Pretentious รักนาย..คุณชายขี้เก๊ก
เขียนโดย 
sosai
วันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 01.25 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2556 23.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) จูบแรกพร้อมนำ้ตา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความระหว่างที่ฉันกำลังนั่งกินสเต็กอยู่กับแท็กเพื่อนสนิทฉะนสมัย ม.ต้น ที่บังเอิญเจอกันเมื่อเช้า อยู่ๆนายบัต
เตอร์ก็โผล่เข้ามา อะไรของเขานะ -.-
" อ้าว บัตเตอร์ไม่เจอกันนานเลยนะ มาทำอะไรที่นี่" เอ๋ นายแท็กรู้จักหมอนี่ดัวยหรอ งงค่ะงง
"หึ มาซื้อเสื้อผ้ามั้ง นี่มันรัานสเต็กน่ะถามโง่ๆ!!" โธ่ นายนี่แรงจังแฮะ กวนบาทาจังงง แต่ฉันชอบ
-//-
"แหม่ ยังกวนบาทาไม่เปลี่ยนเลยนะ " ฉันชักสงสัยแล้วสิว่าเขามีเรื่องแคันอะไรกันนะ
"แอล !! ทำไมมาอยู่กับไอนี่" บัตเตอร์ไม่สนใจแท็ก แถมยังขึ้นเสียงใส่ฉันอีก
"ก็ฉันจะมากินข้าวกับเพื่อนฉันมันผิดตรงไหนล่ะ!!"ฉันก็ตอบไปตามความจริงนี่นา
"ผิด!!!"
"ผิดยังไงนายบอกฉันสิ!!" โหย ฉันไม่อยากปะทะคารมกับหมอนี่นะ -,-
"ไอ้แท็ก มันเลว มันเลว อย่าไปอยู่ใกล้มันอีก!!"
"นายมีสิทธิอะไร!!!"
"หึ ถามว่าฉันมีสิทธิอะไรงั้นเหรอ ?"
แลัวบัตเตอร์ก็กระชากตัวฉันเข้าไปหาเขาอย่างแรง และเขาก็ยัดเยียดจูบที่ร้อนแรงให้ฉัน นี่มันจูบแรก
ของฉันเลยนะ!! บัตเตอร์บดขยี้ริมฝีปากฉันอย่างแรงเขาจูบฉันเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้แต่ฉันแทบไม่มีแรง
หายใจแลัว. นี่มันร้านอาหารนะคนก็เยอะแยะ ทำไมเขาถึงกล้าทำล่ะ เพราะอะไรเขาเกลียดแท็กขนาดนั้น
เลยหรอ แล้ววินาทีนั้นนำ้ใสๆก็หยดลงมาอาบแก้ม บัตเตอร์มองหน้าฉันแววตาเขาดูเจ็บปวดเหลือเกิน..
"เพียะ!!!!" มือไวกว่าความคิด ฉันฝาดฝ่ามือลงบนแก้มเนียนๆของบัตเตอร์จนหน้าเขาหันไปอีกด้าน
"ฮึก...ฮือออๆๆ นายทำอย่างนี้ได้ยังไงมากล่าวหาว่าเพื่อนฉันเลว แล้วนายกล้าดียังไงมาจูบฉัน นายมี
สิทธิอะไร นายมียางอายบ้างไหมนี่มันร้านอาหารนะ!! หรือว่านาย หึ!!..ไร้ยางอาย!!!" นางมารร้ายเข้าสิง
ฉันแล้วสิ แววตาของเขาทำไมถึงดูเจ็บปวดเหลือเกิน...
"ขอโทษ.." เขาพูดเพียงเบาๆให้ฉันกับเขาได้ยิน ฮึ!!คิดว่าฉันจะอยู่ให้อภัยนายงั้นหรอ? ฉันหันหลังกำลัง
จะเดินออกจากร้าน
"หมับ" บัตเตอร์จับข้อมือฉันไว้แน่นมากจนฉันรู้สึกเจ็บ
"ปล่อย.."
"ฉันไม่ปล่อย เธอต้องคุยกับฉันให้รู้เรื่อง"
"ฉันบอกให้ปล่อย!!"
"ไม่"
"ฉันบอกให้นายปล่อยฉันไง!! ปล่อยสิ ฉันเจ็บ ปล่อยฉันสักทีเถอะ..บัตเตอร์" หลังจากจบประโยคเขาก็
ปล่อยมือฉัน ข้อมือฉันแดงเถือกเพราะแรงของบัตเตอร์
"แอลลล" แท็กเรึยกฉันแววตาเขาดูเศร้ามาก
"ไม่เป็นไรแท็ก เดี๋ยวฉันกลับเอง" ฉันฝืนยิ้มให้เขาไป
ฉันเดินออกจากร้านและนำ้ตาที่พยายามกลั้นมันก็ไหลออกมาเป็นทาง.. ฉันผิดหวัง ฉันไม่อยากจะเชื่อ
เลยว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้.... :(
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
