Revamp ศึกนางฟ้าสยบทวยเทพ

     ความเคลือบแคลงที่ทนเก็บเอาไว้ในใจไม่ไหวที่เทวทูตตัวน้อยมีให้กับชายหนุ่มที่ปรากฏตัวจากไหนก็ไม่รู้เข้ามาปกป้องชีวิตที่กำลังจะหลุดจากขั้วของพวกเธอทั้งสองคนเอาไว้ได้ทันเวลาอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ แม้ว่าจะบอกว่าเป็นพรจากพระผู้เป็นเจ้าก็ไม่มีทางเป็นไปได้เพราะเมโรเน่นั้นถูกอัครเทพแห่งสรวงสวรรค์หมายหัวเอาไว้อยู่


     ซึ่งการที่ผู้คนจะได้รับพรวิเศษจากพระผู้เป็นเจ้านั้นจะต้องผ่านการยินยอมจะอัครเทพ "เซราฟิเอล" ซึ่งเป็นหัวหน้าของเหล่าเซราฟิมที่ทำหน้าที่ในการส่งคำร้องให้พระผู้เป็นเจ้าพิจารณาก่อนทั้งสิ้น



     เช่นนั้นจึงไม่เป็นที่สงสัยเลยว่าทำไมเมโรเน่ถึงได้ระแวงในการปรากฏตัวของลูซาริสจนถึงขนาดจ้องมองราวกับกำลังจับผิดเคล็ดลับของนักมายากลถึงเพียงนี้ ทั้งที่เมโรเน่นั้นยอมทำทุกอย่างเพื่อสำรวจจิตใจของเขาถึงขนาดพยายาม"กรี๊ดกร๊าดเหมือนเจอศิลปินชื่อดัง"แล้วก็ยังไม่ได้อะไรคืบหน้าเลย รวมไปถึงกระทั่งในระหว่างการต่อสู้กับเมร่าเมื่อครั้งก่อนนั้นก็เช่นกัน




     "ทั้งท่าทางการเดินที่เหมือนกับพวกชนชั้นสูงที่ต้องรักษาเอาไว้ไม่ให้หลุดการกระทำคล้ายสามัญชนให้คนอื่นตั้งแง่... ความเยือกเย็นที่ปลิดชีพผู้อื่นอย่างไม่ปรานีเยี่ยงผักปลา... รวมไปถึงการที่สามารถจัดการนางฟ้าตกสวรรค์ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว... ทั้งหมดนั่นไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ที่มีอายุเพียงเท่านี้จะฝึกฝนกันได้ หรือถ้าจะทำได้จริง...หมอนั่นก็ต้องเป็นถึงระดับ'เอ็กโซซิส'แล้ว!!"




     เสียงที่ดังขึ้นมาในความคิดของเมโรเน่นั้นได้ทำให้ระดับความระวังตัวของเธอเพิ่มสูงขึ้นมาก เพราะแม้ว่าเมโรเน่จะไม่รู้จักและไม่เคยเห็นมือปราบมารระดับเอ็กโซซิสเลยแม้แต่คนเดียว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็พอจะจินตนาการได้ว่าเขาผู้นั้นจะต้องมีประกายแสงแห่งอำนาจศักดิ์สิทธิ์ลอยคลุ้งอยู่รอบตัวตลอดเวลาซึ่งผู้ที่จะมีประกายเช่นนั้นได้จะต้องมีพลังศักดิ์สิทธิ์ระดับทูตสวรรค์ระดับปีกสองคู่ขึ้นไป เช่นนั้นเมโรเน่ที่มีปีกคู่เดียวและเพิ่งจะจับหลักของพลังได้เมื่อไม่นานมานี้จึงไม่มีมันเลย


     และต่อให้พวกเอ็กโซซิสจะพยายามปกปิดตัวตนสักแค่ไหนก็ไม่มีวันหลุดรอดสายตาแห่งเทวทูตของเธอไปได้อยู่ดี เพราะผู้ที่จะมองเห็นพลังศักดิ์สิทธิ์ที่แม้ว่าจะเบาบางสักแค่ไหนนั้นมีเพียงทูตสวรรค์ที่มีจิตใจบริสุทธิ์เท่านั้น ซึ่งเมโรเน่มองไม่เห็นประกายแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ใดๆกำลังอบอวลอยู่รายรอบตัวลูซาริสแม้แต่นิดเดียว




     "หรือว่าจิตใจของเรา...จะมีความไม่บริสุทธิ์เจืออยู่ด้วยนะ!?"




