ยัยเปียกสุดแสบVSนายประธานสุดโหด

ฉันขับรถมาที่บ้านพี่เชฮุน พี่เชฮุนเป็นผู้ชายนะคะดูชื่อน่าจะเดาออก เอิ่มคือว่าพี่เชฮุนเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าฉันน่ะ เอิ่มบอกก่อนนะคะว่าไม่มีทางเป็นกิ๊กหรือแฟนของฉันได้เลย เพราะ เอิ่ม

''ว๊ายยย ตายยย พายุอะไรพัดหล่อนมานี่ย๊ะ'' เอิ่ม (- -*)นั่นแหละคือเหตุผล

''อามิแค่ว่างๆไม่มีอะไรทำเลยมาหาพี่เนีย''ฉันตอบพี่เชฮุนที่ตอนนี้กำลังนั่งทาเล็บ ไม่รู้ว่าจะสวยไปไหน

''หายไปไหนมาสะนานย๊ะ นี่ฉันมีค่าแค่เวลาแกเหงางั้นเหรอ'' 

''อามิไปเรียนต่อที่โรงเรียนเดียวกับพี่ชายน่ะคะ''

''ว๊ายยยไหนละพี่ชายเธอไม่พามาแนะนำบ้างเลยนะหล่อไหมอะ อิอิ''น่านจะกินพี่ชายตูสะแล้ว

''พี่ไนท์ไม่ว่างน่ะคะไว้ถ้าพี่เขาว่างจะพามาแนะนำ''

''อืมมม แล้วเป็นไงบ้างละโรงเรียนใหม่หนุ่มเยอะไหม''พี่ไม่คิดจะถามว่าสบายได้ไหมหรือเป็นอะไรบ้างรึปล่าวเลยเหรอถามหาแต่ผู้ชายเนียเดี๋ยวปัดโดดกัดสะเลยนี่

''ก็เยอะแต่อามิเข้าไปได้ไม่กี่วันก็มีแต่เรื่องจึงกลับมาเกาหลีนี่ไงละ''

''เรื่องอะไรเหรอเล่าให้ฟังมั้งสิย๊ะ มีอะไรให้พี่ช่วยไหม''หึหึ ช่วยเลิกถามเรื่องผู้ชายเป็นพอ(=,.=!)

''ไม่มีหรอกคะก็เรื่องวัยรุ่นตีกันทั่วไปอะพี่อย่าใส่ใจเลยเดียวเคลียดแล้วหนังหน้าจะเหียวนะคะ''ไม่อยากเล่าอะมันยาว

''นั้นสินะเดี๋ยวไม่มีผู้ชายเข้ามาจีบฉัน ฮี่ๆๆงั้นอย่าเล่านะย๊ะหล่อน ''ถึงพี่จะอยากรู้ก็ไม่เล่าย๊ะ แต่ไอ้ที่บอกว่ากลัวจะไม่มีผู้ชายมาจีบอะ ทุกทีพี่ไปจีบเขาเองไม่ใช่เหรอ (-..-*)

''พี่เชฮุนแล้วนี่แฝดพี่ไปไหนละ ''พี่เชฮุนมีฝาแฝดที่ต่างกับคนพี่มากพี่เชฮุนหล่อแต่แบบว่าเอิ่มผีชะนีเข้าสิงไปเมื่อหลายปีก่อนแล้วมันก็ไม่ยอมออกสะด้วยสิ ส่วนคนน้องฮุนซูนั้นหล่อบาทใจแต่ว่า เอิ่ม ชอบด่าพี่ตัวเองฮุนซูไม่ชอบเอิ่มผู้หญิงในร่างผู้ชายอะไรประมานนั้น ฮ่าๆๆ

''มันอยู่บนห้องเดี๋ยวไม่นานคงลงมาละย๊ะ คิดถึงมันเหรอ'' ป๊าวววว (^0^!)

