รักร้ายมนตร์สีดำ

เช้าวันใหม่เข้าสู่กิจกรรมที่สามของร.ร. นั้นคืองานกีฬาสี ปกติฉันจะมาวันที่แข่งบาสทีเดียวเลยแต่ตอนนี่ฉันเป็นประธานสีต้องมารับหน้าที่ ดูแลคนลงแข่งกีฬาและกิจกรรมในซุมต่างๆที่จัดขึ้นของสีแดง

"วารัน!" ระหว่างที่ฉันเดินดูซุมอยู่นั้นยัยการ์ตูนก็วิ่งเข้ามาอย่างหน้าตาตื่น

"มีอะไรการ์ตูน"  ฉันหันไปถามยัยการ์ตูนก่อนจะหันหน้ากลับมาดูซุมดังเดิม

"มานี่เร็ว!"  ยัยการ์ตูนพูดก่อนจะออกแรงลากฉันไปในที่อับที่ๆไม่มีคนเดินผ่านมากนัก

"มีอะไรงานฉันยุ่ง"    ฉันพูดก่อนจะชักสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย

"เรื่องนี่ถ้าเธอไม่รู้เธอตายแน่!"    ยัยการ์ตูนพูดอย่างหอบเหนื่อยเล็กน้อย คงจะรีบมากหน่อยเลยไม่มีเวลาพอหายใจ ยัยการ์ตูนยืนหายใจเข้าออกช้าก่อนจะมองฉันอย่างอึดอัด

"มีอะไรก็ว่ามา ถ้าไม่สำคัญเธอตายแน่"   ฉันพูดขู่ก่อนจะมองยัยการ์ตูนที่ยังคงหอบหายใจแรงอยู่ด้านหน้า

"ก็ยัยเจนนะสิยัยนั้นจะหาเรื่องแกล้งเธอแล้ว"  ยัยการ์ตูนพูดก่อนจะทำสีหน้าอย่างบอกไม่ถูก

"แล้วยัยนั้นจะแกล้งฉันยังไง"   ฉันถามด้วยความอยากรู้

"ก็ในการแข่งบาสวันนี่แหละ ยัยนั้นจะเล่นสกปรกกับเธอ"    

 ยัยนั้นจะเล่นสกปรกกับฉันงั้นเหรอ หึหึหึ น่าสนุกดีนี่นายัยนั้นจะเก่งซักแค่ไหนกันเชียวไม่เคยเห็นประธานนักเรียนเล่นบาสซักครั้งเลย แต่ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ในใจก็ยังหวั่นๆอยู่ยัยนั้นจะเล่นสกปรกยังไงนะ

"ขอบใจมากที่คาบข่าวมาบอกฉัน"  ฉันพูดก่อนจะลูบหัวยัยการ์ตูน อย่างหยอกเล่น ยัยการ์ตูนสะบัดหัวไปมาแรงๆทำให้มือของฉันหลุดออก ก่อนจะทำตาเขียวใส่ฉันได้ยิ้มแห้งๆส่งให้เพื่อบอกว่าเล่นๆ

ในเวลาต่อมาเป็นการกล่าวเปิดพิธีการแข่งขันกีฬาสี ฉันยืนอยู่แถวหน้าเสาธงในฐานะประธานสีแดง ฉันมองดูแถวของตัวเองอย่างเคร่งเครียดเพราะทีมฟุตบอลชายมีสมาชิกไม่ครบ ซึ่งนี่ก็เป็นอีกปัญหาหนึ่งที่ประธานสีอย่างฉันต้องจัดการ พอการกล่าวเปิดพิธีจบฉันก็เดินไปแถวที่สามซึ่งเป็นแถวสำหรับกองเชียง

"พวกนายมีใครเตะบอลได้บ้าง"  ฉันจัดการตะโกนถามออกไปในแถวของพวกผู้ชาย

"ฉัน!!" สองเสียงประสานกันดังขึ้น ฉันมองตรงไปข้างหน้าก่อนจะพบเจ้าของเสียง โซระ ไตเติ้ล

เจ้าพวกนี่ดูจากสภาพอยากถามก่อนเลยว่าจะรอดไหมเนี่ย คนหนึ่งก็ผอมดูออ่นแอเหลือเกิน อีกคนก็เตี้ยซะจนไม่มีคำบรรยายเฮ้อ...นักบอลฉัน

"แน่ใจว่าพวกนายอยากลง"  ฉันถามก่อนจะมองหน้าทั้งสองคนอย่างไม่อยากเชื่อ

"เห็นพวกฉันแบบนี่แต่ฉันเก่งเรื่องกีฬามากนะเก่งมากกว่าสืบคดีอีก"  ไตเติ้ลพูดอย่างมั่นใจในตัวเองเต็มที่

