fic reborn หลุดมิติพบเจอ

“ไปไหนมายูกิ”ซันซัสถามพลางกระชับกอดให้แน่นขึ้นไปอีก

“ไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ”ยูกินะตอบด้วยเสียงนิ่งๆปล่อยให้ร่างสูงกอดตัวเองต่อไปเพราะรู้ว่าเหล่าวาเรียทั้งหลายต้องคิดถึงและออกตามหาตัวเองแน่ๆโดยเฉพาะซันซัส

“ช่างเถอะ ไหนๆยัยนี่ก็กลับมาแล้วมาจัดงานเลี้ยงกันดีกว่า”สคอลโล่ตะโกนขึ้นทำให้ยูกินะต้องยกมือขึ้นมาปิดหูทันทีเมื่อซันซัสปล่อยตัวเองออกมา

“เบาๆหน่อยก็ได้ค่ะคุณฉลามขาว”ยูกินะบ่นพร้อมกับเอามือออกจากหูของตัวเอง

“จัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของยูกิจัง ว้าว! ฟินาเล่”เสียงของลุซซูเรียร้องออกมาอย่างดีใจ

“ยังไงก็ได้”มาม่อนพูดด้วยเสียงเรียบๆพลางคิดค่าเงินที่ต้องใช่ในการจัดงานเลี้ยง

“ว่าแต่จะเชิญคนอื่นมาด้วยเหรอครับ”ฟรานที่ใบ้กินไปนานถามขึ้น

“เอาไงยูกิ”ซันซัสหันไปถามยูกินะพลางจิบเตกีล่า

“แล้วแต่ทุกคนก็แล้วกัน แต่มีข้อแม้ว่าห้ามบอกว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับฉันแล้วก็ห้ามบอกด้วยว่าฉันเป็นอดีตผู้พิทักษ์เมฆาของวาเรียยกเว้นฉันจะบอกเองนะ แค่นี้แหละ”ยูกินะตอบพลางเดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆกับเบลเฟกอล

“แล้วทำไมจะต้องห้ามบอกด้วยล่ะครับ”ฟรานถามอย่างสงสัย

“ถ้าบอกไปฉันก็จะถูกตามล่าไงล่ะ”ยูกินะยักไหล่ตอบแล้วเดินไปหาซันซัสจากนั้นก็เอาแก้วเตกีล่าที่ซันซัสกำลังดื่มอยู่มาดื่มเองส่วนซันซัสเองก็ไม่ได้ว่าอะไรพลางเอาเตกีล่าแก้วใหม่มาดื่ม ซึ่งสร้างความตกใจให้กับฟรานเป็นอย่างมากที่ซันซัสไม่อาละวาด

“แล้วคืนนี้ยูกิจะไปพักที่ไหนล่ะ”ลุซซูเรียถามขึ้นพลางมองยูกินะที่กำลังจิบเตกีล่า

“ไม่รู้สิ”คำตอบสั้นๆได้ใจความฉบับฮากาเสะ ยูกินะสร้างความห่อเหี่ยวให้กับวาเรียเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะผ่านกี่ปีไอ้นิสัยเสียอย่างไม่รู้จักวางแผนไว้ล่วงหน้าก็ยังคงไม่หายไป

“งั้นมาอยู่ที่นี่กับพวกเราแล้วกัน”สคอลโล่พูดด้วยเสียงปกติ ทำให้ฟรานช็อกไปอีกรอบ คุณผบ.ของวาเรียเปลี๊ยนไป๋

“ตกลงค่า^_^”ยูกินะพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ที่อยู่พลางเดินไปหาเลวี่ที่กำลังโทรเปิดห้องใหม่แล้วเข้าไปแกล้งโดยการดึงสายฟ้าแรงสูงออกมาจากสร้อยของตนเองพลางหันไปทำมือเป็นสัญญาณจุ๊ๆให้กับคนที่เหลือที่กำลังมองตาค้าง(ยกเว้นซันซัส) จากนั้นก็ปล่อยสายฟ้าใส่เลวี่ ทำให้เลวี่สลบไปทันทีที่โดนไฟฟ้าแรงสูงช็อต