''อามิพี่แกหล่อไหมอะ ฉันชักอยากเจอสะแล้วสิ กิกิ''น่านไม่พ้นพี่ตู

''พี่ดูหน้าอามิสิ หน้าพี่ไนท์ก็แบบนี้แหละ เหมือนแป๊ะ''หุหุวิธีกำจัดตุ๊ด (=[]=*)

''อร๊ายยยย งั้นไม่สนแล้ว ไม่ชอบผู้ชายหน้าสวยกว่าฉัน ชิ''หึหึสำเร็จ กร๊ากกกก

''เห้ยยยย มึงบอกจะสนใครวะไอ้เชฮุน ''เอิ่ม เสียงมารของแท้

''กริ้สสสส ทำไมย๊ะฉันจะสนใครก็เรื่องของฉัน อยู่เฉยๆไปแกน่ะเดี๋ยวปัด ทีบล่วงบันได''แฝดสยองมาแล้ว

''หึ มึงจะสนใครกูไม่ว่า มาแย่งอามิของกูมึงเตรียมตัวตายคาทีนกูได้เลย''อย่า(กัด)ทะเลาะกันเพราะเค้าสิเค้าไม่ปลื่มหรอกนะที่ผู้ชายมาตีกับตุ๊ดเพื่อแย่งฉันเนีย

''เหอะ กูก็เคยบอกแล้วว่าไม่สนชะนีด้วยกัน มึงจะหวงอะไรนักหนา''

''ชะนีด้วยกันงั้นเหรอ มึงอย่ามาว่าอามิกูเป็นชะนีนะ อามิไม่ได้เป็นแบบมึง เชิญมึงเป็นไปเหอะชะนีน่ะ'' ยอมเลย เหอะๆๆ เอามีดคนละเล่มไหมคะ

''อามิจ๋า ไปไหนมาอ่า เค้าไปหาที่โรงเรียนไม่เจอเลย'' เอาแล้วงานเข้า

''เหอะ ถามอามิรึยังย๊ะ ว่าอามิมันจะเอาแกไปทำพันธุ์รึป่าวน่ะ''คำถามโดนใจ อิอิ

''ไม่ต้องถามก็รู้ ว่าอามิเอาฉันชัว''โห กล้านะย๊ะ (- -*) ถามก่อนก็ดีนะคะ

''เอิ่ม อามิขอตัว ไปนอนก่อนดีกว่านะคะ แบบว่าเริ่มปวดหัวละ''ฉันรีบตัดบทแล้วรีบวิ่งออกมาที่รถแหงละขืนฟังสองคนนั้นตีกันนานๆ อาจไมเกรนขึ้นได้

ฉันขับรถออกมาจากบ้านพี่เชฮุน แต่ฉันยังไม่อยากกลับบ้านนิน่าไปไหนดีละเนีย เฮ้ออออ

ฉันขับรถเล่นอยู่ใจกลางเมือง เฮ้ออออ ตอนนี้นาย(ซาตาล)ประธาน จะเป็นยังไงบ้างนะ แล้วฉันจะสามารถช่วยเขาได้ไหมนะ รู้สึกไม่หมั้นใจตัวเองสักเท่าไหร่ 

 

ฉันขับรถกลับมาที่บ้านของฉันก็ยังไม่เจอสาม(ตัว)คนนั่นกลับมาเลยสงสัยคงเช้าเลยละมั้งกว่าจะกลับเพราะนี่ก็ปาเข้าไปตี1แล้วนะ เริ่มง่วงแล่วสิขอไปนอนก่อนละกันพรุ่งนี้มีฝึก เฮ้ออออ ต้องพักเอาแรง

 

ก๊อกกก ก๊อกกก ''อามิครับ''(- -*)ใครมาขัดความสุขฟะ 

ก๊อกกก ก๊อกกก ''อามิคะตื่นยังเอย''(=..=!)

ก๊อกกก ก๊อกกก ''อามิ ตืนได้แล้วไม่ลุกพวกพี่ไม่หัดให้แล้วนะขับรถอะ''(=[]=!)

