านมาด้วยนะ^^”
“ไอซ์หรอ-_-+++”
“ไมใช่ๆ ซัลน่ะๆ^^;”
“อ่อ ได้ครับ^^”
น้องแกยิ้มรับแขกแล้วก็เดินเข้าหลังร้านไป อยู่กับน้องมันแค่ไม่ถึงห้านาทีทำไมผมรู้สึกระทึกขวัญสั่นประสาทขนาดนี้ก็ไม่รู้-o-; ผมนั่งรอไอติมถ้วยหนึ่ง สั่งแค่ถ้วยเดียวแต่นานเป็นชาติ -_-; ผมก็นั่งฟังเพลงในร้านคลอๆไปผสมกับเสียงเพล้งๆที่ดังเป็นระยะๆ ดูเหมือนผมจะเป็นจุดสนใจในร้านขึ้นมาทันทีหลังจากดินเข้ามา ผู้หญิงโรงเรียนอื่นที่นั่งโต๊ะข้างๆกระหน่ำลั่นชัตเตอร์ใส่ผมแบบไม่ยั้ง ไอ้เราจะออกปากบอกให้หยุดก็กลัวพวกเธอจะนั่งหงอยเลยปล่อยเลยตามเลยละกัน
ตึก!
“ของหวานที่สั่งได้แล้วครับ”
แก้วทรงสูงตระหง่าถูกกระแทกลงตรงหน้าผม วิปครีมงี้แทบจะลอยมาแปะหน้าผมเลย ไอ้ตัวเล็กจิกสายตามองผมอย่างไม่พอแถมมันยังหันไปจิกตาใส่พวกผู้หญิงที่ถ่ายรูปผมอยู่อีก
“ทำแบบนั้นเดี๋ยวลูกค้าหนีหมดหรอก^^” ผมบอก
“พันห้า” ไอ้ตัวเล็กพูด
“อะไรพันห้า?”
“แก้วนี้ไง”
“ผสมทองมาให้พี่กินหรือไง-_-?”
“ไปแล้วนะ-3-”
ไอ้ตัวเล็กทำท่าจะเดินหนีแต่ผมคว้าข้อมือมันไว้ก่อน
“งานเยอะนะจะบอกให้-_-” มันบ่นๆ
“แก้วละพันห้าเชียวนะ บริการไม่คุ้มเลย” ผมบอก
“ให้นั่งป้อนเลยมั้ยละ”
“เอาดิ^^”
“บ้า-////-”
หน้าแดงใหญ่เลย ฮ่าๆ ไม่รูว่าเขินผมหรือเขินเสียงเชียร์ในร้านกันแน่ พวกเด็กโรงเรียนนี้เขารู้กันหมดว่าผมคบกับมัน ไม่มีใครบ่นเท่าไหร่หรอกมีแต่เชียร์กับแอบตั้งเพจลับๆให้ จูบโชว์เซอร์วิสแฟนคลับซะเลยดีมั้ย^^
“นั่งกินกับพี่เซลไปเหอะ เดี๋ยวที่เหลือกูจัดการเอง^^” น้องไอซ์บอก
“เพราะให้มึงทำเนี่ยแหละกูถึงเครียด-o-;;” ไอ้ตัวเล็กว่า
“แก้วแตกใบสองใบทำเป็นบ่น-3-”
“ใบสองใบหา(+l) ไร ลังสองลังต่างหาก-*-”
“เดี๋ยวฉันไปช่วยหลังร้านเอง ไปไอซ์^^”
น้องผู้ชายอีกคนนึงพูดพลางโอบไหล่น้องไอซ์ไปหลังร้าน ผมเหลือบมองไอ้น้องแว่นที่ยืนบดละเอียดปากกาอยู่ ถ้าให้เดามันต้องคิดอะไรเกินเพื่อนกับน้องไอซ์แน่ๆ แสดงอาการขนาดนั้น
“นั่งสิ ยืนทำซาก”
ผมบอก ไอ้ตัวเล็กเบะปากส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอพลางสะบัดน้าเมินผม เป็นอะไรอีกละนั่น เมนส์ไม่มาหรือไง-o-
“เป็นไร” ผมถาม
“เบื่อคนชอบทำตัวเด่น-3-”
“ใคร?”
“ใครละ ร้อน 34 องศายังบ้าใส่สูทอีก-o-!”
“พวกผู้หญิงมันให้ใส่อ่ะ ถอดก็ได้”
“ไม่ต้องหรอก แบบนี้แหละดีแล้ว หล่อละลายดี -_-”
“เอาไงเนี่ย-o-?”
ประชดปะเนี่ย งงกับมันจริงๆ ผมถอดเสื้อนอกออกแล้วก็พับแขนเสื้อเชิ้ตไว้ยันศอกและก็รูดเนคไทลงมาต่ำๆ ร้อนจริงๆเลยวันนี้ ไอ้ตัวจุ้นนั่งหน้ามุ่ยหนักเข้าไปอีก แทบจะแยกเขี้ยวใส่ลูกค้าอยู่แล้ว จะไปสนใจคนมองอะไรนักหนาเล่า คนอื่นได้แต่มอง แต่คนที่แตะต้องได้มีแค่ซัลเองนะ ไอ้เด็กนี่ หึงไม่เข้าเรื่อง-_-; (แต่ผมก็ชอบนะ^^)
“กินสิ” ผมบอก
“ไม่หิว!”
