Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

         ฮ้าววว!... วันนี้เป็นวันที่ฉันจะได้ไปทัวร์ลอนดอนล่ะ >-< ฉันเลยตื่นมาสูดอากาศแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพแล้วเข้าไปช่วยคุณเฮเลนทำอาหารเช้า.. คุณเฮเลนตื่นเช้าทุกวันเลย! แม้แต่วันหยุดก็เถอะ! 

"วันนี้ตื่นเช้าเป็นพิเศษเลยน้า หนูแซนดี้"

"แน่นอนค่ะ.. ก็หนูตื่นเต้นที่จะได้ไปอังกฤษนี่คะ เกิดมาพึ่งได้มาที่นี่ที่แรกเลย! ที่เป็นทวีปยุโรปแล้วก็ไกลบ้านมาก ก็นึกว่าจะได้อยู่แต่ที่นี่ ไหงจะได้ไปอังกฤษอีกล่ะคะ มันเป็นอะไรที่วิเศษสุดๆเลยย ><"

ฉันคิดแล้วก็ตื่นเต้นสุดๆเลย! บ้าจริง ><

"ไปปลุกไอริสก่อนดีกว่าจ้ะ เดี๋ยวฉันจัดโต๊ะอาหารกับมาดามได้! หนูไปปลุกไอริสให้รีบแต่งตัวก่อนดีกว่าจ้ะ วันlนุกของตัวเองแท้ๆ ดันให้คนอื่นปลุก โธ่เอ้ยย! ยัยไอริสลูกฉัน -3-!!"

เมื่อคุณเฮเลนพูดเสร็จ ฉันก็อดขำไม่ได้กับคำที่เธอบ่นให้ลูกสาวของเธอ! ฉันอยากรู้จังว่าบ้านนี้ไม่เคยทะเลาะกันเลยหรือไงนะ? รู้สึกจะมีความสุขแทบตลอดเวลา.. แต่ก็ดีแล้วล่ะ อย่ามีเรื่องให้ฉันปวดหัวเล่นเลย

ก๊อกก ก๊อกก!

ฉันเคาะประตูไว้ก่อน.. เผื่อยัยไอริสตื่นก่อนจะได้มีปฏิกิริยาตอบรับ ถ้าไม่ตื่นก็คงจะเงียบ

"นี่! ฉันรู้ว่าเป็นเธอนะแซนดี้.. เข้ามาสิ ห้องเราแม้ๆจะเคาะประตูทำไมกัน? -3-"

เมื่อยัยไอริสตอบกลับมาว่าให้เข้าไปในห้องได้ ฉันเลยเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้อง.. ตอนนี้ยัยไอริสกำลังทำผมให้ตัวเองอยู่...วึ่งฉันรู้สึกว่าวันนี้ยัยไอริสสวยมากจริงๆ! ซึ่งต่างกับฉัน -3- ใส่แต่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาๆ 

"นี่! รีบลงไปกินข้าวเช้าเถอะ.. เดี๋ยวจะช้า นายซาเวียร์มารับก่อนอดกินข้าวกันพอดี!"

"เหอะ! เมื่อคืนคุยกันกะหนุงกะหนิงเลยนะยะ! พวกเธอนี่ขยันทำให้ฉันจิ้นจริงๆเลยย ><"

"เลิกพูดมากเถอะ!.. ไปกินข้าวกันดีกว่า ฉันหิวจะแย่อยู่ละ - -' เร็วๆๆ"

เมื่อเราทานข้าวช้าวเสร็จแล้ว.. ฉันกับไอริสก็มานั่งเล่นรอนายซาเวียร์ ที่สวนหน้าบ้าน พวกเราคุยกันเกี่ยวกับเพื่อนร่วมทริปมากมายที่เราจะได้เจอ นู่นนี่นั่น บลาๆๆๆ เพราะนี่มันก็เหมือนกับการเข้าค่ายเลยล่ะ ทุกคลาส ใครสมัครก็ได้ไปหมด! ที่นี่เขามีงบเยอะเนอะ สุดยอดไปเลย ><

ปริ๊นน ปริ๊นนน! 

เมือ่เราคุยกันเพลิน.. ก็มีเสียงแตรรถดังที่หน้าบ้านฉัน! ซึ่งฉันก็รู้ๆกันอยู่ละว่ารถใคร.. อ้อ! ฉันจำได้ว่าววันนี้เขาบอกว่าจะเซอไพรส์ฉัน! ฉันเกือบลืมไปเลย - -

"นี่! แซนดี้ เหมือนซาเวียร์เขาจะเรียกเธอให้ไปหานะ!"

"อ้าว! แล้วทำไมต้องเป็นฉันที่เขาเรียกล่ะ? - -"

"บ้าจริง! ก็เธอรู้จักเขานะ! อีกอย่างฉันเป็นใคร? ฉันก็แค่เป็นโฮสต์เธอ เขาจะเรียกฉันทำไม? แหม่ - - "

เมื่อยัยไอริสพูดเสร็จ ฉันก็เลยเดินไปตามที่เธอบอก - - ทำไมนายนี่ต้องให้ฉันเดินไปหาด้วยนะ? เรียกขึ้นรถด้วยกันหมดก็จบ! เรียกทำไมมากมาย !