''คะลุกเดี๋ยวนี้ลงไปรอที่โต๊ะอาหารได้เลยขอเวลาอามิ10นาทีเดี๋ยวตามไป''ใช้มุกนี้ปลุกกันเลยเหรอเชอะ

 

ฉันรีบลุกไปอาบน้ำทันทีที่บอกพวกพี่ไนท์เสร็จ เฮ้อออเมื่อคืนนอนดึกเลยแบบว่าตืนสาย ฮี่ๆๆ

แต่พวกพี่เขาก็นอนดึกนี่หว่าทำไมมันตื่นไวกันจังฟะ 

ฉันแต่งตัวเสร็จก็รีบวิ่งลงมาที่ห้องอาหาร มาก็แทบช๊อคคค รอที่108ของปี พูดไปงั้นอะไม่เคยนับหรอกว่าช๊อคไปแล้วกี่ครั้ง

 

''อามิ มานั่งข้างพี่สิ''พี่ไนท์เรียกฉันที่ตอนนี้กำลังยืนมองสามคนนั้นกิน เอิ่ม มันไปตายอดตายอยากมาจากไหนกันฟะ (-..-!)

''พวกพี่ไปทำอะไรกันมาอะทำไมพวกกันกินข้าวสถุนแบบนี้อะ ''ฉันว่าพวกพี่ๆก็จริงอะโหแต่ละคนกินโคตรอุบาทอะฉันจำได้ว่าเลี้ยงข้าวอย่างดีแล้วนะแล้วนี่อะไรกินกันสะหยังกับไม่ได้กินอะไรมาเลยสัก10ปี

''โหอามิอะว่าสะเสียหมดเลย พวกพี่หิวนิน่า เมื่อคืนไปขับรถแข่งมา ฮ่าๆๆเขาที่นี่แมร่งโค่งเยอะชิบเลยเกื่อบตาย'' พี่บอมเอยบอกฉัน

''เอ้าแล้วไปบอกไปเทียวผับกันแล้วนี่ไปแบบไม่ช่วนเชอะ''

''ก็ไปแข่งกันหลังจากเทียวพอใจแล้วไง โค้งอย่างเยอะพี่เลยแพ้ไอ้ไนท์เลยอะเซ็งชิบ''พี่บอมกากเองมากกว่ามั้งคะเพราะพี่ไนท์ก็ไม่เคยเจอโค้งที่เขานั้นเหมือนกัน

''มึงกากเองไอ้บอม ''พี่ไนท์หันไปว่าพี่บอมที่กำลังทำท่าอ้อนฉัน

''ถ้าไอ้บอมกากกูก็ ก๊าก กากอะ ''พี่ฟรานคงจะที่ไหล่สินะฮ่าๆๆพวกนี้ทำหน้าตลกดีอะ

''วันนี้เราจะไปฝึกกันที่ไหนคะอามิจังให้คนไปหาสถานที่ไว้รึยังคะ''พี่ฟรานหันมาถามฉัน

''รอคุณลุงอุนจูมาอะคะ ''ฉันก้มหน้าลงตักอาหาร พร้อมกับตอบพี่ฟรานแล้วค่อยยัดอาหารเข้าปาก

''อามิบอกลูกน้องให้มาสอนพี่ยิงปืนมั่งสิพี่อยากยิงให้เทพๆอะเวลาช่วยคนที่เรารักจะได้ช่วยได้''พี่บอมหันมาบอกฉันฉันจึงพยักหน้าตอบรับเรื่องแค่นั้นเองนิน่า

''พี่ก็อยากหัดด้วย เพื่อน้องของพี่ตกอยู่ในอันตรายพี่จะได้ช่วยได้''พี่ไนท์เอยมาเอาฉันแทบร้องไห้เลยละ

''แต่อามิไม่อยากให้พี่ไนท์จับปืนเลยงะมันไม่ดีนะคุณพี่ขา''

