Raining Blood. ฝนเลือด
เขียนโดย 
lomTL
วันที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.44 น.
แก้ไขเมื่อ 22 กันยายน พ.ศ. 2556 22.02 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ตึกเรียนอาบ...เลือด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโต้ ที่วิ่งลงมาจากด่านฟ้า เห็น ลม เพื่อนของเขายืนนิ่งมองไปทางระเบียงทางเดิน โต้ หันมองไปที่ระเบียงทางเดิน ที่ปกติแล้วจะเต็มไปด้วย นักเรียนเดินไปมามากมาย เเต่ตอนนี้กลับมีเเต่ซากศพนอนเกลื่อนกล่านไปทั้ว บางศพ มีเเต่ตัว เเขนขาหายไป บางศพ ตัวขาดออกเป็นสองท่อน ลม กับ โต้ ทั้งคู่ยืนมองภาพตรงหน้าด้วยอาการหน้าซีดขาว
ลม เดินไปที่ศพๆนึง ที่นอนอยู่ประตู หน้าห้องเรียน เขานั่งยองๆ ก้มดูศพใกล้เหมือนจะหาอะไรบางอย่าง เขาล่วงไปในกระเป๋าเสื้อของศพ เเล้วหยิบบัตรนักศึกษาออกมาดู
"หาไรฟร่ะ" โต้ เดินเข้ามาถาม
"เปล่า" ลม เอาบัตรนักศึกษาใส่กลับเข้าไป ในกระเป๋าเสื้อของศพ "หมอนี่ ฉันเพิ่งคุย กันเมื่อสองวันก่อนเอง"
ลม พูด เเล้วเอามือขึ้นมากุมศรีษะ ตอนนี้เขาคิดอะไรไม่ออกเลยนอกจากได้เเต่มองศพที่กอง อยู่รอบๆตัวแล้วหันมามอง โต้ ที่ตอนนี้กำลังยืนมองเขาด้วยสีหน้าสงสัย
"นี้มันเกิดอะไรขึ้น" โต้ พูด "ทำไมถึงมีเเต่คนตายเต็มไปหมดเลยฟร่ะ"
"ฉันก็ไม่รู้" ลม พูดจบ พวกเขาก็ได้ยินเสียงเดินดังจากอีกฝังหนึ่งของระเบียงทางเดิน
"อะไร?" ลม ลุกขึ้น ยืนมองตามเสียงเดินที่ดังมากใกล้เรื่อยๆ
ลม กับ โต้ ทั้งคู่เงียบโดยไม่พูดอะไรกันอีก โต้ หันมาสะกิด ลม
"ตัวไรฟร่ะ" โต้ กระซิบ
"ไม่รู้ เเต่ไปหลบกันก่อนเถอะ" ลม ตอบด้วยเสียงกระซิบเช่นกัน
ถึงตอนนี้ทั้งคู่จะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรกันเเน่ เเต่เขาก็ไม่เสี่ยงทำอะไรบุ่มบาม ลม เดินไปที่ประตูห้องเรียนที่อยู่ใกล้ที่สุด
"หลบในห้องกันก่อนเถอะ" ลม เรียกโต้
"เออๆ" โต้ ตอบเเล้วเดินตามมา
พอ ลม เปิดประตูออกทั้งคู่ก็ต้องหยุดชะงัก
"ตัวบ้าไรวะ" ลม พูด พร้อมดวงตาที่เบิกโพลง
ตัวที่อยู่ข้างหน้าของทั้งคู่ตอนนี้ คล้ายกับตะขาบยักษ์ ตัวของมันยาวเกือบสองเมตรช่วงตัวเป็นสีม่วงเข้ม มันมีเขี้ยวที่ส่วนหัวสองอัน เเละขาของมันมีนับร้อยๆ เเต่ที่น่ากลัวคือ ส่วนหัวของมันมีดวงตากลมโต อยู่ตรงกลาง มันหันมามอง ลม กับ โต้ ที่ตอนนี้ได้เเต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก
"วิ่ง" ลม ตะโกน
โต้ ได้เเต่ยืนนิ่งด้วยความกลัว
