Sulfur Love (RE-Write)

บทที่ 20

℃ Day&Night(1) Ⓢ

 

                “ฮะๆ เดี๋ยวกลับไปตอนเช้า อื้มๆ.....ฝันดีครับ”

                ซัลวางโทรศัพท์ลง  ผมเป็นคนให้มันโทรไปบอกทางบ้านว่าไม่กลับบ้านแต่จะค้างอยู่บ้านผม  ดูเหมือนแม่มันก็ไม่ว่าอะไรนะ  สงสัยยังไม่รู้ว่าผมกับมันคบกันหรือป่าว-_-?  มันยืนเช็ดหัวเปียกชุ่มของมัน  พอดีเพิ่งไล่มันไปอาบน้ำมาครับ  ตอนแรกมันบอกให้เข้าไปอาบน้ำด้วยกันเลยจะได้ไม่เปลืองน้ำ  น้ำประปาไม่เปลืองหรอก  แต่น้ำอย่างอื่นนี่สิเปลือง-///- ผมให้มันใส่ชุดนอนของฟาเพราะตัวมันสองคนน่าจะพอๆกัน  เรียกง่ายๆว่าเตี้ย! 

                “พี่เซลพ่อเรียกไปกินส้มตำที่สนามหญ้าหลังบ้านนะพี่ อ่อ ซัลด้วย”

                โรมเดินมาบอก  รู้สึกมันจะปิดเทอมแล้วนะครับ  ดีจังเลยนะ  กินส้มตำตอนนี้เนี่ยนะ  ดึกๆคงไม่ได้นอนอ่ะ  วิ่งเข้าห้องน้ำ

                “อืมๆเดี๋ยวตามไป”

                ผมหันกลับมาหาซัลอีกรอบ มันไปเอาไดร์มาเป่าหัวหน้ากระจกแล้วก็ทำแก้มป่องๆ  ผิวปากอย่างสบายอารมณ์ขณะที่ท้องผมส่งเสียงโหยหวนอยากกินช้าง

                “เมื่อไหร่จะเสร็จเนี่ย”  ผมบ่น

                “แปบดิ  ยังไม่ได้เซ็ทผมเลย”

                จะนอนมันก็ยังจะเซ็ทหัวอีกเนอะ  ผู้ชายบ้าอะไรแต่งตัวทำผมนานโคตรเลย  ผมคว้าไดร์ในมือมันมา  ใบหน้าหวานเงยหน้ามองผม  ผมเลยจัดการเป่าลมเข้าตามันซะเลย

                “ไอ้พี่เซล!”

                มันปิดตา  เดินเซถอยหลังชนโน่นนี่หล่นกระจายเต็มไปหมด  ก่อนที่มันจะทำห้องผมเละไปกว่านี้ผมเลยคว้าเอวมันไว้ก่อน

                “เป็นไรป่ะเนี่ย”

                “สุกแล้วมั้ง  ไปคดข้าวมากินได้เลย”

                ไอ้เด็กนี่ประชดเก่งจริง  เดี๊ยะจะเอาลูกตามาทำลูกชิ้นกินซะเลย  ผมวางไดร์ลง  มันยืนขยี้ตาไปมาแอบเห็นน้ำไหลออกมาด้วยแหละ

                “ไหนมาดูดิ๊”

                ผมช้อนปลายคางมันพลางก้มดูขอบตาแดงๆนั่น  ผมจ้องมาเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเหมือนกับมันที่กำลังมองเข้ามาในดวงตาผม  แก้มสีขาวเริ่มขึ้นสีทั้งสองข้าง ผมก็รู้สึกร้อนๆที่ใบหูเหมือนกัน  เราจ้องหน้ากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ใบหน้าจะค่อยๆเคลื่อนเข้าใกล้กันเรื่อยๆนัยน์ตาสวยปิดเปลือกตาลงช้าๆรอรับจุมพิตจากผม

 

                ผลัวะ!

 

                “พี่เซล! พ่อให้มา...ตาม”

                ผมกับซัลผละออกจากกันแทบจะทันที  ซัลมันก็วิ่งไปเอาไดร์เป่าหัว  ส่วนผมก็เการังแคแก้เก้อ  ไอ้น้องเวร เข้ามาทีไม่ทีเคาะประตูเล๊ยย-_-*

                “โรมมาบอกแล้ว”

                “โทษทีๆ  พี่ไม่ต้องรีบนักหรอกน้า~  คืนนี้ยังอีกยาว^^”

               

                พรึ่บ!

 

                ผมม้วนผ้าขนหนูแล้วปาใส่ไอ้เคล  แต่มันปิดประตูทันซะก่อน  ผมเห็นไอ้ตัวเล็กมันยืนก้มๆเงยๆซ่อนใบหน้าแดงจัดอยู่หน้ากระจก  ใครจะไปมีอารมณ์กับผู้ชายด้วยกันละ.......แต่ถ้าน่ารักแบบมันก็ไม่แน่นะ-o-!  ผิวขาวๆอมชมพู  ร่างเล็กๆดูบอบบาง  ใบหน้าที่น่ารักเวอร์ชนิดที่ว่าเนยยังชิดซ้ายเลย 

                “อะ! พี่เซลทำไรน่ะ!”

มันร้องเสียงหลงเลย  เมื่อผมสอดมือเข้าไปใต้เสื้อนอนมัน  ผมแค่ลองจับท้องมันดูเอง  แบนราบสุดๆเอาไส้ไปยัดไว้ไหนหมดเนี่ย   แล้วผมก็ลากมือขึ้นมาเรื่อย   มันทำท่าอ่อนระทวยคล้ายจะล้ม  ผมเลยขยับตัวเข้าไปใกล้ให้มันพิงตัวผม

ปลายนิ้วเย็นๆของผมไล้ขึ้นมาจนถึงแผงอกขาวเนียน  มันหายใจหนักหน่วงขึ้น  ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบตาผม  แสดงดีหน้าได้ดีนี่  ดีไปหมดทุกอย่างเลยนะแฟนผม......แต่เสียดายอย่างเดียวมันไม่มีนม!!

                “แบน-_-“ ผมบ่น

                “ก็ผมไม่ใช่ผู้หญิงนี่ >O<!”