“เฮ้อ ไม่ไหวเลยเลวี่ไฟฟ้าแค่นี้ก็ทนไม่ได้ เป็นผู้พิทักษ์อัสนีจริงรึเปล่าเนี่ย”ยูกินะบ่นพลางปล่อยสายลมพยุงเลวี่ไปนอนที่โซฟาซึ่งพนักงานชายที่นำกุญแจห้องมาก็มาถึงพอดิบพอดี ยูกินะจึงเดินเข้าไปหาพนักงานคนนั้นเพื่อเอากุญแจพร้อมกับส่งรอยยิ้มน่ารักทำเอาพนักงานชายคนนั้นเคลิ้มทันที

“ขอบคุณนะคะที่เอากุญแจมาให้^_^”เสียงหวานๆของยูกินะดังขึ้นพลางหยิบกุญแจ

“อะ..เอ่อ ไม่หรอกครับ-////-”พนักงานชายพูดพลางทำหน้าแดงซึ่งสร้างความหมั่นไส้ให้กับเหล่าวาเรียที่อยู่ให้ในห้องเป็นอย่างมากแต่จู่ๆก็มีงูตัวใหญ่ตกลงมาที่ตัวของพนักงานชายคนนั้น ทำให้เขาวิ่งหนีไปทันที เมื่อพนักงานคนนั้นจากไปแล้วยูกินะก็เดินถือกุญแจเข้ามาในห้องพลางนั่งลงอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งคน ส่วนเหล่าวาเรียก็นั่งหน้าบูดอยู่แต่ละที่ของตน โดยเฉพาะซันซัส (ยูกินะนั้นได้คิดไว้ในใจตั้งแต่แรกแล้วว่าจะต้องกลายเป็นแบบนี้: ไรเตอร์)

“สนุกมากไหมฮะที่ได้แกล้งคนน่ะ”สคอลโล่ถามพลางมองยูกินะอย่างคาดโทษ

“ถ้าให้พูดตรงๆแล้วล่ะก็นะ สนุกมากเลยล่ะ แต่วันหลังคงต้องหาแผนดีๆมาใช้ดีกว่ามันจะได้สนุกยิ่งขึ้น^O^”ยูกินะพูดอย่างร่าเริงโดยไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้เหล่าวาเรียยกเว้นฟรานที่รู้ฤทธิ์เดชของยูกินะกำลังหน้าซีดเป็นกระดาษ (เพราะยูกินะเคยแกล้งทุกคนมาแล้วไม่เว้นแม้แต่ซันซัส เช่น เอาเตกีล่าของซันซัสมาแอบเปลี่ยนเป็นน้ำปลาจากนั้นก็ให้ซันซัสดื่ม เอามีดของเบลเฟกอลไปทิ้งไว้ในโถส้วม เอาเตกีล่าของซันซัสมาแอบใส่ในอาหารทำให้หน่วยวาเรียทุกคนเมาแอ๋ และอีกมากมายก่ายกองแน่นอนว่าไม่มีใครรู้ว่าเป็นฝีมือของยูกินะ กว่าจะรู้เจ้าตัวก็หนีไปแอบเรียบร้อยแล้วและไม่มีใครสามารถแก้เผ็ดยูกินะกลับได้ ช่างชั่วร้ายอะไรเยี่ยงนี้ T^T: ไรเตอร์)

“เอาล่ะ นี้ก็ดึกมากแล้วไปนอนกันก่อนดีกว่านะ เรื่องงานเลี้ยงค่อยว่ากันพรุ่งนี้อีกที”ลุซซูเรียพูดพลางส่งรอยยิ้มให้กับทุกคน

“อืม ฉันก็ง่วงเหมือนกัน ราตรีสวัสดิ์ทุกคน”ยูกินะพูดพลางโบกมือเป็นเชิงราตรีสวัสดิ์แล้วเดินเข้าห้องที่เพิ่งเปิดใหม่ไป ส่วนเหล่าวาเรียมองหน้ากันนิดหน่อยแล้วแยกย้ายกันเดินเข้าห้องของตัวเองเช่นกัน

