Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

      เฮ้ออ! ตอนนี้ก็เป็นเวลาหลายเดือนที่ฉันอยู่ที่นี่ละ.. ตั้งแต่วันที่นายซาเวียร์หอมแก้มฉัน ฉันก็เลี่ยงที่คุยกับเขา ก็แล้วจะให้ฉันคุยอะไรกับเขากันเล่า - - คิดแล้วก็ยังไม่อยากจำเหตุการณ์เมื่อวันนั้นเลย ยึ้ยยย!!

ทุกวันนี้ฉันกับไอริสได้ขึ้นรถบัสมาโรงเรียนด้วยกัน.. ฉันรู้สึกคุ้นกับที่นี่แล้วสิ ><! เมื่อมาถึงที่โรงเรียน ทุกคนก็ไม่ได้จ้องเป็นตาเดียวเหมือนตอนที่ฉันมาใหม่ๆแล้ว! มันเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วล่ะ! ตอนนี้ฉันกับไอริสก็แยกทางกันเดินแล้ว เพราะเราไม่ได้เรียนที่อาคารเดียวกัน! ฉันว่านะ.. ที่นี่เริ่มหนางขึ้นเรื่อยๆแล้วล่ะ บรึ๋ยยย! 

"หวัดดี!! ^^" จู่ๆก็มีคนมาทักฉัน.. คนที่ทักฉันก็ไม่ใช่ใครที่ไหน! เขาคือคนที่ฉันพยายามที่เลี่ยงที่จะคุยกับเขายังไงล่ะ นายซาเวียร์นั่นเองง!!

"อ่าฮะ! หวัดดี - -" ฉันตอบเขาไปด้วยหน้าที่ไม่รับมิตรนัก.. ฉันพยายามที่จะห่างเขา เพราะฉันกลัวเขาหอมแก้มฉันนอีก!! 

"นี่! เธอไม่ต้องอยู่ห่างฉันขนาดนั้นก็ได้นะ.. ฉันไม่ทำไรเธออีกหรอกน่า -,-!!" นายซาเวียร์พูดขึ้น! เขารู้ทันที่ฉันขยับตัวให้อยู่ห่างเขาละ !!

"นายแน่ใจนะ?!" ฉันถามด้วยอาการหวาดระแวง! ตอนนี้ฉันคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่เจ้าเล่ห์ที่สุดละ!! - -

"แน่ใจดิ! ^^" เมื่อฉันเห็นหน้าตาที่บอกว่าจริงจังในคำพูดของเขา ก็ทำให้ฉันเริ่มกล้าที่จะขยับเข้าไปใกล้เขาละ! แต่... พอฉันขยับเข้าไปใกล้ไม่เท่าไหร่! เขาก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้มฉันอีกละ!! -,- บ้าที่สุดเลยยย!! ฉันรีบก้มหน้าถอยกลังออกมาให้ห่างจากเขามากขึ้น หวังว่าเมื่อกี้คงไม่มีใครเห็นหรอกนะ!!

"ฉันขอโทษนะ! ฉันก้มลงมามันก็โดนแก้มเธอเองอ่ะ - -"

"เฮ้ออ! ไม่เป็นไรหรอก - -" ฉันเหนื่อยที่จะต้องทำตัวห่างเขาละ! เขาอยากทำไรก็ให้เขาทำ ยังไงฉันก็หนีเขาไม่พ้น เพราะเราเป็นคู่นั่งกัน!! เขาก็เริ่มยิ้มที่ฉันไม่ถือสาไรเขาแล้ว.. เขาก็ชวนฉันคุยนู่นนี่นั่น หัวเราะด้วยกันไปกับเรื่องบ้าๆบอๆของเขา.. บางทีเขาก็คุยสนุกดีนะ ><

......สองหนุ่มสาวคุยกันต่อล้อต่อกระซิกกัน! โดนที่ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ที่พวกเขาหอมแก้มกันนั้น! ได้มีใครบางคนมองเห็นมัน! แล้วนั่นอาจจะทำให้ แซนดี้มีอุปสรรคเกิดขึ้นก็เป็นได้......

      วันนี้ฉันรู้สึกว่าฉันคุยกับนายซาเวียร์สนุกแปลกๆ มันรู้สึกสนุกจริงๆนะ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก แต่ก็คงอาจเป็นเพราะฉันมีเขาเป็นเพื่อนคนเดียวก็ได้มั้ง! เลยทำให้ฉันรู้สึกสนุกขึ้นมา ^^ ช่วงที่ผ่านมานี้ฉันก็ได้ติดต่อกับยัยพลอยใสบ้างเป็นครั้งคราว ยัยพลอยใสมีแต่งอแงอยากให้ฉันกลับ! แต่ว่า.. มาถึงขนาดนี้ละ ให้กลับบ้านไปซะเปล่าๆมันก็คงไม่ใช่ฉันแล้วล่ะ - - 

วันนี้เลิกเรียนแล้ว.. ฉันกำลังจะไปรอไอริสเพื่อที่จะขึ้นรถบัสด้วยกัน.. แล้วจู่ๆก็มีมือใครไม่รู้มาจับไหล่ฉัน แล้วพอฉันหันหน้าไปหา ก็ปรากฏว่าเป็นเพื่อนคลาสเดียวกับฉัน เธอน่าจะชื่อ เคธี่ ล่ะมั้ง ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ!

"หวัดดี แซนดี้ ^^" เคธี่ทักกล่าวฉัน.. เธอมีอะไรกับฉันหรือเปล่านะ?!?

