คุณหนูจอมแสบ กับ นายขี้เก๊ก

         ก๊อก ก๊อก ก๊อก " เอาแล้วไง " คุณหนูค่ะ ตื่นได้แล้วค่ะ......คุณหนูค่ะ " ฮือออ แม่ นม คะ

วันนี้วันเสาร์นะคะ แม่ นม " รู้แล้วคะ ว่าวันเสาร์ แต่วันนี้ คุณท่านมีแขกสำคัญ และที่สำคัญยิ่งกว่า คือ คุณท่าน รีเควส มาว่า คุณหนูต้องอยู่ด้วย " โอ้ยยยยย !! เกี่ยวอะไรกับฉันอีกละเนี้ย เฮ้อ

คนจะนอนก็ไม่ได้นอน " คุณหนูคะ จะนั่งมึนทำไมคะคุณหนู นม ว่า คุณหนูรีบไปอาบน้ำ แต่งตัว เถอะคะ เด๋วนมจะไปเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ " "คาาาา นม" จากนั้นฉันก็ลุกออกจากเตียงแล้ว

ไปอาบน้ำ แต่งตัว ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย :) พอฉันจับลูกบิดประตูฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่า เฮ้ยยย

ลืมทา จั๊กแร

โอ๊ย!! สวยสาวย อย่างฉัน คุณหนูอย่างฉัน ทำไมต้องขี้ลืมด้วยเนี้ย อืม....รึว่ามันเป็นสไตล์ 

"เออชั่งมันเฮอ" นม คะ วันนี้มีอะไรทานเอ่ยยย "คุณหนูเบาหน่อยคะ" คุณท่านมีแขกคะ "เอ้ามาแล้วหรอคะ ทำไงดีอะนม ป๊าดุ แน่เลย" และทันใดนั้น เสียงสุดโหด ก็ดังขึ้น " โอลิเวีย" อุ๊ย ตายแน่เลยยย " ค้าาาาา  คุณพ่อสุดหล่อ " ช้านะเรา " แฮ่ๆๆๆ นึดนึงเอง " นี่ คุณลุง เค " สวัสดีคะ คุณลุง

" โฮ้ โตขึ้นแล้วสวยเหมือนกันนะเรา " อ๊ากกก แน่นอนอยู่แล้ว เฮ้ยนี่ ไม่ได้หลงตัวเอง เลยนะ "

นั่งลงสิลูก "ค่ะ" และพอฉันนั่งลง ก็เหลือบไปเห็น ผู้ชายคนนึ่ง "เฮ้ย ผู้ชายคนนั้นใครอ่ะ ลูก คุณลุงหรอ หล่ออ่ะ มาตรเหมือนคุณ ติณ ในต้นรักริ้งรั้วเลยอ่ะ"  " เวีย เวีย เวีย ลูก " คะป๊า  "เหมออะไรเนี้ย " ป่าวคะ "เออ นี่ ลูกชาย คุณลุง เค้า ชื่อฮิตเลอร์" อ๋อ คะ สวัสดีคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

พี่ฮิตเลอร์ " ฮื้ม!! นี้ฉันสวัสดี นายจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอย่ะ ทำขี้เก๊ก อยู่นั้นแหละ คิดว่าเป็นพระเอกเกาหลีหรือไงว่ะ หน้าตาก็ดี ฐานะดี แต่นิสัย ควรปรับปรุงหน่อยก็ดีนะ " คือพ่ออยากให้โอลิเวีย ดูแลพี่ฮิตเลอร์เค้าหน่อย เพราะเค้า พึงกลับมาจาก อังกฤษ ยังไม่รู้อะไรมากนัก พอดีพ่อกับลุงเค ต้องไปดูงานที่บริษัท พ่อก็เลยจะฝากพี่ฮิตเลอร์ไว้กับลูก เราก็พาพี่เค้าไป ซื้อของ ซื้อเสื้อผ้า พาไปเที่ยวไหนก็ได้นะ พอต้องไปแล้วนะลูก " ฮ่ะ!!"

