mg'school day1 รักป่วนกวนยัยสุดซ่า
เขียนโดย น้องใบเตย
วันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 22.32 น.
แก้ไขเมื่อ 7 กันยายน พ.ศ. 2556 14.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เพื่อนเเท้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ครืดดด"เสียงเปิดประตูดังขึ้นเด็กสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มผมสีม่วงอมชมพูเดินออกมาจากบ้านหลังเล็ก"ตึก ตึก"
"คุณยายหนูไปโรงเรียนก่อนน่ะค่ะ"เด็กสาวเริ่มพูดขึ้นพลางโค้ง
"จ้า"คุณยายตอบ เด็กสาวเมื่อเดินออกมาพ้นซอยเเล้วเธอก็ได้ลำพึงกับตัวเอง
"เฮ้อวันนี้ก็ต้องไปโรงเรียนอีกเเล้วสิน่ะ"เด็กสาวเริ่มลำพึงกับตนเอง
สวัสดีค่ะฉันชื่อ"มิ้นต์"(นางเอกของเรานั่นเอง)อยู่ชั้นม.2/5ค่ะโรงเรียนmg school day(ขอเสริมหน่อยน่ะจ้ะอย่างโรงเรียนที่มิ้นต์อยู่เป็นชื่อโรงเรียนในโลกมนุษย์ส่วนเวทย์มนต์ก็โรงเรียนmg schoolจ้า)ฉันไม่มีเพื่อนหรอกน่ะ...เหงล่ะฉันน่ะเป็นคนที่นิสัยไม่ดีอารมณ์เสียก็ง่ายด้วย
"เฮ้ มิ้น"อ๊ะใครกันน่ะฉันมองหันไปมองหน้าผู้ที่เรียกชื่อฉันเเละคนนั้นก็คือ...ใคร ก็อย่างที่บอกฉันไม่มีเพื่อนเพราะฉันหยิ่งนิสัยไม่ดีเเต่ที่มีคนมาเรียกชื่อฉันนิเเปลกน่ะอาจจะเรียกมิ้นต์เขาอาจจะเรียกอีกคนก็ได้
"มิ้นต์นิเธออย่าเเกล้งทำเป็นไม่ได้ยินฉันน่ะ"เด็กสาวคนนั้นเธอเริ่มพูดพลางตบไหล่ฉันเบาๆเด็กสาวคนนั้นมีผมสีน้ำตาลสวยมากๆเลยน่าจะอยู่ห้องเดียวกันน่ะ
"คุณคือใครกันค่ะ"ฉันถามอย่างเย็นชาฉันไม่ชอบมีเพื่อนหรอกมันยุ่งยากไปหมดเเละฉันก็ไม่อยากดูอ่อนเเอในสายตาของทุกๆคนด้วย
"อ้าวเฮ้ยมิ้นต์เธอลืมฉันได้ไงฉันเซล่าเพื่อนร่วมห้องของเธอไงเธออย่าลืมฉันสิ"เด็กสาวกล่าวเเนะนำตนเอง
"เหรอ"ฉันคงความเย็นชาไว้เรื่อยๆความจริงดีใจจะตายที่มีคนรู้จักเราด้วยอยากที่จะเข้าไปกอดหล่อนเเน่นๆสัก10ทีเเล้วกล่าวขอบคุณเเต่ฉันต้องรักษาภาพพจน์ของฉันไว้น่ะสิ
"มิ้นต์ฉันขอเดินไปโรงเรียนพร้อมกับเธอได้ไหม"
"อืม"ว้าวๆมีคนมาขอเดินไปโรงเรียนกับเราด้วยทั้งที่ที่ผ่านมาฉันเอาเเต่เดินคนเดียวไปโรงเรียนTTเเค่คิดก็อยากร้องไห้ออกมาเป็นน้ำตาสัก2-3ถังชะมัด
"ขอบใจน่ะ"เด็กสาวคนนนั้นไม่รีรอเเล้วลากฉัน
"..."ฉันไม่กล่าวคำอันใดไม่ใช่เพราะกลัวเสียฟอร์มหรอกเเค่ดีใจมากๆเลยล่ะ ตลอดทางหล่อนชวนคุยโน่นคุยนี่ตลอดทางเลยเเต่คำที่ฉันตอบมีเเต่คำว่า"อืม"ทั้งนั้นเลยล่ะ
"ถึงโรงเรียนเเล้วล่ะมิ้นต์รีบขึ้นห้องกันเถอะ"
"..."ฉันไม่ตอบไม่มีใครเคยคุยกับฉันเเบบนี้มาก่อนมีเเต่คนหลบหน้าฉันเอยนิทาฉันเอยเเกล้งฉันเอยสารพัดไปหมดเซล่าเริ่มเขย่าตัวฉันจนฉันสะดุ้ง
"อะไรเหรอ"ฉันถาม
"เธอเป็นนอะไรมากไหมไม่สบายหรือเปล่า"ฉันควรจะเลิกเรียกหล่อนว่าเด็กสาวเเต่เปลี่ยนมาเรียกว่าเซล่าตอนนี้ฉันรู้สึกอบอุ่นใจเหลือเกินฉันอยากจะกอดเธออยากจะกอดขอบคุณ
"เซล่า"ฉันเอ่ยขึ้น
"จ้ะ?"เซล่าตอบคำมาไม่ทันไรฉันก็โผกอดเซล่า
"ขอบคุณน่ะ"ฉันหลุดปากออกไปเธอเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆเลย
"จ้ะ"เซล่ากอดฉันกลับเเะลนับตั้งเเต่นั้นมาพวกเราทั้ง2คนก็สนิทกันเเละเริ่มสนิทกันมากกว่าเดิมเสียซะอีกเเต่ยังไงๆฉันก็ยังคงยึดนิสัยเย็นชาอยู่เหมือนเดิมยกเว้นซะเเต่อยู่กับเซล่า2คน^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