Help me please' ช่วยด้วย ฉันรักนายเข้าแล้ว ><

  หนุ่มหล่อหน้าหวาน สูง 185 ใส่ชุดยูนิ-ฟอร์มโรงเรียนเดียวกับฉัน ยืนโด่อยู่

'เชลซี'.....

และแน่นอนเขาทำให้ฉันเป็นบ้าได้ถ้าฉันรู้ความจริงอะไรบางอย่างจากปากเขา

"นาย OO!"

ฉันตกใจเป็นรอบที่ร้อยล้าน =_=;

"หึ !"

สีหน้าเขาดูไม่แปลกใจอะไรเลย

"อย่าบอกนะว่านายเป็นคนที่คุณพ่อฉันบอกว่าให้มาดูแลฉัน"

ฉันชี้ไปที่ตัวเอง

"ใช่!"

"ก็บอกว่าอย่าบอกไงเล่าา"

"ถ้าเธอไม่เชื่อก็ลองโทร.ถามพ่อเธอดูได้นะ"

"ฉันโทร.แน่ แต่ถ้าไม่ใช่นาย ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับ ข้อหาโกหกคนสวยอย่างฉัน"

  แต่งตั้งกฎหมายขึ้นมาเอง ^^

ฉันหยิบโทรศัพท์ไอโฟนห้าเอ็กขึ้นมา แล้วจัดการโทร.หาป๊า

ตู๊ดดๆ ตู๊ดดๆ!!!

อ๊ะ! ป๊ารับแล้ว

(เป็นยังไงบ้าง เซอร์ไพรซ์มั้ยลูก?)

มาก เกือบช็อกตายเลยคะป๊า =_='

"ป๊าให้ใครมาดูแลหนู"

(ก็ลูกชายท่านจักรพรรดิเพื่อนพ่อไงลูก หนูจำไม่ได้แล้วเหรอ เค้าเป็นเพื่อนสนิทหนูไง)

"ไม่อาวว หนูไม่อาวว"

(แต่เค้าเป็นเพื่อนของหนูตอนสมัยเด็กๆ ไม่ใช่เหรอ ป๊าเห็นเมื่อก่อนหนูก็สนิทกับเค้าดีนี่ แล้วตอนนี้ป๊าก็ได้ข่าวว่าหนูเรียนที่เดียวกับเขา แถมยังอยู่ห้องเดียวกันอีก)

ป๊าจะรู้มากไปแล้วนะ ):

"นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้หนูไม่ชอบหน้าหมอนี่แล้ว"

(เหอะน่า! ยังไงป๊าก็ไว้ใจเค้ามากกว่าคนอื่น ถ้าป๊าจ้างคนอื่นแล้วป๊าจะมั่นไจได้ไงว่าหนูปลอดภัย)

ได้ ป๊าอยากให้หมอนี่ดูแลฉันมากนักใช่มั้ย

"หนูปลอดภัยแน่ แต่หนูไม่มั่นใจว่าหมอนี่จะปลอดภัย"

(ยังไงก็ได้ แต่ถ้าหนูขัดคำสั่งป๊าละก็ ป๊าจะตัดเงินส่วนของหนูทั้งหมด ถึงป๊าจะตามใจหนูมากแค่ไหน แต่ป๊าจะไม่ยอมให้หนูเสียคนอีกแล้ว)

ตู๊ดดๆ ตู๊ดดๆ!!!

ป๊ายื่นคำขาด T_T

"ว่าไงหล่ะจะให้ไปโรงพักไหน หึๆ"

เชลซีหัวเราะเยาะเย้ยฉัน อึ๋ย น่าหมั่นไส้

"....):....."

"จากนี้ต่อไปเธอต้องทำตามกฎที่ฉันตั้งเอาไว้ เข้าใจ๊"

"........"

ชิ๊!

"ฉันถามไม่ได้ยินเหรอไงฮ่ะ!"

"ไม่ได้ยิน"

"ไม่ได้ยินแล้วตอบได้ไง?"

"ไม่รู้"

"เธอนี่ชักจะบ้า"

"ใช่ ฉันบ้า บ้ามากๆ เลยด้วย แล้วนายจะเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน"

"คิดว่าฉันกลัวเธอเหรอ?"

"......."

เขาก้มลงไปดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง

"ขอเมลล์เธอหน่อย"

"ไม่ให้"

"ถ้าเธอไม่ให้ความร่วมมือกับฉัน ฉันจะโทรไปบอกพ่อเธอ แล้วหักเงิน ดีมั้ย?"

ขู่เหรอ! หึ? ฉันไม่กลัวหรอก

"........"

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะกด

"โอเค ฉันยอมแล้ว"

"ดีมาก"

ฉันจดอีเมลล์ให้เชลซี

"ฉันขอตัวก่อน แล้วเจอกัน"

เขายิ้มมุมปากอย่างกวนๆ แล้วเดินจากไป

 

   ~ คอนโดฯ (ห้อง 4095) ~

"กลับมาแล้วเหรอ?"

"อืม พรุ่งนี้แกจะไปแล้ว ไม่เตรียมของ เหรอ?"

