You & me มึงกับกูแค่สองคน

"เอ่อ...พี่นอร์ท..ผมมีอะไรบางอย่าง..จะบอกพี่"

ผมพูดด้วยน้ำเสียงอึกอัก ทุกคนคงสงสัย ว่าผมจะบอกอะไรพี่นอร์ท ? แล้วก้คงงงใช่มั้ย? ว่าพี่นอร์ทเป็นใคร แล้วผมเป็นใคร งั้นผมขอแนะนำตัวก่อนนะ ผมชื่อ'เบส' อายุ 16 ปี ผมเรียนอยู่โรงเรียนนานาชาติเบเวอรี่ ตอนนี้ผมเรียนอยู่เกรด 10 แล้วคนด้านหน้าที่ผมจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักเค้าชื่อ 'พี่นอร์ท' อายุ 17 ปี เรียนอยู่เกรด 11 โรงเรียนเดียวกันกับผม แล้วผมก้กำลังจะสารภาพรักกับพี่เค้าครับ-////-

"มึงมีอะไร?" พี่นอร์ทถามเสียงเรียบแล้วมองด้วยสายตานิ่งเฉยพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย ตามสไตล์ของพี่เค้า

"คือ..ผม...เอ่อ.." ผมพูดติดๆขัดๆพลางก้มหน้ามองพื้น ใครจะกล้าพูดละ นี่สารภาพรักเลยนะ ใครจะกล้าพูดละ มันเขินๆอะ -////-

"มึงมีอะไรเนี่ย รีบๆพูดมาดิ พูดอึกอักๆทำไม- - รีบๆพูดมาดิ้ กูมีธุระ" 

โอ้ยยย! พี่นอร์ทเร่งๆแล้ว ทำไงดีๆ กลั้นใจบอกไปเลยก้ได้วะ!!  

"ผมชอบพี่นอร์ท!!" ผมก้มหน้าสารภาพรัก

พี่นอร์ทไป ตอนนี้พี่นอร์ทจะทำหน้ายังไงนะ....     

"มึงพูดอะไรออกมาฮะ!!! มึงอายบ้างมั้ย!!! มึงเป็นผู้ชายกูก้เป็นผู้ชายแล้วอีกอย่างกูไม่ใช่เกย์!!!!!!"

ผมตกใจและเสียใจในเวลาเดียวกัน ผมรู้สึกว่ามีน้ำใสๆไหลจากตาผม

"ผม...ผมขอโทษ..ฮึกๆ..ฮือๆๆ...ผมขอโทษที่ผมเป็นเกย์...ฮึกๆๆ ...ผมขอโทษที่ผมชอบพี่..ขอ..ฮึกๆๆ..โทษ"ผมร้องไห้ไม่หยุด ผมเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปและเสียใจที่พี่เค้าปฏิเสธผม

"มึงไม่ต้องขอโทษกู มึงแค่ไปจากชีวิตกูแล้วไม่ต้องมาคุยกับกูอีก!!!!"

พี่นอร์ทหันมาพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัดแล้วมองด้วยสายตาที่รังเกียจแล้วเดินจากไป ทิ้งให้ผมร้องไห้อยู่คนเดียว ผมเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปมาก ผมไม่น่าไปบอกชอบพี่เค้าเลย ถ้าผมไม่บอกผมคงไม่ต้องเสียใจขนาดนี้ แต่ที่ผมเสียใจมากที่สุดคืิผมจะไม่ได้เจอหน้าพี่เค้าละต้องลืมพี่เค้าให้ได้..