     "มีอะไรเหรอ...เมโรเน่? ทำตาน่ากลัวแบบนั้นหมายความว่ายังไง"


     ในระหว่างที่เมโรเน่กำลังใช้ความคิดเพลินๆอยู่นั้นเอง เธอก็ถูกขัดจังหวะโดยเสียงรบกวนที่ออกไปทางรำคาญของเด็กสาวอีกคนหนึ่งที่กำลังส่งสายตาที่ส่อแววรังเกียจอย่างเปิดเผยออกมา ซึ่งในขณะนี้ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนระหว่างเรอาและเมโรเน่เริ่มจะเปราะบางลงทีละนิดๆจนพร้อมจะแตกหักเป็นเศษๆในไม่ช้า



     "เรอา..! ฉันแนะนำให้เธอระวังลูซาริสเอาไว้จะดีกว่านะ...เพราะหมอนั่นน่ะดูไม่น่าไว้ใจสักเท่าไหร่-"


     "ลูซาริสมีอะไรงั้นเหรอ... แล้วเมื่อไหร่เธอถึงจะเลิกระแวงในตัวหมอนั่นแล้วร่วมเดินทางไปด้วยกันอย่างสงบสักที หรือว่าเธออยากจะดวลพลังศักดิ์สิทธิ์กับฉันหรือไง!?"



     "ฟังนะเรอา..! ฉันรู้สึกว่าเจ้าลูซาริสอะไรนั่นชักจะไม่ค่อยเหมือนกับคนปกติสักเท่าไหร่ แล้วก็ไม่ใช่หมอผีเอ็กโซซิสอะไรนั่นอย่างที่เธอว่าด้วย... อย่างน้อยเธอควรจะฟังสิ่งที่ฉันกำลังจะพูดต่อไปนี้ให้ดีๆนะ"



     "ทำไมฉันถึงต้องฟังเธอด้วย..!? ในเมื่อเธอไม่ใช่เหรอที่เคยเข้าไปเกาะแกะเจ้ามนุษย์คนนั้นจนเกือบจะเรียกได้ว่าถ้าเลยไปอีกนิดหน่อยคงจะทำให้เกียรติของเหล่าเทวทูตแห่งสวรรค์ต้องมีรอยด่างได้แล้วล่ะมั้ง! แล้วเธอมีอะไรจะบอกฉันอย่างนั้นเหรอ... 'คือฉันอย่ากจะทำอะไรอย่างว่ากับมนุษย์สุดหล่อคนนั้น ขอเธอออกไปห่างๆหน่อยได้หรือเปล่า!?' อะไรประมาณนั้นน่ะเหรอ!"



     "ทำไมเธอถึงคิดว่าฉันทำแบบนั้นกับคนที่โผล่เข้ามาแบบไม่รู้ตัวพรรค์นั้นด้วย!! กับอีแค่ช่วยชีวิตฉันไว้แค่ครั้งเดียวมันไม่ทำให้ฉันรู้สึกอย่างว่ากับหมอนั่นจนต้องลดตัวไปทำอะไรอย่างว่ากับมนุษย์หรอก!!"



     "ลดตัว...เหรอ!? อย่างเธอยังต้องมีอะไรให้ลดตัวลงไปอีกอย่างนั้นหรือไง... เป็นแค่ทูตสวรรค์สายเลือดไม่บริสุทธิ์ที่อัครเทพไม่รับพิจารณาแท้ๆอย่าบังอาจมาขึ้นเสียงกับเทพตกสวรรค์อย่างฉัน!!"