"เรียบร้อยแล้ว ^^"

โลลี่ป๊อปยิ้มแบบเจือนๆ

"ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ ^^"

  ฉันเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วจัดการอาบน้ำ แต่งตัว แล้วมานอนเล่น

 

ครืดด! ครืดด! (เสียงโทรศัพท์สั่นสะท้านโลก)

เบอร์.ใครกัน

"ฮัลโหลคะ"

(แหม ยัยจอแบน รับโทรศัพท์ เสียงหวานเชียวนะ นึกว่าหนุ่มไหนโทร.มาหละ)

เสียงปลายสายพูดกวนประสาท ซึ่งฉันเดาไม่ผิดแน่ๆ เชลซี

"โทรมาทำไม มีอะไร แค่นี้แหละ"

ฉันกำลังจะตัดสายทิ้ง

(อ๊ะๆ! อย่าคิดสั้นซิจ๊ะสาวน้อย เธอรู้ใช่มั้ยถ้าเธอตัดสายทิ้งแล้วอะไรจะเกิดขึ้น)

"ขู่ฉันเหรอ?"

(ไม่ได้ขู๊)

เสียงสูงมีพิรุจ

"นายโทรมามีอะไร"

(มีแน่ ถ้าไม่มีฉันไม่โทร.ให้เปลืองตังค์โทรศัพท์ฉันหรอก)

"นายไม่ได้ใช้แบบเหมาๆ หรอกเหรอ"

(ใช่เรื่องที่จะมาถามมั้ย)

"........"

(เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ฉันจะส่งข้อมูลไปให้เธอทางเมลล์)

"ข้อมูลอะไร?"

  เขาตัดสายทิ้งไป ทำอย่างกับโทรศัพท์ฉันเป็นโทรศัพท์สาธารณะซะอย่างนั้น นึกจะโทรก็โทร นึกจะวางก็วาง =_=;

  แล้วนี่เขาเอาเบอร์ฉันมาจากไหนกันนะ หรือว่าจะเอามาจากป๊า ป๊านะป๊า );

 ตี๊ด! (เสียงเมลล์เข้า)

ฉันเปิดอีเมลล์กล่องขาเข้าดู

หัวข้อ:ควบคุมพฤติกรรม

 กฎ (ความประพฤติ)

1.เธอจะต้องไปโรงเรียนก่อน 7.30 น.

2.ตั้งใจเรียน ห้ามโดด

3.เชื่อฟังคำสั่งของฉัน

4.เป็นเด็กดีไม่ดื้อ ไม่ซน

5.ถ้าไม่เข้าใจให้กลับไปอ่านใหม่

 อ้อ! อันนี้ของแถมนะ

 กฎ (การใช้เบอร์ของฉัน)

1. ห้ามโทรหลังสามทุ่มเพราะฉันจะนอน เดี๋ยวขอบตาดำ มีถุงใต้ตา

2.หากฉันโทรไปห้ามขึ้นรอสาย

3.ฉันโทรไปต้องรับสาย ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ก็ตาม

4.ห้ามตัดสายทิ้ง หรือ ห้ามวางสายก่อนฉัน

5.ก่อนวางสายต้องพูดคำว่า จุ๊บบาย

6.ต้องปฏิบัติตามทุกข้อ

 *หมายเหตุ:จะมีคะแนนความประพฤติให้ในแต่ละวัน ขึ้นอยู่กับความพอใจของฉัน

  'ปล. ต่อไปนี้เธอจะเป็นหุ่นยนต์ของฉัน ฉันจะคอยควบรุมพหติกรรมของเธอทั้งหมด!'

  ข้ออื่นฉันก็พอจะรับได้อยู่นะ แต่ไอ้ข้อห้านี่มันแปลกๆ นี่ฉันต้องทำตามกฏบ้าๆของหมอนี่จริงๆเหรอเนี่ย ได้เลย แล้วเราจะได้เห็นดีกันเชลซี นายรู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว หึๆ !

  07.00 ~

"สวีตตี้ฉันไปก่อนนะ ดูแลตัวเองด้วย"

"อื้อ แกก็เหมือกันแหละ"

"แล้วฉันจะโทรหาน้าาา *w*"

"จ้า ^^"

 โลลี่ป๊อปไปแล้วอ่ะ เธอต้องอยู่คนเดียวแล้วล่ะซิสวีตตี้

  ฉันเดินเข้าไปแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียน 

เสร็จแล้ว!

กฎของฉัน

1.ไปโรงเรียนหลัง 07.30 น.

2.โดดเรียน

3.ทำตรงข้ามกับคำสั่งของเชลซี

4.เตรียมตัวเป็น Bad Girl

  

  ฉันเข้าไปใน Google แล้วค้นหา วิธีเป็น Bad Girl

นี่ไงเจอแล้ว

'วิธีอัพตนเองให้เป็น Bad Girlขั้นพื้นฐาน'

การปฏิบัติในโรงเรียน

- แต่งตัวไม่เรียบร้อย

- ไม่ตั้งใจเรียน กวนอาจารย์

- โดดเรียน (เรื่องถนัด ^^)

- พูดจาไม่สุภาพ ไม่มีมารยาท

การปฏิบัติทั่วไปขั้นพื้นฐาน

- เข้าไปจีบผู้ชายก่อน 

- กล้าที่จะจูบกับผู้ชายทุกคน (แรงไป)

- เที่ยวกลางคืน (อันนี้ได้อยู่)

- มีแฟนมากกว่าสามคนขึ้นไป (ซักคนเดียวฉันยังหาไม่ได้เลย =_=; )

- รู้วิธีป้องกันตัวเองให้รอดจากพวกPlayboy

 ปล.ถ้าคุณอยากเป็น Bad Girl ที่สมบูรณ์แบบคุณต้อง 'กล้าที่จะเลว'

  เยี่ยมไปเลย!

07.20 น.

ได้เวลาแหกกฎข้อแรกแล้วซินะ หึๆ!

 ฉันนั่งลงบนโซฟาแล้วเปิดโทรทัศน์พร้อมกับเล่นโทรศัพท์ไปด้วยเพื่อฆ่าเวลา

ครืด! ครืด!

Miss call. chelsea ~

ตี๊ด! ฉันตัดสายทิ้ง

ก๊อกๆ!

ใครมาเคาะประตู

ก๊อกๆ!

ฉันเดินไปเปิดประตู

OxO!

ชะเชลซี

ฉันรีบปิดประตูทันทีแต่ก็ไม่ทัน เขาใช้แรงดันประตูไว้

"อ๊ะๆ! อย่าดื้อซิ"

"ออกปายย เดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุก"

ฉันไล่เขาให้ออกไป และมันก็เป็นผลไม่สำเร็จ เขาเปลี่ยนท่ามาเป็นยืนกอดอกแล้วพิงประตูแทน =_=*

"เธอมีปัญหาอะไรกับโรงพักนักหนาเนี่ย เอะอะ อะไรก็จะแจ้งตำรวจ"

"........."

"ฉันจะมารับเธอไปโรงเรียน เพราะฉันคิดอยู่แล้วว่าเธอต้องไปสาย ^^"

เกลียดคนรู้ทัน ):

"ฉันไม่ไปกับนาย"

"อีกห้านาทีก็จะได้เวลาแล้วซิ"

"........."

"จะไปไม่ไป"

"(-_- )( -_-)(-_- )( -_-)"

ควับ!

  เขาช้อนตัวฉันขึ้นไปแนบอกเขาเอาไว้

"ปล่อยฉ้านน เดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะตะโกนให้คนช่วย"

"ลองดูซิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเงินและอำนาจของฉันกับเสียงของเธออะไรจะชนะ"

"นี่นายหมายความว่าไง?"

ฉันถามเขาอย่างงงๆ หรือว่าเขาจะเอาเงินยัดใส่ปากฉัน

"ช่วยด้วยคะ !!!!!! ผู้ชายคนนี้จะปล้ำฉัน"

  ฉันตะโกนขอความช่วยเหลือระหว่างทางไม่มีใครสนใจฉันกับเชลซีเลย แม้กระทั่ง ยามที่เดินผ่าน คนพวกนี้โดนสะกดจิตกันหมดแล้วหรือไง แงๆ ใครก็ได้ ช่วยหนูด้วย T_T

Dangerous man.!!!!

 

  เชลซียัดฉันเข้าไปในรถสปอร์ตสีดำของเขา

 โอ้ลั๊นลาวี๊ดวิ่วสยิวกิ้วไฮโซสคูล ~

"ลงมา"

"(-_- )( -_-)(-_- )( -_-)"

อ๊ากก!OO

เชลซีลากฉันลงมาจากรถ

"ปล่อยฉัน"

"(-_- )( -_-)(-_- )( -_-)"

เลียนแบบการส่ายหน้าของฉันเหรอ

"เชลซีปล่อยฉันเดี๋ยวนะ"

"(-_- )( -_-)(-_- )( -_-)"

ฉันไปทำเวรกำอะไรกับหมอนี่ไว้เนี่ย

  แล้วเชลซีก็ฉุดกระชากลากดึงฉันมาจนถึงห้องเรียนสำเร็จ

  เพื่อนๆ ในห้องต่างพร้อมหน้าพร้อมตากันหันมาดูฉันกับเชลซีกันหมด

 เขาลากฉันมานั่งที่โต๊ะหน้าสุด

"นั่งลง!"

"ฉันไม่นั่งตรงนี้"

"เธอจะนั่งตรงไหน?"

เขาถามฉันแล้วทำหน้าเหนื่อยใจ =_=;

"ตรงโน้น"

ฉันชี้ไปที่โต๊ะซึ่งอยู่หลังสุดของห้องเรียนซึ่งว่างอยู่สองที่พอดี

"ถ้าเธอนั่งตรงโน้นเธอก็หลับอีกหน่ะซิ นั่งตรงนี้แหละดีแล้ว"

"ฉันหลับได้ทุกที่"

"เธออยากให้ฉันอุ้มเธอต่อหน้าเพื่อนทั้งห้องมั้ย?"

"........"

"นับหนึ่ง......"

"เดี๋ยว! นับถึงเท่าไหร่?"

