Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

          ...ในที่สุดตอนนี้พวกเราก็ถึงที่ลอนดอนประเทศอังกฤษเรียบร้อย! ผมงงตัวเองอยู่ว่า..ผมทนนั่งเครื่องบินได้นานได้ยังไง! ก็ยัยแซนดี้น่ะ มีแต่กระแหนะกระแหนไอ้ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ.. ซึ่งพวกผม ได้พักที่โรงแรมที่ทางผู้จัดทัวร์เขาจัดให้ ก็สบายดีนะ แต่ตอนนี้ผมไม่อารมณ์ละ ผมต้องรีบเคลียร์กับยัยแซนดี้ ให้เร็วที่สุดด!!

ตู๊ดดด ตู๊ดดด...

ผมโทรไปหายัยแซนดี้.. รับสายเร็วๆสิยัยบ้า!!

[ฮัลโหลลลลลลลลล]

ยัยแซนดี้รับสายและลากเสียงยาวอย่างเบื่อหน่าย.. แต่ตอนนี้ผมไม่สนอะไร ขอให้ยัยรับสายแล้วไม่แอบตัดสายหนีก็พอ!

"นี่!.. ฉัน เอ่ออ ขอโทษ.. เอ่ออ"

ใจที่มันอยากจะพูดก็พูดไม่ออก.. ผมเป็นบ้าไรของผมเนี่ย - -

[ขอโทษอะไรของนายเนี่ย? - -]

"ก็.. เรื่องยัยเคธน่ะ!"

[เคธ? เคธไหนอ่ะ? ฉันไม่รู้จักคนชื่อเคธนะ!]

เออว่ะ!.. ผมลืมว่ายัยนี่ไม่รู้อีกชื่อของยัยเคธ - -

"ก็เคธี่ไง!"

[อ๋อออ! นายจะมาขอโทษแทนยัยเคธี่ปะลี่ปี้ปิ๊ดทำไม? ยัยนั่นไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย! ก็แค่ขอเปลี่ยนที่..เอง!]

อะไรของยัยนี่วะ? เคธี่ปะลี่ปี้ปิ๊ด? - - มีเงียบแล้วก็เองอีกด้วยย!

"ไม่เลยย! ท่าทางของเธอมันบ่งบอกว่าโกรธ! แล้วไม่ได้โกรธยัยเคธี่นะ! เธอโกรธฉัน!"

[แล้วทำไมฉันต้องโกรธนายอ่ะ?.. - - ถ้าจะมากวนโอ้ย ก็อย่าพึ่งนะ! ฉันขอพักผ่อนแปป! เดี๋ยวตอนเย็นก็ได้ไปกินข้าวด้วยกันอยู่ดี อยากกวนก็ค่อยกวนละกัน! แค่นี้..]

"อย่าพึ่งๆๆ!.. ฉันไม่ได้กวนโอ้ยนะ! ฉันจริงจัง! ขอร้องล่ะ.. อย่าพึ่งวาง ฉันไม่อยากให้มันค้างคา.."

[เอ่ออ.. นายจริงจังหรอ? ฉันก็นึกว่านายโทรมากวนโอ้ยฉันซะอีก - -]

อ๋าวยัยนี่!.. ผมว่าเธอน่าจะเพลียจริงๆนะ เธอไม่ได้พักผ่อนจนดูเหมือนเธอเบลอๆเลย! 

"ก็ได้ๆ.. แต่เธอต้องสัญญานะ! ว่าถ้าตอนเย็นฉันลากเธอไปไหน เธอก็ต้องยอมไปกับฉัน!"

[เอ้ะ! - -' ครั้งนี้นายถามความเห็นฉันด้วยหรอ? ปกติเห็นแต่มัดมือชก สัญญาเองเออเองซะตลอดอ่ะ! *0*]

"เออ.. ฉันไม่กวนเธอละ แต่..เธอต้องสัญญากับฉันนะ ฉันจริงจังจริงๆ!"