“อ้ามมม~”
ไอ้ตัวจุ้นอ้าปากกว้างงับก้อนไอติมในช้อนอัตโนมัติ ผมกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ไอ้เด็กนี่มันเด็กจริงๆน่ะแหละ บอกอ้าก็อ้าปากงับเลย ฮ่าๆ พอมันรู้ตัว(รู้ตอนกลืนลงคอไปแล้วอ่ะนะ)มันก็กลบเกลื่อนความอายด้วยการผลุบลงกับฝ่ามือตัวเอง
“บ้าจริง ไม่ได้อยากกินซะหน่อย>///<” มันบ่นๆ
“อีกคำนึงๆ” ผมบอก
“ไม่เอาแล้ว><”
“อ้ามมม-o-”
“งับ-)-(-!”
“ฮ่าๆ เด็กน้อยเอ้ย^^”
“เงียบไปเลยนะ>//<”
“อ้ามมม-o-”
“งับ-)-(-!”
“ฮ่าๆ น่ารักหว่ะ^^”
“T-T”
ผมละชอบที่มันทำตัวน่ารักๆแบบนี้ มุมที่ดูเด็กๆของมันทำให้ผมยิ้มได้
ถึงแม้บางทีมันจะชอบเล่นละครต๊องๆหลอกผมอยู่ๆบ่อยๆก็เถอะ แต่มันตลกดีผมก็เลยไม่ได้ว่าอะไรมันแถมโง่เชื่อตามตลอดเลยด้วย ผมเอื้อมมือไปดึงแก้มนุ่มนิ่มให้ยืดออกเป็นหน้าตาประหลาดๆ มันเลยตีมือผมแล้วคว้าไปงับเล่นอีก
“หวานจนไอติมละลายแล้วววววว”
น้องซอสแซวเสียงดัง คนในร้านเลยพลอยหัวเราะตามไปด้วย ไอ้ตัวยุ่งพยายามปั้นหน้านิ่งหุบยิ้ม แต่พอมันเห็มผมยิ้มมันก็หลุดยิ้มตาม
“ฮ่าๆ แสดงละครตอนบ่ายไม่ใช่หรอ” ผมบอก
“เออใช่ ยังไม่ได้แต่งตัวเลย -o-!”
มันพูดพลางลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ก่อนรีบวิ่งโกยอ้าวออกจากร้าน ทิ้งผมไว้คนเดียว …..ซะงั้น พันห้าไม่คุ้มเลย -o-;;
ผมนั่งดูละครเวทีเล็กๆที่เจ้าตัวยุ่งแสดงเป็นนางเอก แทบไม่ต้องพากย์ทับเสียงมันเลย เพราะเสียงมันไม่ได้แหบทุ้มแบบผม ออกจะฟังแล้วงุงงิงๆเหมือนเสียงยุงซะมากกว่า ร่างเล็กอยู่ในชุดสีขาวผ้าพริ้วๆตามแบบชุดกรีก กระโปรงเฉียงยาวๆที่ไล่ระดับจากสั้นไปยาวลากพื้นเผยให้เห็นท่อนขาเรียวสวยเวลาก้าวเดิน ใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆทำให้วันนี้มันดูสวย สวยนะ!ไม่ใช่น่ารักเหมือนทุกๆวัน ผมยาวๆดัดลอนสีน้ำตาลอ่อนรับกับใบหน้าสวย กล้าพูดได้เต็มปากเลยว่ามันสวยสมเป็นไซคีจริงๆ แอบเสียดายที่ผมไม่ได้เป็นอีรอส-_-
“มองตาค้างเชียวนะมึง” ไอ้ต้าแขวะ
“ก็มันสวยนี่หว่า-///-”
“เหมือนน้องซัลจะใส่เสริมนมกับก้นนะ ใส่แบบนี้แล้วยิ่งเหมือนผู้หญิงเข้าไปใหญ่เลย ถ้าไม่บอกว่าเป็นผู้ชายกูคงจีบไปแล้ว”
“มึงกล้าหรอ-_-+”
“ทำหวงไปได้ กูไม่แย่งมึงหรอกน่า ฮ่าๆ”
“ลองแย่งดิ กูจะให้น้องซอสสำเร็จโทษมึง^^”
“เลิกพูดถึงมันวันนึงเหอะ กูเบื่อ-_-”
“อ้าวน้องซอสมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย^^”
ผมพูดพลางแกล้งมองไปเบาะหลัง ไอ้ต้างี้สะดุ้งเฮือกเลย พอมันไม่เห็นมันก็หันมาตีผม
“ไอ้เชี่ยเซล ตกใจหมด-o-;;”
ฮ่าๆ เด็กสมัยนี้มันงอนเก่ง พูดอะไรนิดอะไรหน่อยเดี๋ยวงอนๆ ไอ้ต้านี่ก็กลัวไอ้น้องซอสมันงอน
“น้ำ!”
น้องซอสกับกรุ๊ปไอ้ตัวยุ่งโผล่มานั่งข้างๆพลางยื่นแก้วน้ำให้ไอ้ต้า ไอ้ต้ามองตาปริบๆก่อนจะเอ่ยปากถาม
“เพิ่งมาใช่มั้ย^^;”
“มาตั้งแต่บอกว่าเบื่อผมน่ะแหละ-_-”
“อ่า-o-;;”
“แค่เอาน้ำมาให้ เดี๋ยวผมไปนั่งตรงอื่นก็ได้”
ไอ้น้องซอสทำท่าจะลุกไปแต่ไอ้ต้าคว้ามือให้นั่งลง เด็กสมัยนี้มันมารยาเยอะครับ มันรู้ว่างอนแล้วหนีอีกคนต้องรีบคว้ามือรั้งไว้ เหมือนใครก็ไม่รู้ชอบทำเป็นหนีให้ผมรั้งไว้เนี่ย โรคนี้มันถ่ายทอดกันในกลุ่มนี้สินะ ตัวนำเชื้อต้องเป็นเจ้าตัวยุ่งแน่ๆเลย-_-
“ก็เบื่อที่ไม่มาหาที่ร้านน่ะ-///-” ไอ้ต้าบ่น
“งั้นดูละครเสร็จเราไปเดินดูงานกันมั้ยครับ^^” น้องซอสบอก
“ต้องทำงานต่อน่ะ”
“งั้นผมซื้อตัวพี่ตั้งแต่ตอนนี้ยันเย็นเลย”
“โลภชะมัด-///-”
“ก็ผมอยากอยู่กับพี่ตลอดนี่ครับ^^”
บรรยากาศสีชมพูๆชวนอาเจียนนี่มันอะไรกันเนี่ย
“กูจะอ้วก!” ผมบ่น
“มึงยิ่งกว่ากูอีกไอ้เซล-o-!”
ไม่ปฏิเสธ-o-;; น้องไอซ์ก็นั่งคู่กับน้องเทมส์ ส่วนไอ้วิวนี่ฉายเดี่ยว
ผมละความสนใจจากไอ้พวกนี้ไปที่เวที
“รู้สึกว่าเจ้าจะทำงานบ้านงานเรือนได้ทุกอย่างเลยนะลูกสะใภ้ที่รัก”
อะโฟรไดต์กล่าวพลางช้อนใบหน้าไซคีขึ้นมามอง
“ความงามแห่งเจ้าทำให้ผู้คนหลงลืมการบูชาสักการะข้า ผู้หญิงทุกคนย่อมอยากรักษาความงามไว้ให้ได้นานแต่เจ้าเป็นมนุษย์ไม่นานก็จะโรยราไปตามกาลเวลาคงไม่จำเป็นต้องหาสิ่งใดมาประทังความสวยไว้หรอกจริงมั้ย” อะโฟรไดต์ถาม ไซคีก้มหน้าไม่ปริปากตอบใดๆออกมา อะโฟรไดต์เหยียดยิ้มที่มุมปากก่อนผลักไซคีลงไปนอนกองบนพื้น
“เจ้าก็คงอยากสวยกว่าข้าอยู่ดีสินะไซคี!”
“ข้าหาได้คิดเช่นนั้นไม่ท่านแม่” ไซคีตอบ
“ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็แสดงให้ข้าดูสิว่าเจ้าไม่ได้คิดเช่นนั้น”
“ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้นจริงๆ”
“งั้นเจ้าจงไปยังเอรีบัส(นรก) ไปขอความมนต์แห่งความงามจากเพอร์เซโฟนีมาให้ข้าสิ”
“เพคะ ข้าจะทำตามพระประสงค์ของท่านแม่”
ดูแล้วอยากจะปากน้ำตา ทำไมมันทำกับซัลน้อยๆของผมแบบนี้ จากซัลกลายเป็นนางซินไปแล้ว แล้วก็ถึงฉากที่อีรอสไปพบไซคีนอนตายเพราะเสือ กแอบเปิดกล่อง อีรอสช้อนร่างไซคีเข้ามาไว้ในอ้อมกอดพลางเขย่าไปมาเพื่อเรียกสติให้ไซคีฟื้น ทันใดนั้นเอง...-o-
ตุ้บๆ
ก้อนยางกระเด็นออกมาจากหน้าอกไซคี-o- อีรอสทำหน้าเหวอไปชั่วครู่ก่อนก้มลงหยิบก้อนซีลิโคนยัดใส่ที่เดิม
“โอ้~ ไซคีเพราะเจ้าอยากรู้อยากเห็นมาสันดานมนุษย์ มนต์แห่งความงามจึงพรากวิญญาณเจ้าไป ร่างกายเจ้าจึงแหลกเป็นเสี่ยงๆเช่นนี้”
ไอ้อีรอสข้างบ่นพร่าม ไม่ใช่ว่ามึงเขย่าตัวไซคีแรงเกินไปหรอกเหรอถึงทำให้นมไซคีกระเด็นหลุดออกมาแบบนี้น่ะ-_-; ถึงจะมีอุปสรรคในการแสดงไปบ้างแต่ก็ยังสามารถแสดงไปได้จนจบ นักแสดงออกมาขอคุณคนดูแล้วก็เดินออกมาให้ถ่ายรูปที่หน้าตึก ผมหอบดอกไม้ช่อเล็กๆไปยื่นให้ไซคีคนสวย ไอ้ตัวเล็กมองช่อดอกไม้สลับกับหน้าผมก่อนจะยิ้มสดใส
“ขอบคุณฮะ^^”
“แสดงได้ดีนี่ เก่งมากๆ” ผมชมมันหน่อยๆ มากไปเดี๋ยวลอย
“จริงๆแล้วไม่ต้องซื้อช่อดอกไม้แพงๆมาให้ซัลก็ได้>///<”
“ช่อนี้ฟรี! ดอกไม้ไปตัดมาจากแปลงเกษตรเมื่อเช้า แล้วก็ให้พวกผู้หญิงในห้องจัดช่อให้น่ะ^^”
“หัดลงทุนซะบ้างนะ-3-”
เมื่อกี้ยังบอกให้ประหยัดๆอยู่เลยนะ อะไรของมันเนี่ย-_-?