''อามิยังจับได้แล้วทำไมพี่จะจับบ้างไม่ได้'' แน่ะ(- -*)ตอบสะเทียงไม่ออก

''งั้นตามใจเลยละกัน แล้วพี่ฟรานเอากับเขาด้วยไหมคะอยากปกป้องใครอีกรึปล่าว''เอิ่ม ไม่สนใจใครเลย ยัด ข้าวใส่ปากอย่างเดียวเลย เหอะๆ

''เอางี้นะอามิเวลากลางวันเรียนปืนกันกลางคืนฝึกรถกันโอเคไหม''พี่ไนท์บอกตารางเรียนทีละอย่าง

''ก็ดีนะอามิเพราะว่าเวลากลางคืนรถบนถนนเขตนอกเมืองไม่เยอะเราก็ไปลองแข่งกันที่นั่นสอนที่นั่นก็ได้นะ''พี่บอมพูดมีเหตุผล เหอะๆๆ

''งั้นก็ได้คะ รีบกินเถอะคะจะได้ไปสนามยิงปืนของคุณลุงยอนอูกัน''

''ใครอีกอะคุณลุงยอนอูเนีย''พี่ไนท์สงสัย

''เป็นเจ้าของสนามยิงปืน ที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีไงละคะ และที่นั่นแหละที่อามิหัดยิง แต่เราจะไม่ไปรวมกับคนอืนเราจะไปเล่นสถานที่เรียนแบบของจริงเป็นปืนเลเซอร์น่ะ ''ฉันอธิบายพร้อมบอกสถานที่ฝึก

''น่าสนุก ฮ่าๆๆจัดไปอย่าให้เสีย กิกิ''พี่ฟรานนี่เห็นอะไรเป็นเรื่องสนุกไปหมดเลยรึไงกัน

พวกเราสี่คนกินอาหารเช้าเสร็จก็ขับรถ เอิ่มคนละคันมาทางเดียวกันแท้ๆไม่รู้จะเอามาทำไมหลายคันโลกร้อนเพราะพวกนี้แน่เลยเหอะ

ฉันขับนำมาที่สนามยิงปืนของคุณลุงยอนอูที่สนิทมากตอนที่ฉันมาฝึกแลกๆ

ฉันขับรถมาจอดที่จอดรถของสนามยิงปืนพวกพี่ๆก็มาจอดตาม

''อามิจังขับรถช้าจังพวกพี่ขับตามแทบหลับในแน่ะ''พี่บอมเอยทักฉันตอนเดินลงรถมาแล้ว

''ก็บอกแล้วว่าอามิไม่เคยแข่งรถจะขับเร็วได้ไงละคะ''

''อ่อครับงั้นนำทางเลยครับคนสวย ฮ่าๆๆ''(0///0)

ฉันเดินำทางพวกพี่ๆให้เดินเข้ามาข้างในแล้วเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์

''มาฝึกยิงปืนน่ะคะขอเป็นสนามปืนเลเซอร์นะคะ ''พนักงานพยักหน้าแล้วลงมือกดตรวจดูว่าห้องไหนว่างพอที่จะให้เราไปสิงสถิต

''เอิ่ม พี่คะแล้วนี่คุณลุงยอนอูไปไหนเหรอคะ ''

''อ่อคุณลุงท่านไปฝึกเด็กใหม่น่ะคะเดี๋ยวคงเสร็จ''พนักงานตอบฉันจึงพยักหน้าให้

''ได้แล้วคะห้องว่างคือห้อง027นะคะกรุณารอสักครู่นะคะทางเรากำลังติดต่อเจ้าหน้าที่ให้มาสอนวิธียิงอยู่คะ''

''ได้คะบอกเขาด้วยนะคะว่ามีคนมาเรียนสี่คนน่ะคะ''พนักงานพยักหน้าแล้วกดเบอร์โทรหาคนดูแลเรื่องการยิงละมั้ง