“ไปไหนมายูกิ”ซันซัสถามพลางกระชับกอดให้แน่นขึ้นไปอีก
“ไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ”ยูกินะตอบด้วยเสียงนิ่งๆปล่อยให้ร่างสูงกอดตัวเองต่อไปเพราะรู้ว่าเหล่าวาเรียทั้งหลายต้องคิดถึงและออกตามหาตัวเองแน่ๆโดยเฉพาะซันซัส
“ช่างเถอะ ไหนๆยัยนี่ก็กลับมาแล้วมาจัดงานเลี้ยงกันดีกว่า”สคอลโล่ตะโกนขึ้นทำให้ยูกินะต้องยกมือขึ้นมาปิดหูทันทีเมื่อซันซัสปล่อยตัวเองออกมา
“เบาๆหน่อยก็ได้ค่ะคุณฉลามขาว”ยูกินะบ่นพร้อมกับเอามือออกจากหูของตัวเอง
“จัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของยูกิจัง ว้าว! ฟินาเล่”เสียงของลุซซูเรียร้องออกมาอย่างดีใจ
“ยังไงก็ได้”มาม่อนพูดด้วยเสียงเรียบๆพลางคิดค่าเงินที่ต้องใช่ในการจัดงานเลี้ยง
“ว่าแต่จะเชิญคนอื่นมาด้วยเหรอครับ”ฟรานที่ใบ้กินไปนานถามขึ้น
“เอาไงยูกิ”ซันซัสหันไปถามยูกินะพลางจิบเตกีล่า
“แล้วแต่ทุกคนก็แล้วกัน แต่มีข้อแม้ว่าห้ามบอกว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับฉันแล้วก็ห้ามบอกด้วยว่าฉันเป็นอดีตผู้พิทักษ์เมฆาของวาเรียยกเว้นฉันจะบอกเองนะ แค่นี้แหละ”ยูกินะตอบพลางเดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆกับเบลเฟกอล
“แล้วทำไมจะต้องห้ามบอกด้วยล่ะครับ”ฟรานถามอย่างสงสัย
“ถ้าบอกไปฉันก็จะถูกตามล่าไงล่ะ”ยูกินะยักไหล่ตอบแล้วเดินไปหาซันซัสจากนั้นก็เอาแก้วเตกีล่าที่ซันซัสกำลังดื่มอยู่มาดื่มเองส่วนซันซัสเองก็ไม่ได้ว่าอะไรพลางเอาเตกีล่าแก้วใหม่มาดื่ม ซึ่งสร้างความตกใจให้กับฟรานเป็นอย่างมากที่ซันซัสไม่อาละวาด
“แล้วคืนนี้ยูกิจะไปพักที่ไหนล่ะ”ลุซซูเรียถามขึ้นพลางมองยูกินะที่กำลังจิบเตกีล่า
“ไม่รู้สิ”คำตอบสั้นๆได้ใจความฉบับฮากาเสะ ยูกินะสร้างความห่อเหี่ยวให้กับวาเรียเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะผ่านกี่ปีไอ้นิสัยเสียอย่างไม่รู้จักวางแผนไว้ล่วงหน้าก็ยังคงไม่หายไป
“งั้นมาอยู่ที่นี่กับพวกเราแล้วกัน”สคอลโล่พูดด้วยเสียงปกติ ทำให้ฟรานช็อกไปอีกรอบ คุณผบ.ของวาเรียเปลี๊ยนไป๋
“ตกลงค่า^_^”ยูกินะพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ที่อยู่พลางเดินไปหาเลวี่ที่กำลังโทรเปิดห้องใหม่แล้วเข้าไปแกล้งโดยการดึงสายฟ้าแรงสูงออกมาจากสร้อยของตนเองพลางหันไปทำมือเป็นสัญญาณจุ๊ๆให้กับคนที่เหลือที่กำลังมองตาค้าง(ยกเว้นซันซัส) จากนั้นก็ปล่อยสายฟ้าใส่เลวี่ ทำให้เลวี่สลบไปทันทีที่โดนไฟฟ้าแรงสูงช็อต
