Sense อาถรรพ์ลูกแก้วมรณะ

                        “...จ...จ...จียอนมันเป็นอุบัติเหตุนะ.....พ...พะ.....พวกเราไม่ได้ตั้งใจ...จียอนยกโทษให้พวกเราเถอะนะ”  ยุนจีนพูด

                        “อยากได้กันมากไม่ใช่หรอสร้อยเส้นนี้.....ฉันก็ให้พวกเธอแล้วไงทั้ง แทโฮ  จุงกิ  ยองเบแล้วก็คนอื่นๆ.....พวกเธอที่เหลือก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้หรอกนะฉันจะให้เชยชมกันทุกคนนั่นแหล่ะ...ฮิๆๆๆ”  เสียงหัวเราะของจียอนทำเอาทุกคนในห้องถึงกับขนลุกกราว  หัวจิตหัวใจเต้นรัวไปหมด

                        “แต่.....ฉันไม่เกี่ยวนะจียอน.....จียอนได้โปรดอย่าเอาฉันไปเลยนะ” เฮมินพูด

                        “ไม่ต้องทำมาพูดดีกับฉัน!  เธอนั่นแหล่ะตัวดีเฮมิน.....อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ทันเธอนะว่าเธอกำลังคิดจะแย่งแทฮุนไปจากเฮวอนหน่ะ  เธอแอบเอาดอกไม้ที่แทฮุนตั้งใจซื้อให้เฮวอนไปทิ้งแล้วก็ยังเอาจดหมายขู่ไปใส่ในล็อกเกอร์ของเฮวอนอีก.....ใครก็ตามที่คิดไม่ดีกับเฮวอนก็ต้องตาย!!!”

                        “นี่มันอะไรกันหน่ะเฮมิน...เป็นเธอจริงๆหรอบอกฉันมาสิว่าเธอไม่ได้ทำ  มีคนบังคับให้เธอทำใช่ไหมนี่มันไม่ใช่ความคิดของเธอใช่ไหมเฮมินตอบฉันมาสิ”  ฉันหันไปถามเฮมิน

                        “ฉันทำ ฉันแค่คิดว่าถ้าเธอไปบอกเลิกกับแทฮุนแล้ว.....แทฮุนจะหันมารักฉันบ้างเธอดีกว่าฉันตรงไหนทำไมแทฮุนถึงได้สนใจแต่เธอ”

                        “ไม่เอาน่าเฮมินเราเป็นเพื่อนกันนะอย่ามาเถียงกันเลย  ฉันไม่โกรธหรอกนะที่เธอเผลอทำอะไรแบบนั้นลงไป”

                        “เลิกทำตัวเป็นแม่พระได้แล้วเฮวอน.....ฉันจะบอกอะไรให้นะคนอย่างฉันไม่มีวันญาติดีกับเธอหรอกรู้เอาไว้ซะด้วย”  เฮมินค่อยๆเดินเข้ามาหาฉันช้าๆ

                        “เฮมินฟังฉันนะ  เราเป็นเพื่อนกันนะมีสติหน่อยสิอย่าให้ความริษยามาครอบงำเธอ”  ฉันพยายามเกลี่ยกล่อมให้เฮมินมีสติมากขึ้นเพราะตอนนี้เฮมินเอามีดออกมาจากกระเป๋ากระโปรงมาจ่ออยู่ที่คอฉัน

                        “หุบปากเธอซะเฮวอน.....ใครไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง”  เฮมินพูดก่อนจะเอาปลายมีดค่อยเกลี่ยบนใบหน้าฉันอย่างแผ่วเบา

                        “เฮมินอย่าทำอะไรบ้าๆกับเฮวอนนะไม่งั้นฉันเอาเธอตายแน่”  แทฮุนพูดก่อนจะค่อยๆก้าวออกมาหาฉันกับเฮมินช้าๆ

                        “หยุดอยู่ตรงนั้นแหล่ะแทฮุน  ไม่งั้นฉันไม่รับรองนะว่าเฮวอนจะหมดลมหายใจหรือเปล่า”  เฮมินพูดพลางเอามีดมาจ่อที่คอฉันเหมือนเดิม

                        “เธอจะทำอะไร”  แทฮุนถามขึ้น

                        “หึหึ...ถ้านายยังคงยืนอยู่ตรงนั้นเฮวอนก็จะไม่ตาย  อ๋อ...ฉันรู้แล้วนายน่ะหลงใหลใบหน้าสวยๆของแม่นี่ใช่ไหมล่ะไม่ต้องห่วงหรอกฉันไม่ฆ่ามันหรอก....แต่...หน้ามันต้องเสียโฉมไปตลอดชีวิต!!!”  เฮมินพูดก่อนจะกดปลายมีดลงบนหน้าของฉัน  ทำให้ฉันต้องหลับตาด้วยความกลัว

>> จบตอนที่ 3 <<