"หวัดดี! ^^" 

เมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้้ นายซาเวียร์ก็ลดกระจกรถแล้วทักฉัน!

"พวกฉันพร้อมหมดแล้วนะ! ขึ้นรถได้ยัง? -3-"

แล้วฉันก็ตอบบทสนทนาอย่างหงุดหงิด.. ก็เขามาช้านี่นา! ทำให้พวกฉันต้องรอ! -3-

"อย่าพึ่งดิ! อ่ะนี่.. กะว่าจะเซอไพรส์! แต่ไม่ละ ให้เลยละกัน -3-"

เขายื่นถุงถุงหนึ่งมาให้ฉัน ฉันรับมาด้วยความสงสัย!? มันคืออะไรกัน?  - -

"มันคืออะไร? - -"

"เสื้อน่ะ! ไปเปลี่ยนมาใส่ด้วยกันน! เดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นไม่ให้ไปด้วย"

อ๋าว.. ไอ้บ้านี่ ได้ทีเป็นคนขับรถให้แล้วสั่งใหญ่เลยนะ เชอะ! -3-

เมื่อฉันไปเปิดดูของในถุง ในห้องน้ำ.. มันเป็นเสื้ออย่างที่เขาว่าจริงๆ แต่มันสวยมาก ดูมีราคาแพง! มันทำให้ฉันอยากเอาไปคืน... แต่ก็นะ นายนี่หัวดื้อ ยังไงก็ไม่ยอมให้ฉันคืนหรอก ใส่ๆไปเถอะ ออกจะสวย >0< โฮะๆ

"โอ้.. ไซส์พอดีแฮะ" 

นายซาเวียร์พึมพำเบาๆ เมื่อฉันเข้ามาในรถ ฉันได้นั่งเบาะหน้าคู่กันคนขับ - - จ้ะ ! ฉันรู้ว่าเขาจงใจให้ฉันนั่งใกล้ๆเขา เขาจะได้แกล้งฉันง่ายๆไง!

แล้วตอนนี้ก้ขับรถไปเรื่อยๆ ชิวๆ เพราะจริงๆยังไงก็ยังไม่ถึงเวลามาก ไม่สิ! ต้องบอกว่าเวลามีเหลือเฟือเลยล่ะ -3-

"อ่ะนี่ๆ ให้.. เธอเห็นต้องอยากคืนแน่ๆเลย! แต่ก็นะ ยังไงก็ไม่คืนหรอก -3-!!"

ว่าแล้วไง.. ใจแรกฉันก็อยากคืนเสื้อให้เขานะ แต่ก็อย่างว่าเมื่อกี้ไง! ยังไงนายนี่ก็ไม่ยอมให้ฉันคืนหรอก ก็รับๆไว้ซะ จะได้จบๆ 

เมื่อฉันรับถุงอีกถุงที่เขายื่นให้มาถือไว้ ฉันก็เปิดดู.. ซึ่งมันก็คือกระเป๋าสะพายของ chanel.. แน่ล่ะว่ามันต้องแพง แล้วก็ยังมี นาฬิกา มีเอสเซสเซอรี่อีกมากมาย! นี่เขาซื้ออะไรให้ฉันเยอะแยะเนี่ยย? O.o แต่ละอันนี่ ของแพงๆทั้งนั้น จากที่ดูแบรนด์มานะ!

"นี่! นายซื้อเยอะไปละนะ.. ฉันรับไม่ได้หรอก มันเยอะไป อีกอย่างนะ มันคงจะแพงมากด้วย! เอาคืนไปเถอะ -3-"

ฉันอยากคืนด้วยความเกรงใจนะ.. แค่เสื้อที่เขาซื้อมันก็เกินพอสำหรับฉันนะ ของที่นี่มีแต่ของแพงๆ ถ้ามีคนซื้อให้ ก็จะถือว่าบุญมากละ!

"ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ให้คืน!! ห้ามคืน! ถ้าคืนนะ.. ฉันเตะเธอลงรถแน่ !!"

โหดร้าย! เขาจะกล้าเตะผู้หญิงลงรถแค่เพราะเหตุผลที่ว่าฉันไม่รับของที่เขาซื้อให้เนี่ยนะ!

"แต่..."

"ไม่มีแต่! เพราะของมันแพงเนี่ยแหละ เธอก็ควรจะรักษามันดีๆนะ ไม่ใช่มีแต่อยากคืน! ทำร้ายน้ำใจฉันชัดๆ :("

เขาพูดเสร็จก็ทำหน้าตาเหมือนจะเสียใจมาก.. ก็ได้ๆ ฉันรับก็ได้ - -

"อืม.. รับก็ได้! ขอบคุณนะ ^^" 

ตรงประโยค'ขอบคุณนะ'..ฉันพูดแผ่วๆ ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินมั้ยนะ 

"ไม่เป็นไร.. ฉันเต็มใจ อยากซื้อให้เธอมานานละ ^^"

เขาได้ยินที่ฉันขอบคุณเขา.. แต่เขา.. บอกว่าอยากซื้อให้ฉันมานานแล้วงั้นหรอ? จริงๆหรอ? >< บ้าที่สุด! ตอนนี้ใจฉันเต้นแรงหน้าแดงไปหมดแล้ว นายบ้า!! >////<