“เฮ้อ ไม่ไหวเลยเลวี่ไฟฟ้าแค่นี้ก็ทนไม่ได้ เป็นผู้พิทักษ์อัสนีจริงรึเปล่าเนี่ย”ยูกินะบ่นพลางปล่อยสายลมพยุงเลวี่ไปนอนที่โซฟาซึ่งพนักงานชายที่นำกุญแจห้องมาก็มาถึงพอดิบพอดี ยูกินะจึงเดินเข้าไปหาพนักงานคนนั้นเพื่อเอากุญแจพร้อมกับส่งรอยยิ้มน่ารักทำเอาพนักงานชายคนนั้นเคลิ้มทันที
“ขอบคุณนะคะที่เอากุญแจมาให้^_^”เสียงหวานๆของยูกินะดังขึ้นพลางหยิบกุญแจ
“อะ..เอ่อ ไม่หรอกครับ-////-”พนักงานชายพูดพลางทำหน้าแดงซึ่งสร้างความหมั่นไส้ให้กับเหล่าวาเรียที่อยู่ให้ในห้องเป็นอย่างมากแต่จู่ๆก็มีงูตัวใหญ่ตกลงมาที่ตัวของพนักงานชายคนนั้น ทำให้เขาวิ่งหนีไปทันที เมื่อพนักงานคนนั้นจากไปแล้วยูกินะก็เดินถือกุญแจเข้ามาในห้องพลางนั่งลงอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งคน ส่วนเหล่าวาเรียก็นั่งหน้าบูดอยู่แต่ละที่ของตน โดยเฉพาะซันซัส (ยูกินะนั้นได้คิดไว้ในใจตั้งแต่แรกแล้วว่าจะต้องกลายเป็นแบบนี้: ไรเตอร์)
“สนุกมากไหมฮะที่ได้แกล้งคนน่ะ”สคอลโล่ถามพลางมองยูกินะอย่างคาดโทษ
“ถ้าให้พูดตรงๆแล้วล่ะก็นะ สนุกมากเลยล่ะ แต่วันหลังคงต้องหาแผนดีๆมาใช้ดีกว่ามันจะได้สนุกยิ่งขึ้น^O^”ยูกินะพูดอย่างร่าเริงโดยไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้เหล่าวาเรียยกเว้นฟรานที่รู้ฤทธิ์เดชของยูกินะกำลังหน้าซีดเป็นกระดาษ (เพราะยูกินะเคยแกล้งทุกคนมาแล้วไม่เว้นแม้แต่ซันซัส เช่น เอาเตกีล่าของซันซัสมาแอบเปลี่ยนเป็นน้ำปลาจากนั้นก็ให้ซันซัสดื่ม เอามีดของเบลเฟกอลไปทิ้งไว้ในโถส้วม เอาเตกีล่าของซันซัสมาแอบใส่ในอาหารทำให้หน่วยวาเรียทุกคนเมาแอ๋ และอีกมากมายก่ายกองแน่นอนว่าไม่มีใครรู้ว่าเป็นฝีมือของยูกินะ กว่าจะรู้เจ้าตัวก็หนีไปแอบเรียบร้อยแล้วและไม่มีใครสามารถแก้เผ็ดยูกินะกลับได้ ช่างชั่วร้ายอะไรเยี่ยงนี้ T^T: ไรเตอร์)
“เอาล่ะ นี้ก็ดึกมากแล้วไปนอนกันก่อนดีกว่านะ เรื่องงานเลี้ยงค่อยว่ากันพรุ่งนี้อีกที”ลุซซูเรียพูดพลางส่งรอยยิ้มให้กับทุกคน
“อืม ฉันก็ง่วงเหมือนกัน ราตรีสวัสดิ์ทุกคน”ยูกินะพูดพลางโบกมือเป็นเชิงราตรีสวัสดิ์แล้วเดินเข้าห้องที่เพิ่งเปิดใหม่ไป ส่วนเหล่าวาเรียมองหน้ากันนิดหน่อยแล้วแยกย้ายกันเดินเข้าห้องของตัวเองเช่นกัน“ไปไหนมายูกิ”ซันซัสถามพลางกระชับกอดให้แน่นขึ้นไปอีก
“ไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ”ยูกินะตอบด้วยเสียงนิ่งๆปล่อยให้ร่างสูงกอดตัวเองต่อไปเพราะรู้ว่าเหล่าวาเรียทั้งหลายต้องคิดถึงและออกตามหาตัวเองแน่ๆโดยเฉพาะซันซัส
“ช่างเถอะ ไหนๆยัยนี่ก็กลับมาแล้วมาจัดงานเลี้ยงกันดีกว่า”สคอลโล่ตะโกนขึ้นทำให้ยูกินะต้องยกมือขึ้นมาปิดหูทันทีเมื่อซันซัสปล่อยตัวเองออกมา
“เบาๆหน่อยก็ได้ค่ะคุณฉลามขาว”ยูกินะบ่นพร้อมกับเอามือออกจากหูของตัวเอง
“จัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของยูกิจัง ว้าว! ฟินาเล่”เสียงของลุซซูเรียร้องออกมาอย่างดีใจ
“ยังไงก็ได้”มาม่อนพูดด้วยเสียงเรียบๆพลางคิดค่าเงินที่ต้องใช่ในการจัดงานเลี้ยง
“ว่าแต่จะเชิญคนอื่นมาด้วยเหรอครับ”ฟรานที่ใบ้กินไปนานถามขึ้น
“เอาไงยูกิ”ซันซัสหันไปถามยูกินะพลางจิบเตกีล่า
“แล้วแต่ทุกคนก็แล้วกัน แต่มีข้อแม้ว่าห้ามบอกว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับฉันแล้วก็ห้ามบอกด้วยว่าฉันเป็นอดีตผู้พิทักษ์เมฆาของวาเรียยกเว้นฉันจะบอกเองนะ แค่นี้แหละ”ยูกินะตอบพลางเดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆกับเบลเฟกอล
“แล้วทำไมจะต้องห้ามบอกด้วยล่ะครับ”ฟรานถามอย่างสงสัย
“ถ้าบอกไปฉันก็จะถูกตามล่าไงล่ะ”ยูกินะยักไหล่ตอบแล้วเดินไปหาซันซัสจากนั้นก็เอาแก้วเตกีล่าที่ซันซัสกำลังดื่มอยู่มาดื่มเองส่วนซันซัสเองก็ไม่ได้ว่าอะไรพลางเอาเตกีล่าแก้วใหม่มาดื่ม ซึ่งสร้างความตกใจให้กับฟรานเป็นอย่างมากที่ซันซัสไม่อาละวาด
“แล้วคืนนี้ยูกิจะไปพักที่ไหนล่ะ”ลุซซูเรียถามขึ้นพลางมองยูกินะที่กำลังจิบเตกีล่า
“ไม่รู้สิ”คำตอบสั้นๆได้ใจความฉบับฮากาเสะ ยูกินะสร้างความห่อเหี่ยวให้กับวาเรียเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะผ่านกี่ปีไอ้นิสัยเสียอย่างไม่รู้จักวางแผนไว้ล่วงหน้าก็ยังคงไม่หายไป
“งั้นมาอยู่ที่นี่กับพวกเราแล้วกัน”สคอลโล่พูดด้วยเสียงปกติ ทำให้ฟรานช็อกไปอีกรอบ คุณผบ.ของวาเรียเปลี๊ยนไป๋
“ตกลงค่า^_^”ยูกินะพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ที่อยู่พลางเดินไปหาเลวี่ที่กำลังโทรเปิดห้องใหม่แล้วเข้าไปแกล้งโดยการดึงสายฟ้าแรงสูงออกมาจากสร้อยของตนเองพลางหันไปทำมือเป็นสัญญาณจุ๊ๆให้กับคนที่เหลือที่กำลังมองตาค้าง(ยกเว้นซันซัส) จากนั้นก็ปล่อยสายฟ้าใส่เลวี่ ทำให้เลวี่สลบไปทันทีที่โดนไฟฟ้าแรงสูงช็อต
“เฮ้อ ไม่ไหวเลยเลวี่ไฟฟ้าแค่นี้ก็ทนไม่ได้ เป็นผู้พิทักษ์อัสนีจริงรึเปล่าเนี่ย”ยูกินะบ่นพลางปล่อยสายลมพยุงเลวี่ไปนอนที่โซฟาซึ่งพนักงานชายที่นำกุญแจห้องมาก็มาถึงพอดิบพอดี ยูกินะจึงเดินเข้าไปหาพนักงานคนนั้นเพื่อเอากุญแจพร้อมกับส่งรอยยิ้มน่ารักทำเอาพนักงานชายคนนั้นเคลิ้มทันที
“ขอบคุณนะคะที่เอากุญแจมาให้^_^”เสียงหวานๆของยูกินะดังขึ้นพลางหยิบกุญแจ
“อะ..เอ่อ ไม่หรอกครับ-////-”พนักงานชายพูดพลางทำหน้าแดงซึ่งสร้างความหมั่นไส้ให้กับเหล่าวาเรียที่อยู่ให้ในห้องเป็นอย่างมากแต่จู่ๆก็มีงูตัวใหญ่ตกลงมาที่ตัวของพนักงานชายคนนั้น ทำให้เขาวิ่งหนีไปทันที เมื่อพนักงานคนนั้นจากไปแล้วยูกินะก็เดินถือกุญแจเข้ามาในห้องพลางนั่งลงอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งคน ส่วนเหล่าวาเรียก็นั่งหน้าบูดอยู่แต่ละที่ของตน โดยเฉพาะซันซัส (ยูกินะนั้นได้คิดไว้ในใจตั้งแต่แรกแล้วว่าจะต้องกลายเป็นแบบนี้: ไรเตอร์)
“สนุกมากไหมฮะที่ได้แกล้งคนน่ะ”สคอลโล่ถามพลางมองยูกินะอย่างคาดโทษ
“ถ้าให้พูดตรงๆแล้วล่ะก็นะ สนุกมากเลยล่ะ แต่วันหลังคงต้องหาแผนดีๆมาใช้ดีกว่ามันจะได้สนุกยิ่งขึ้น^O^”ยูกินะพูดอย่างร่าเริงโดยไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้เหล่าวาเรียยกเว้นฟรานที่รู้ฤทธิ์เดชของยูกินะกำลังหน้าซีดเป็นกระดาษ (เพราะยูกินะเคยแกล้งทุกคนมาแล้วไม่เว้นแม้แต่ซันซัส เช่น เอาเตกีล่าของซันซัสมาแอบเปลี่ยนเป็นน้ำปลาจากนั้นก็ให้ซันซัสดื่ม เอามีดของเบลเฟกอลไปทิ้งไว้ในโถส้วม เอาเตกีล่าของซันซัสมาแอบใส่ในอาหารทำให้หน่วยวาเรียทุกคนเมาแอ๋ และอีกมากมายก่ายกองแน่นอนว่าไม่มีใครรู้ว่าเป็นฝีมือของยูกินะ กว่าจะรู้เจ้าตัวก็หนีไปแอบเรียบร้อยแล้วและไม่มีใครสามารถแก้เผ็ดยูกินะกลับได้ ช่างชั่วร้ายอะไรเยี่ยงนี้ T^T: ไรเตอร์)
“เอาล่ะ นี้ก็ดึกมากแล้วไปนอนกันก่อนดีกว่านะ เรื่องงานเลี้ยงค่อยว่ากันพรุ่งนี้อีกที”ลุซซูเรียพูดพลางส่งรอยยิ้มให้กับทุกคน
“อืม ฉันก็ง่วงเหมือนกัน ราตรีสวัสดิ์ทุกคน”ยูกินะพูดพลางโบกมือเป็นเชิงราตรีสวัสดิ์แล้วเดินเข้าห้องที่เพิ่งเปิดใหม่ไป ส่วนเหล่าวาเรียมองหน้ากันนิดหน่อยแล้วแยกย้ายกันเดินเข้าห้องของตัวเองเช่นกัน“ไปไหนมายูกิ”ซันซัสถามพลางกระชับกอดให้แน่นขึ้นไปอีก
“ไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ”ยูกินะตอบด้วยเสียงนิ่งๆปล่อยให้ร่างสูงกอดตัวเองต่อไปเพราะรู้ว่าเหล่าวาเรียทั้งหลายต้องคิดถึงและออกตามหาตัวเองแน่ๆโดยเฉพาะซันซัส
“ช่างเถอะ ไหนๆยัยนี่ก็กลับมาแล้วมาจัดงานเลี้ยงกันดีกว่า”สคอลโล่ตะโกนขึ้นทำให้ยูกินะต้องยกมือขึ้นมาปิดหูทันทีเมื่อซันซัสปล่อยตัวเองออกมา
“เบาๆหน่อยก็ได้ค่ะคุณฉลามขาว”ยูกินะบ่นพร้อมกับเอามือออกจากหูของตัวเอง
“จัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของยูกิจัง ว้าว! ฟินาเล่”เสียงของลุซซูเรียร้องออกมาอย่างดีใจ
“ยังไงก็ได้”มาม่อนพูดด้วยเสียงเรียบๆพลางคิดค่าเงินที่ต้องใช่ในการจัดงานเลี้ยง
“ว่าแต่จะเชิญคนอื่นมาด้วยเหรอครับ”ฟรานที่ใบ้กินไปนานถามขึ้น
“เอาไงยูกิ”ซันซัสหันไปถามยูกินะพลางจิบเตกีล่า
“แล้วแต่ทุกคนก็แล้วกัน แต่มีข้อแม้ว่าห้ามบอกว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับฉันแล้วก็ห้ามบอกด้วยว่าฉันเป็นอดีตผู้พิทักษ์เมฆาของวาเรียยกเว้นฉันจะบอกเองนะ แค่นี้แหละ”ยูกินะตอบพลางเดินไปนั่งบนโซฟาข้างๆกับเบลเฟกอล
“แล้วทำไมจะต้องห้ามบอกด้วยล่ะครับ”ฟรานถามอย่างสงสัย
“ถ้าบอกไปฉันก็จะถูกตามล่าไงล่ะ”ยูกินะยักไหล่ตอบแล้วเดินไปหาซันซัสจากนั้นก็เอาแก้วเตกีล่าที่ซันซัสกำลังดื่มอยู่มาดื่มเองส่วนซันซัสเองก็ไม่ได้ว่าอะไรพลางเอาเตกีล่าแก้วใหม่มาดื่ม ซึ่งสร้างความตกใจให้กับฟรานเป็นอย่างมากที่ซันซัสไม่อาละวาด
“แล้วคืนนี้ยูกิจะไปพักที่ไหนล่ะ”ลุซซูเรียถามขึ้นพลางมองยูกินะที่กำลังจิบเตกีล่า
“ไม่รู้สิ”คำตอบสั้นๆได้ใจความฉบับฮากาเสะ ยูกินะสร้างความห่อเหี่ยวให้กับวาเรียเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะผ่านกี่ปีไอ้นิสัยเสียอย่างไม่รู้จักวางแผนไว้ล่วงหน้าก็ยังคงไม่หายไป
“งั้นมาอยู่ที่นี่กับพวกเราแล้วกัน”สคอลโล่พูดด้วยเสียงปกติ ทำให้ฟรานช็อกไปอีกรอบ คุณผบ.ของวาเรียเปลี๊ยนไป๋
“ตกลงค่า^_^”ยูกินะพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ที่อยู่พลางเดินไปหาเลวี่ที่กำลังโทรเปิดห้องใหม่แล้วเข้าไปแกล้งโดยการดึงสายฟ้าแรงสูงออกมาจากสร้อยของตนเองพลางหันไปทำมือเป็นสัญญาณจุ๊ๆให้กับคนที่เหลือที่กำลังมองตาค้าง(ยกเว้นซันซัส) จากนั้นก็ปล่อยสายฟ้าใส่เลวี่ ทำให้เลวี่สลบไปทันทีที่โดนไฟฟ้าแรงสูงช็อต