     "พูดถึงเลือดไม่บริสุทธิ์แล้วเธอเองก็ด้วยไม่ใช่เหรอ!! ถ้าไม่มีฉันคอยช่วยตอนที่สู้กับนางฟ้าตกสวรรค์สองคนนั่น เธอคงตายคาที่ไปแล้ว!! คำว่าบุญคุณนั่นหัดรำลึกเอาไว้ซะบ้าง...ยัยเทพตกสวรรค์ที่อาซาเซลไม่รับเลี้ยง!!!"



     การทะเลาะกันครั้งนี้รุนแรงมากจนทั้งสองเริ่มหันหมัดเข้าหากันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนจะเริ่มการต่อสู้กันขึ้นบนพื้นดินในช่วงที่พวกเธอกำลังพักผ่อนเนื่องจากสามารถออกการเดินทางบนเขตทะเลทรายมาได้หมาดๆใต้ร่มไม้ที่แสนสงบเย็นที่กำลังจะกลายเป็นความร้อนระอุจากการต่อสู้ของนางฟ้าทั้งสองในระหว่างที่ลูซาริสกำลังนอนหลับอย่างสบายอารมณ์โดยไม่สนใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น


     แม้ว่าในขณะนั้น...เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเรอาและเมโรเน่จะดังขึ้นมาจนน่ารำคาญมากขึ้นแล้วก็ตาม




     "เจ็บนะเฟ้ย..! ยัยเทวทูตเลือดโคลน เอามือออกจากผมฉันนะยัยบ้า!!"


     "ทางนี้ต่างหากที่อยากจะพูด ยัยเทพตกสวรรค์ชั้นต่ำ! ถ้าเธอยังไม่เอามือออกจากผมของฉันกำเอาไว้อยู่ละก็...เดี๋ยวฉันเอาเธอไปปล่อยที่ก้อนเมฆให้รับลมเล่นสักหน่อยไหม!? เพราะยังไงเทพตกสวรรค์ที่บินไม่ได้มันก็ไม่ต่างจากขยะดีๆนี่แหละ!!"



     "อย่าสะเออะเอาคำๆนั้นมาให้ฉันได้ยิน ยัยเทวทูตปีกเปื้อนฝุ่น! ถ้าแกยังไม่หยุดพูดเรื่องปีกของฉันละก็...ดาบของฉันจะได้ดื่มเลือดของเทวทูคก็วันนี้แหละ!!"


     "เป็นแค่เทพตกสวรรค์ไร้ปีกแล้วยังจะมาปากดี!! อย่างแกน่ะแค่รับคำสวดภาวนาถึงพระผู้เป็นเจ้าก็ยังทำไม่ได้อย่ามาตีสนิทกับฉัน... แม้แต่พวกมนุษย์ยังทำในสิ่งที่แกทำไม่ได้ตั้งหลายเรื่องแล้วยังจะมาว่าฐานะของเทพตกสวรรค์สูงกว่ามนุษย์อยู่อีกงั้นเหรอ! ไอ้ขยะเปลืองพื้นที่สวรรค์!!!"



     เมโรเน่รู้สึกปวดใจมากกับการที่พวกเธอทั้งสองต้องมาทะเลาะด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องเพียงเพราะการปรากฏตัวขึ้นมาในกลุ่มของผู้ชายที่ไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่เข้ามาแย่งชิงความเป็นเพื่อนที่เธอมีต่อเรอาจนเรียกพลังศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาปล่อยใส่ลูซาริสที่กำลังนอนอยู่อย่างสบายอารมณ์โดยไม่สนใจอีกต่อไปแล้วว่าเรอาจะรู้สึกอย่างไร
     

     เพราะสิ่งเดียวที่เมโรเน่คิดอยู่ในขณะนี้มีเพียงการขจัดตัวปัญหาที่ไม่รู้ที่มาที่ไปออกไปจากชีวิตของเพื่อนคนแรกของเธอเท่านั้น



     "แกทำอะไรน่ะยัยเทวทูตชั้นต่ำ!! หลบเร็วลูซาริส!!!"