"สาม!"

"นับสอง......"

"........"

"นับสะ...."

 เชลซีไม่ทันได้นับถึงสามฉันก็นั่งลงบนเก้าอี้แล้วหันไปทำหน้ากวนๆใส่เขา

ส่วนเขาก็นั่งลงข้างๆฉัน

"เธอนี่มันจริงๆเลย"

"นักเรียนคะ!"

อีกแล้ว เสียงนี้อีกแล้ว บอกตรงๆ หลอนว่ะ

=_=;

"นั่งให้เรียบร้อย เงียบ แล้วก็เอาสมุดขึ้นมาคะ"

ยัยอาจารย์แว่นสั่ง ได้เวลาเริ่มต้นการเป็น Bad Girl แล้ว...

"มินรญาไหนปากกาเธอ"

"อยู่ในกระเป๋า"

"ทำไมไม่เอาขึ้นมา"

"ก็อาจารย์ไม่ได้สั่งฉันนี่"

"เรื่องแค่นี้ต้องรอให้ฉันสั่งเหรอ?"

"ใช่ คิดเองไม่ได้"

"มิณรญาเธอกล้าต่อปากต่อคำกับฉันเหรอ"

ยัยอาจารย์แว่นขึ้นเสียง

"แล้วจะกลัวอะไรหละ เธอเป็นครูฉันเป็นนักเรียน คนเหมือนกัน"

แต่ฉันสวยกว่า ><

"มันจะมากไปแล้วนะ"

"ยังน้อยไปด้วยซ้ำ"

"ไปพบฉันที่ห้องเดี๋ยวนี้"

"ไม่ไป!"

"ยัยจอแบนพอได้แล้ว เพื่อนทั้งห้องหันมามองเธอกันหมดแล้วเนี่ย ไม่อายรึไง"

เชลซีหันมากระซิบ

"ไม่อาย"

"ไม่หยุดใช่มั้ย?"

 เชลซีลากฉันออกจากห้องเรียน แล้วพาไปที่ไหนซักแห่ง ฉันพยายามจะสบัดมือออกจากเขาแต่มันก็ไม่เป็นเป็นผลมันทำให้เขายิ่งจับมือฉันแน่นขึ้น

 เขาพาฉันมาจนถึงสนามฟุตบอล

"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไม่กลัวแฟนนายมาเห็นรึไง"

"คัพเค้กไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ตอนนี้อยู่ฝรั่งเศษ"

"จะฝรั่งเศษหรือนอกโลกก็ช่าง นายก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น ในขณะที่แฟนตัวเองไม่อยู่"

"แล้วไง ฉันเป็นผู้ชาย ไม่เสียหาย"

"แต่ฉันเป็นผู้หญิง ฉันเสียหายนะ"

"ฉันก็ไม่ได้จะทำอะไรให้เธอเสียหายซะหน่อย หรือเธออยากเสียหาย ^^*"

  เชลซีค่อยผ่อนเสียงตัวเองให้เบาแล้วยิ้มแบบมีเลศใน เขาค่อยๆ ขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนจมูกจะชนกันแล้ว อีกแค่ปลายเล็บมือเท่านั้น มันใกล้จนทำให้ฉันได้กลิ่นวานิลาจากริมฝีปากของเขา มันช่างหอมเย้ายวนจริงๆ 

  ฉันไม่ยอมแพ้ ในเมื่อจะเป็น Bad Girl ทั้งทีก็ต้องใจกล้า หน้าด้านหน่อย

  ฉันสบตาเขา แต่เขากลับหลบสายตาฉัน

"เธอนี่แปลก"

เอ้า! ไอ้บ้าอยู่ดีๆ ก็มาว่าฉันแปลก =_="

"ยังไง!"

"ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะจูบฉันไปแล้ว แต่เธอไม่ กลับสบตาฉันตอบ ฉันอยากรู้จักเธอมากกว่าตอนเด็กๆ ซะแล้วซิ"

เขาพูดพลางยิ้มหวานให้ฉัน ^^

แง T_T หนูแพ้รอยยิ้มแบบนี้ง่ะ

"นายจำได้เหรอ?"

"เมื่อก่อนเธอเป็นเด็กอ่อนแอไม่สู้คน โดนรังแกอยู่เรื่อย ชอบร้องไห้ก่อนกลับบ้านทุกวัน จริงมั้ย?"

เขาจำฉันได้เหรอเนี่ย น่าภูมิใจดีมั้ย?

"แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนไปมากก"

เขาลากเสียงยาว

"ตอนนี้เธอดูเข้มแข็ง อดทน ถึก"

"ชมหรือด่า"

"ทั้งสอง ^^"

"ไม่ตลกยะ"

"เราพูดนอกเรื่องกันมามากแล้ว ตอนนี้เธอทำผิดกฎของฉันสองข้อ"

"ฉันจำไม่ได้ ฉันจำได้เฉพาะกฎของตัวเอง"

ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

"กฎของเธอ?"