''ไง ไง ไง ไม่เจอกันนานเลยนะสาวน้อย''ฉันหันไปที่เสียงคนมาเยือน

''สวัสดีคะคุณลุง อามิพาพี่ชายมาฝึกยิงปืนด้วยกันน่ะคะ''ฉันหันไปยิ้มให้คุณลุงพร้อมบอกแล้วชี้ไปทางลิงสามตัวที่กำลังม่อพนักงานหญิง เอิ่ม อยากเอาระเบิทมาบอมสามคนนี้จริงๆเพลอเป็นไม่ได้

''ฮ่าๆๆๆ ได้สิ แล้วจะเล่นห้องไหนเหรอ อามิจัง''คุณลุงหันไปทางสามคนนั้นแล้วก็หัวเราะ เหอะๆๆ

''เลเซอร์สิคะแน่นอน คุณลุงติดสอนเด็กใหม่อยู่รึปล่าวคะอามิจะให้มาช่วยสอนสามคนนี้หน่อยน่ะคะ''ฉันเอยถามคุณลุงพร้อมชี้นิ้วไปทางสามคนนั้น

''ตอนนี้ยังไม่ว่างเลย อามิจัง ลุงต้องสอนอีกหลายคนอามิจังก็เก่งมากแล้วน่าจะสอนพี่ๆได้แล้วนะ ส่วนมีเรื่องอะไรต้องการอะไรเรียกพนักงานได้เลยนะลุงขอตัวไปสอนต่อก่อนว่างๆเราค่อยคุยกันต่อ''คุนลุงเอยตอบขอตัวแล้วเดินไปที่ห้องซ้อมยิงปืน

''คุณคะเชิญตามดิฉันมาทางนี้คะ''พนักงานเดินมาเรียกฉัน ฉันจึงไปลากสามคนนั้นให้เดินตามพนักงานสาวไปที่ห้องเลเซอร์

''สวัสดีครับผมจะสอนวิธียิงนะครับ ''ฉันกับพี่ๆนั่งฟังเจ้าหน้าที่อธิบายอยู่ไม่นานก็เข้าใจและแน่นอนว่าการเล่นไม่มีเจ้าหน้าที่ลงไปด้วยแน่นอนเราสี่คนต้องยิงกันเองแต่ไม่เป็นอะไนหรอกคะเพราะมีชุดและนั่นก็แค่ปืนเลเซอร์อาจจะมีบาทเจ็บบ้างแต่ก็มันคะฮี่ๆๆๆ

''ชุดเท่วะ ปืนก็เท่ ฮ่าๆๆมันละงานนี้ ''พี่ฟรานพูดพร้อมมองดูชุดที่ใส่

''มากูแค้นมึงมานานละไนท์ที่มึงชนะแข่งกูทุกที จะยิงให้ตายเลยฮ่าๆๆๆ''ยิงให้ตายยังไงก็ไม่ตายเพราะมันแค่เลเซอร์ และอีกอย่างมีชุดกิกิ แค้นขนาดนั้นเลยเหรอฟะแค่แข่งรถไม่ชนะ(=..=!)

''มาเหอะกูไม่กลัวหรอกมาเหอะฮ่าๆๆ''พี่ไนท์ค้อนใส่พี่บอมฮ่าๆตีกันหยังกับเด็ก

''งั้นอามิมาตีกับพี่มาพี่ว่างฮ่าๆๆๆ''พี่ฟรานหันมาพูดกับฉัน

''มึงกล้าทำน้องกูเหรอไอ้ฟราน''พี่ไนท์หันไปว่าพี่ฟราน เอิ่มจะบอกว่านี่มันแค่เกมส์นะคะจะจริงจังอะไรนักหนา

''พอๆๆปะพวกมึงจะฝึกไหม''พี่บอมมาห้ามทับเหอะๆๆ

''อามิใส่ชุดเรียบร้อยแล้วนะ งั้นลุยกันเลยนะ''พี่ไนท์หันมาสำรวจฉัน ฉันเลยพยักหน้าเป็นการตอบไป