     เรอาที่ทนไม่ไหวกับพฤติกรรมที่เธอไม่อยากจะเข้าใจที่เมโรเน่แสดงออกมาให้เห็นปล่อยหมัดใส่แก้มซ้ายของเมโรเน่อย่างแรงก่อนจะชักดาบศักดิ์สิทธิ์ของเธอออกมาผ่าลูกพลังของเมโรเน่จนสลายไปเป็นละอองแสง โดยที่เรอาไม่ได้สนใจเลยว่าในขณะนี้ริมฝีปากของเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ของเธอจะมีเลือดสีแดงไหลออกมาจากรอยแผลที่ฉีกออก จนเมโรเน่เริ่มจะทนไม่ไหวกับความใจอ่อนของเรอา




     "จะเอางั้นใช่ไหม เรอา... ถ้างั้นฉันจะฆ่าเธอซะเดี๋ยวนี้เป็นการบูชาแด่ท่านอัครเทพเซราฟิเอล!!!!"



     เมโรเน่เช็ดคราบเลือดที่ริมฝีปากออกด้วยสายตาที่โกรธแค้นถึงขีดสุดพร้อมกับเรียกโล่ศักดิ์สิทธิ์ออกมาประจันหน้ากับเรอาที่หันปลายดาบเข้าหาเธอโดยลืมความเป็นเพื่อนที่เคยมีให้กันไปจนหมดสิ้น ทั้งๆที่เมื่อก่อนความเกลียดชังซึ่งกันและกันในฐานะเทวทูตและเทพตกสวรรค์ของทั้งสองคนจะถูกยับยั้งเอาไว้ได้ด้วยคำว่า"เพื่อน"ตลอดมาก็ตาม


     แต่ในขณะนี้มิตรภาพของทั้งสองคนกำลังจะแตกเป็นเศษๆเข้าทิ่มแทงทั้งสองคนจนเจ็บปวดเสียแล้ว



     "ก็ดีแล้วนี่... ฉันจะได้ฆ่าเธอทิ้งเป็นการมอบความจงรักภักดีแด่ท่านอาซาเซล รีบๆเข้ามาสักทีสิ...เมโรเน่!!!"




     กลางทุ่งหญ้าที่ทอดยาวสุดลูกตานั้น เรอาและเมโรเน่ที่เคยมีสายสัมพันธ์ของมิตรภาพเชื่อมเอาไว้ด้วยกันกำลังหันอาวุธเข้าหากันห่างจากจุดที่ลูซาริสกำลังนอนหลับอยู่ด้วยสายตาที่กำลังคำนวณว่าจะฆ่าอีกฝ่ายยังไงดี และเพราะทั้งสองคนต่างรู้จักกันดีจึงทำให้รู้ว่าจุดอ่อนของอีกฝ่ายอยู่ที่ไหน... และอีกฝ่ายจะอุดจุดอ่อนพวกนั้นยังไง



"ไปตายซะ!!! ยัยชั้นต่ำ!!!!" 



     ดาบที่มือขวาของเรอาปะทะเข้ากับขอบโล่ของเมโรเน่ที่หันมาเน้นด้านการรุกเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรุนแรงจนเกิดกระแสลมกรรโชกอย่างรุนแรงราวกับตอบสนองพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ทั้งสองฝ่ายประจุเอาไว้ในอาวุธของตัวเองจนเส้นผมของทั้งสองสะบัดไปตามกระแสลมที่เกิดขึ้นก่อนจะปัดตัวออกจากกันอย่างรวดเร็ว แต่ทั้งสองก็ไม่ได้สนใจทรงผมที่เปลี่ยนไปจากแรงลมเลยแม้แต่น้อย เพราะความสนใจของพวกเธอมุ่งอยู่ที่แผลถูกบาดที่แก้มขวามากกว่า



     "ไม่เลวนี่..! ถึงกับฝากแผลเอาไว้ที่แก้มขวาของฉันได้ เมโรเน่!"