"ใช่ กฎของฉันคือการแหกกฎของนายให้หมดทุกข้อ"

"เธอท้าทายดี แบบนี้แหละฉันชอบ"

  อะไรกันเนี่ยแทนที่เขาจะต่อว่าฉันเขากลับยิ้มอย่างมีความสุข

"ฉันจะเปลี่ยนบทลงโทษจากโทรฟ้องพ่อเธอมาเป็น Kiss ดีมั้ย ฮันนนี่ ^^"

 อึ๋ย! ขนลุก

- เป็น Bad Girl กล้าที่จะจูบกับผู้ชายทุกคน

มีรึที่คนอย่างฉันจะยอมแพ้

"ข้อเสนอน่าสนดีนี่"

"ดีต่อไปนี้ฉันจะใช้มาตรการนี้กับเธอดีมั้ย?"

"เอ่อ..ดะดีซิ เออดีมากๆคิดได้ไงฉลาดสุดๆไปเลย ใครคิดได้อย่างนายบ้าง ไม่มี๊ มีแต่พวกโรคจิตวิปริตเท่านั้นแหละที่คิดได้ จริงมั้ย? ^^"

"ชม!"

"ด่า"

"จะยังไงก็ช่าง ฉันไม่สน ตอนนี้เธอต้องโดนลงโทษข้อหาทำผิดกฎ"

"แต่ฉะ......"

OxO!

  เชลซีไม่ฟังฉันพูด เขาประกบริมฝีปากลงมา แทนที่ฉันจะผลักเขาออก แต่ทำไมฉันทำอะไรไม่ได้เลย มันรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว ทำอะไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก ความรู้สึกนี้คืออะไรกัน!

"ไอ้เชลซีทำอะไรว่ะ"

เชลซียังไม่ถอนจูบจากฉัน เขาจูบฉันต่อไป เรื่อยๆ จนกระทั่ง....

มีคนมาดึงตัวเขาออกไป

'พี่ลิเวอร์'

"แกทำอะไรของแกว่ะ"

"ตาบอดหรือแกล้งโง่กันเนี่ย ก็เห็นอยู่เต็มตาว่าฉันจูบกับยัยนี่อยู่"

เชลซีตอบอย่างหงุดหงิด

"แต่ยัยนี่เป็นของฉัน"

พี่ลิเวอร์ดึงตัวฉันไปยืนข้างๆ เขา

"ฉันว่านายมั่วมากกว่า"

เชลซีดึงตัวฉันกลับไปยืนโอบไหล่ไว้

เอาแล้วไงเขากำลังจะเล่นชักเย่อกัน (โดยมีฉันเป็นสายเชือก =_=; ) "ทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น ไม่กลัวคัพเค้ก แฟนนายรู้รึไง หึ!"

พี่ลิเวอร์พูดแบบมีเลศนัย

  ยัยคัพเค้กแฟนแกนั่นแหละนายพี่ลิเวอร์ ผู้ชายอะไรเลวไม่มีที่ติจริงๆ

"แล้วไง เกี่ยวอะไรกับนาย ยัยนี่เป็นกิ๊กฉัน"

เฮ้ยย! เป็นกิ๊กเหรอ ไม่ปรึกษากันเลย =_=;

  คราวนี้พี่ลิเวอร์พูดอะไรไม่ออกเลย

"จริงเหรอสวีต?"

พี่ลิเวอร์หันมาถามฉัน

"เอ่อ....."

"ยัยจอแบนบอกไอ้ลิเวอร์ไปซิว่าเราเป็นกิ๊กกัน"

เชลซีกระซิบข้างหูฉัน มันน่าภูมิใจมากใช่มั้ย ไอ้การที่เป็นกิ๊กนายเนี่ยย

"ชะใช่คะ วี๊ดเป็นกิ๊กหมอนี่"

ฉันตอบไปแบบตะกุกตะกัก

"สวยๆ อย่างเธอเนี่ยนะ เป็นกิ๊กไอ้เชลซี เป็นไปไม่ได้ เธอโกหกใช่มั้ยสวีต"

คะ โกหก

"จะถามอะไรอีก แกก็ได้ยินจากปากยัยนี่ไปแล้วนี่"

"ก็แค่กิ๊ก จะไปกลัวอะไร ฉันยังมีสิทธิ์ นายกับยัยนี่ไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย แล้วอีกอย่างนายก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย จริงมั้ย?"

"ถึงจะเป็นแค่กิ๊ก แต่นายก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับยัยนี่"

"ทำไมว่ะ"

"ฉันหวงเว้ย!"

OO ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ผู้ชายที่เกลียดฉัน เจอหน้าต้องทะเลาะกัน เถียงกัน เขากลับหวงฉัน เป็นไปได้ไงเนี่ย รู้สึกดีจัง

"หวงเหรอ ฉันไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายที่รักเดียวใจเดียวอย่างนาย จะหวงผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนตัวเอง"

ฉันก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน

"รู้อย่างนี้แล้วก็เลิกยุ่งกับยัยนี่ซะ"

"ฝันไปเหอะ ตราบใดที่สวีตตี้เป็นแค่กิ๊กนาย ก็อย่าหวังเลยว่าฉันจะเลิกยุ่ง หึๆ!!"