"นายไหวใช่ไหมโซ"  ฉันหันไปถามโซระที่ยืนไม่พูดไม่จาอยู่

"ไหวสิ" โซระพูดก่อนจะยิ้มกว้างให้ฉันอย่างเต็มที่

"งั้นก็ลงแข่งได้เลยไปเปลี่ยนชุดซะแล้วไปที่สนามได้เลย บอกเขาว่านายเป็นตัวแทนที่ฉันเป็นคนเลือก"  ฉันพูดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินไปที่ซุมที่ยังมีเศษข้าวของที่แกะทิ้งไว้เพื่อจัดการให้เข้าที่เข้าทางจะได้ดูเรียบร้อยและไม่เกะกะตา พอฉันจัดการเสร็จก็เดินเลยไปดูบอลที่สนามแข่งซะเเลยอยากรู้เหมือนกันว่าสองคนนั้นจะเก่งซักแค่ไหน

"วารันดูนั้นสิโซระเป็นประตูละ รับได้ทุกลูกเก่งจังเลยอ่ะ"  ยัยมายเพื่อรวมห้องที่ดูจากท่าทีแล้วน่าจะชอบโซระอยู่เหมือนกัน พูดกับฉันอย่างกระดี๊กระด๊า

"ใช่ หมอนั้นจะทำอะไรก็เก่งไปหมด"  ฉันพูดก่อนจะมองดูโซระที่ดูสนุกสนานกับการรับลูกบอลที่พุ่งเข้ามาอย่างไม่ปราณี หมอนั้นเป็น เดอะฮัด หรือไงนะแกร่งเกิน

"ไม่ใช่แค่เก่งนะแต่เท่ด้วย"  ยัยมายยังคงชมโซระไม่เลิก ตอนนี่ฉันเริ่มมีอาการหึงเข้ามาแล้วละสิชมกันต่อหน้าต่อตาเลย

ปี๊ดดดดด ดด

เสียงนกหวีดดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าหมดเวลาครึ่งแรกทั้งไตเติ้ลและโซระต่างเดินเข้ามานั่งพักกันอย่างหมดแรง  ยัยมายที่ตอนแรกอยู่หน้าฉันตอนนี่ได้ไปเสนอหน้าบานๆที่นั่งพักนักกีฬาแล้วในมือของยัยนั้นมีขวดน้ำเปล่าอยู่ถ้าเดาไปก็คงรู้ว่ายังนั้นเอาไปให้ใคร

"โซระน้ำไหม"  ยัยมายยื่นขวดน้ำเปล่าที่ไม่เย็นไปให้โซระ โซระรับน้ำไว้แต่ก็ไม่ได้กินเข้าไปซักทีได้แต่หันหน้าไปคุยกับไตเติ้ลที่นั่งเหงื่อแตกอยู่  ฉันยืนมองยัยมายที่พยายามทำให้โซระกินน้ำของตนอยู่อย่างขำๆ  ก่อนจะทนไม่ได้ที่ยัยนั้นออ่ยโซระไม่เลิก  ฉันเดินไปซื้อน้ำเย็นที่ขายอยู่บริเวณใกล้ๆก่อนจะเดินไปที่นั่งพักนักกีฬาและยื่นขวดน้ำเย็นให้โซระ

"กินไหม"  ฉันพูดแค่สั้นๆโซระก็รีบคว้าขวดน้ำเย็นไปจากมือฉันและดื่มเข้าไปจนหมด ยัยมายที่ยืนอยู่ข้างๆฉันถึงกับอึ้งในการกระทำของโซระ ฉันได้แต่ยืนยิ้มอย่างขำๆ

"กินแบบนี่ไม่กลัวจุกหรือไง"  ฉันพูดก่อนะยื่นผ้าขนหนูสีขาวให้โซระ

"ก็คนมันหิวน้ำนี่นา"  โซระพูดก่อนจะรับผ้าขนหนูไปจากมือฉัน  ฉันหันไปมองยัยมายที่เอาแต่จ้องฉันไม่วางตา

"มีอะไรหรือเปล่ามาย"  ฉันถามออกไปอย่างยั่วโมโหยัยมายมองฉันก่อนจะเดินกระถืบเท้าออกไปฉันได้แต่ยืนขำๆอยู่กับที่อย่างสะใจ

"มีอะไรกันหรือเปล่า"  โซระถามฉันก่อนจะหันไปเอาน้ำมาพรมหน้าตัวเองเพื่อให้เย็นลง

"เปล่าไม่มีอะไร เดี๋ยวฉันจะไปเปลี่ยนชุดลงแข่งบาสแล้ว นายก็พยายามเข้านะ"  ฉันพูดก่อนจะยิ้มให้โซระหนึ่งที

"เดี๋ยวแข่งเสร็จฉันจะไปเชียร์นะ"  โซระพูดและรีบเอาผ้ามาซับเหงื่อตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายเพราะกรรมการได้เรียกตัวลงสนามอีกรอบ  ฉันเดินต่อไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ทางโรงเรียนจัดไว้อย่างเรียบร้อยและออกไปซ้อมกับกลุ่มเพื่อนที่รออยู่  ฉันอยากแข่งกับเธอเร็วจังเลยยัยประธานนักเรียนสุดโหด