เพราะฉันรักเธอ

               " ความรัก " พอนึกถึงคำนี้หลายคนอาจจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เพราะมันหมายถึงความสุข ความอบอุ่นและการได้ถูกเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไปจากชีวิต ความสุขที่ได้รับจากความรักนั้นมันช่างสวยงาม หอมหวานและมันยังมีค่ากับใครหลายคน แต่ความรักสำหรับบางคนอาจจะเป็นเรื่องราวที่เจ็บปวด เพราะความรักมันไม่ได้ให้แต่ความสุขเพียงอย่างเดียวแต่มันอาจจะให้น้ำตาและบากแผลกับคนที่โชคร้ายคนนั้นก็เป็นได้

          ฉัน...เป็นอีกคนที่ต้องเสียน้ำตากับคำว่ารัก

          ฉันชื่อโบว์ เป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงที่ชีวิตไม่มีอะไรพิเศษสักเท่าไหร่ แต่ละวันช่างเรียบง่าย

ตื่นเช้ามาเพื่อไปมหาลัย นั่งเรียนเรื่อยๆไร้จุดหมายไร้แรงบันดาลใจ ชีวิตประจำวันผ่านพ้นไปกับเพื่อน

กิจกรรมและครอบครัว พอดูๆไปก็เป็นชีวิตที่สมบูรณ์ดีแต่ทำไมฉันกลับยังรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูกนะ

'เหงา' ทั้งๆที่มีผู้คนรอบกายแต่ฉันกลัับยิ่งเหงาความรู้สึกนี้มันบรรยายออกมาไม่หมดจริงๆ

          ฉันมองผู้คนรอบข้างพวกเขาจะเหงาเหมือนกันหรือเปล่านะ พวกเขาเคยมีความรู้สึกแบบเดียวกับฉันไหม อยากรู้จังบางทีเราคงอยากจะมีใครสักคนที่จะช่วยให้เราหายจากอาการนี้ แล้วใครคนนั้นเขาอยู่ที่ไหนหล่ะ คงจะหาไม่เจอง่ายๆแน่

          จนวันนึงฟ้ายื่นโอกาสให้เราได้เจอกับคำว่า รัก วันนั้นเป็นวันที่แสนธรรมดาเหมือนทุกวันฉันนัดกับยัยอ้อมเพื่อนสนิทไปดูหนังตามประสาวัยรุ่นทั่วไปที่จะทำกันในวันที่ไม่มีเรียน

               " โบว์..เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะแก ไม่ไหวแล้วอ่า"     เพื่อนสาวของฉันบอกก่อนจะวิ่งไปโดยไม่ฟังคำตอบ

               " อีกห้านาทีหนังจะเริ่มอยู่แล้วนะเนี้ย"     ฉันพูดเมื่อยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้วเดินไปซื้อป๊อปคอนกับโค๊กพอซื้อเสร็จก็ได้เวลาหนังเริ่มฉายพอดีแต่เพื่อนสาวตัวดียังไม่เห็นว่าจะมาสีกที ในระหว่างที่ฉันยืนลังเลว่าจะเข้าไปรอในโรงหนังก่อนหรือจะยืนรอตรงนี้ดี  ตุ๊บ!!  มีใครคนนึงเดินมาชนฉันจนป๊อปคอนกระเด็น

               " อ๊ะ ขอโทษๆ พอดีรีบน่ะ"     เสียงใสได้เอ่ยคำขอโทษกับฉัน เมื่อฉันหันไปดูคนๆนั้นเป็นผู้หญิงเอ๊ะหรือไม่ใช่เธอซอยผมสั้นจนเหมือนผู้ชายรับกับใบหน้าหวาน(หวานกว่าฉันอีกอ่า) ปากสีชมพูเล็กนั่นมันจะมากไปแล้วนะ มันรับกับผิวขาวของเธอเป้นอย่างดีใส่เสื้อยืดสีดำกางเกงยีนรองเท้าผ้าสุดเท่ พอดูแล้วลงตัวเป็ะ (สั้นๆเลยนะ หล่อว่ะ) ดูก็พอรู้ว่าเป็นทอมแน่ๆเพราะอะไรฉันถึงรู้อ่าหรอเพราะเพื่อนในแก๊งค์ของฉันก็เป็นแบบนี้กันมีครบทุกเพศ ทั้ง ชาย หญิง ทอมดี้ เกย์และกระเทย เลยก็ว่าได้แม้แต่ยัยอ้อมเป็นสนิทฉันก็เป็นดี้

               "อ๋อ..ไม่เป็นไรค่ะมันกระเด็นนิดเดียวเอง"     ฉันตอบกลับพร้อมกับพยายามมองหาเพื่อนสาว

               "อื้ม!แล้วมองหาใครอยู่หรอ"     เขายิ้มเล็กน้อยก่อนจะถามเพราะคงเห็นอาการลนลานของฉัน

               "เพื่อนน่ะ สงสัยยังไม่ออกจากห้องน้ำ"     ฉันหันมามองหน้าคนถาม "แล้วเธอมาดูหนังหรอไม่รีบเข้าไปหล่ะหนังเริ่มแล้วนะ"     ฉันพูดกับเขาทั้งๆที่เขาเอาแต่จ้องหน้าของฉัน

               "อื้มเรากำลังจะเข้าไปน่ะ แต่..." เขาทำหน้าลังเลเล็กน้อย

               "แต่......?"     ฉันทำหน้างงตอบกลับสงสัยว่าเขาจะพูดอะไรต่อ

               "ฉันอยากเป็นเพื่อนเธอน่ะ จะว่าอะไรไหมถ้าฉันจะขอเมลล์ไว้คุยกัน (^^)"

          ยอมรับค่ะว่าตกใจนิดหน่อยที่อยู่ๆก็มาขอเมลล์เรา อะไรตานี่มาหัวม้าลายใส่เรางั้นหรอแต่อีกใจนึงก็คิดว่าเขาคงไม่ได้จะจีบเราหรอกมั้ง เลยตัดสินใจให้ก็ให้ว่ะ

               "อ่ะ...นี่เมลล์เรา เราชื่อโบว์นะยินดีที่ไดู้้จัก ^___^"     แนะนำตัวแบบทางการไปหรือเปล่านะเรา ช่างเถอะ!

               "อื้ม ขอบใจนะ :) เราชื่อปามล์นะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ^____^"      เหอะบ้าจี้ตามเราอีก     พอพูดเสร็จปามล์ก็เดินเข้าไปในโรงหนังฉันมองตามหลังเขาเงียบๆ

               "ไวไฟนะแกอ่ะ" เสียงเพื่อนสาวเดินมากระซิบข้างหูทำเอาฉันตกใจหันไปหาเจ้าของเสียง

               "ไวฟงไวไฟอะไร หนังฉายนานแระแกมาช้า เร็วเลย"     ฉันทำเป็นไมาสนใจเพื่อนแล้วรีบเดินเข้าโรงหนังไป     "แหมๆเขิลหรอแก อิอิ"     ยังไม่ยอมหยุดแซวเรานะ ><

               "ฉันเห็นนะแลกเมลล์กันด้วย เพื่อนเราเนี่ยไม่เบาเลยนิหว่า 555"     อ๊ายยยยย นังเพื่อนมาเห็นตอนนั้นด้วยน่าอายที่สุดอ่าตลอดทั้งวันที่อยู่กับนังอ้อมก็แซวเราเรื่องนี้ตลอดจนไม่รู้จะทำตัวยังไง เฮ้อ! มันช้วยไม่ได้อ่าน้าส์์ ^^