                “หมดอารมณ์เลย”

                “ขอโทษนะครับที่ทำให้หมดอารมณ์!! เพราะผมมันไม่มีนมตู้มๆ  ถ้าอยากจับแบบเต็มไม้เต็มมือ  ก็เชิญไปหาแฟนเก่าพี่แล้วกัน!!”

                มันเดินสะบัดก้นออกจากห้องไป  แถมยังไล่ผมไปหาเนยอีก  เดี๋ยวไปจริงแล้วอย่ามาร้องไห้นะเว้ย ฮ่าๆ  งอนเก่งจริงๆเลยคนนี้

                “อ้าว ยังไปไม่พ้นหน้าห้องอีกหรอ” ผมแกล้งถามมัน

                “เชอะ!”

                มันเชิดใส่ผมแล้วเดินไปตามระเบียง  แล้วก็หยุดเท้าลงตรงหน้าบันได  เอาไงล่ะเนี่ย  ไปไม่ถูกละสิ ฮ่าๆ

                “บางทีบ้านก็กว้างไปนะ-_-;”  มันบ่น

                “มาทางนี้” 

                ผมคว้าข้อมือมันแล้วลากไปที่สนามหญ้าหลังบ้าน   ที่ตอนนี้กลายเป็นค่ายลูกเสือไปแล้วละ  เต็นท์ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ริมน้ำพร้อมตะเกียง  เทียนไขอีกเป็นสิบ   ชายสามคนกำลังนั่งกินข้าวเหนียวไก่ย่างกันอย่างเมามัน  หนึ่งในนั้นก็เป็นชายคนหนึ่งซึ่งผมแทบจะจำไม่ได้ว่าเจอกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่  และยังไม่ตายอีกหรอ-*-

                “มาเร็วเซล แฟนเซลด้วย มาๆ^^”

                ชายหนุ่มใบหน้าละอ่อนกวักมือเรียกผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม  ผิดกับผมที่ตอนนี้คิ้วเริ่มเอียงเข้าหากันแล้ว-*-

                “ซัลมานั่งข้างเค้ามา^^”

                เคลพูด  แต่ซัลมันนั่งลงข้างๆผมแทน  เคลมันก็เลยทำเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจ

ก็แฟนผมน่ะ  เรื่องอะไรจะปล่อยไปนั่งกับไอ้เพลย์บอยตัวพ่ออย่างเคลมันละ  

                “พี่เซลมีพี่ชายด้วยหรอ”

                เสียงเล็กๆเอ่ยถาม  พวกผมมองหน้ามันแล้วทำตาปริบๆ  พี่?  หมายถึงไอ้ผู้ชายนั่งกอดหมีอยู่ตรงนั้นใช่มั้ย

                “ไม่ใช่พี่  พ่อต่างหาก-o-!”

                ผม โรม เคลประสานเสียงกัน  ไอ้ตัวเล็กทำหน้าตื่น  คงคาดไม่ถึงละสิว่าพ่อผมจะหน้าเด็กขนาดนี้  แถมไอ้นิสัยบ้าตุ๊กตาเข้าเส้นเลือดนี่ด้วยเลยทำให้ใครเข้าใจผิดอยู่บ่อยๆ  -_-;

                “เรียกพี่ซะด้วย ถูกใจจังเลย  มาหอมแก้มทีมา>3<”

                พ่อยื่นหน้าเข้ามาหาซัลพลางทำปากจู๋  ซัลมันก็ไม่หลบด้วยนะ  ผมเลยต้องยกมือขึ้นดันหน้าผากพ่อไว้ซะก่อน

                “ครอบครัวเดียวกันต้องแบ่งปันกันซิลูก>3<~”

                เหอะๆ เบื่อตาลุงไม่รู้จักโตนี่ชะมัดเลย  ทำไมผมต้องมีพ่อแบบนี้ด้วยวะ!!

                “แบ่งพ่อแล้วต้องแบ่งผมด้วยนะพี่^^”

                ไอ้เคลบอก  ไอ้ตัวเล็กก็นั่งทำหน้าไม่รับรู้เรื่องอะไร  โซ้ยไก่แข่งกับโรมมันอย่างเดียว

                “หมีนั่น..... หรือว่า-o-;;”

                เจ้าตัวเล็กชี้นิ้วไปที่หมีหน้าตาอำมหิตเต็มไปซึ่งด้วยรอยเย็บในมือพ่อผม   แล้วน่องไก่ชิ้นใหญ่ในปากมันก็ตกลงบนเสื่อ   มันมองหมีสลับกับมองหน้าพ่อผม  อ่า  ใช่แล้วคนที่มึงด่ายับเมื่อตอนที่ 19 ก็พ่อกูเองละ-_-;

                “ผมขอโทษนะครับๆ><~”

                มันยกมือไหว้พ่อผม  แทบจะกราบเลยละ 

                “ไม่เป็นไรหรอกน่า  ขำๆเนอะ^^”

                เหมือนพ่อผมจะขำคนเดียวนะ  ไอ้ซัลมันทำหน้าจะร้องไห้แล้ว  ส่วนไอ้แฝดก็ทำหน้างงๆ  ผมเลยเล่าเรื่องให้มันฟังแล้ว  ทุกคนก็พากันหัวเราะ

                “อย่าร้องไห้นะ”

                ผมบอกพลางลูบหัวมัน  ไอ้เด็กนี่ยิ่งชอบบ่อน้ำตาแตก  พูดไรนิดหน่อยจะดราม่าตลอดเลย

                “เสียดายฟาไม่อยู่เนอะ-3-” พ่อพูด

                “ไม่อยู่ดีละ  มันชอบแย่งไก่ผมกิน” โรม

                “ไอ้เชี่ยโรมมึงแด ก พอยัง  แย่งซัลกูกินหมดเลยนะ  พ่อดูมันดิ!”