"หวัดดี.. เอ่อ เธอคงคือเคธี่ใช่ปะ? ^^" พอฉันถามเธอก็ยิ้มอย่างพออใจ

"ใช่ อย่างน้อยฉันก็ดีใจนะที่เธอจำชื่อเพื่อนผู้หยิงได้บ้าง! นึกว่าจะจำแต่ชื่อซาเวียร์ได้ซะอีก!!" ประโยคที่เธอพูดเมื่อกี้เหมือนเธอจะแขวะฉัน! เธอต้องการจะสื่ออะไรกับฉันกันแน่นะ!!

"ก็เพื่อนในคลาสนี่นา.. ทำไมฉันจะจำไม่ได้ ^^ ว่าแต่เธอมีอะไรกับฉันหรือเปล่าน่ะ?" ฉันพยายามพูดดีๆเพื่อทำให้ตัวเองลืมประโยคแขวะๆของเคธี่เมื่อกี้นี้และเผื่อเธอจะใจเย็นๆแล้วคุยกับฉันดีๆ บางทีเธออาจจะมีธุระกับฉัน แต่ระหว่างทางมาอาจไปปะทะกับใครอื่นมาก็ได้มั้ง! คิดในแง่ดีไว้.. ถ้ายังอยากอยู่ที่นี่รอดด!

"ใช่! ฉันมีแน่ ธุระกับเธอน่ะ!! แต่ฉันจะมาบอกเตือนเธอก่อนก็แค่นั้น อยู่ใกล้เธอนานๆฉันกลัวตัวเองจะแปดเปื้อน!!" เคธี่พูดเหมือนฉันไปทำไรสกปรกๆมางั้นแหละ! แต่ฉันสงสัย.. ทำไมเธอต้องพูดแบบนี้ !!

"ไม่ต้องมาทำหน้าใสซื่อ งงงวยหรอกนะ! ฉันรู้ว่าเธออ่อยซาเวียร์ของฉันใช่มั้ยล่ะ! เขาถึงได้หอมแก้มเธอ! เธอรู้มั้ยว่ามีฉันคนหนึ่งที่เห็นเหตุการณ์นั้นน!! แล้วเธอรู้มั้ย? ซาเวียร์เป็นของฉัน! ถึงเธอจะเป็นคู่นั่งกัน แต่ฉันไม่ยอมให้พวกเธอทำอะไรแบบนั้นหรอกนะ! เลิกยุ่งกับซาเวียร์ของฉันซะ! อย่าหาว่าฉันไม่เตือนน!" เคธี่พูดจบเธอก็ผลักไหล่ฉัน จนฉันเกือบไปนั่งล้มคะมำ - - โอเคๆ ตอนนี้ฉันคิดว่าเคธี่เธอกำลังจะสื่อว่าเป็นศัตรูกับฉันและเตือนไม่ให้ฉันทำไรกับคนของเขาไปมากกว่านี้ โอเค ฉันจะไม่ยุ่งกับนายซาเวียร์! ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ยากไปมากกว่านี้! 

และเมื่อฉันตั้งสติคิดทบทวนนู่นี่นั่นได้แล้ว.. ไอริสก็เดินมา แต่ฉันคิดว่าไอริสเปลี่ยนไป เธอทำเหมือนไม่อยากเดินข้างฉัน เธอทำตัวหนีฉัน! ตลอดที่นั่งรถบัส เธอก็ไม่นั่งเบาะข้างๆฉัน! เธอเป็นอะไรไป? ฉันไปทำอะไรให้เธอกันนะ? 

"นี่! ไอริส!" ฉันเรียกเธอ.. แต่เธอก็ไม่หันมา! 

"ไอริส! ขอร้องล่ะ! ก่อนที่เธอจะไม่คุยกับฉัน เธอหันบอกฉันก่อนได้มั้ยว่าเธอเป็นอะไร!" เมื่อฉันพูดงั้น ไอริสจึงหยุด!.. พอเธอหันหน้ามา.. ฉันจึงรู้ว่าเธอร้องไห้ เธอร้องไห้!! 

"ไอริส! เธอเป็นอะไรน่ะ!" ฉันพยายามวิ่งเข้าไปใกล้ไอริส แต่เธอกลับเดินถอยห่าง 

"บอกฉันมา.. ซาเวียร์หอมแก้มเธอใช่มั้ย! เธอเป็นคู่นั่งกับเขาใช่มั้ยย!!" ไอริสตะคอกใส่ฉัน.. เธอพยายามถอยหลังไปเรื่อยๆ เหมือนเธอเตรียมที่จะวิ่งหนีฉันให้ได้!

"เอ่อ.. ใช่! ฉันเป็นคู่นั่งกับซาเวียร์ แต่เรื่องหอมแก้มม.."

"ใช่ ใช่มั้ยล่ะ! ยัยแซนดี้! ฉันเกลียดเธอที่สุดเลยยยย TT" เมื่อฉันที่ยังไม่พูดไม่จบ ไอริสก็สวนขึ้นก่อน เมื่อไอริสพูดจบเธอก็วิ่งหนีฉันไป.. เพราะผู้ชายคนเดียวแท้ๆ เพราะนายซาเวียร์คนเดียวแท้ๆ! เขาทำให้ฉันโดนทอดทิ้ง และมีศัตรูมากมาย! นายซาเวียร์... นายทำให้ชีวิตฉันที่อเมริกามีอุปสรรคมากมาย นายรู้บ้างมั้ย ไอ้ตัวปัญหา!!! T^T