     "รู้สึกว่าฝีมือดาบของเธอจะตกลงไปมากกว่านะ เรอา..! เพราะงั้นฉันถึงฟันโดนเธอได้เท่าๆที่ยังไม่ได้เอาจริง"


     การโต้เถียงของสองนางฟ้าเริ่มทวีความอำมหิตแฝงมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเรอาสะบัดหยดเลือดที่ติดอยู่บริเวณปลายดาบออกราวกับเป็นของสกปรก และในจังหวะเดียวกันนั้นเองที่มือซ้ายของเธอก็มีดาบศักดิ์สิทธิ์อีกเล่มปรากฏขึ้นมาจนเมโรเน่ต้องเอามือจับที่ด้ามโซ่ที่ติดอยู่กับโล่ของตัวเองเป็นสัญญาณว่าเธอเริ่มเอาจริงมากขึ้นแล้ว



     "ถ้าอย่างนั้นเธอก็เอาจริงได้แล้วล่ะนะ...เพราะไม่งั้นร่างของเธอจะมีรูเพิ่มขึ้นอีกสองรูไงล่ะ!!!"




     เรอากระโดดหมุนตัวฟาดคมดาบคู่ในมือทั้งสองข้างใส่เมโรเน่ที่ปิดคมเข้าใช้ตัวโล่เป็นเครื่องกำบังแทนจนเข้าสู่ช่วงตะลุมบอนในระยะยประชิดแทน และหลังจากที่สู้กันมาได้สักพัก...เมโรเน่ก็กระโดดถอยไปด้านหลังเพื่อขยายระยะห่างระหว่างกันให้อาวุธของเธอสามารถสำแดงพลังได้อย่างเต็มที่ ซึ่งเรอาที่รู้เรื่องนี้ดีก็พุ่งตัวตามไปด้วยเพื่อใช้เพลงดาบสังหารได้อย่างสะดวก



     "ฉันรู้จุดอ่อนของโล่แห่งอาสทารอธดีน่า... การที่จะใช้อาวุธนั้นได้อย่างเต็มประสิทธิภาพจำเป็นต้องเว้นระยะห่างจากคู่ต่อสู้ไว้นิดหน่อยเพื่อให้โซ่ที่คล้องมันเอาไว้สามารถมีแรงเหวี่ยงพอในการเฉือนเข้าไปในเนื้อของคู่ต่อสู้ได้ เพราะงั้นแค่ฉันเข้าประชิดเธอก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว!!"


     "อ๋อเหรอ..!!!"



     เมโรเน่ที่ถูกเรอาไล่ตามอยู่นั้นแสดงสีหน้ายิ้มออกมาราวกับไม่ทุกข์ร้อนกับการที่เธอไม่สามารถทำร้ายเรอาด้วยอาวุธของเธอได้ ทันทีที่เรอาเข้ามาอยู่ในระยะที่ใกล้พอที่จะเสียบร่างของเมโรเน่ให้พรุนได้นั้น... เมโรเน่ก็สยายปีกพุ่งเข้าปล่อยหมัดกระแทกเข้าที่ช่องท้องของเรอาอย่างรุนแรงจนล้มลงไปกับพื้น



     "เมโร..เน่! ทั้งที่เป็นเทวทูตชั้นต่ำแท้ๆ!!"


     "คิดว่าฉันทำเป็นแค่โจมตีระยะไกลหรือไง... เธอก็รู้ว่าฉันน่ะควบคุมพลังศักดิ์สิทธิ์ได้เก่งกว่าเธอ แล้วฉันก็หวังว่าเธอคงไม่ลืมเกี่ยวกับเรื่องที่พลังศักดิ์สิทธิ์ของฉันจะมากกว่าเธอตอนกลางวันนะ!!!"



