ไม่ต้องรู้ว่าเรารักกัน

19.00 นั่งร้านกาแฟ k 

"กลับก่อนนะค่ะ"ฉันก้มหัวให้ผู้จัดการร้าน

"จ้าเฟย์"ผู้จัดการร้านพุดแล้วหันมายิ้มให้แัน

เห้อ~พาไปอีกวันสำหรับการทำงานร้านนี้

 คุรกำลังคิดอยู่ใช่ไหมว่าทำไมฉันต้องมาทำงานที่ร้านนี้ด้วย

คำตอบคือ..

 ย้อนไป5ปีที่แล้ว

"เฟย์เราต้องไปแล้วนะลูก ฮึก.ลูกต้องไปอยู่กับน้าแป้งเข้านะลูก"หญิงสาววัย40ต้นพูดกับลูกสาววัย13ปี

"ไม่เอาเฟย์อยาอยู่กับแม่"สาวน้อยตัวเล็กพูด

"ไปเถอะนะเดียวแม่มาหาเราเองไปกับน้าแป้งไปอยู่กับฟางนะส่วนแม่จะหาเงินเปิดร้านกาแฟเองลูกต้องตั้งใจเรียนอย่าดื้อกับน้าแป้งนะไปอยู่กรุงเทพดูแลตัวเองด้วยนะลูก"ผุ้เป็นแม่พูด

"ค่ะแม่ อึกฮึกแล้วเฟย์จะเจอแม่อีกตอนไหน"สาวน้อยพูดพลางกอดผู้เป็นแม่.

"จนกว่าแม่เปิดร้านกาแฟได้มีรายได้สมควรแล้วเรา2คนมาช่วยกัน."คุณแม่ใช้นิ้วเช็ดน้ำของลูกสาวผู้เป้นที่รักดั่งดวงใจ

"ถ้าแม่ไม่อยู่หนูต้อง...สานฝันเปิดร้านกาแฟนะลูก"ผุ้เป็นแม่พูด

"ฮึก..ทำไมอ่ะ"สาวน้อยถาม

"ช่างมันเถอะนะ จำเอาไว้นะแม่รักหนูนะ"ผู้เป็นแม่กล่าวแล้วหอมแก้มนุ่มของลุกรักแล้วกอดกันเป็นครั้งสุดท้าย

"อะนี้ลูก"แม่ถอดสร้อยให้ลูกน้อย "เก็บเอาไว้เป็นตัวแทนแม่นะลุกอยู่กับน้าแป้งอย่าดื้อนะตั้งใจเรียนด้วยนะลูก แป้งฝากเฟย์ด้วยนะ" ผู้เป็นแม่พูดแล้วยิ้มให้ลูกสาว

"บายค่ะแม่ หนูรักแม่นะ" ลูกน้อยพูดแล้วสวมกอดแม่

"จ้าแม่ก็รักลูก"

 หลังจากนั้น5เดือนต่อมาเด็กน้อยต้องเสียใจที่สุด เพราะแม่ตัวเองเสียไปแล้วเนื่องจากแม่แต่งงานพ่อแล้วพ่อติดการพนันมีหนี้จำนวนมากแม่จึงต้องจำเป็นเอาลูกตัวน้อยไปอยู่กับน้าส่วนผู้เป้นแม่ทำงานโดยการเป็นรถเข็นขายกาแฟเล้กรายได้พอมีพอกินไปวันๆส่วนผุ้เป็นพ่อได้หายสาบสูญไป 

ส่วนผู้เป้นแม่เป็นโรคมะเร็งได้เสียชีวิตอย่างสบง ลูกน้อยหลังจากเผาศพแม่เป็นที่เรียบร้อยแล้วเอาแต่เก็บตัวนั่งร้องไห้จากนั้นมาใช้เวลาทำใจอยู่นานจนกว่าเด้กน้อยมาเป็นคนเดิม

โดยเด็กน้อยตั้งความฝันเอาไว้ว่า'จะเปิดร้านกาแฟให้ได้"จากนั้นมาเด็กน้อยเริ่มหางานพิเศษทำเก็บเงินที่ละน้อยหวังจะเอาไปเปิดร้านได้จนถึงปันจุบัน.

คิดถึงแม่จังเลย....

"ฮัลโหล"เสียงกวนทีนคุ้นหูไม่ต้องเดาว่าใคร- -

"มีไรนางเขื่อน- -"ฉันถามไปคนกำลังคิดอะไรอยู่ดีๆก็มามาจากไหนว่ะ- 0- 

"นี้เธอไม่รู้ตัวเลยหรอ" อีตาบ้าถามพร้อมโอบไหล่ฉัน เห้ยๆๆมาไปแล้วนะอีตาเถื่อน--

"รู้ว่าอะไรของนายเอามือออกไปเลยนะ"ฉันพูดพยามปัดมือออก

"มีคนตามเธอมาอยู่ด้วยข้างหลังสิ'อีตาบ้า ไหนๆ ฉันเหล่มองไปข้างหลัง เห้ยจริงๆด้วยมีคนตามมาจริงๆด้วย มาทำอะไรตามฉันทำไมกัน T^T

"เห็นไมล่ะจะให้ฉันช่วยไหม?.." อีตาเถื่อนถาม

"ชะ ช่วย สิ"ฉันตอบ

"จะชช่วยดีไหมคราวก่อนช่วยเธอเธอมาถีบน้องชายฉันจะช่วยดีไหมน๊าา~~." อีตาบ้าพูด

"ขอโทษ ช่วยฉันเถอะนะๆๆ"

"ได้แต่เธอต้องมาเป็นแฟนฉันนะ" อีตาบ้าพูด

"อะไรนะ!!."ฉันถาม

"จะเอาไหม"อีตาบ้ายิ้มกวนตีน

"อะ เอา ก็ไ ด้เป็นแฟนกัน"ฉันต้องจำใจพุดไป

"ดีมากเราเป็นแฟนกันแล้วน้าาา" อีตาบ้าพุดแล้วยิ้ม

รีบๆช่วยฉันสะที่สิT^T."

"พี่3คนนั้นครั บมาตามแฟนผมทำไมหรอ"อีตาบ้าพูดทำให้ทั้ง3คนหันมา

ตายตายนายจะกล้าไปแล้วนะ T^T

"เปล่านิ พี่แค่เดินมาจะไปเซเว่นข้างหน้าเห็นน้องคนสวยเดินข้างหน้าพี่เลยต้องเดินตามน้องเขาเอง"พี่แห้งพูด

อะไรน้าาาาาาาาาาาฉันเดินช้านี้เองโธ่คิดไปเองทั้งนั้น

"ครับๆงั้นเชิญ"อีตาบ้าหลีกทางให้พี่ทั้ง3เดินไป

 "เกือบไปแล้ว"ฉันพูด

"555คิดมากสมน้ำหน้าหน้าอย่านี้ใครจะไปเอา...ยังไงก็มีฉันเอาคนหนึ่งล่ะ"อีตาบ้าพูดแล้วยิ้ม

"อะไรนะ!.."ฉันถามอีครั้ง

"ช่างมันเถอะอย่าลืมสัญญานะ'อีตาบ้ายิ้ม

"สะ สัญญาอะไร" ฉันถาม

"ไม่รู้ล่ะเราเป็นแฟนกันแล้วตกลงนะเดียวฉันไปส่งบ้านเธอเองokตกลงไปเลย"อีตาบ้าพูดเองทั้งนั่นแล้วเอามือมาจับมือฉันแล้วลากฉันไป

อะไรเนียยยยO O!!!!

*-------------------------------------------------------------------------------

เม้นด้วยนะแล้วไปตามอ่าน cry ..ได้ยินบ้างไหม? ด้วยนะ^^