“ขอถ่ายรูปคู่พี่เซลกับซัลหน่อยได้มั้ยคะ>///<”
น้องผู้หญิงพูด ทำไมต้องให้ผมถ่ายกับไอ้เด็กหลงยุคนี่ด้วยละ แต่ก็ยืนให้พวกน้องเขาถ่ายอยู่ดีน่ะแหละ
“โอบเอวด้วยค่ะๆ>///<”
“ชิดๆกันอีกนิดนะคะ เงยหน้า มองตากันด้วยค่ะๆ>//<”
“จะถ่ายรูปแต่งงานหรอครับ”
ผมถาม ไอ้ตัวยุ่งก็คงคิดเหมือนกันมันแก้มแดงไปก่อนผมแล้ว ท่ามันเหมือนที่เขาถ่ายในเวดดิ้งจริงๆนะ โอบเอวเจ้าสาวแล้วก็ยืนสบตากันเนี่ย
“แหมๆ พี่เซลก็>///<”
น้องๆแกเอ่ย
“ซัลมาถ่ายรูปทางนี้หน่อย”
อีรอสดึงตัวไซคีไปจากอ้อมแขนผม สร้างความมึนงงให้ผมกับรุ่นน้องอยู่ไม่น้อย
“อะไรกันน่ะ ถ่ายรูปอยู่แท้ๆ-3-” น้องๆบ่น
“เอาน่าๆ ได้ไปหลายรูปแล้วนี่^^” ผมบอก
“พี่เซลยอมได้ไงเนี่ย ลากไปต่อหน้าต่อตาเลยนะ><~”
“ฮ่าๆ ปล่อยให้ไปถ่ายกับคนอื่นมั่ง”
“ใจดีจังนะคะ><”
“พระเอกนี่ครับ^^”
“โห้ยยย หลงตัวเอง>O<~”
ผมยืนมองคู่พระนางที่ถ่ายรูปกันอยู่ แขนใหญ่โอบกอดเอวบางไว้ราวกับเป็นเจ้าของ ผมรู้สึกเส้นประสาทกระตุกๆอยากจะวิ่งไปกระทืบไอ้รุ่นพี่นั่นจริงๆ ใบหน้าหล่อมองผมพลางหระตุกยิ้มแบบเย้ยหยัน ไอ้แบบนี้ละเกลียดที่สุดเลย แต่จะได้กอดซัลก็แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละปลอยไปก่อน เพราะหลังจากนี้ผมจะทำมากกว่ากอดซะอีก!
“อ๊ะ! พี่เซลซัลจะเปลี่ยนชุดออกไปก่อน”
ไอ้ตัวเล็กยืดแขนดันตัวผมให้ออกไปจากห้องเปลี่ยนชุด มีแรงแค่นี้คิดว่าจะผลักผมออกไปได้หรอ ผมกระชากประตูปิดล็อกกลอนก่อนรวบร่างเล็กๆเข้ามาชิดกับลำตัว
“ปล่อยให้คนอื่นกอดไปเยอะละ ตาพี่บ้าง”
ผมไล้จมูกไปตามซอกคอหอมกรุ่น มันจะทำท่าเหมือนหมดแรงเสมอถ้าถูกผมรุกจากซอกคอ เสียงเล็กๆร้องประท้วงเบาๆพลางทุบตีไหล่ผม ผมดึงชุดตัวยาวออกไปให้พ้นปลายขาเรียวสวยเหลือไว้เพียงร่างเปลือยเปล่าที่น่ากิน
“พี่เซล เดี๋ยวมีคนเข้ามาอีก ทำในนี้ไม่ได้นะ อื้ม!”