แล้วพี่ลิเวอร์ก็เดินออกไป

ระหว่างทาง ~

"เชลซี"

"เรียกทำไม"

เชลซีทำเสียงหงุดหงิด

"นายหวงฉันด้วยเหรอ"

ฉันยังค้างคาใจกับสิ่งที่เค้าพูด

"ใครจะไปหวงเธอ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย ฉันก็พูดไปงั้นๆแหละ ก็แค่อยากเอาชนะ"

   จริงด้วยซิ ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย ที่เขาทำไปเพราะอยากเอาชนะ และที่ฉันทำไปเพราะแผน เราต่างมีเหตุผลด้วยกัน

   วันนี้ทั้งวันทั้งฉันและเชลซีก็ไม่ได้เรียน

"ฉันไปก่อนนะ"

ฉันบอกกับเชลซีหลังจากที่เดินมาเอากระเป๋าที่ห้องเรียน

"ไปกับใคร"

"คนเดียว"

"ฉันไปส่ง"

"ไม่ต้อง"

"กล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ?"

"นายจะให้ฉันกลัวอะไร"

ฉันกำลังจะเดินออกไปแต่เชลซีคว้ามือฉันไว้

 เขาเลื่อนใบหน้าลงมาเรื่อยๆ

ผลัก!

"ทำอะไร"

"ก็ลงโทษเธอไง ^^*"

"ข้อหาอะไรมิทราบ"

"ก็....ขัดคำสั่งฉัน"

"........"

"จะไปไม่ไป"

"........"

"นับสาม"

  โชคดีที่ฉันหลบทันทำให้เชลซีเกือบหัวทิ่ม ฮ่าฮ่า สะใจ

"ฮ่าฮ่าฮ่า!! สมน้ำหน้า"

ฉันวิ่งให้ห่างจากตัวเขาพอสมควร

"ยัยจอแบนตัวแสบกลับมาเดี๋ยวนี้นะ"

"ไปก็โง่หน่ะซิ แบร่ :P"

ฉันแลบลิ้นใส่เขาแล้วรีบวิ่งไปรอรถที่หน้าโรงเรียนอย่างเคย

  คอนโดฯ (ห้อง 4095)

 เฮ้อออ!!! (ต้องมีบทถอนหายใจทุกครั้ง หลังจากกลับมาจากโรงเรียน)

ครืดด! ครืดด!

Miss. call chelsea ~

เชลซี โทรมาทำไมเนี่ย

ตี๊ด!

ฉันตัดสายทิ้ง

ครืดด! ครืดด!

Miss. call chelsea ~

ตี๊ด!

ฉันตัดสายทิ้งอีกครั้ง จะโทรมาทำไมนักหนาเนี่ย น่ารำคาญจริงๆ เลย ปิดเครื่องซะเลย

 ฉันเดินเข้าห้องนอนเพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัว เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว =_=;

 หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่ปกปิดร่างกายไว้

ก๊อกๆๆ! ก๊อกๆๆ!

ใครมาเคาะประตู

ก๊อกๆๆ! ก๊อกๆๆ!

"ใคร?"

ฉันตะโกนถามออกไป

"มนุษย์ต่างดาว"

"จะบ้าเหรอ องค์กรซู่ซ่าบอกว่าไม่มีมนุษย์ต่างดาวแล้วเว้ย"

".........."

หรือว่าจะเป็นพวกโรคจิต

ฉันหยิบไม้เบสบอลที่พิงผนังอยู่มาถือไว้ป้องกันตัว

"ถ้าไม่บอกฉันก็ไม่เปิดเว้ย"

"จะเปิดไม่เปิดเว้ย"

เสียงและคำพูดฟังดูคุ้นๆ แฮ่ะ!

"ไม่เปิดเว้ย"

แกร๊กก! (เสียงเปิดประตู)

กรี๊ดดด!!

ฉันใช้ไม้เบสบอลฟาดไปที่ไอ้โรคจิต

OO!......

  ไม่มีแม้เต่เสียงร้องเพราะความเจ็บปวดจากไม้เบสบอลเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขายืนจับไม้เบสบอลไว้

"นายเข้ามาได้ไงเนี่ย"

  ตอนนี้บุคคลที่อยู่ตรงหน้าฉันคือเชลซี และเขาก็ถือวิสาสะเดินเข้ามา โดยไม่ได้รับอนุญาติ

  เขาชูคีย์การ์ดให้ฉันดู

"นายไปเอามาจากไหน?"

ฉันถามเขาอย่างแปลกใจ

"โลลี่ป๊อปให้ฉันไว้"

ยัยโลลี่ฉันอยากฆ่าแก !!!!!