                เคลพูดพลางดึงแขนเสื้อพ่อ  ผมเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวกับท่าทีออดอ้อนเป็นเด็กๆของน้องผม  มันนานมากแล้วที่ไม่ได้กินข้าวหรือทำอะไรร่วมกันกับพ่อเลย  หลังจากแม่เสียพ่อก็แต่งงานใหม่แต่ก็ไม่ได้อยู่ส่งเจ้าสาวเข้าเรือนหอ  แต่งเสร็จก็บินไปต่างประเทศเลย  ทิ้งลูกๆไว้ที่นี่  ไม่คิดว่าจะยังจำได้ว่าพวกเราเป็นลูกของเขา

                “ฟา?”  ไอ้ตัวเล็กเอ่ย

                “ฟาเรนต์ไง  นักร้องอ่ะ”  โรมตอบ

                “ฟา! เป็นน้องพี่หรอOoO”

                มันทำตาโต  นี่มึงเป็นแฟนกูยังไง  ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกูเลยหรอเนี่ย

                “แฟนเซลชื่อซัลใช่มั้ย”

                พ่อถาม  ผมก็พยักหน้าตอบๆไปพลางยกบาร์คาดีกิน  พ่อคลายยิ้มลงเป็นใบหน้าเรียบเฉย 

                “โกรธที่พ่อไปแกล้งซัลหรอ”

                “ป่าว”

                “ทำไมลูกพ่อเย็นชาขนาดนี้ละเนี่ย^^;”

                “พอดีไม่มีพ่อคอยสั่งสอนมั้ง”

                กริบ.....  เจอผมพูดออกไปเท่านั้นแหละ  โรมกับเคลวางช้อนลงแล้วเสไปหน้าไปทางอื่น  พ่อก็ก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาผม 

                “เอ่อ.... จริงๆแล้วพ่อผมก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านเท่าไหร่หรอกครับ  ต้องไปทำวิจัยที่ต่างประเทศเหมือนกัน  นานๆทีก็เจอกันที คุยกันดีๆสิครับ”

                ซัลพูด  ผมมองหน้ามัน  อยากจะบอกว่าแล้วมึงจะไปรู้อะไรละ  แต่ผมก็ควรทำแบบที่มันบอกสินะ

                “ขอโทษนะครับ  ที่ผมยุ่งเรื่องครอบครัวพี่.....ทั้งที่ผมเป็นคนนอก”

                ซัลก้มหน้าลงพร้อมเสียงที่แผ่วเบา 

                “นั่นสิ นานๆทีเจอกันก็ควรคุยกันดีๆสินะ”

                ผมพูดแล้วซดไวน์อีกรอบ  แอบเห็นว่าทุกคนเริ่มยิ้มออกมา 

 

                ควับ!

 

                “จริงๆแล้วเซลก็อยากอ้อนพ่อเหมือนกันใช่มั้ยละ^^”

                หัวผมถูกคว้าไปแนบแผงอกกว้าง  มืออุ่นยกขึ้นลูบหัวผมเบาๆ  ผมดึงมือออกแล้วลุกขึ้นมานั่งดีๆ  ไม่ได้ไม่พอใจอะไรหรอกนะ  แต่มัน....-////-

                “พ่อขี้โกงอ่ะกอดพี่คนเดียว”  เคลบ่น

                “ทำตัวเป็นเด็กไปได้  พ่อกอดผมด้วยดิ-o-”  โรมพูดบ้าง 

                “มาๆกอดให้หมดทุกคนเลย^^”

                พ่อพูดแล้วดึงผม โรม เคลไปกอด  บรรยากาศหนาวเย็นข้างนอกไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกหนาวเลยแม้แต่น้อย  เพิ่งรู้ว่าอ้อมกดของพ่อ  มันอุ่นขนาดนี้นี่เอง...

                “ขอโทษนะที่ผ่านมาพ่อทิ้งลูกๆไว้เพียงลำพัง  ต่อไปนี้พ่อจะกลับมาอยู่กับลูกๆแล้วนะ  เราจะได้คุยกันทุกวัน  กินข้าวด้วยกันทุกวันดีมั้ย” พ่อพูด

                “จะดีมากถ้าพ่อหย่ากับยัยจิ้งจอกนั่น--” เคลเสริม

                “อ่า.... ก็ได้ๆ เพราะตอนนี้บริษัทพ่อก็สามารถยืนด้วยตัวเองได้แล้ว  ไม่ต้องพึ่งใครแล้วละ  การที่จะทำให้ของเล่นธรรมดาเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกนี่มันยากจริงๆเลยนะ  ภายในเวลา 5 ปีที่สูญเสียไปมันเอากลับมาไม่ได้  แต่ต่อจากนี้ไปพ่อจะอยู่กับลูกทุกวัน  ให้เห็นหน้ากันจนเบื่อไปเลย ฮ่าๆ”

                ให้มันจริงเถอะ  5 ปีที่ไร้พ่อ  กับต่อจากนี้ที่จะมีแต่ “ครอบครัว”  ผมก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ  ซัลนั่งยิ้มๆเอียงคอมองผมแล้วขำหน่อยๆ  ไม่เคยเห็นคนอ้อนพ่อหรือไงวะ  -///-  ผมดันตัวออกแล้วนั่งแทะไก่แก้เขิน  แต่ไอ้ตัวเล็กก็ยังมองไม่เลิก

                “มองไรนักหนา-///-” ผมถาม

                “น่ารักดี^^”

                ผมจับหัวมันโยกไปมา  มันทำหน้ามุ่ย  จิกตามองผมด้วย

                “ซัลชอบตุ๊กตาหมีใช่มั้ย^^”  พ่อถาม

                “อ่าครับ^^”

                “มิน่าถึงโดนหลอกง่ายจังเลย”

                “-o-”

                “เซลพาซัลไปห้องน้องหมีหน่อยสิ”

                “ห้องน้องหมีO.o?”