ให้ฟังเสียงบ่นห้ามขอผมฟังเสียงร้องเพราะๆของมันดีกว่า ผมกดจูบหน่วงหนักลงไปที่ริมฝีปากเล็กๆก่อนตวัดลิ้นเข้าไปดูดกลืนลิ้นนุ่มนิ่มภายในโพรงปากหอมหวาน มือก็เค้นคลึงสะโพงมันเบาๆก่อนฉวยโอกาสถอดปราการด่านสุดท้ายของมันออกโดยที่มันก็ไม่รู้ตัว ผมแทรกเข่าเข้าไปเสียดสีกับส่วนล่างมันเพื่อปลุกเร้าให้มันรู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับผม ร่างเล็กๆโอบรอบคอผมให้ปรนเปรอจูบหน่วงหนักให้มัน ผมไล้มือไปเขี่ยยอดอกสวยเล่นทำเอามันสะดุ้งโหยงเผลอส่งเสียงร้องออกมา ตรงนี้ต้องรุกให้หนักๆ
“พี่เซล...อึก”
มือเล็กๆยกขึ้นปิดกลั้นเสียงที่เล็ดลอดออกจาลำคอ ยิ่งทำให้ผมนึกสนุกอยากทำให้ร้องดังๆจังเลย ผมตวัดปลายลิ้นโลมเลียยอดอกสีชมพูกลีบกุหลาบไปมาพลางขบกัดเล็กน้อยด้วยความหมั่นเขี้ยว อยากจะกินมันเข้าไปทั้งตัวเลย ถ้ากินได้คงไม่เหลือซากแล้วได้แต่แทะเล็มอยู่แบบนี้ ผมบีบคลึงสะโพกกลมกลึงแลดูนุ่มนิ่ม ร่างกายมันเปลี่ยนไปมาก จากกล้ามเนื้อที่นิ่มอยู่แล้วมันก็นิ่มขึ้นไปอีก รู้สึกมันจะเริ่มมีก้นหน่อยๆด้วยแหละ
“วันนี้สวยจัง” ผมเอ่ยชม
“ไม่สวยสักนิด...บ้า”
สวยสิ ยิ่งเรือนร่างใต้เสื้อผ้านี่ยิ่งสวยเข้าไปใหญ่เลย ผมใช้ลิ้มปรนเปรอช่วงบนแล้วก็ใช้มือบีบขยับขยายส่วนล่างมันเบาๆจนขาเล็กๆเริ่มอ่อนแรงปล่อยร่างไถลลงเกือบถึงพื้นถ้าผมไม่คว้าเอวเล็กๆนั่นไว้ก่อน
“ใส่นะ” ผมบอกตามมารยาท
“ไม่ต้องพูดก็ได้-///-”
“ถอดให้หน่อยได้มั้ย”
“อะ..อะไรเล่า-///-”
“อยากให้ซัลถอดให้”
“ชิ-///-”
มือสั่นระรัวค่อยๆเลื่อนปลอดกระดุมเสื้อผมก่อนจะเลื่อนไปจัดการกับกางเกงของผม มือน้อยๆหยิบส่วนล่างที่ตั้งตระหง่าออกมาพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ผมรู้ว่าขนาดช่องของมันกับไอ้ของๆผมมันไปด้วยกันไม่ได้ ใส่ไปแล้วมันจะเจ็บ ใบหน้าหวานเงยหน้าสบตาผมปริบๆไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ
“เอาใส่เข้าไปสิ”
“ทะลึ่ง-o-////”
ทะลึ่งตั้งแต่เริ่มแล้วละ ถึงปากจะบ่นแต่ก็ยอมทำตามที่ผมบอก ไอ้ตัวเล็กยกขาขึ้นอย่างเก้ๆกังๆ ผมเลยจับขามันยกให้แทน มันกัดปากเล็กน้อยข่มอาการเจ็บปวดไว้ ที่ข้างหางตาเรียวมีน้ำตาไหลซึมออกมาผมเลยจูบซับเบาๆเป็นการให้รางวัลมัน
“เก่งมาก”
ผมบอกพลางขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ ไอ้ตัวเล็กยกมือบีบต้นแขนผมไว้ใหญ่เลย คงเจ็บน่าดูเลยนะนั่นน้ำตาไหลพรากเลย แต่ไม่นานมันก็สามารถผ่านไปได้สบายๆ ก็เคยทำกันมาหลายรอบแล้วร่างกายมันก็ต้องจำได้อยู่แล้วละ
“อ๊ะ!..เร็วอีกนิดสิ..อืม”
“ทำเองมั้ย” ผมถาม
“พี่อ่ะทำ อื้มๆ แบบนี้แหละ อ๊ะ!”
แบบไหนที่น้องถูกใจพี่ก็จัดให้หมดละ พอใจหรือยังละ ในตัวของมันบีบรัดส่วนของผมไว้ทำให้ผมหลุดคางออกมาเบาๆ ผมปล่อยน้ำขุ่นข้นไว้เข้าในตัวมันเหมือนกับมันที่ปล่อยน้ำกระเซ็นเลอะหน้าท้องผม
“ขะ..ขอโทษ เปียกหมดเลย”
ไอ้ตัวเล็กบ่นพลางปาดน้ำสีขาวๆออกจากตัวผม ผมถอนแก่นกายออกแล้วปล่อยให้ต่างฝ่ายต่างจัดแจงจัดการตัวเองให้เรียบร้อย พอให้ไปอีกทีไอ้ตัวยุ่งก็ใส่ผ้ากันเปื้อนเรียบร้อยแล้ว ไม่บอกละว่าเอาผ้ากันเปื้อนมา ถ้าทำตอนมันใส่ผ้ากันเปื้อนละก็ เหอะๆ-.,-
“อย่ามองแบบนั้นสิ รอบเดียวก็พอแล้ว-///-” มันบอก
“คราวหน้าขอแบบใส่ผ้ากันเปื้อนตัวเดียวนะ^^”
“บ้า>///<”
มันเลือกที่จะหนีโดยการเดินออกจากห้อง แต่ผมรั้งตัวไว้ก่อน เหมือนว่าจะมีคนมา ถ้าออกไปตอนนี้ละก็-o-; เขาคงว่าแปลกละนะ ทำไมเราสองคนมาเล่นป๊อกเด้งกันให้ห้องเปลี่ยนเสื้อ
แกร๊ก!