''สวัสดีครับผมจะบอกให้ใส่หน้ากากนี่ด้วยนะครับกันไม่ให้ยิงโดนตา''พนักงานเดินเอาหน้ากากอันใหญ่กว่าหนังหน้ามาให้ใส่ โหใหญ่ขนาดนี้ ยิงโดนก็เทพแล้ว(0..0*)

พวกเราสี่คนแยกกันไปคนละประตู ด้านในห้องฝึกนี้มีพวก ให้เราหลบเวลาโดนยิงเยอะพอสมควร แต่ก็ไม่สูงเ่ท่าไหร่ ฉันเดินหาคนที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วจัดการยิง โฮ๊ะๆๆๆ แต่ยังไม่เจอใครเลย เอิ่มอยู่ไหนน่า ไหนหว่า หลบอยู่ไหนกันอ่า อ๊ะนั้นๆๆเห็นหลังแวบๆ (0.0*)

''จ๋ะเอ๋ ไม่ได้กินพี่หรอกไอ้น้องเอย'' อ๊ากกก 

''คุณยังเหลือชีวิตอีก4ครั้ง''สัญญานเตือน (- -*)หนอยยยยไอ้พี่ไนท์จะเอาคืนให้สาสมเลย 

ฉันลุกขึ้นแล้วเดินหาคนให้มายิงต่อไป อ๊ะเดะ อ๊ะเดะ (0.0*) ฟืดดดดดด

''กร๊ากกกก เอาคืนไอ้พี่บ้า ในที่สุดน้องก็ได้แดกพี่จนได้''อ๊ากกกกกกก ใครเป็นคนยิง

''ฮ่าๆๆๆ มัวแต่ยิงกันจนลืมดูข้างหลังนะอามิจังฮี่ๆๆเสร็จพี่''ไอ้พี่ฟราน หนอยยยยย 

''กร๊ากกกกก ไอ้พี่ฟรานโดนยิง โด่ว่าเค้าตัวเองเป็นเองฮ่าๆๆๆๆ''พี่บอมยิงพี่ฟรานจากด้านข้างแต่อยู่ไกลพอสมควร

เราสามคนตายต่อๆกัน เลยเดินกลับไปที่จุดเริ่มต้นใหม่ แล้วค่อยออกมาหากันใหม่ หึหึ ครั้งนี้ไม่มีพราด

 

พวกเราสี่คนสนุกมากเลยละ ฮ่าๆๆคนชนะในที่สุด ฮี่ๆๆๆ ก็ไม่มี ฮ่าๆๆๆ ตามต่อๆกันแบบนั้นจะเหลือเหรอผู้ชนะ น่ะ พวกพี่เขาเล่นกันตลกมากเลยละยอมพวกเขาเลย 

พวกพี่สี่คนขับรถกลับมาที่บ้านอาบน้ำแล้วก็ลงมานั่งที่ห้องรับแขก

 

''อามิเลือกรถที่จะฝึกรึยังคะได้รถที่ถูกใจรึยังเอย''พี่ฟรานเอยถามส่วนอีกสองคนนั้นนั่งเล่นเกมส์กันอย่างเอาเป็นเอาตาย

''เห้ยไอ้ไนท์ มึงอย่าแย่งมอนกูดิวะ ไอ้นี่เดี๋ยวทีบเลย''พี่บอมกับพี่ไนท์นี่อยากถามจังว่าอายุเท่าไหร่กันแล้ว

''เอ่อ ได้แล้วคะ แล้วคืนนี้เราจะฝึกกันที่ไหนคะ'' ก็ฉันบอกคุณลุงอุนจูแล้วอะว่าได้ที่ฝึกเองแล้ว 

''ก็ถนนเขตนอกเมืองน่ะคะ มันเป็นถนนโค้งก็เยอะพอสมควรอามิน่าจะผ่านถนนเส้นนั้นได้ก่อนแล้วเราค่อยไปแข่งกันที่เขานะคะ''พี่ฟรานบอก