"วิ่ง!!!!!!!" ลม ตะโกนดังกว่าเดิม
โต้ ออกตัววิ่งพร้อมกับ ลม ตะขาบตาเดียว พุ่งตัววิ่งไล่หลังของ ลม ส่วน โต้ ที่วิ่งเร็วกว่าวิ่งนำไปที่ตู้ดับเพลิงที่อยู่ก่อนถึงทางลงบันได โต้ งัดประตูตู้ดับเพลิงเเล้วหยิบขวานออกมา ลม ที่เห็นเพื่อนของเขาได้อาวุธเเล้วก็รีบวิ่งไปหาทันที โต้ ที่เห็นว่า ลม ล่อตะขาบยักษ์นั่นมาหา เขาก็เตรียมตัวที่จะสับขวานลงบนร่างของมัน
"มาเลย!!!" โต้ ตะโกน
เเต่พลาดท่า ลม ถูกหางของมันฟาดเข้าที่กลางหลัง จนล้มลงกับพื้น โต้ ที่เห็นว่าท่าไม่ดี รีบวิ่งมาช่วย ตะขาบยักษ์ คลานเข้ามาหา ลม เเล้วชูหัว แผ่ขาออก พร้อมกับส่งเสียงร้องดังไปทั่ว มันพุ่งตัวเอาเขี้ยวเข้าโจมตีใส่ ลม เเต่เขาหลบได้เฉียดฉิว มันเงยหัวขึ้นเพื่อจะโจมตีใส่อีกครั้ง โต้ ที่วิ่งมาถึง เหวี่ยงขวาน เข้าที่ลำตัวของมัน มันส่งเสียงร้องดังไปทั่ว พร้อมกับน้ำเมือกสีเขียวพุ่งออกมา
เเต่มันยังไม่ตาย มันเอาหางเหวี่ยงใส่โต้ จนเขากระเด็นไปชนกับผนัง ลม ที่ตั้งหลักลุกขึ้นยืนได้ วิ่งเข้ามาหยิบขวาน ที่ยังคงคาอยู่ที่ลำตัวของตะขาบยักษ์ ลม หยิบขวานเข้าสับซ้ำที่เดิม ที่ โต้ สับไปครั้งเเรก
"ย้าก!!!" ลม ตะโกน เเล้วสับเข้าที่เดิมอีกหลายที จนตัวมันขาดเป็นสองท่อน
ลม ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ด้วยความเหนื่อย เขาหอบหายใจไปหลายเฮือก
"มัน..ยังไม่ตาย" โต้ ที่กระเด็นไปชนกับผนัง ตะโกนบอก
ลม หันมามอง มันอีกครั้ง ส่วนหัวของมันยังเคลื่อนไหวได้ เเละรวดเร็วกว่าเดิมอีกต่างหาก มันพุ่งตัวเอาเขี้ยวโจมตีใส่ ลม เขารีบกระโดดหลบไปอีกทาง เเต่ช้าไป ทำให้เขี้ยวของมันโดนตัวเข้า จนเกิดแผลลึก เลือดไหลอาบเสื้อนักเรียนสีขาว มันหันตัว เพื่อจะโจมตีอีกครั้ง ลม เอามือกุมแผลตัวเอง แล้วคิดหาวิธีที่จะจัดการมันเเต่ขวาน ก็หลุดมือไปซะเเล้ว
"ลม ระวัง!" โต้ ตะโกน ถึงตอนนี้ โต้ก็ยังลุกไม่ขึ้น เขาได้เเต่นั่งพิงกับผนังอยู่อย่างนั้น
ลม ที่คิดแผนได้ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปทางหน้าต่าง ตะขาบยักษ์ยังคงมองเขาอยู่ ลม เองก็มองมาที่มันเช่นกัน ทั้งคู่เหมือนกำลังจะดวลกัน ตะขาบยักษ์ส่งเสียงร้องอีกครั้งเเล้วพุ่งตัวเข้าหา ลม