                ห้องคอลเลคชั่นตุ๊กตาน่ะแหละครับ  มันออกมาหลายเซท  จากใส่ตู้เลยต้องเปลี่ยนมาเก็บไว้ในห้องแทน

                “ตามมาดิ”

                ผมเรียกมันให้ลุกตาม  มันหันไปโบกมือให้พ่อผมแล้วก็เดินตามออกมา

                “ห้องผมเปิด24ชั่วโมงนะ  จะเอาอะไรมาเคาะเรียกได้เลย>O<”

ไอ้เคลตะโกน  ผมรีบลากไอ้ตัวเล็กออกมาเลย  ไปฟังมันมากจากที่ผมไม่คิดจะทำอะไรซัล  เดี๋ยวจะคิดละ-*- 

 

 

 

“โห้! น้องหมีฟี*o*”

ซัลวิ่งเข้าไปโผกอดไอ้หมีขนปุยเต็มรักแล้วสูดเอาฝุ่นและเส้นใยเข้าจมูกไปเต็มปอด  มันยิ้มไปหัวเราะไปท่าทางกล้จะบ้าเข้าไปเต็มทีแล้วละ 

“จะเอาไปนอนด้วยมั้ยละ”  ผมถาม

“เอากลับบ้านได้มั้ยอ่ะ อยากได้>///<”

“หมีพวกนี้อาบน้ำสัปดาห์ละครั้งนะ  ถ้าคิดว่ามีเวลาดูแลก็เอาไป”

“ไม่เอาแล้วครับ-__-”

มันวางหมีลง  ทำหน้าหน่ายๆ  แค่อาบน้ำอาทิตย์ละครั้งมันยากขนาดนั้นเลยหรอ

“ทำไมบ้านพี่ถึงมีหมีฟีครบทุกคอลเลคชั่นเลยอ่ะ”

“พ่อเป็นเจ้าของบริษัทฟีนี่  ก็ต้องมีดิ”

อย่าบอกนะว่าไม่รู้  นี่มันไม่เคยถามหรือผมไม่เคยบอกมันกันแน่เนี่ย 

“ดีจังที่เป็นแฟนพี่^///^”

“-_-?”

“คอลเลคชั่นหน้าผมขอหนึ่งตัวนะ”

“ซื้อดิ-o-”

ผมพูดแล้วก็เดินไปที่ห้อง  ไอ้ตัวเล็กก็หอบหมีวิ่งตามมา  ตอนแรกว่าจะให้แม่บ้านเปิดห้องให้มัน  แต่นอนด้วยกันมันง่ายกว่า

 

ครืด~ ครืด~

 

ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูหมายเลขคนโทรเข้าก่อนเหลือบไปมองไอ้ตัวเล็กที่เดินตามเข้ามา 

“นอนไปก่อนเลยก็ได้นะ”

ผมบอกแล้วเดินไปที่ระเบียง  ไม่อยากรบกวนเวลานอนมันครับ  มันเดินไปที่เตียงก่อนล้มตัวนอนกอดหมีอย่างว่าง่าย  ผมรับโทรศัพท์ที่สั่นครืดอยู่ในมือและกรอกเสียงลงไป

“ฮัลโหล”

(เซลลลลลลลล!!  เนยโทรไปเกือบ30สายทำไมถึงไม่รับ)

“โทษทีๆ พอดีไม่ว่างน่ะ”

(เนยบอกแล้วไงว่าจะโทรหา  ทำตัวให้มันว่างๆหน่อยสิ)

“ว่างแล้วนี่ไง”

(ทำเสียงอย่างกับไม่พอใจเนยอ่ะ)

“ป่าวนี่  ก็พูดธรรมดา”

(ช่างเหอะๆ เนยไม่สำคัญแล้วนี่นา  ตอนนี้เซลมีน้องซัลแล้วนี่)

“พูดเหมือนงอนเลยนะ”

(งอนสิ  แต่ก่อนเนยเป็นคนสำคัญของเซลแท้ๆ)

“เนยเป็นคนทิ้งตำแหน่งนั้นเองไม่ใช่หรอ...”

(.................................)

“มีอะไรอีกมั้ย จะไปนอนแล้ว”

(.........ไม่มี............)

“เป็นอะไรหรือป่าว”

(ถ้าบอกว่าเป็นเซลจะมาหาเนยมั้ยละ)

“มันดึกแล้ว  ไว้คุยกันวันอื่นนะ”

(เนยแค่อยากได้ยินเสียงเซลแค่นั้นแหละ ฝันดี)

“อืม ฝันดีครับ”

(พรุ่งนี้จะไป....)

ผมกดตัดสายไปซะก่อนเลยไม่ได้ยินที่เนยพูด  ก็นึกว่าพูดจบแล้วนี่นา  ผมเดินเข้ามาในห้องวางมือถือไว้บนโต๊ะข้างเตียงก่อนนั่งลงข้างๆร่างเล็กๆที่กำลังหลับใหล  แสงไฟจ้าขนาดนี้ยังหลับลงอีกนะ  ผมดับไฟลงเหลือเพียงแสงไฟจากด้านนอกที่สาดส่องเข้ามา   แสงไฟกระทบไปบนผิวสีขาวอมชมพูแลดูนุ่มเนียนน่าจับต้อง  ใบหน้าหวานในยามหลับดูไร้เดียงสา  ผมไล้หลังมือไปตามแก้มสีชมพู  ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเป็นผู้ชายจริงๆ  ทั้งใบหน้าหวานสวยและรูปร่างบอบบางนี่    ผมจิ้มนิ้วไปบนข้างแก้มนุ่มนิ่มและปัดเรือนผมที่หล่นลงมาปิดบังใบหน้า  เรือนร่างภายใต้เสื้อนอนตัวบางนี่มันเป็นยังไงกันนะ  ผมเคยได้สัมผัสมันอย่างลึกซึ้งหรือป่าว   ผมเลื่อนมือไปที่ลำคอระหงที่มีรอยสีชมพูจางๆ  รอยนี่มันเป็นของผมหรอ  นานขนาดไหนแล้วนะ  รอยมันถึงได้จางขนาดนี้  ผมก้มลงซูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นจากซอกคอขาว  ใช้สบู่อย่างเดียวกัน แต่ทำไมตัวมันถึงได้หอมขนาดนี้นะ  พอสูดจนช่ำปอดแล้วความรู้สึกบางอย่างในตัวผมก็เลยแล่นพร่าน

“กูบ้าไปแล้ว”

ผมด่าตัว  บ้าจริง!  เกือบไปแล้วไง  แต่อาจไม่ทันแล้วก็ได้  ตอนนี้น้องชายผมมันผงกหัวขึ้นแล้วเสียแล้ว  ลูกๆนับล้านร้องตะโกนว่าอยากออกมาสู่โลกภายนอก  ได้!  แต่ในห้องน้ำนะเว้ย

 

หมับ!