“นี่เห็นไอ้เด็กที่แสดงเป็นไซคีมั้ย”
“อ่าใช่ๆ ตอนแรกฉันนึกว่าพี่ควีนจะได้บทนี้ซะอีก ดันได้เป็นอะโฟรไดต์แทน ไม่รู้ทำไมประธานถึงไปเลือกเด็กนั่นมา”
“ได้ข่าวว่าอาจารย์สั่งมาน่ะ ก็น่ารักดีนะ”
“ผู้ชายอะไรแสดงเหมือนผู้หญิงขนาดนั้น อ่อ ลืมไปมันมีแฟนเป็นผู้ชายนี่นา มิน่าละแสดงท่าอ่อยได้เก่งซะขนาดนั้น”
“เสียดายพี่เซลชะมัดเลย ทำไม๊..ทำไมไปคบกับผู้ชายได้”
“นั่นสิไม่เห็นมีดีตรงไหนเลย เล่นก็งั้นๆละ”
“นี่ๆรีบๆไปกันเถอะต้องกลับไปช่วยซุ้มอีกมั้ยใช่หรอ”
“เออๆ เก็บของเสร็จละ”
เสียงฝีเท้าค่อยๆหายไปพร้อมกับเสียงปิดประตูลง ไอ้ตัวเล็กก้มหน้างุดไม่มองหน้าผม หยาดน้ำใสๆค่อยๆไหลออกมา มือเล็กๆเอื้อมมาดึงเสื้อผมไว้ ผมก็กุมมือมันไว้พลางดึงไอ้ตัวเล็กเข้ามาซบอก
“ซะ..ซัลแสดง...ไม่ดีหรอ” เสียงขาดห้วงเอ่ยถามผม
“ไม่ ซัลแสดงดีมาก” ผมบอก
“แต่..แต่เขาไม่ชอบ..ฮึก..การแสดงของซัล”
“แต่พี่ชอบนะ อาจมีแค่พวกคนเมื่อกี้เท่านั้นแหละที่ไม่ชอบ”
“ฮือๆ จริงๆแล้ว...ซัลไม่ได้อยากแสดงเป็นไซคีซะหน่อย!”
ผมรู้ว่ามันไม่ได้อยากแต่งตัวเป็นผู้หญิงแบบนี้หรอก แต่มันก็อุส่าห์ทำเพื่องานโรงเรียน มันยอมอายที่จะต้องมารับบทแบบนี้ ต้องแต่งตัวแบบนี้ ไม่รู้จะโดนล้อไปอีกนานแค่ไหนด้วยซ้ำไอ้คำว่าตุ๊ดเนี่ย
“..พี่ไม่อายหรอ..”
“อะไร”
“ที่..มีแฟนแบบซัล.. ผู้หญิงก็ไม่ใช่! ผู้ชายก็ไม่เหมือน!”
สุดท้ายความสวยของมันก็ย้อมกลับมาทำร้ายจิตใจมันอีกแล้ว ใครจะว่ามันเป็นตุ๊ดหรืออะไรก็ช่าง หรือจะล้อผมว่าเป็นแฟนกับตุ๊ดผมก็ไม่สนหรอก อย่างน้อยซัลมันก็ไม่เคยไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อน
“พี่รักที่ซัลเป็นซัลนะ อย่าไปใส่ใจคำพูดของพวกนั้นเลย ซัลทำดีที่สุดแล้ว เก่งมากซัล อย่าร้องไห้นะคนดี”
ผมปาดน้ำตาที่ข้างแก้มใสมันพยักหน้ารับเบาๆก่อนสูดหายใจฮึดแล้วยิ้มหวานให้ผม
“อืม ซัลจะไม่ร้อง!”
“อืม ดีมาก”
ผมพามันเดินออกมา แต่มันต้องเอาชุดไปเก็บแล้วก็ลบเครื่องสำอางอีก มันเลยให้ผมออกไปรอข้างนอกก่อน
“เวลาจะทำอะไรหัดเคารพสถานที่หน่อยได้มั้ย ห้องเปลี่ยนชุดชมรมฉันไม่ใช่ม่านรูดนะ” ร่างสูงโปร่งในชุดกรีกเอ่ยกับผม
“ขอโทษด้วยครับ แต่ผมเป็นพวกไม่อยากให้แฟนแป้นขี้มือใครนานๆ เห็นแล้วอยากจะล้างออกให้หมด”
ผมพูดไปยิ้มไปพลางเลียนิ้วตัวเอง ใช่ว่าผมไม่รู้ว่ามันแอบคิดอะไรกับซัล สายตาบ่งบอกขนาดนั้นมีแต่ซัลเท่านั้นแหละที่หัวช้า ในเมื่อมันเคยยิ้มเยาะผมไปแล้วรอบนึงก็ขอเอาคืนกันนะ หึ!