“เฮ้อ ไม่ไหวเลยเลวี่ไฟฟ้าแค่นี้ก็ทนไม่ได้ เป็นผู้พิทักษ์อัสนีจริงรึเปล่าเนี่ย”ยูกินะบ่นพลางปล่อยสายลมพยุงเลวี่ไปนอนที่โซฟาซึ่งพนักงานชายที่นำกุญแจห้องมาก็มาถึงพอดิบพอดี ยูกินะจึงเดินเข้าไปหาพนักงานคนนั้นเพื่อเอากุญแจพร้อมกับส่งรอยยิ้มน่ารักทำเอาพนักงานชายคนนั้นเคลิ้มทันที
“ขอบคุณนะคะที่เอากุญแจมาให้^_^”เสียงหวานๆของยูกินะดังขึ้นพลางหยิบกุญแจ
“อะ..เอ่อ ไม่หรอกครับ-////-”พนักงานชายพูดพลางทำหน้าแดงซึ่งสร้างความหมั่นไส้ให้กับเหล่าวาเรียที่อยู่ให้ในห้องเป็นอย่างมากแต่จู่ๆก็มีงูตัวใหญ่ตกลงมาที่ตัวของพนักงานชายคนนั้น ทำให้เขาวิ่งหนีไปทันที เมื่อพนักงานคนนั้นจากไปแล้วยูกินะก็เดินถือกุญแจเข้ามาในห้องพลางนั่งลงอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งคน ส่วนเหล่าวาเรียก็นั่งหน้าบูดอยู่แต่ละที่ของตน โดยเฉพาะซันซัส (ยูกินะนั้นได้คิดไว้ในใจตั้งแต่แรกแล้วว่าจะต้องกลายเป็นแบบนี้: ไรเตอร์)
“สนุกมากไหมฮะที่ได้แกล้งคนน่ะ”สคอลโล่ถามพลางมองยูกินะอย่างคาดโทษ
“ถ้าให้พูดตรงๆแล้วล่ะก็นะ สนุกมากเลยล่ะ แต่วันหลังคงต้องหาแผนดีๆมาใช้ดีกว่ามันจะได้สนุกยิ่งขึ้น^O^”ยูกินะพูดอย่างร่าเริงโดยไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้เหล่าวาเรียยกเว้นฟรานที่รู้ฤทธิ์เดชของยูกินะกำลังหน้าซีดเป็นกระดาษ (เพราะยูกินะเคยแกล้งทุกคนมาแล้วไม่เว้นแม้แต่ซันซัส เช่น เอาเตกีล่าของซันซัสมาแอบเปลี่ยนเป็นน้ำปลาจากนั้นก็ให้ซันซัสดื่ม เอามีดของเบลเฟกอลไปทิ้งไว้ในโถส้วม เอาเตกีล่าของซันซัสมาแอบใส่ในอาหารทำให้หน่วยวาเรียทุกคนเมาแอ๋ และอีกมากมายก่ายกองแน่นอนว่าไม่มีใครรู้ว่าเป็นฝีมือของยูกินะ กว่าจะรู้เจ้าตัวก็หนีไปแอบเรียบร้อยแล้วและไม่มีใครสามารถแก้เผ็ดยูกินะกลับได้ ช่างชั่วร้ายอะไรเยี่ยงนี้ T^T: ไรเตอร์)
“เอาล่ะ นี้ก็ดึกมากแล้วไปนอนกันก่อนดีกว่านะ เรื่องงานเลี้ยงค่อยว่ากันพรุ่งนี้อีกที”ลุซซูเรียพูดพลางส่งรอยยิ้มให้กับทุกคน
“อืม ฉันก็ง่วงเหมือนกัน ราตรีสวัสดิ์ทุกคน”ยูกินะพูดพลางโบกมือเป็นเชิงราตรีสวัสดิ์แล้วเดินเข้าห้องที่เพิ่งเปิดใหม่ไป ส่วนเหล่าวาเรียมองหน้ากันนิดหน่อยแล้วแยกย้ายกันเดินเข้าห้องของตัวเองเช่นกัน