 

“ถึงพี่จะเห็นผู้หญิงดีกว่าผม  แต่อย่าให้ผมรู้สึกแพ้แม้กระทั่งห้องน้ำสิครับ”

มือเล็กคว้าข้อมือผมไว้   ดวงตากลมโตจ้องมองผม  ก็ไม่ได้อยากเห็นห้องน้ำดีกว่ามันหรอกนะ  แต่.........ตัวผมตอนม.2 ยังเวอร์จิ้นอยู่นะ  เคยดูคลิปชายxหญิงบ้างตามประสาวัยรุ่น  แต่ชายxชาย  มันจะทำกันยังไงละ

“เราเคย....กันหรอ”

ผมเปิดประเด็นถาม  ผมเอียงหน้าหลบตาผม  ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน

“เคยสิ-/////-”

เคยหรอ-////-  คิดแล้วเขินหว่ะ  ทำกันยังไงละเนี่ย  ตอนนี้ผมลืมไปหมดแล้ว

“ทำไงอ่ะ”

“กะ...ก็O////O”

“ก็?”

“ก็....เอาอันนี้ของผมใส่ไปทางข้างหลังพี่ไง”

มันชี้ไปที่น้องชายตัวเองแล้วชี้มาที่ผม  กูว่าไม่ใช่แล้วละ-_-*  ถึงกูจะความจำเสื่อมแต่กูรู้ว่ากูไม่ใช่ลูกชิ้น  แต่ผมเป็นไม่เสียบลูกชิ้นต่างหาก  

“ถ้าทำที่เตียงมันจะเปอะมั้ยอ่ะ”  ผมถาม

“ถามไรโง่ๆนะพี่เนี่ยก็ถ้าเรา xxx แล้ว xxx มันก็ต้องเลอะสิครับ”

แล้วไอ้xxx นี่มันคืออะไรละเนี่ย 

“จะxxxxกันจริงๆหรอ-///-”

“แล้วพี่จะxxxxมั้ยละ-////-”

ผมขยับตัวคลานเข้าไปอยู่เหนือร่างบางที่นอนราบไปบนเตียง   สายตาผมลากมองไปตามสัดส่วนที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผ้าเนื้อบาง   มันยกมือปิดแก้มแดงๆของมันไว้  จะมาเขินอะไรตอนนี้ครับ  เป็นคนเชิญชวนเองนะเนี่ย

“มะ..มองอยู่นั่นแหละ  ถ้าไม่รีบผมจะนอนแล้วนะ-///-”

รีบแล้วครับๆ  แหมแฟนผมทำไมใจร้อนแบบนี้นะ  พูดจาน่าเขมือบแบบนี้สงสัยต้องจัดให้ซักชุดก่อนนอนแล้วละ!

 

 

 

“เจ็บหรือป่าว”

ผมเอ่ยถามเจ้าตัวเล็กที่นอนน้ำตานองหน้าหลังจากผมเชื่อมร่างแนบสนิทไปกับตัวมัน  พอเห็นน้ำตามันแล้วผมก็รู้สึกไม่ดีนะ  กลัวมันจะเจ็บอ่ะ

“ไม่ครับ...กะ..กำลังรู้สึกดี”

งั้นหรอ?  เรียกว่ารู้สึกไวมากกว่าพอโดนผมเล้าโลมนิดหน่อยตัวมันก็อ่อนแล้วแบบนี้เขาเรียกว่าชินมือได้หรือป่าวนะ  ผมขยับตัวเข้าออกช้าๆเพื่อให้ช่องคับแคบที่บีบรัดของๆผมขยายขึ้นอีกนิด   แต่กลับกันเลยช่องทางร้อนๆมันบีบรัดจนผมต้องปล่อยเสียงร้องเบาๆ  นิ้วเล็กจิกเล็บลงบนหมอน   ผมยกเอวบางขึ้นให้ตอบรับแรงรักจากผม   ใบหน้าหวานที่มีเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อช่างดูเย้ายวนน่าหลงใหลจริงๆ

ผมก้มลงขบเม้มยอดอกสวยเบาๆ  ร่างบางสะท้านยกมือขึ้นโอบรอบคอผม  ผมเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามจังหวะเสียงครางหวานที่ขาดห้วง   น้ำสีขาวไหลอาบท้องผมก่อนที่น้ำแบบเดียวกันจะไหลออกมาจากเรียวขาสวย

                “ปล่อยก่อนอีกแล้วนะ” ผมบ่น

“กะ...ก็”

มันอ้าปากจะท้วงผม  ผมโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้มันชนิดลมหายใจรดปลายจมูกเลยทีเดียว  ก่อนจะกดริมฝีปากแนบลงไปบนริมฝีปากสีชมพูอ่อน   แล้วยกขาเล็กขึ้นเพื่อเชื่อมแก่นกายเข้าไปอีกรอบ

“อ๊ะ! ”

คนร่างเล็กสปริงตัวขึ้นมาจากหมอนพร้อมสีหน้าเจ็บปวด  มือเล็กจิกตีไหล่ผมแรงๆ  แต่ผมไม่สะทกสะท้านหรอกแรงเท่าแมวเตะมดเนี่ย

“เตรียมใจไว้ได้เลยซัล.....เพราะคืนนี้มันอีกยาวไกล”

 

 

 

 

 

เอี๊ยด!

 

ปึ้ก!

 

“ขอให้สนุกกับการเรียนนะครับคุณหนูทั้งสอง”

พ่อบ้านชุดดำเหมือนท่านเซบาสเตียนบอกก่อนเดินขึ้นรถไป  ผมเดินอิดโรยลงมาจากรถเบนซ์คันงามด้วยสภาพกึ่งคนกึ่งซอมบี้  ให้ตายเหอะพี่มันถามผมว่า ...ทำยังไง..แท้ๆแต่เอาเข้าจริงลีลามันเยอะกว่าตอนไม่ความจำเสื่อมซะอีก  อ้าว  ผมลืมขึ้นเฮด  ผม[Sulfur]  พากย์อยู่นะครับ  เดี๋ยวคนมาอ่านจะคิดว่าไอ้พี่เซลมันโดนจิ้มผมไปแล้ว

“ไหวมั้ย  จะกลับบ้านหรือป่าว”

พี่มันถามผม  ไม่เป็นไรมั้งครับแค่ขาฉีกเกือบ180องศาเอง   นอกจากปวดเอวแล้วยังแสบไปถึงลำไส้ใหญ่เลยด้วยตอนนี้อ่ะ

“ขอขี่คอได้มั้ย-.-”  ผมถาม

“คร่อมง่ายกว่ามั้ง  โอ้ย!”

