เพราะฉันรักเธอ

          ตุ๊ดดดด ตุ๊ด!!!!!! เสียงสัญญาณ์โทรศัพท์ดังเบาๆอยู่ข้างหูใบเล็กของฉัน ภายในใจเต้นรั่วจนรู้สึกอึดอัด  นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันโทรไปหาปามล์ รู้สึกเขินจนทำอะไรไม่ถูกเราคงรู้สึกอย่างเดียวเหมือนกับปามล์สินะ ^^

               " ฮะ ฮะโหล..แค่กๆ " เสียงปามล์รับสายแต่น้ำเสียงเหมือนจะไม่สบายนะ

               " ปามล์หรอ โบว์เองนะ " ^^ ?

               " อื้มม ปามล์จำได้คับ แค่กๆ "  ดูท่าทางจะแย่นะเนี่ย..

               " ปามล์ไม่สบายใช่ไหม? เป็นอะไรมากไหม? " 

               " ก็เป็นไข้นิดหน่อยน่ะ เมื่อคืนปามล์ตากฝนอ่า แค่กๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ "

          จากเสียงที่ฉันได้ยินมันไม่ได้นิดหน่อยแล้วนะตาบ้า =[]=*

               " ปามล์กินอะไรหรือยัง เดี๋ยวโบว์ไปหานะ "

               " ไม่เป็นไรหรอก ปามล์ไม่เป็นอะไร แค๊ก แค๊ก อุ๊บ...แหวะ "

          =[]= !!! o[]O !! @##%$@ เสียงเหมือนอ้วกนะนั่น ตายแล้ว.....(ยังๆนางเอกเวอร์)

               "บอกที่อยู่มาเดี๋ยวนี้นะ ตาบ้าปามล์....!!!!!!" ฉันตะโกนเสียงแหลมใส่โทรศัพท์

          หลังจากนั้น ครึ่งชั่วโมงฉันก็มายืนอยู่หน้าห้องๆนึง พร้อมกับถุงโจ๊กและยาลดไข้ 

อื้มมมมม จะเคาะแล้วน้าส์ อึบ!!! >< เดี๋ยวๆๆๆ ไม่กล้าว่ะ เอาไงดี จะเคาะแล้วน้ส์ ><!!! แงไม่

เอา ไม่กล้าอ่า ฮือๆๆๆๆ ฉันยืนกล้าๆกลัวอยู่หน้าห้องกว่าสิบนาที ในที่สุดเอาว่ะตายเป็นตายสิยัยโบว์

ฉันรวบรวมความกล้าครั้งสุดท้ายก่อนจะเอื้อมมือไปเคาะที่ประตู ก๊อกๆ ก๊อก... เงียบกริบ อีกทีดี

ไหม?  ขณะที่ฉันกำลังจะเอื้อมมือเคาะประตูก็เปิดออกพร้อมกับซอมปี้ กริ๊ดดดดดดดดดดดด!!

ฉันตกใจจนเกือบจะวิ่งหนีแต่ด้วยสติที่ยังพอมีอยู่บ้างทำให้ฉันหันมามองอีกครั้งว่า ใช่คนหรืออะไร

กันแน่ ใช่แล้ว ปามล์นั่นเอง สภาพของเขาตอนนี้เหมือนกับซอมปี้ที่กำลังใกล้ตายมากคงเพราะไข้

สูงจนหน้าไม่มีเลือดผาดเลยก็เป็นได้ ฉันรีบเข้าไปพยุงเขาเดินไปนอนบนเตียง

               " นอนพักก่อนนะเดี๋ยวโบว์ไปแกะโจ๊กมาให้กิน "

ฉันเดินไปห้องครัวสังเกตดูแล้วห้องของปามล์ตกแต่งเรียบๆไม่ใช้เสียงฉูดฉานสักเท่าไหร่ ออกจะเนียบด้วยซ้ำน่ารักดีเราชอบห้องแบบนี้แหละ อิอิ

               " อ้ามม อร่อยไหม? ^_^" ฉันบรรจงป้อนโจ๊กให้ปามล์ทีละคำจนหมด อาการเเขาต้องนี้ถือว่ายังดีกว่าตอนฉันเจอตอนแรกมาก ฉันจัดยาเสร็จก็ป้อนให้เขา ปามล์ยอมกินทุกอย่างที่ฉันป้อนช่างเป็นคนป่วยที่น่ารักมากไม่ดื้อเลยนะเนี่ย

               " ขอบคุณนะโบว์ที่มาน่ะ ^^"

               " ไม่เป็นไรหรอก โบว์เต็มใจนะ " ฉันยิ้มนิดๆส่งไปให้ปามล์

               " ดีใจจังนะ ^^ " เขายิ้มตอบกลับ มันช่างเป็นยิ้มที่ดูอบอุ่นมากในเวลาแบบนี้

               " ปามล์นอนพักก่อนดีกว่านะ ไข้จะได้ลดบ้าง" ฉัันห่มผ้าให้ปามล์

               " โบว์...อยู่กับปามล์จนกว่าไข้จะลดได้ไหม?  คับ " ปามล์ส่งสายตาอ้อนวอนสุดๆ ><

               " ได้สิ .... " >.,<

          ปามล์เอื้อมมือมากุมมือของฉันแล้วเอามาวางบนอกของเขา

               " วางไว้ตรงนี้ เผื่อปามล์เป็นอะไรไปโบว์จะได้รู้ก่อน เนอะ"

               " บ้าหรอ พูดอะไรไม่ดีนะรู้ไหม? "

               เขายิ้มน้อยๆก่อนจะหลับตาลง ฉันมองดูเขาหลับ ใบหน้าตอนนี้มันดูดีสุดๆอ่า ยิ่งมองก็ยิ่งน่ารักแหะ ให้อยู้แบบนี้ตลอดไปก็ยอมอ่านะ 

          2 ชั่วโมงผ่านไป.............