"เธอหุ่นดีชมัดเลยวะ"

เขาก้มมองตัวฉัน

อ๊ากก 00 ลืมไปเลยตอนนี้ฉันใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียว

 ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนแล้วจัดการใส่เสื้อผ้า

  ทำไงดีมีแต่ชุดสั้นๆ เซ็กซี่ๆ ใส่ชุดนี้แล้วกัน ฉันหยิบชุดนอนลายน้องม่อนมาใส่ ชุดนี้แหละมิดชิดสุดแล้ว ฉันมัดผมหยาบๆ แล้วเดินออกมา

  เชลซีนั่งเปิดโทรทัศน์แล้วเอาขนมมากินอย่างสบายใจ ทำอย่างกับเป็นบ้านของตัวเองงั้นแหละ =_=;

"อ๊ากก ช็อกโกแลตช้านน"

เชลซีกำลังเอาช็อกโกแลตแสนอร่อยของฉันเข้าปาก

"ทำเป็นหวงไปได้ เดี๋ยวซื้อใหม่ให้"

แล้วเขาก็เอาเข้าปากไปอย่างสบายใจ

"แต่ฉันต้องกินช็อกโกแลตก่อนนอนทุกวันนะ ):"

"บอกว่าเดี๋ยวไปซื้อให้ไง"

):

"นายมาทำไม?"

"ฉันจะเอาสมุดคะแนนมาให้เธอ"

"สมุดคะแนน วิชาอะไร?"

"วิชาควบคุมพฤติกรรมของฉัน ^^"

เขาส่งสมุดเล่มเล็กลายโดเรม่อนให้ฉัน

"นี่ของเธอ"

"ฉันจะประเมินพฤติกรรมของเธอทุกวัน ฉะนั้นเธอต้องพกติดตัวไว้"

"เอาเข้าห้องน้ำด้วยมั้ย?"

"ถ้าได้ก็ดี"

"ประชดเว้ย!"

"^^"

ซื่อบื้อจริงๆเลย

"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า"

"นายจะพาฉันไปไหน"

"ซื้อช็อกโกแลต"

  ฉันเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่เชลซีสั่ง

ฉันหยิบเสื้อฮูทกับกางเกงขาสั้นมาใส่

supermarket ~

 ฉันกับเชลซีเดินมาที่ซูปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ไกล้ๆกับคอนโดฯ

  ฉันหยิบช็อกโกแลตใส่ตะกร้าแล้วเดินมาจ่ายเงิน

"สามพันบาทคะ"

 หลังจากซื้อช็อกโกแลตเสร็จฉันกับเชลซีก็เดินกลับ

ระหว่างทาง

"พี่ ช่วยหนูซื้อดอกกุหลาบหน่อยซิ"

  น้องผู้หญิงอายุประมาณเจ็ดปีหน้าตาน่ารักคนนึงเดินมาถามฉัน ในมือถือตะกร้าดอกกุหลาบมาเต็ม

"ขายยังไงจ๊ะ ^^"

ฉันถามด้วยความสงสาร หืม แบบว่ารักเด็กอะนะ ><

"ช่อละ 10 บาท"

อืม พูดไม่น่าซื้อเลยแต่ยังไงก็เด็ก น่ารัก ><

"พี่เอาสองช่อจ๊ะ ^^"

 น้องคนนั้นหยิบดอกกุหลาบให้ฉันทำหน้าแบบหงอยๆ ตังค์ก็ไม่ค่อยมีอยู่แล้วด้วย ขืนเหมาหมดตะกร้ามีหวังได้กินแกลบแหงๆ ฉัน

"พี่เหมาหมดตะกร้าเลยครับ ^^"

เชลซีโพล่งขึ้นมา

"พี่สุดหล่อ หล่อแล้วใจดีอีก หนูแถมฟรีตะกร้าพร้อมเบอร์.ด้วยคะ ><"

แหม! ยัยเด็กแก่แดด เมื่อกี้ยังหงอยอยู่เลย พอได้คุยกับผู้ชายแล้วระริกระรี้ขึ้นมาเชียว น่าหมั่นไส้ ):

"เท่าไหร่ครับ ^^"

"สองร้อยบาทคะ แต่หนูให้ฟรีไม่คิดตังค์"

ทีพูดกับฉันแล้วไม่มีคะ มีขา

"อ้าวทำไมหล่ะ"

"พี่หล่อไงคะ ^^"

แหวะ หล่อ ถ้าจะตบเด็กผิดมั้ย?

"ไม่เป็นไร พี่ให้"

เชลซีส่งแบงค์พันให้น้องคนนั้น

"เปลี่ยนจากเงินมาเป็นแฟนพี่ได้มั้ยคะ ><"

มันจะมากไปแล้วนะ ยัยเด็กแก่แดด

"เอ่อ...อันนี้ต้องถามแฟนพี่นะ"

หือ แฟน หมายถึงฉันเหรอ

"เธอว่าไงหละ?"

เชลซีหันมาถามฉัน

"แล้วแต่นายซิ เราไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย อย่ามามั่ว"

"ไว้ให้น้องโตก่อนแล้วกันนะครับ ^^"

"คะ หนูขอตัวก่อนนะคะ หนูจะเก็บเงินมาสู่ขอพี่ให้ได้ ^^"

พูดจบน้องคนนั้นก็เดินจากไป

"น้องเค้าน่ารักดีนะ เธอว่ามั้ย"

น่ารักบ้าอะไรกันเล่า ยัยเด็กแก่แดด

"ฉันน่ารักกว่ายะ ):"

"เธอนี่จริงๆเลย แม้กระทั่งเด็กยังหึง"

"ใครหึงนาย"

"ก็เธอไง"

"อย่ามามั่ว"

"เขินเหรอ"

"ไม่ได้เขินเว้ย >////<"

 คอนโดฯ (ห้อง 4095)

  เชลซีเอาช็อกโกแลตไปแช่ไว้ในตู้เย็นส่วนฉันก็มานั่งเล่นโทรศัพท์

 

ครืด! ครืด!