     เพียงคำพูดที่เมโรเน่สวนเรอาเข้าไปตรงๆนั้นก็ทำให้เทพตกสวรรค์ที่เข่าแตะพื้นนั้นรู้สึกตัวทันที เรอานั้นเรียกได้ว่าทำผิดพลาดครั้งใหญ่โดยไม่รู้ตัวที่ต่อสู้กับเมโรเน่ในเวลากลางวันที่ทูตสวรรค์จะมีพลังเพิ่มขึ้นจากเดิมมาก


     เรอาน่าจะท้าเมโรเน่สู้ด้วยในเวลากลางคืนที่เธอจะแข็งแกร่งกว่าเสียตั้งแต่แรก เพราะหากทำแบบนั้นเรอาก็จะสามารถสังหารเมโรเน่ทิ้งได้อย่างง่ายดาย...



     "ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วยังไงต่อ... ถ้าหากว่าที่ยืนอยู่นั่นเป็นฉันไม่ใช่เธอ ฉันคงจะฆ่าเธอไปแล้ว! รีบๆจบเรื่องกันสักทีเถอะ!! อ่อก..!!"



     เรอากระอักเลือดออกมาจากพลังศักดิ์สิทธิ์ที่เมโรเน่ส่งเข้ามาทางหมัดที่ปล่อยเข้าที่ร่างของเธออย่างหนักหน่วงจนทำลายระบบอวัยวะภายในไปส่วนหนึ่ง แต่มันไม่่สามารถทำร้ายเรอาได้มากเท่ากับการที่บาดแผลบริเวณแก้มขวาที่โล่ศักดิ์สิทธิ์ฝากเอาไว้ตั้งแต่แรกได้ประจุพลังศักดิ์สิทธิ์อ่อนๆที่เหมือนกับชนวนระเบิดที่ทำงานประสานกับพลังศักดิ์สิทธิ์จากหมัดขวาของเมโรเน่จนระเบิดออกอย่างรุนแรง


     และเมโรเน่ก็ยกโล่ของตัวเองในท่วงท่าที่เหมือนกับใบมีดคมกริบที่พร้อมจะตัดทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้ขาดสะบั้นพร้อมกับสับลงมาอย่างรวดเร็วเหมือนกิโยตินที่กำลังจะกลืนกินเข้าไปในลำคอของนักโทษในไม่ช้า



     "ในเมื่อเธอเป็นคนเรียกร้องความตายด้วยตัวเอง... ฉันจะขอให้วิญญาณของเธอไปอาศัยอยู่ที่เดียวกับแม่ของฉันก้แล้วกัน เรอา!"





                                    "เฮอะ..! ยัยโง่เอ๊ย!"


                         สวบ..!!!!


     เสียงเรอาดังขึ้นมาเบาๆในจังหวะก่อนที่คมจักรที่กำลังจะปลิดชีพของเธอในไม่ช้านั้นเกิดขึ้นเป็นจังหวะเดียวกับเสียงที่เหมือนอะไรบางอย่างเสียบลงไปในของที่มีความเหนียวหยุ่นคล้ายกับเนื้อสัตว์เป็นแผลลึก และในตอนนั้นเองที่...

     ท่อนแขนที่กำลังลดระดับลงมายังร่างของเธอหยุดชะงัก!!!



     "เรอา... อ่อก!!"

     "ฝันดีนะ เมโรเน่..."




     ในระหว่างที่สถานการณ์กำลังจะถึงจุดยุตินั้นเอง ร่างของเมโรเน่ที่กำลังอยู่ในท่ายืนขาตรงก็ค่อยๆทรุดลงมาพร้อมกับดาบของเรอาที่แทงเข้าไปจนเกือบจะมิดด้าม และภายในสายตาที่เริ่มเลือนลางของเมโรเน่นั้นมองเห็นรอยยิ้มที่น่าสยดสยองของเพื่อนสนิทของเธอกำลังยิ้มเยาะให้กับความประมาทของเธอที่นำพาเจ้าตัวไปสู่ความหายนะ...