 หาวววววววว ~ เริ่มง่วงแล้วอ่าา ไหนลองแตะหน้าผากดูสิ เอ๊ะไข้ลดลงเยอะแล้วนิแต่ยังไม่ยอมตื่น

คงเพลียมากสินะ คงไม่ว่าอะไรนะปามล์ที่โบว์จะของีบสักหน่อยน่ะ คร่อกก  ก กกก ......

          เวลาผ่านไป .. งืมๆ อื้มมมอุ่นจัง เอ๊ะ! ที่นี้ที่ไหน o..O บะ บะ บนเตียงแล้วยังมีปามล์นอนกอดเราอยู่ด้วย 

               " ปะปามล์ ตื่น... "

               " งืมมม หือตื่นแล้วหรอโบว์ "

               " โบว์มานอนบนนี้ได้ไงง่า -/////- " 

               " ปามล์อุ้มขึ้นมาเองแหละ เห็นนอนตัวสั่นคงหนาวหล่ะสิ " ^^

               " ปามล์หายดีแล้วหรอ == " 

               " ก็คงหายแล้วมั้งปามล์สบายตัวขึ้นมากแล้วหล่ะคับ^^ "

               " งะ งั้น โบว์กลับดีกว่าเนอะ แหะๆ "

               " แต่นี้มัน ตี1 แล้วนะโบว์ "

          หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ไม่จริงง่า ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรอ

               " ปามล์ว่าโบว์ค้างที่นี้ก่อนดีไหม? ดึกแล้วอันตรายนะ "

               " เออ....... =^= "     -///-   ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วแบบว่าล่ะ <<< คิดเอาเอง

               " โบว์หน้าแดงทำไมหรือว่า .. อิอิ "

               " หรือว่าอะไร หัวเราะอะไรของปามล์ห่ะ .. "

               " โบว์คิดทะลึ่งอยู่ล่ะสิ 555555 "

               " ปะ เปล่านะ ใครจะคิดแบบนั้นบ้าหรอ " นี่หน้าฉันมันแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย

          ปามล์โน้มตัวลงมาใกล้กับฉันที่นอนอยู่ ลมหายใจเราทั้งคู่รดกัน ฉันตกใจกับสถานการณ์

ตรงนั้นรีบหลับตาปี้ในใจสั่นหวั่นไหวไปหมดทั้งตื่นเต้นทั้งกลัว จะทำยังไงดีนะจะทำยังไงดี

               " แล้วถ้าปามล์อยากทำอย่างที่โบว์คิดหล่ะ " ปากสีชมพูระเรื่อค่อยๆกระซิบข้างหูของ

ฉันเบาๆ โอยยยยย ฉันใจจะสลายอยู่แล้วนะ

               "..............ปะ ปามล์ "

               " โบว์ .... ปามล์รักโบว์นะ " o.,O

               ตอนนี้ใจใจของฉันมันเหมือนโดนไฟฟ้าช็อด นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฉันดีใจมากมายอะไรอย่างนี้นะ

               " โบว์..รักปามล์ไหม? รักกัน บ้างไหม? " ปามล์พูดเบาๆด้วยสายตาปนเศร้า

               " ฉัน...ฉันก็รักปามล์ นะ "  พูดไปแล้วเราพูดออกไปแล้ว

       เขาเผยใบหน้าที่ดีใจมากๆออกมาพร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก

               " ขอบคุณนะ โบว์ "

          เขาบรรจงจูบลงบนริมฝีปากเล็กๆของฉัน เนิ่นนาน ใจของฉันเต้นทั้งแรงและเร็วจนแทบลืม

หายใจ ฉันเอามือคล้องคอของเขาเบาๆ จากนั้นเขาก็เริ่มเอาลิ้นนุ่มๆเข้ามาในปากของฉัน อื้มมมม

บรรยากาศเริ่มร้อนรุมเราทั้งคู่เริ่มปลดเสื้อผ้าของแต่ละฝ่าย อ้อมกอดอุ่นรัดแน่น รอยจูบที่ร้อนประทับ

ไว้แทบจะทุกที่ เขาฝากรอยจูบไว้ตรงต้นคอของฉัน ค่ำคืนนั้นฉันเหมือนตกอยู่ท่ามกลางมรสุ่มห้วง

แห่งรัก เราทั้งคู่กอดกันจนถึงเช้า ความสุขนี้มันจะยาวนานได้ขนาดไหนนะไม่ว่ามันจะยาวนานหรือ

มันจะจบลงแค่ข้ามคืนฉันก็เต็มใจรับมัน ฉันรักเธอ " ปามล์ "