เขารีบย่อตัวนั่งลงกับพื้น ทำให้มันพุ่งตัวทะลุหน้าต่างทางเดิน ล่วงลงไปข่างล่าง ลมรีบลุกขึ้นยืนมองหาร่างของมัน เเละก็เป็นอย่างที่คิด มันตกลงไปเเตกกระจายทั่วพื้น เเต่ เขาก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อสายตาเขามองไปเห็น สัตว์ประหลาดอีกหลายตัว เดินอยู่เต็มหน้าโรงเรียนของเขาไปหมด ศพที่นอนเกลื่อนข้างล่าง นักเรียนที่รอดต่างวิ่งหนีเเต่ก็ไม่พ้น โดนพวกมันพุ่งใส่จนลำตัวขาดออกเป็นสองท่อน เเละ ไม่ใช่แค่นั้น ยังมีตัวประหลาดที่มีรูปร่างคล้ายคน เเต่ที่หัวมันมีตาเดียว ตัวของมันใหญ่กว่าคนหลายเท่า เเขนข้างนึงของมันคล้ายกับใบมีด คมใหญ่
ลม เพิ่งนึกขึ้นได้ถึงเสียงเท้าที่พวกเขาได้ยินในตอนเเรก เขารีบหันไปมองสุดระเบียงทางเดิน ก็ต้องเห็นไอตัวเเบบที่ยืนอยู่ข้างล่าง
"โต้ ได้เวลาหนีอีกแล้วเพื่อน" ลม พูดเเล้วหันไปมองเพื่อนของเขา ที่ตอนนี้ลุกขึ้นยืนได้เเล้ว
"จะเอาไงละ" โต้ถาม
"ต้องวิ่งไปที่ ชั้น 2 ให้ได้" ลมพูด
"ทำไมฟร่ะ" โต้ พูดพร้อมก้าวถอยหนึ่งก้าว
"ห้องวิทยาศาสตร์" ลมพูดแล้วถอยหนึ่งก้าวเช่นกัน "ประตูห้องทำจากเหล็กกล้าไงละ"
ทั้งคู่ต่างก้าวถอยพร้อมกันอีกก้าว สัตว์ประหลาด ยืนมอง เเล้วเอียงคอไปทางซ้าย
"พร้อมน่ะ" ลมพูด
โต้ กลืนน้ำลาย เเล้วพยักหน้า
"วิ่ง!!!!!" ลมตะโกน ทั้งคู่ออกตัววิ่งพร้อมกัน
มันเอง เมื่อเห็นเหยื่อของตัวเองวิ่งหนี ก็รีบวิ่งตามพร้อมส่งเสียงคำรามไปทั่ว ตัวประหลาดที่อยู่หน้าตึก ต่างมองเเล้ววิ่งตามกันขึ้นมา
"ท่าไม่ดีเเล้ว" ลม ที่เห็นเหตุการณ์พูด
"ไอลม" โต้ตะโกน ลมหันมามองหน้า "ไปทางบันได้หนีไฟเถอะ"
"นำไปเลย" ลม เห็นด้วย
เพราะ ทางบันไดหนีไฟ เป็นประตูที่เเคบ น่าจะถ่วงเวลามันได้บ้าง ลม คิดอย่างนั้นพอทั้งคู่วิ่งมาถึง โต้ เปิดประตูเเล้ววิ่งเข้าไป ลม ที่บาดเจ็บอยู่ทำให้วิ่งช้ากว่าเดิม เขาวิ่งมาถึงทีหลังก็รีบปิดประตู โต้ รีบใส่กลอนประตูจนหนาเเน่น ทั้งคู่ยืนหอบกันพักใหญ่
ปุ้งๆๆๆ
"บ้าน่า" ลม พูด
ประตู ถูกสัตว์ประหลาดพุ่งชนจนเป็นรอยปูดขึ้นมา ทั้งคู่รีบวิ่งลงบันไดต่ออย่างรวดเร็ว เเต่เเล้ว ลม ก็หยุดวิ่ง โต้ ที่เห็นอย่างนั้นก็หยุดเช่นกัน
"มีอะไรหรอ" โต้ ถาม
"พวกมันกำลังขึ้นมา" ลม เดินมายืนดูตรงช่องราวบันไดลงไปข้างล่าง ก็เห็นพวกมันกำลังวิ่งขึ้นมา
"เอาไง" โต้ ถามอีกครั้ง
"เราอยู่ชั้นไหนเนี่ย" ลมถามกลับ
"น่าจะ ชั้น 4" โต้ ตอบ "จะเอาไงต่อฟร่ะ"
"ขอคิดก่อน" ลม นั่งลงที่ขั้นบันได้ มือยังคงกุมแผลที่ท้องอยู่
โต้ พอจะเข้าใจเพื่อนของเขา ทั้งคู่รู้จักกันมาตั้งเเต่เด็ก ลม เป็นคนที่คิดแผนอะไรได้เยี่ยมตลอด ถึงเขาทั้งคู่จะเกเร เเต่ ลม ก็ไม่เคยสอบตกยิ่งในเวลาเเบบนี้ สมองของเขามีความจำเป็นมาก
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