เวรกรรรม " ลุงฝากลูกลุงด้วยนะ " อ้าาา คะ จะดูแลเป็นอย่างดีเลยค้าา แล้วฉันก็เดินไปส่ง

ป๊า กับลุง ขึ้น รถ " บาย ค้าาาาา" แล้วฉันก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน แต่สิ่งที่ฉันเซงที่สุด ก็อิ๊นาย ขี้เก๊ก เนี้ยอ่ะดิ นั่งเก๊กอยู่ได้ เฮ้อออ เก๊ก นานๆ เบื่อบ้างป่่ะว่ะ ฮื้มมมม

     นี่!!!!!!! เธอจะไปไหน " ไปนอนต่อหละสิ ง่วงนอนจะตายอยู่แล้วว " แต่เธอต้องพาฉันไปเที่ยวนะ "เฮ้ยยย พูดได้ด้วยหรอว่ะเนี้ย คิดว่าเป็นใบ้ซะอีก" ฉันไม่พานายหรอ มันเสียเวลาในการนอนรู้รึป่าว นี่ฉันยังนอนไม่ครบ 10 ชั่วโมงเลยนะ ถ้าฉันขอบตาดำเป้นหมีแพนด้า ใครจะรับผิดชอบ

แหละทันใดนั้น มือของนายขี้เก๊ก ก็มาจับมือฉัน แล้วดึงฉันอย่างแรง ฉันหลับตาด้วยความตกใจ

(เพราะฉันกลัวว่า ฉันจะตกบรรได หน้าแหกซะแล้ว) แต่พอฉันตั้งสติได้ ลืมตาขึ้นมา เฮ้ย จมูกฉัน กับ จมูก เค้าชนกันอย่างจัง " นี่ นาย ปล่อยฉันนะ " พอฉันพูด เค้าผละ ฉันออกอย่างเร็ว

แล้วเค้าก็เดิน ไปนั่งที่โซฟา แล้วฉันก็เดินขึ้นห้องไป พอไปถึงห้องฉันก็รู้สึก ใจเต้นแรงมากกกก

แล้วอยู่ๆ ฉันก็เดินไปหยิบกุญแจรถ ที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วก็เดินลงมาที่ห้องรับแขก สิ่งที่ฉันเห็น ก็คือ นายขี้เก๊ก ยังนั่งอยู่ที่เดิม และที่สำคัญ ท่าเดิม เฮ้อออ " นี่นาย จะไปปะ " เค้าไม่เอ่ย ปากตอบฉันสักนิด แต่กลับเดิน หนีฉัน ไปที่รถ " นี่ เธอ เปิด ประตูรถ " โฮ้ยยย ไอ้บ้าเอ้ยยยย " แล้วฉันก็เดิตามขึ้นรถไป " ปั้ง !! " นี่เธอปิดประตูเบาๆ ได้มั๊ย " โอเค ครั้งต่อไปฉันจะปิดให้เบาเบานะคะ คุณผู้ชายยยยยยย "แล้วนี่ นายจะไปไหนอ่ะ " ฉันหิวข้าว อ่ะ พาไกินหน่อยย "  "โอเค ย่ะ" ฉันก็เลยพาเค้าไป เซ็นทรัล พอเค้าไปในห้าง ก็มีแต่สาวๆ มองนายนั้น ด้วยสายตาหวานหยดย้อย