“ซัลน่ะยังเด็กและไร้เดียงสา เลยถูกแกหลอกไปทำเรื่องโสมมแบบนั้น!”
“เรื่องโสมม? ที่รุ่นพี่เกิดมาได้ก็เพราะเรื่องโสมมแบบนี้ไม่ใช่หรอครับ^^”
“แก! มันจะมากไปแล้วนะ!!”
ไอ้รุ่นพี่นั่นปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อผมก่อนดันผมกระแทกกำแพงอย่างแรง จะมีเรื่องหรอ กูก็อยากมีเหมือนกันเว้ย!
“อย่าทำให้ซัลแปดเปื้อนไปมากกว่านี้!! เลิกเอาเปรียบซัลได้แล้ว!!”
“ผมไปเอาเปรียบซัลตอนไหนครับรุ่นพี่” ผมถาม
“ยังมีหน้ามาถามฉันอีกหรอ!!”
“เราเป็นแฟนกัน ไม่ใช่ว่าผมไปลากซัลมาข่มขืนซะหน่อย”
“ซัลเพิ่งแค่ม.4 แต่แกกับทำเรื่องแบบนี้กับซัล ฉันรับไม่ได้!!”
เพี๊ยะ!
ผมปัดมือมันทิ้ง ทำเรื่องแบบนี้กับซัล ฉันรับไม่ได้! อย่ามาทำเป็นพูดดีไปหน่อยเลยไอ้พ่อพระเอก
“พี่ก็หวังจะกินซัลเหมือนกันไม่ใช่หรอ” ผมบอก
“ไม่ใช่!! ฉันไม่ได้คิดแบบแกซะหน่อย!!”
“มือถือสากปากถือศีลหรอครับ!! ผมรักซัล ไม่ได้หวังฟันอย่างเดียว แล้วพี่มาเดือดร้อนอะไรกับซัลนักหนา ถ้าให้ผมพูดตรงๆ ช่วยอย่ามาเสือ ก เรื่องของผมได้มั้ย”
“แก!!”
หมับ!
“พี่ซีจะทำอะไรครับ!!”
ไอ้ประธานเหวี่ยงหมัดใส่ผมแต่ไอ้ตัวเล็กโผล่มาดึงแขนมันไว้ทันพอดี นึกว่าจะซัดโดน กะจะซัดกลับซะหน่อย ไม่น่ารีบออกมาเลยนะไอ้ตัวยุ่ง
“ไม่มีอะไร พี่ไปก่อนละ”
เหอะๆ ชิ่งเลยหรอครับ เมื่อกี้ยังยืนแว้ดๆใส่ผมอยู่เลย ไอ้ตัวเล็กนี่เป็นของดีติดตัวจริงๆแคล้วคลาดๆตลอด ฮ่าๆ
“มีเรื่องกันหรอ” ไอ้ตัวต้นเรื่องถาม
“ป่าว” ผมตอบ
“จะต่อยหน้ากันเนี่ยนะ-o-”
“พูดมากจริงรีบๆไปได้แล้ว”
“ชิ-3-”
“มาชงมาชิอะไรห๊ะ”
“เจ็บ! เดินไม่ไหว ขี่คอหน่อย^^”
“ก็ได้ๆ”
“ขี่แบบชัตเตอร์นะ*o*”
“เดี๋ยวหัวก็ชนเพดานหรอก”
พูดไม่คิด เพดานไม่ใช่จะสูงเลยนะแค่ผมกระโดดแตะก็ถึงละ เอาไอ้ตัวยุ่งนี่ขึ้นคอหัวมันคงแนบเพดานแน่ๆ
“พี่ก็ย่อตัวเดินดิ”
“จะบ้าหรอ-o-”
“งั้นขี่หลังได้มั้ย”
“เอ้ารีบๆขึ้นสิ”
มันวิ่งมากระโดดเกาะหลังผมพลางเอาแขนรั้งคอผมจนแทบหายใจไม่ออก นอกจากเตี้ยแล้วแขนยังสั้นอีกนะ
“แค่กๆ จะฆ่ากันหรือไง” ผมถาม
“ยกขึ้นอีกหน่อยสิ มองไม่เห็นทางเลยเห็นแต่หลังพี่อ่ะ-o-”
“เตี้ยไง!”
“งับ!”
ไอ้ตัวแสบกัดหลังผม เดี๋ยวพ่อก็จับโยนออกนอกระเบียงซะเลยนี่ กัดใช่มั้ยๆ ว่าแล้วผมก็ยกตัวมันให้สูงขึ้นแล้วก็กางขามันออกกว้างๆ
“เจ็บT-T”
“สูงพอยังๆ”
“เจ็บง่า ไอ้บ้าๆๆๆๆTOT”
มือเล็กๆทุบตีไหล่ผมเป็นพัลวัน ผมก็เลยแกล้งวิ่งเร็วๆให้ตัวมันหงายหลัง มันรีบกอดตัวผมไว้แน่นขาก็หนีบติดหนึบกลัวหล่น น่ารักน่าแกล้งจริงๆ
น่ารักแบบนี้ผมไม่ยกให้ใครหรอก คนนี้ของผมคนเดียว!!
