หากเปลี่ยนใจไปรักใครได้...ฉันรักไปแล้ว

"อยากให้เธอได้ยินเสียงของหัวใจ ว่ามันรักเธอแค่ไหน แต่ก็ไม่รู้ต้องทำยังไง"เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น แปลกใจเล็กๆที่เป็นเบอร์แปลกๆที่โทรเข้ามา

"ฮัลโหล"เสียงที่ฉันได้ยินและตอบกลับมาทำให้หัวใจพองโตอีกครั้ง เค้าโทเข้ามาแล้ว นายโทรเข้ามาหลังจากที่เค้าโทหาเพื่อนของฉัน และรู้ว่าฉันหนีกลับขึ้นห้องมาก่อน เราสองคนคุยกันได้ไม่นานเท่าไหร่แต่ระหว่างที่คุยก็พอจะัเดาได้นะว่าคงเป็นเพื่อนตัวแสบของฉันทั้งสองอีกแล้วที่จัดการให้เค้าโทมา ถ้าเค้าตั้งใจจะโทมาเองก็คงดีกว่านี้นะ

หลังจากวันนั้นพวกเพื่อนตัวแสบมันก็ขยันเอาโทรศัพท์ของฉันโทหานายชวนไปนู้นไปนี่บ้างตามประสาของพวกมัน แต่เชื่อไหมฉันไม่ได้คุยกับนายสักคำ มันก็ตลกดีนะ วันๆได้แต่ส่งยิ้มให้กันเท่านั้น

โทรศัพท์ของฉันถือว่าไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับฉันสักนิดเพราะปกติมันก็ไม่ค่อยได้มีใครโทเข้ามาหรอก ก็จะมีแค่ญาติพี่ๆน้องๆที่นานๆจะโทเข้ามาบ่อยสุด ก็คือพ่อฉันเองนั้นแหละ 

ปิดเทอมแล้วฉันก็ได้แต่นอนตีพุงเอนกายอยู่บ้านเพราะอีกไม่กี่วันฉันก็มีหน้าที่ไปรับคุณพี่สาวกะคุณหลานสาวที่กลับมาจากต่างประเทสเพื่อมาร่วมงานรับปริญญาพี่สาวอีกคน

และแล้วเสียงโทรศัพท์ในบ่ายวันหนึ่งก็ดังขึ้น และ มันก็ทำให้ฉันแทบจะกรี๊ดก่อนจะรับสาย นายโทมาจนได้ หลังจากที่เค้าหายไปได้ข่าวจากรุ่นน้องของเค้าว่าโดนไปบวชเณรกระทันหันจนไม่ได้บอกกับใครๆ ทีแรกฉันเองก็งงไปบวชตอนไหนอะไรยังไงแต่พอมาวันนี้ตัวฉันเองก็รู้แล้วเพราะนายตัวดีโทมาเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้ฟังราวกับคนที่คุยกันมาเป็นชาติๆๆๆๆๆ

หลังจากนั้นมาไม่มีเวลาไหนที่ฉันจะไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของนายคนนี้เลยสักครั้ง จนทำให้โทรศัพท์เป็นสิ่งที่ฉันเองก็ขาดจากชีวิตไปไม่ได้ซะแล้วล่ะ เราคุยกันทุกวันจนบางทีลืมไปด้วยซ้ำว่าเราทั้งสองเพิ่งจะรู้จักกัน

ฉันก็แอบคิดนะ ถ้าวันนึงเสียงนี้หายไป ฉันจะเป็นยังไงนะ 

เริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเองเข้าไปทุกวันแล้วสิ โอ๊ย อยากจะบ้าตาย