[อืม.. สัญญา ^^ เจอกันมื้อเย็นนะ ฉันนอนละ! ตู๊ดด...!]

ยัยแซนดี้ตัดสายไปแล้ว! คราวนี้ล่ะ!.. ผมจะต้องเคลียร์กับยัยนี่ให้ได้ จะไม่ให้ยัยนี่โกรธผมอีกเลยย!

          ฮ้าวว! นอนเต็มอิ่มชะมัดเลยย! เดินทางมาก็เหนื๊อยย เหนื่อย! แต่ก็นะ.. ฉันได้เพื่อนใหม่ล่ะ ชื่อเฮนรี่ น่ารักมากๆเลย คุยสนุก! อยู่ด้วยแล้วไม่มีปัญหาเหมือนอยู่กับใครบางคน.. บอกเลยนะ! ว่าฉันหงุดหงิดมากๆเลย ที่ยัยเคธี่มาขอเปลี่ยนที่ เธอมาขัดขวางความสุขขอฉันซะทุกครั้งเลย ให้ตายเถอะ!!! แล้วก่อนที่จะพักผ่อน.. นายซาเวียร์โทรมาขอโทษฉันแทนยัยเคธี่!.. ตอนแรกฉันก็ว่าจะไม่พูดตอบกวนๆเขาไปนะ! แต่ยัยเคธี่เป็นใคร? ทำไมต้องให้นายซาเวียร์มาขอโทษแทนด้วย.. ทีเจ้าตัวเหมือนจะไม่อยากขอโทษฉันเลย เหอะ! นั่นแหละ! ฉันถึงได้ตอบกวนๆ ทำให้เหมือนว่าฉันไม่ได้โกรธ ชิวๆ แต่จริงๆแล้วไม่เลย.. ในใจฉันรู้สึกเหมือนว่าจะร้องไห้.. ทำไมเขาต้องมาขอโทษแทนยัยเคธี่ด้วย! ฉันงงว่าตัวเองเป็นอะไร? ทั้งๆที่ฉันก้ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ!

     และแล้ว.. ก็ถึงมื้อเย็นที่แสนแตกต่าง.. เพราะไรล่ะ? เพราะฉันไม่ได้ทานที่อเมริกาน่ะสิ ฉันมาทานถึงลอนดอนเชียวนาา >< .. เมื่อเรามารวมกัน พวกเพื่อนที่ร่วมทริปทั้งหลาย! และก็.. เอ่อ.. คนที่นั่งตรงข้ามฉัน เอ่อ! นายซาเวียร์น่ะ!.. แต่ก็แอบดีใจอย่างหนึ่งนะ ยัยเคธี่ปะลี่ปี้ปิ๊ดไม่ได้มานั่งด้วยย ในใจฉันรู้สึกปลื้มอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ ฮี่ฮี่ 

"ดี! ^^"

นายซาเวียร์เขาทักฉันก่อนแหละ..! จู่ๆฉันก็รู้สึกไม่กล้าสู้หน้าเขายังไงก็ไม่รู้อ่ะ 

"อืมม ดี ^^"

ฉันตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม.. ฉันรู้สึกดีใจมากๆเลยนะ! ฉันเป็นบ้าไรก็ไม่รู้เนี่ย - -

เมื่อเราทักกันแค่นี้แล้ว.. ก็แยกย้ายกันทานอาหารจนอิ่ม! แล้วฉัก็รู้สึกว่ามีมือใครไม่รู้.. มาจับที่มือฉัน เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองก็รู้เลยว่า.. เจ้าของมือคือใคร! 