ร่างสูงโปร่งเดินถอยออกมาจากริมกำแพง ภาพคนสองคนที่ขี่คอหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ใบหน้าหวานที่หัวเราะเริ่งร่ามันยิ่งซ้ำเติมให้เขารู้ตัวว่า ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็แยกสองคนนั้นออกจากกันไม่ได้
“พี่ก็หวังจะกินซัลเหมือนกันไม่ใช่หรอ”
“ไม่ใช่!! ฉันไม่ได้คิดแบบแกซะหน่อย!!”
ร่างสูงตะโกนพลางชกมือไปบนกำแพง เลือดแดงๆไหลซึม ความรู้สึกเจ็บที่มืออาจจะช่วยบรรเทาอาการฟุ้งซ่านของเขาตอนนี้ได้
“ถ้าไม่รังเกรียจเอาผ้าเช็ดหน้านี่ไปซับเลือดก็ได้นะ”
เสียงใสๆเอ่ยขึ้น มือเล็กๆยื่นผ้าเช็ดหน้าปักลายสีสวยให้กับชายตรงหน้า เธอคลายยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เขา ก่อนยืนพิงกำแพงพูดคุยต่อ
“ไม่เอาหรอ แหม หยิ่งจังเลยนะ คิกๆ” เธอหัวเราะ
“ป่าว เดี๋ยวผ้าสวยๆจะเปื้อนเอาน่ะ” เขาบอก
“เปื้อนความโสมมน่ะหรอ?”
ร่างเล็กๆหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นคนตัวสูงทำหน้าเหวอ ก็เธอไปแอบฟังเรื่องที่เขาคุยกับผู้ชายคนนั้นมา ก็เลยอยากลองพูดแกล้งให้ขำๆเล่น
“คุณแอบฟังผมหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ มีเรื่องเสียงกังกันขนาดนั้น แค่ผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆทำให้พวกนายต้องมาต่อยตีแย่งกันเลยหรอ”
“รู้จักซัลด้วยหรอ”
“ไอ้เด็กนั่นน่ะ ไม่สนหรอกค่ะ”
“.............”
“แต่ที่สนน่ะ สนผู้ชายที่คุณไปกระชากคอเสื้อเขาต่างหาก”
“เหอะ! คงตามมาจากซุ้มโฮสต์สินะ”
“ฮ่าๆ รู้ดีจังนะคะ นี่ๆคุณน่ะชอบไอ้เด็กนั่นจริงหรอ”
“ชัล! ไม่ใช่ไอ้เด็กนั่น”
“อ่อๆ ขอโทษค่ะ”
“มันไม่ใช่เรื่องของคุณ”
ร่างสูงตอบพลางเดินหนี สาวน้อยเหยียดยิ้มหน่อยๆ ช่างหยิ่งสิ้นดีเลย แต่ยังไงเธอก็มีวิธีดึงความสนใจของคนร่างสูงให้หันกลับมาหาเธอ
“เนยน่ะเป็นแฟนเก่าเซล แล้วตอนนี้เนยก็อยากได้เซลคืนด้วย ถ้าคุณอยากได้เด็กนั่น อ่า ซัล คุณก็น่าจะมาร่วมมือกับเนยนะคะ”
“ผมไม่สนเรื่องพรรค์นั้นหรอก”
“จะเฝ้ามองซัลไปเรื่อยๆ เจ็บไปเรื่อยๆแบบนี้หรอคะ จะดีหรอ มาช่วยๆกันให้เรื่องมันจบๆไปไม่ดีกว่าหรอ”
“ผมบอกแล้วว่าไม่สน ผมรอได้”
“รอๆๆๆ บางอย่างรอไปก็เท่านั้นถ้าไม่ลงมือทำ มาร่วมมือกันสิคะ ทำให้สองคนนั้นเลิกกัน พอจบงานคุณกับเอาซัลไป ส่วนเนยก็ขอเซลคืน”
“..............”
“ไม่ต้องตอบก็ได้ แต่ถ้าสนใจ ก็โทรมาละกันนะคะ”
มือเล็กๆยัดแผ่นกระดาษลงในมือใหญ่ เธอเหยียดยิ้มเล็กน้อยก็จะเดินเลยเขาไป ร่างสูงยืนมองแผ่นกระดาษในมือ มันจะดีจริงๆหรอ ถ้าร่วมมือกับเธอคนนั้นเขาก็จะมีโอกาสได้ครอบครอง แต่ให้ใช้วิธีสกปรกแบบนั้นกับคนที่เขารักเนี่ยนะ ร่างสูงขยำกระดาษใบเล็กก่อนช่างใจชั่วครู่ บางทีเขาน่าจะเก็บไว้เป็นทางเลือกสุดท้ายดีกว่าสินะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