Miss call lollipop! ~

OO! โลลี่ป๊อปโทรมา

"โลลี่!"

(เสียงแห้งเชียวนะ วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง)

ไม่ได้เรียนเลย =_=;

"ก็สนุกดี"

ตอแหล ><

(อยู่คนเดียวเหรอ)

ถ้าบอกว่าอยู่กับผู้ชายฉันโดนด่าแน่ๆ

"อื้อ อยู่คนเดียว"

(วันนี้มีการบ้านมั้ย)

ไม่รู้ ไม่ได้เรียน

"เอ่อ....ไม่มี"

"ยัยจอแบนเธอคุยกับใครหน่ะ"

เชลซีเดินมาถามฉัน

(ยัยวี๊ด เสียงผู้ชายที่ไหน)

ซวยแล้วไง

"ชู่! อย่าดัง"

"คุยกับผู้ชายแน่เลย เอามานี่"

เชลซีแย่งโทรศัพท์ไปจากมือฉันแล้วเอาไปคุยหน้าตาเฉย

"ทีหลังอย่าโทรมาอีกเข้าใจมั้ย แล้วไม่ต้องถามว่าใคร ฉันเป็นแฟนยัยนี่"

ตู๊ด!

เชลซีกดวาง

"กรี๊ดดดดด!! อีตาเกย์บ้า ทำอะไรลงปายย"

"ก็คุยกับแฟนเธอไง ^^"

ยังจะมาทำหน้าตาระรื่นอีก ):

"แฟนบ้านนายซิยะ ฉันคุยกับยัยโลลี่ป๊อปเว้ยยย!!! ): "

"เอ้า ฉันไม่รู้นี่นา ขอโทษแล้วกันนะ ^^"

"แล้วทำไมไม่ถามก่อน รู้มั้นไอ้การที่นายเข้ามาในห้องฉันโดยไม่ได้รับอนุญาติมันก็เสียมารยาทมากพอแล้ว นี่นายยังมาแย่งโทรศัพท์ฉันไปคุยอีก นายนี่มัน...เสียมารยาทที่สุดเลย"

ฉันด่าเชลซี เขาได้แต่นั่งเงียบทำหน้าตาสำนึกผิด

"ขอโทษ"

"แล้วมันหายมั้ย นายรู้มั้ยว่าถ้ายัยโลลี่ป๊อปรู้ว่ามีผู้ชายอยู่ในห้อง ฉันจะเป็นยังไง"

"(-_- )( -_-)(-_- )( -_-)"

"บ่องตง ฉันอยากฆ่านายวะ"

"(-_-') ยัยจอแบนฉันขอโทษ"

"เรียกชื่อฉันให้มันถูกด้วยเว้ยย"

"ไม่เอา ชื่อนี้เท่กว่า ^^"

ยังจะมีหน้ามาตั้งชื่อให้ฉันอีก

"ไม่ต้องยิ้ม"

"(-_-')"

 

ครืด! ครืด!

Miss call lollipop! ~

ยัยโลลี่ป๊อปโทรมาอีกแล้ว แก้ตัวยังไงดี

"เชลซี นายอยู่เงียบๆไปเลย"

"(-_-')"

ฉันรับโทรศัพท์

"โลลี่ป๊อป!!!"

(ยัยวี๊ด เมื่อกี้เสียงผู้ชายที่ไหน?)

เป็นไงเป็นกัน บอกความจริงไปเลยละกัน

"เชลซี"

(เฮ้ยย! นี่มันสองทุ่มแล้วนะ เชลซีไปหาแกทำไม แล้วไปได้ไง)

"ก็แกนั่นแหละให้คีย์การ์ดหมอนั่นไว้"

(ขอโทษ)

"ไม่ต้องเลย"

(แล้วเชลซีไปหาแกทำไม)

"เขาเอาสมุดการบ้านมาให้ฉัน พอดีฉันลืมไว้ที่โรงเรียน"

(อ๋อ อืม งั้นแค่นี้ก่อนน่ะฉันไปอาบน้ำก่อน)

"จ้า ^^"

โลลี่ป๊อปวางสายไป

(- - )( - -)(- - )( - -)

หันซ้าย-หันขวา อีตาเชลซีไปไหนแล้ว

เอ๊ะ! นี่กระดาษอะไร

ฉันหยิบกระดาษที่วางอยู่ข้างๆ มาเปิดดู

'พรุ่งนี้เจ็ดโมงตรงฉันจะมารับเธอไปโรงเรียน ห้ามตื่นสายหละ อ้อ!ดอกกุหลาบวางอยู่บนโต๊ะ ฝากไว้ก่อน ไม่มีกำหนดเอาคืน'

  ฉันต้องคิดหาวิธีแหกกฎของเชลซีในวันพรุ่งนี้......