รักไม่มีวันตาย ... กับนายแวมไพร์สุดหล่อ!

9.2

เขียนโดย JK90

วันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.22 น.

  8 chapter
  37 วิจารณ์
  24.10K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2556 22.53 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) What's up ?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนเช้าของการเปิดเทอมภาคเรียนที่ 2 !

               วันนี้เป็นวันเปิดเทอมภาคเรียนที่ 2 ! เมื่อวานนี้ก็แทบจะนอนไม่หลับกระซับกระซ่ายถึงเช้าตรู่ .. สงสัยฉันคงฝันไปมั้งช่างมันเถอะ (พยายามหลอกตัวเอง).. หวังว่าไปเรียนวันแรกจะเจอแต่สิ่งดี ๆ นะ .. ตั้งแต่ภาคเรียนที่ 1 ฉันก็ไม่มีเพื่อนสนิทหรอก ... โดดเดียวเดียวดายในท๊องเลลล !  เพราะอะไรน่ะเหรอ ?? เพราะฉันห้าวเป้งไง !! มีแต่คนว่าฉันเหมือนทอม แต่งกางเกงตลอดเลย (ก็ฉันไม่ชอบนี่หน่า !)

               ฉันเดินบ่นเป็นยายแก่จนถึงหน้าโรงเรียนที่ฉันคุ้นเคย ... อากาศสดใสจิตใจโคตรสุข ฮ้าาา !! เอิ่ม ... ฉันตื่นเช้าจัดรึไงเนี่ย ? ไม่มีคนอยู่ในโรงเรียนสักคนเลย !! ... อืมมมม ฉันก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองก็พบกับตัวเลขนำโชคของฉัน ! เหมือนเลข 0 เลยเนอะ ! แหะ ๆ อะ .. เอ๋ !! เลข 0 !!! ...... ว๊ากกกกกก !! นี่มันเลข 8 เวลา 08:30 น. ! สายแล้วนี่หว่าาา !!! ม่ายยยน้าาา เอ๋ต้องวิ่งอีกแล้วเหรอเนี่ย ???!!

ฉันวิ่งมาหยุดที่ห้อง A Class .. ห้องที่ฉันเรียนอยู่ซึ่งเป็นห้อง King ซะด้วยยย!น้ำตาจะไหล ... 

 

ปึง!!!

 

               เสียงเปิดประตู ... ดังจนหน้าคนในห้องรวมทั้ง ... คุณครู สั่นสนั่นจอเลยย! .. ให้อภัยช้างน้อยคนนี้ด้วยเถิด !! 

     "อืม .. รู้ไหม ? วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของภาคเรียนที่ 2 ซึ่งฉันไม่ว่าอะไรถ้ามาสาย แต่ ....  เธอมาสายกว่าใครเขาเลยแล้วมันก็สายมากกกก !!!! " มาเป็นชุด คณุครูใจเย็นได้ไหม ? .. คุณครูคำรามแล้วได้อะไรขึ้นมา (?) .. ดังลั่นห้องเลยนะ คุณครูข๋าา ! ไม่สงสารคนข้างห้องที่เขาตั้งใจเรียนมั้งเลยเหรอค่ะ ?

     "ขะ .. ขอโทษค่ะ .. จะ .. จะไม่ทำอีกแล้วค่าาา " .. ฉันก้มหัวขอโทษ .. ฉันได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของเด็กนักเรียนในห้อง .. เฮ้อ .. พระเจ้าตามคำขอของฉันแล้วสิ (ประชดแจ๊ะ! ) .. 

     "ไปนั่งข้างหลังสุดไป ! " 

     "คะ .. ค่ะ" ฉันเดินก้มหัวไปหลังห้องสุด ... อะ ..เอ๊ะ ทำไมมี 2 โต๊ะละเนี่ย ? 

คำถาม : คุณจะเลือกโต๊ะตรงไหนระหว่าง ?

1) ริมหน้าต่าง

2) ข้างๆโต๊ะที่ริมหน้าต่าง

               เหอะๆ ! ไม่ต้องคิดก็รู้เลย ... เลือกที่จะนั่งริมหน้าต่างดีกว่า สบายกว่าเยอะ !! .. ลมพัดตีหัวโป๊กโป๊กโป๊ก ! สบายยย  แค๊ก ๆ (ยิ้มชั่วร้าย) ..

                ฉันเดินไปนั่งข้างๆริมหน้าต่าง .. เอาละ ! เริ่มเรียนดีกว่าอย่าเสียเวลา !!! .. เอ๋ ? คาบแรกครูประจำชั้นเข้านี่หน่า ! .. ฉันนั่งฟังจนรายละเอียดที่ครูพูดมาเข้าฝังไปในสมองส่วนในของฉันแหละ!! ...