ผมเตะขาพี่มันไปแรงๆทีนึง  คร่อมบ้านมึงสิ>////<   มาพูดอะไรแบบนี้หน้าโรงเรียนวะ  อายชาวบ้านเขานะเว้ย!! 

“ลามก!”

“ว่าพี่ลามก  ทีเมื่อคืนซัลยัง...”

“เงียบไปเลยนะ>O<!!!”

เมื่อคืนน่ะ  ผมก็แค่น้อยใจที่พี่มันแอบไปคุยโทรศัพท์กับแฟนเก่าก็เท่านั้นแหละ   คิดว่าระเบียงมันไกลจากเตียงมากนักหรือไง  คุยกันดังขนาดนั้นใครมันจะไปหลับลงวะ!  แล้วตอนพี่มันมีอารมณ์ก็ดันเลือกจะไปทำธุระในห้องน้ำ  มึงเห็นกูเป็นอะไรเนี่ยยยย!!   ข้ามหน้าข้ามตามากไปละ!  เคยเห็นหัวกันบ้างมั้ย-3-

“ไอ้ซาลลลลลลลลล”

                ไอ้ไอซ์วิ่งเลี้ยวโค้งมากระโดดคอผม  ผมงี้แทบทรุดเลย-o-  วันนี้ขากูอ่อนแอมากนะจะบอกให้

                “หวัดดีฮะ สามีซัล^^”  ไอ้ไอซ์พูด

                “สามี! พ่อมึงดิ>////<”

                ผมร้องพลางตีกลางหลังได้ไอซ์

                “พี่เซล  ไอ้ซัลมันจะเป็นชู้กับพ่อผมอ่ะ-o-”

                “ไอ้เชี่ยไอซ์!! อ่ะ!”

                พี่มันเอาแขนมาล็อกคอผมแล้วดึงเข้าไปชิดกับตัวมัน  มันทุบกำปั้นลงบนหัวผมแรงๆแล้วขยี้หัวผมซ้ำอีก

                “ใครให้ไปด่าพ่อคนอื่นเขาหะ-*-”

                ผมเงยหน้ามองตามันปริบๆ  เหมือนพี่มันจะเคยว่าผมทำนองนี้มาก่อนนะ  หรือว่า........

                “พ่อมึง!”

ผมพูดขึ้นอีกรอบ  เลยโดนดีดกระบาลอีกรอบ   ง่า~  เผื่อผมพูดอีกรอบแล้วพี่มันจะนึกอะไรได้ไง  ไหงมาดีดเหม่งผมแบบนี้อ่ะ

“ปากดี-*-”  พี่มันว่า

“เผื่อผมพูดแล้วพี่จะนึกออกไง”  ผมบอกเหตุผล

“อืม  ออกแรงกระทืบมึงอ่ะ!!”

โห้ย! ขึ้นมึงเลยหรอ  เดี๋ยวก็ด่าสวนให้ความจำกลับเลยนี่-*-

“ไปเรียนเลยไป กูจะไปเรียนละ”

“ขึ้นกูเลยนะ  เมื่อคืนยัง....”

“ไปเลยนะ>O<!!!”

“ฮ่าๆ เจอกันเย็นนี้  บาย”

ร่างสูงเดินจากไปไกลลิบลิ่ว  ไปๆซะได้ก็ดี  เดี๋ยวมายืนพูดเรื่องเมื่อคืนอีก>///<

“ซัลฉึกๆ ^o^” 

ไอ้ไอซ์ยิ้มล้อเลียนผม  ฉึกๆบ้านมึงดิกูไม่ใช่รถไฟนะเว้ย

“ไปเรียนเหอะ  พูดมากนะมึงเนี่ย”

“ทีเมื่อคืน.....^-^”

“พ่อมึงเด้>/////<”

ผมเอากระเป๋าฟาดแขนไอ้ไอซ์  มันโดนไปทีแล้วรีบวิ่งหนีเลย 

“ไอ้ไอซ์  ไอ้หนอนไช!!”  ผมตะโกนด่า

“ฮ่าๆ  มึงก็โดนหนอนไชไม่ใช่หรอ^O^”

“ไอ้เชี่ยอ๊ายยยยยยย(ไอซ์)>O<”

ผมวิ่งตามไอ้ไอซ์ขึ้นไปบนห้อง  ไมมันวิ่งเร็วจังวะ  หรือผมวิ่งช้าไป  มันวิ่งกางขายาวๆไม่ได้อ่า  เจ็บTOT

 

พลั่ก!

 

“ไอ้เตี้ยมึงมีตาไว้ประดับหน้าหรอ-*-”

ผมก็ตกใจที่จู่ๆก็มีเสางอกขึ้นมาหน้าประตูห้อง  ที่ไหนได้  ไอ้วิวนี่เอง  แล้วเสือ ก มายืนหาพระแสงดาวอังคารอะไรตรงนี้ฟะ-*-

“ก็ดีกว่ามึงที่มีจมูกไว้หายใจทิ้งไปวันๆ-_-*”  ผมบอก

“ก็ดีกว่ามึงที่จะไม่มีจมูกไว้หายใจละวะ”

“โอ๊ย !  อัยเอี๊ยอิว>.<~”

มันกดนิ้วบีบจมูกผมแน่นจนหายใจไม่ออก  พอหายใจทางปากแม่ ง ก็เอามือปิดปากผมอีก   ผมก็ยืนตาเหลือกดิ้นไปมาเหมือนปลาขาดน้ำ  ไอ้วิวยิ้มเหี้ยมๆก่อนปล่อยผมเป็นอิสระ   ผมรีบกระซวกออกซิเจน  ไนโตรเจน  คาร์บอนไดออกไซด์เข้าปากทันที   ก่อนหันไปจิกหางตามองมัน

“ไอ้วิว มึง-_-++”

“อยากโดนอีกรอบ -_^?”