" หล่อตรงไหนเนี้ย ขี้เก๊ก จะตาย " เราเดินหาร้านที่จะทานข้าวกัน พอพวกเราทานข้าวเสร็จ ฉันคิดได้ว่าฉัน ต้องซื้ของขวัญวันเกิด ให้เอ็มม่า " นี่นาย อย่าพึ่งกลับ ฉันต้องซื้อของหน่อยนะ ถ้าไม่อยากเิดิน ก็กลับไปก่อนได้ ฉันไม่ได้ว่าอะไร " พอฉันพูดเสร็จ ฉันก็เดินหน้าตั้งโดยไม่สนใจอะไรเลย ฉันเดินเข้าไปดู ร้านขายโคมไฟ ฉันเดินดูโคมไฟ เรื่อยๆ แต่มีอันหนึ่งถูกกใจมากก แต่........มันอยู่สูงเกินเกินไป " โอ้ยยย จะสูงไปไหนเนี้ย ฉันไม่ได้เตี้ย นะ สูง ตั้ง 158 โ่ด่ๆๆๆ

ฉันพยายามจะหยิบโคมไฟอันนั้น แต่ก็มีมือมาหยิบโคมไฟอันนั้นไปต่อหน้าต่อตา ฉันก็เลยหันหลังกลับมา มือคู่นั้น ก็ส่งโคมไฟอันนั้นมาให้ฉัน โอ๊ยยยย เหมือนในละครเลยยย "นี่ คุณหนู เร็วๆ ได้มั๊ย รอจนรากงอกแล้วเนี้ย " เอ้านายยังไม่กลับไปอีกหรอ " พอฉันมองหน้าเค้า เค้ากลับทำสายตาเยือกเย็นใส่ฉัน บางที่ฉันก็กลัวนิดๆ นะ " เออๆ จะไปจ่ายเงินแล้ว รอแปปได้ปะ " พอฉันจ่ายเงินเสร็จ ฉันก็เดินออกมาจากร้าน เดินมาโดยไม่สนนายนั้นเลยยยย แล้วสมองอันชานฉลาดของฉัน

ก็คิดบางอย่าง ออก ฉันเดินกลับไปหานายนั้น แล้วก็บอกว่า ฉันทำสร้อยข้อมือหาย ให้ไปช่วยหาให้หน่อย ฉันบอกเค้าว่าน่าจะตกอยู่ในร้าน ขายโคมไฟ นั้นแหละ " นาย ไปหารอก่อนนะ ปวดท้องมากเลยอ่ะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนน้าา ไม่ไหวแล้วอ่ะ " พอพูดจบ ฉันก็เดินหนีทันที " ฮื้มมม นายขี้เก๊ก นายเสร็จฉันแล้วแล้วแหละ บายนะจ๊ะ สาธุขอให้อย่าเจออีกเลยยยยย พอฉันขับถึงบ้าน "เฮ้ย ป๊า ลุง กลับไวจัง เอาไงละเนี้ย" ฉันจอดรถแบบเบาที่สุด แล้วเดินย้องแบบสุดๆ ........ "เวีย กลับมาแล้วหรอลูก " คะป๊า "เอ้าแล้วพี่ฮิตเลอร์หละ " อื้มมมมม โอ๊ยป๊าปวดท้องอ่ะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เด๋วค่อยคุยกัน ฉันวิ่งหนีป๊า ขึ้นห้องทันที ปั้งงง (ขอโทด เค้าปิดประตูดังไปหน่่อย)

      ก๊อก ก๊อก ก๊อก "เปิดประตูให้พ่อหน่อย " ไม่คะ หนูจะบอกให้ก็ได้ ว่าพี่เค้าอยู่ไหน อื้ม ไม่บอกดีกว่า หนูบอกแค่ว่า หนูไม่ชอบหน้านายนั้น แล้วตอนนี้นายนั้นคงนั่งร้องไห้ขี้มูกโปร่งแล้ว 

ถ้าพ่ออยากรุ้ ป๊าก็หาเค้าเองสิ ป๊าของหนูเก่งอยู่แล้ววว ทันใดนั้นพอก็ตะโกน บอก ลูกน้อง ให้หาตัวนายขี้เก๊ก "ส่วนฉันก็นอน ตีพุ่งอย่างสบายใจ " วันนีมีความสุขมากเลยยยย น้อยหลับอย่างสบายใจ เฮ้ออออออออออ :)