''ได้คะงั้นไปที่ฝึกของเรากันเลยไหมคะอามิจะได้ให้คุณลุงอุนจูไปคอยดูทางให้เพื่อมีรถเข้ามาคะ''

''ก็ดีคะ เห้ยยยพวกมึงอะจะสอนน้องไหมวะมัวแต่เล่นเกมส์ ไปกันกูไม่อยากกลับมาดึก''พี่ฟรานตอบฉันแล้วหันไปเรียกพวกพี่ไนท์

''โอเค ลุยกันเลย คร๊าบบบบบ''พี่บอมลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกลียดแล้วเดินนำออกไปที่รถพี่เขา

''อามิ สัญญากับพี่นะ ว่าจะอยู่กับพี่ตลอดไปน่ะ อามิรู่ใช่ไหมว่าอามิจะเจอกับอะไรถ้าไปแข่งแพ้มัน พี่อยากให้อามิสู้นะ ในชีวิตพี่อามิสำคัญที่สุด ''พี่ไนท์เดินมาพูดกับฉันแล้วดึงฉันเข้าไปกอด และแน่นอนฉันรู้ว่าถ้าฉันแพ้ต้องเป็นยังไง เพราะฉะนั้นฉันต้องไม่แพ้ 

''คุณลุงคะพาพวกของเราไปดูต้องทางกันให้หน่อยนะคะเพื่อมีรถส่วนเข้ามาน่ะคะ''ฉันเดินออกมาหน้าบ้านเจอคุณลุงอุนจูเลยบอกคุณลุงไปให้ดูต้นทาง

''ได้ครับคุณหนู ผมจะตามไปอีก5นาทีครับ''คุณลุงพูดเสร็จก็เดินออกไปกับลูกน้องของเขา

''ไปกันอามิจัง เดี๋ยวเรากลับมานอนช้าพรุ่งนี้มีฝึกอีก''พี่บอมหันมาเรียกฉันก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไปพี่ไนท์ก็ตามแล้วฉันก็เป็นคนต่อมาพี่ฟรานประกบท้าย 

เอิ่มแถวนี้มีไฟไรทางก็เยอะอยู่นะ โค้งก็เยอะ ฉันจอดรถแล้วเดินลงมาหาพี่ๆ

''เป็นไงอามิที่นี่พอได้ไหม โค้งก็พอได้นะพี่ว่า ถ้าอามิผ่านตรงนี้ได้ บนเขาอามิก็น่าจะได้''พี่บอมถามฉัน

ฉันพยักหน้า แล้วพวกพี่เขาก็ลงมือสอนฉัน จะว่าไปก็ไม่อยากนะแค่ เอิ่ม ขับให้เร็วๆ รู้วิธีการเข้าโค้ง แต่ก็น่ากลัวอยู่ดี ฮือออออ แล้วอย่างนี้ฉันจะชนะไอ้โจบ้านั่นไหมเนีย

 

''เอาละวันนี้พอแค่นี้ก่อนไว้พรุ้งนี้เราค่อยมาฝึกต่อตอนนี้มันดึกมากแล้วกลับไปนอนเอาแรงกันก่อนดีกว่า''พี่ไนท์เอยชวนให้กลับไปพักผ่อน ฉันจึงพยักหนาแล้วเดินตามไปขึ้นรถของพี่ไนท์ อ่อลืมบอกไปรถของฉันอยู่ดีๆยางก็แตก สงสัยเพราะดริฟเข้าโค้งมากเกินไปเพราะพี่ไนท์บอกว่าการจะเล่นแข่งรถต้องตรวจสภาพของรถให้ดีโดนเฉพาะยาง และถ้าเราไม่หัดดริฟเวลาเข้าโค้ง ก็ไม่มีวันชนะแน่ฉันเลยหัดสะยางแตกเลยฮ่าๆๆ 

เฮ้อออขอพักก่อนละพรุ่งนี้ค่อยมาดูกันอีกทีว่าฉันจะหัดดริฟรถได้ไหม