“พอเหอะ  แค่นี้กูจะหน้ามืดละ@-@”

ผมลากสังขารกลับไปนั่งที่ตัวเองโดนด่วน  ขืนอยู่กับมันต่ออีกสักพักผมต้องโดนมันทำร้ายร่างกายอีกแน่   รู้สึกแสบๆจมูกหน่อยๆด้วยT-T

“นี่ๆ พวกเรางานโรงเรียนห้องเราจะทำไรดี>O<”

สาวเสียงเป็ดประจำห้องตะโกนถาม  ผมผลุบหน้าลงบนโต๊ะขี้เกรียจเสนอความคิดเห็น  อยากตาย เอ้ย! อยากนอน

“โฮสต์พ่อบ้านคาเฟ่ต์ไงๆ  ห้องเรามีหนุ่มหล่อๆถึกๆยิ่งกว่าควายอยู่ตั้งหลายคน”

มีคนเสนอขึ้นมา  ถึกยิ่งกว่าควายนั่นมันพวกเธอไม่ใช่หรอ  สามารถแบกกระเป๋า+กระเป๋าเคียง+กระเป๋าตังค์Xเป๋าเครื่องสำอางที่หนักเกือบๆสี่โลเดินไปเดินมาอย่างชิวๆได้น่ะ-o-

“ก็ดีนะ  อ่ะ ห้องเรามีผู้ชายสิบคนใช่มั้ย”

“สิบสองต่างหาก/สิบสองเว้ย!”

ผมเงยหน้าตอบพร้อมกับไอ้ไอซ์   พวกผู้หญิงหันมามองทางพวกผมก่อนจะยิ้มนิดๆ

“ก็เราไม่นับนายสองคนไง^^”

“อ้าวไมอ่ะ  พวกกูก็ผู้ชายนะเว้ย-o-!”  ไอ้ไอซ์โต้

“คนที่สูงไม่ถึง 170 ฉันไม่นับว่าเป็นผู้ชายหรอกนะยะ>U<”

อ้าว..... งั้นรอกูอีกซัก3-4เดือนได้ป่ะละ  ตอนนี้กู 166 ละ

“อยากแต่งตัวแบบท่านเซบาสเตียนมั่งอ่ะ-3-”  ผมเปรยเบาๆ

“ซัล! นายเคยส่องกระจกดูตัวเองบ้างมั้ย-_-;”

“จะให้แต่งหญิงหรือไงล่ะ-*-”

“น่าสนนะ^^”

“ยกเลิกโปรเจ็คไปเลยยย!!”

“สรุปห้องเราโฮสต์พ่อบ้านคาเฟ่ต์นะ”

ฟังกูพูดบ้างม้ายยยยย>O<  พวกผู้หญิงนี่เอาแต่ใจตัวเองชะมัดเลยอ่ะ(พูดไม่ดูตัวเองเล๊ย)  จะแต่งหล่ออ่ะๆๆๆ>O<

“แต่ค่าเช่าชุดมันอาจจะแพง  งั้นเรามาเลือกผู้ชายไว้แต่งชุดพ่อบ้านซัก4-5ก็พอ  ที่เหลือก็เป็นพวกแรงงานละกัน”

“ซอสไงๆๆ  หล่อแบบเจ้าชาย>///<”

“วิวด้วยๆ  ถึงจะดูโหด  เถื่อนไปหน่อยแต่เร้าใจลูกค้าแน่นอน^O^”

“เอาเทมส์ด้วยมั้ย”

“แว่นหนาเต๊อะอย่างนั้นอ่ะนะ  ยิ่งกว่าคุณลุงใกล้เกษียนอีกอ่ะ-_-;”

“ไม่แน่นะถอดแว่นแล้วอาจจะหล่อก็ได้>///<”

ทำไมชื่อผมสองตัวไม่ติดอยู่ในลิสต์คนแต่งชุดพ่อบ้านมั่งวะ  อยากใส่อ่ะ  ผมก็ไม่เคยเห็นไอ้เทมส์ถอดแว่นเหมือนกันนะ 

“จับเทมส์ถอดแว่นดีกว่า>///<”

“อย่า!  ฉันมองไม่เห็นอ่ะ สายตาสั้นมา เฮ้ย!”

พวกผู้หญิงรุมยื้อยุติฉุดกระชากแว่นออกมาจากเทมส์ได้สำเร็จ  ถึงผมจะนั่งอยู่ใกล้ๆมันแต่ผมก็ไม่ได้ช่วยมันหรอกนะ555+  เทมส์หรี่ตามองไปรอบๆ  มือก็ตะกายหาแว่น   แอบเนียนจะจับนมผู้หญิงในห้องป่ะวะ  แกล้งสายตาสั้นบ้างดีกว่า

“โห้!!  ห้องเรามีคนหล่อเพิ่มขึ้นอีกคนแล้วอ่ะ  ไปอยู่ไหนมาคะ  ทำไมเนื้อคู่ชั้นเพิ่งมาเจอกันวันนี้>///<”

ไอ้เทมส์ทำหน้างงๆ  อยู่ๆมันก็กลายเป็นเนื้อย่างน่าอร่อยไปในทันที   คิดดูว่าหน้ามันหล่อตี๋แบบอู๋จุนลงมาจุติเอง  เพื่อนผมนี่มีแต่คนหล่อๆสินะ  ภูมิใจหว่ะ

“คืนแว่นให้แม่ งไปเหอะ” 

ไอ้ไอซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย  สงสัยอิจฉาความหล่อไอ้เทมส์  กูเข้าใจเพราะกูก็เป็น!!  ไอซ์มันเข้าไปแย่งแว่นมาจากมือเพื่อนผู้หญิง  แต่ห้ารุมหนึ่งใครเล่าจะชนะ

                “ถ้าไอ้เทมส์มันไม่มีแว่นก็ไม่ต่างจากคนตาบอดเลยนะเว้ย  เข้าใจมั้ยว่ามันมีตาไว้ประดับหน้า>O<!!”

               

                ผั๊วะ!

 

                เสียงฝ่ามืออรหันต์ฟาดลงกลางหัวเสียดังลั่น  ชนิดเซลล์ประสาทเรียงตัวผิดเลยละ   ผมเปลี่ยนสีหน้าจากเรียบนิ่งเป็นหน้าย่นคิ้วชนกันทันที 

                “ไอ้เชี่ยเทมส์!! มึงตบหัวกูหาพ่อมึงหรอ>O<!!”

                ผมชี้หน้าด่ามัน  แล้วเอาสมุดฟาดมันคืน   กูไม่ได้เป็นคนพูดนะเว้ย  มึงมาตบหัวกูเฉยเลย-*-

                “ซัลหรอ  โทษทีผิดคนๆ” 

เทมส์พูด  ถามว่ามึงขอโทษแล้วกูหายเจ็บมั้ยละ   ฟาดซะเต็มแรงขนาดนั้นหัวกูไม่ใช่ลูกวอลเลย์นะเว้ย  จะตบให้ข้ามเน็ตเลยหรือไงฟะ>O<!!

“บอกแล้วว่าไม่มีแว่น  ตามันก็มีเอาไว้ประดับหน้าแค่นั้นแหละ”

“เงียบปากไปเลยมึงเดี๋ยวกูโดนตบอีก-*-”

ผมเอานิ้วจิ้มหัวไอ้ไอซ์แรงๆ พูดจาหาเรื่องให้กูเฉยเลย 

 

ผั๊วะ!

 

เหมือนเดิมครับ  ไม่ต้องบรรยายซ้ำหรือใส่ซับ  แต่รอบนี้เป็นไอ้วิวตบหัวไอ้ไอซ์ครับ  เสียงดังกว่าผมเกือบเท่านึงเลยละ-o-;

“สัส! ตบหัวกูทำไม”  ไอ้ไอซ์โว้ย

“มึงก็อบมุกกู-_-”  ไอ้วิวบอก

“ตอนไหนวะ”

“มึงย้อนกลับไปอ่านดิ-_-”

“กลับบ้านไปแดกน้ำปลาไปมึงอ่ะ-o-”

 

ผั๊วะ!

 

“ไอ้เชี่ยวิว!!”

ไอ้ไอซ์ง้างหมัดจะต่อยไอ้วิวที่ตบหัวมันอีกรอบ   แต่ซอสเข้ามาล็อกตัวไอซ์ไว้ก่อน  ตบหัวมันเป็นการหยามครับ  เพราะงั้นอย่าไปตบเกรียนเพื่อนๆกันนะครับเตือนไว้  ก่อนจะโดนหามไปโรง’บาล-_-;

“พอเหอะๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว” 

ซอสไกล่เกลี่ย  ไอ้วิวกับไอ้ไอซ์ก็ยอมสงบโดยดี   ถ้าไม่สงบแล้วซอสปรี๊แตกแทนผมว่าพวกมันคงอ่วมอ่ะ  เพราะซอสมันพวกปากไวตีนถึง

“เอาแว่นคืนมาได้แล้วนะ”  ซอสพูดขอแว่นจากผู้หญิงในห้อง

“อ่ะ”

 

เป๊าะ!

 

แกร๊บ!

 

ขาแว่นน้อยๆหักออกจากตัวกรอบ  กรอบก็หล่นลงพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลกที่นิวตันค้นพบ   ไอ้ไอซ์ก้าวเท้าจะหลบแว่นที่ตกลงมา  แต่มันทรงตัวไม่ดีเลยเหยียบลงไปที่แว่นแทน  ซะงั้น!

“แว่นแตก-_-”

ไอ้เทมส์บอก  มึงรู้ได้ไงวะ  มันโค้งตัวลงปัดๆมือไปตามพื้นเหมือนจะหยิบแว่น  พอมันหยิบได้ผมก็เห็นเลือดซึมๆออกมาจาฝ่ามือมัน  ก่อนจะไหลลงมาเป็นน้ำตกไนแองการ่า-o-

“เฮ้ย! เป็นไรป่าววะ  กูขอโทษนะ”

ไอ้ไอซ์เข้ามาหาด้วยท่าทีร้อนรน  มันควักผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเลือดในมือไอ้เทมส์

“กูขอโทษนะๆ”

มันซับๆไปมาพลางกล้มหน้าสำนึกผิด  ทำอย่างกับว่ามึงไปฆ่าพ่อไอ้เทมส์มันตายเลยนะ

“ไม่ต้องเช็ดแล้ว”  เทมส์พูด

“มึงโกรธกูหรอ” ไอซ์ถามกลับ

“ป่าว”

“แล้วไมมึงไม่มองหน้ากูอ่ะ”

ไอ้ไอซ์เม้มปากแน่น   มือมันก็จับมือเทมส์ไว้แน่น  แต่ไอ้เทมส์กลับเมินหน้ามองไปทางอื่น

“มองไม่ค่อยเห็น”  เทมส์ตอบ

“โกรธกูป่าวเนี่ย  ดีๆดิ”

ผมแอบตกใจนิดๆเมื่อมองแววตาที่ดูสลด   คำพูดของมันจริงจังแบบเค้นเอาคำตอบ  มันคือไอ้ไอซ์เพื่อนผมจริงๆหรอ  คนที่ไร้สาระไปวันๆอย่างมันเนี่ยนะ 

“ป่าว”

“..................”

“มีแว่นสำรอง  อยู่ในล็อกเกอร์”

“เดี๋ยวกูไปเอาให้”

ไอ้ไอซ์รีบวิ่งออกไป  เทมส์มันหันซ้ายหันขวาก่อนวางมือแปะลงบนหัวผม  อะไรของมึงอีกอ่ะ-o-

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก  แผลแค่นี้เอง”  เทมส์บอก

“กูไม่ได้ห่วงมึงซะหน่อย-o-”  ผมตอบ

“อ้าวซัลหรอ”

“เออดิ  ตาบอดหรือไงฟะ-*-”

“เห็นลางๆน่ะ  ก็เตี้ยเหมือนกันเลยนึกว่าไอซ์”

“ดีไม่ตบหัวกูอีกรอบ  ไปนั่งเฉยๆรอแว่นเลยมึงอ่ะ-o-!”

ไอ้สองตัวนี้มันยังไงๆอยู่นะ  เป็นห่วงกันออกนอกหน้าไปป่ะวะ  แต่เพื่อนที่คบกันมานานก็ต้องมีเป็นห่วงกันเป็นธรรมดาล่ะนะ  ผมเพิ่งเคยเห็นไอ้ไอซ์ทำหน้าจริงจังกับชีวิตก็วันนี้แหละ  ปกติมันจะบ้าๆบ๊องๆ  ช่างเหอะ เอาเป็นว่าวันนี้รีบๆเรียนให้มันผ่านๆไปซักทีละกันนะ ผมจะไปได้เจอกับพี่เซลซะที>////<