"ปะ! ฉันมาทวงสัญญา ^^"

เมื่อพูดจบ.. ไม่รอให้ฉันตอบตกลงใดๆทั้งสิ้น เขาจับมือฉันเดินออกจากโซนอาหาร! แล้วพามาตรงบริเวณสวนของโรงแรม!.. อยากบอกว่าบรรยากาศตอนกลางคืนนี่ ดีสุดยอด! นี่ขนาดยังอยู่ในโรงแรมนะเนี่ย! ถ้าพรุ่งนี้ได้ออกไปเที่ยว จะสนุกขนาดไหน >-<

แล้วเราก็นั่งตรงมานั่งในสวนของโรงแรม.. ข้างหน้าเต็มไปด้วยสวนดอกไม้.. และใกล้ที่สุดคือ.. น้ำพุ รูปผู้หญิงกับผู้ชายจูบกัน! บ้าจริง!.. ฉันแอบเขินแปลกๆนะเนี่ยย!

"นี่!.. จริงๆแล้วอ่ะ! เธอได้โกรธ.."

"ถ้านายถามว่าฉันโกรธยัยเคธี่มั้ย? บอกตรงๆเลยนะ.. ก็เข้าขั้นหงุดหงิดอ่ะ! -3-"

"เปล่าๆ..ไม่ใช่เคธี่ ฉันหมายถึงฉันน่ะ! เธอได้โกรธฉันมั้ยอ่ะ?"

เขาถาม..แล้วหลุบตาลงมองพื้น.. เขากลัวว่าฉันจะโกรธเขาสินะ -0-!

"เอ่อ.. ถ้าให้บอกตรงๆ ก็โกรธนะ! แต่.. ตอนนี้ฉันหายโกรธนายละ จริงๆนะ ^^"

พูดจริงๆนะ.. ฉันหายโกรธเขาแล้วล่ะ ^^ เพราะไรฉันถึงหายโกรธเร็วก็ไม่รู้..! - -'

"อืมม.. ฉัน.. ขอ.."

"ซาเวียร์!!.. นายอยู่นี่นี้เอง! เอ้ะ! แซนดี้!!"

เสียงไม่พึงประสงค์มาละ!.. จะใครกันล่ะ? ก็ยัยเคธี่ปะลี่ปี้ปิ๊ด! ผู้ทำลายความสุขของฉันนี่เอง - -'

"นี่! พวกเธอสองคนมาทำไรกัน!!??"

"..."

เงียบ.. ไม่มีเสียงตอบรับจากฉันและนายซาเวียร์! 

"เหอะ! ไม่อยากตอบใช่มั้ย? โอเค! งั้นฉันก็ขอเอาตัวซาเวียร์ไปละกัน!!"

ว่าแล้ว.. ยัยเคธี่ก็มาดึงมือของซาเวียร์ที่กุมมือฉันไว้.. แล้วก็เอามือของตัวเองมาจับแทนที่ฉัน!  

"ไปเถอะ ซาเวียร์! ที่นี่วิวดีมากเลยนะ! ไปเดินเล่นกับเคธกัน! ^^"

เหอะ! อยากไปก็ไปให้พ้นลูกหูลูกตาฉันเหอะย่ะ! - - บอกเลยว่าตอนนี้ใจฉันไม่สุขอีกละ..!

"เอ่อ.."

ซาเวียร์ทำท่าเหมือนไม่อยากไป.. เขามองหน้าฉันแล้วเขาส่งสายตาประมาณว่า 'ฉันขอโทษ!'.. แต่บอกเลย! สายตาก็ไม่ช่วยให้ฉันหายโกรธเขาอีกเลย..! 

"ไม่มีอ่งไม่มีเอ่อนะซาเวียร์... ไปกันเถอะ เคธเมื่อยละ!"

แล้วในที่สุด! ยัยเคธี่ก็ลากนายซาเวียร์ไปจนได้.. บอกเลยนะ! ว่าตอนนี้ใจฉันมันอยากจะร้องไห้ แล้วตอนนี้ฉันก็อยู่คนเดียว! แน่ล่ะ.. ว่าตอนนี้ฉันปล่อยโฮมาเต็มๆแล้ว! ฉันบอกเลย.. ว่าตอนนี้ฉันเสียใจ! ฉันเสียใจที่ยัยเคธี่มาดึงนายซาเวียร์ไปจากฉัน!! ฮือออๆๆๆ TT.. !!