 

ปึง!!!

 

               โอ้โห !! เปิดดังกว่าฉันอีกแฮะ ! แรงคนหรือแรง __ ( อ่า ! เซ็นเซอร์ไว้ดีกว่านะ (?) .. หืม ? ใครมาสายกว่าฉันงั้นเหรอ ? อ้อ ใช่! โต๊ะว่างนี่ต้องใช่แน่ ๆ ว๊ากก ก๊ากๆๆ ... น่าขายหน้าจริงๆ (ไม่ดูตัวเองเล๊ยยย!  )

 

ผ่างงงงงงง!!

 

               ว๊ากกกกกกกกก !!! อีตาคนนั้นนี่ !! อีตาซ่อง หล่อเหลือเกินนน ตาสีแดง .. ปากกับผิวก็ขาว  (เหมือนจะไม่เกี่ยว) เฮ้ย ๆ ๆ เดินมาทางนี้แล้ว .. นะโม นะโม นะโม !!  .. ครู ! ครู ! ทำไมครูไม่ว่าเขาอย่างที่ทำกับหนูละเฮ้ยยย!! 2 มาตราฐานชัด ๆ !

     "เดี้ยวสิ .. ไม่คิดจะแนะนำเพื่อนหน่อยเหรอ ?" ฮ้าาาา ! ขอบคุณค่ะคุณครูสุดรักสุดเลิฟสุดเยิฟ #ไม่ใช่และ !  .. ไปสิ๊ ! ไปแนะนำตัวเองหน่อยตัวเธอว์ !

     "ไม่ละครับ ! .. ยังไงทุกคนก็รู้จักผมดีอยู่แล้ว" .. แต่ฉันไม่รู้จักนาย ไป๊ ! ชิ้วๆ ...  แถมยังทำครูหน้าแตกอีก .. ฉันเหล่มองนายซ่องนั่งโต๊ะข้าง ๆ ฉัน .. ขนลุกแฮะ !
     "อะแฮ่ม ! เอาเป็นว่าจบคาบแรกไว้เท่านี้ละกัน .. มีใครไม่เข้าใจอะไร ไปสอบถามครูที่ห้องพักครูนะ .. ขอให้โชคดีในวันแรกของการเปิดเทอมวันแรกนะ !! "  ... แล้วครูแกก็เดินออกจากห้องไป สาธุ ! ... 

               เง้อออ ... มองมาทางนี้แล้ว ! ... (หลบตาแปป) ... ฉันสัมผัสได้ถึงรังสีอันสยดสยองงง ! ... ตอนนี้ฉันอยากความจำเสื่อมมากเลยเรื่องเมื่อวาน ... อย่ามองมาได้ไหม ถ้าเธอไม่แคร์ แอร์ แอร์ !  ...

 

หมับ!! ควับ!!

 

               อยู่ดี ๆ ก็มีมือปริศนามาจับไหล่ของฉัน .. ด้วยความตกใจ ฉันรีบหันไปมอง ... อะจะอะ ...  .. อืมมม แล้วฉันก็ค่อย ๆ หันไปมองทางหน้าต่างเหมือนเดิม อืมม ..คนเดิมม ตาซ่องจ้า ! ไหล่ของฉันมันสกปรกนะ เอามือสะอาด ๆ ของนายออกไปก่อนจ้าา !!    ...

     "ไปเจอฉันที่ดาดฟ้าหน่อย .. มีเรื่องจะคุยด้วย ...2 ต่อ 2 นะ !" 

     "ห๊ะ ?" ฉันถึงกับร้อง "ห๊ะ?" ออกมา ! ทำไมต้องดาดฟ้า ทำไมต้อง 2 ต่อ 2 คำถามเต็มหัวฉันเลย !! ให้ตายเถอะซาร่า !!

     "ตามนั้น" ... แล้วหมอนั่นก็เดินออกจากห้องไป .. ปวดหัวกระทันหัน ..ไม่ไปได้ไหม ?

               ... เอาเถอะ .. ตายเป็นตาย !  .. แต่ขอฉันกินข้าวก่อนนะ ! คิกคิก !  .. คิดในแง่บวกหน่อยว่าเขาอยากขอเบอร์ฉันน่ะ !! (บอกเกินไปก็ไม่ดีนะจ๊ะหนูๆ ) แล้วเจอกัน ...

 

 

 

ว้าาา!! chapter ต่อไปนางเอกจะเป็นยังไงน้าาา ? 

จะโดนพระเอกรุมกระทำชำราวรึเปล่า ? ก็ไม่รู้ววว!!

##ติดตามชม chapter ต่อไป##

...#ซารางเฮ Forever#...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา