Queen Superstar! ตกหลุมรักแล้วละซิ?

ถึงฉันจะกรีดร้องให้ตายยังไงพระอินทร์ก็คงไม่แยแสและไม่สนใจเรื่องของฉัน-___-; 

ฉันเลยเดินลงมาข้างล่างและคิดว่าอะไรจะเกิดก็ปล่อยมันไปก็แล้วกันเพียงแต่เมื่อไหร่ที่เขสมีท่าทีจะลวนลามฉัน ฉันก็แค่กรีดร้องเหมือนกำลังจะคลอดลูกด้วยหมอตำแยเท่านั้นก็พอ หึ

สปีดโบทนี่เป็นอะไรที่ฉันสนใจที่จะเล่นมากที่สุดเป็นอันดับแรกเลยล่ะเพราะทุกครั้งที่ฉันมากับแม่ส่วนใหญ่แม่จะเป็นคนห้ามฉันตลอดไม่ให้เล่นพวกเครื่องเล่นที่หน้าหวาดเสียว แต่ฉันกลับคิดว่าเกิดมาทั้งทีมันก็ต้องเล่นอะไรที่มันหน้ากลัวๆมันๆบ้างสิไม่งั้นชีวิตก็ขาดสีสันทางด้านนี้กันหมดจริงมั้ยละ!? 

ฉันรีบวิ่งไปที่สปีดโบทหมายเลข11 

ฉันตื่นเต้นมากเลยนะตอนเนี้ยรู้มั้ยฉันกำลังจะได้เล่นในสิ่งที่ฉันต้องการโดยไม่มีใครมาขัดหรือห้ามฉันทั้งสิ้นวี๊ดดดดไปอีกกก>_< 

เครื่องสตาร์ทติดและขับไปอย่างเร็วฉันบิดมันไปบิดมันมาอย่างกับคนขาดสติและกำลังคลั่งในความมันของการบังคับเจ้าสิ่งนี้อย่างบ้าคลั่ง ฉันบิดมันแรงไปหน่อยบวกกับความเร็วที่เหมือนกับหลุดออกมาจากหนัง fast and furious  เลยทำให้ร่างของฉันหล่นลงไปในน้ำแต่โดยดี

ถึงจะตกน้ำฉันก็ไม่หวั่นหรอกนะเห็นแม่ฉันห้ามนู่นห้ามนี่ก็เถอะแต่ฉันก็ว่ายน้ำเป็นนะจะบอกให้หุๆ ^O^

 แต่เอ๊ะทำไมขามันชาๆเหมือนมีคนเอาทรายมาใส่ในเท้าแล้วก็เจ็บๆที่นิ้วเท้า...อย่าบอกนะว่า ตะขริว!!

ตายละฉันจะทำยังไงดี ถ้าเป็นตะขริวแล้วมันจะไปว่ายน้ำได้ยังไงจะถูกดูดลงใต้น้ำลึกก่อนจะว่ายถึงฝั่งล่ะสิไม่ว่า  T T ฉันพยายามคุมสติและกรีดร้องออกมาให้ดังที่สุดเท่าที่จะดังได้เพื่อเพื่อนๆคนอื่นๆจะได้ยินบ้าง

"กรี๊ดดดดดดด ช่วยด้วยยยยยยย ตะขริวกินขา ช่วยฉันด้วยจะจมน้ำแล้วววววว"

ฉันไม่ละความพยายามตะโกนต่อไปจนกว่าจะมีใครได้ยิน

"ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยย!!!!"

ฉันตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนเสียงจะแหบแห้งและร่างกายอ่อนแรงลงจนร่างของฉันที่ลอยอยู่ค่อยๆดิ่งลง 

ก่อนที่ใบหน้าของฉันจะลงไปในน้ำ หูของฉันก็ได้ยินเสียงเจี้ยวจ้าวข้างบนบกและรู้สึกเหมือนจะมีใครมา ... มีใครมาช่วยฉันแล้วสินะ ... 

ก่อนที่ฉันจะเห็นใบหน้าของคนที่ดำลงมาในน้ำและฉุดฉันขึ้นร่างกายของฉันก็ดับวูบและไม่รับรู้อะไรอีก

"ยัยบ้า! ทำคนอื่นเขาเป็นห่วงจะตายอยู่แล้วรู้บ้างไหม!!"

ร่างเล็กดูท่าจะไม่ตอบแต่ริมฝีปากของเธอกลับกระตุกยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับละเมอออกมาเสียงอ่อน

"ขอบคุณนะ..."

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก็พบว่าฉันตื่นขึ้นมาในห้องพักของฉันนั่นเอง รู้สึกหัวของฉันจะหนักอึ้ง พอจะลุกขึ้นก็ปวดหัวจับใจราวกับเป็นสัญญาณจากร่างกายที่ส่งมาเพื่อบอกว่าฉันมันดื้อพวกภูมิคุ้มกันในร่างกายจึงทำโทษฉันโดยการทำให้ฉันป่วยและไข้ขึ้นเยอะๆเพื่อฉันจะได้สำนึกกับสิ่งที่ฉันทำไปเสียบ้าง

ฉันมัวแต่ปวดหัวจนไม่ได้สนใจคนที่นอนอยู่ข้างๆที่เอาหน้าผากของตัวเองมาชนกับฉันใครกันนะบ้าหรือไงเดี๋ยวก็ติดไข้ฉันพอดี

ฉันที่อดสงสัยไม่ได้จึงแหงนหน้าไปดูว่าเขาเป็นใครกันและนั่นก็ทำให้ฉันชะงัก พร้อมกับกรี้ดออกมาถึงแม้ว่าเสียงของตัวเองแหบแห้งเสียแค่ไหนก็ตาม

ร่างสูงที่นอนอยู่ๆข้างทำเสียงงัวเงียพร้อมกับถามขึ้นมาหน้าตาเฉยว่า

"ไรคนจะหลับจะนอน"

และที่ฉันเพิ่งสังเกตุอีกอย่างคือฉันจำได้ว่าก่อนที่ฉันจะหมดสติฉันอยู่ในชุดว่ายน้ำนะแล้วนี่มันชุดของใครกัน ใหญ่โคร่งๆแบบนี้ไม่ใช่ของฉันแน่ อ้ากกกก! เดี๋ยวแล้วใครเปลี่ยนไม่รู้ละฉันจะต้องถามเขาให้รู้เรื่อง!

"นาย! ทำอะไรฉันนะ! แล้ว...ฉันใส่ชุดของใคร...และใครเปลี่ยนค..คงไม่ใช่นายหรอกสินะ" ประโยคสุดท้ายนั่นเสียงฉันแผ่วลงด้วยความเขืนอายหน้าของฉันรู้สึกร้อนเปนไฟหน้าแดงไปถึงหูแถมเสียงหัวใจยงเต้นแปลกๆอีก อ้ากกก!

"เอ่อ..ฉัน..ไม่เห็นอะไรเลยนะจริงๆแล้วก็ชุดนั่นก็ของฉันเอง...แต่..ฉันไม่เห็นเลยจริงๆนะ"

"ทำไมนายต้องลนลานหาาาาาา"

"โธ่ อย่างเธอหน่ะเห็นไปฉันก็ทำอะไรไม่ลงหรอกไซส์เล็กไม่ถนัดมือแบบนั้นหน่ะ"

เขาพูดพลางจ้องมาที่หน้าอกของฉันและรีบเสมองไปทางอื่น

"อ้ากกก! ฉันจะ แค่กๆๆๆ"

"ไงละโวยวายดีนักไหนมาให้ฉันเช็คซิยังมีไข้อยู่มั้ย"

อีตาบ้านั่นไม่รอคำอนุญาติจากฉันเขารีบขยับตัวเข้ามาชิดและเอาหน้าผากของเขามาแตกที่หน้าผากของฉัน

อึ่ก...ฉันรู้สึกได้ว่าตอนนี้หน้าฉันแดงมาก แถมเสียงหัวใจฉันยังดังแปลกๆอีกต่างหากโอ้ย 

ดังแบบนี้เดี๋ยวอีตาบ้านี่ก็ได้ยินหรอก!

"หึ"

"ขะ..ขำอะไร!"

"ขำคนหน้าแดงแทวนี้อ่ะ^^...อ๊ะเดี๋ยวนะเสียงอะไรหน่ะดังตึก ตัก ๆ ๆ ดังจนฉันได้ยินเลย^^"

"ฉ..ฉันเปล่าหน้าแดงแล้วก็ไม่ได้ใจเต้นตึกตักแรงเพราะนายหรอกนะ!"

"ฉันก็ยังไม่ได้พูดเลยอะไรเลยหนิว่าที่ฉันพูดมาหน่ะหมายถึงเธอ ฮะ ๆ ^^"

"อ๊ากกกก นายยยย! แค่กๆ"

"ไอใหญ่แล้วไม่ต้องพูดมากเดี๋ยวฉันไปเอาโจ๊กมาให้"

"แล้วถ้าฉันไม่กินล่ะ?"

"หึ...ฉันก็จะ...บังคับเธอด้วยวิธีของฉันล่ะนะ^^"

คนตัวสูงกระตุกยิ้มแปลกๆแบบที่ไม่เคยเห็นเขายิ้มให้ใครมาก่อน...ต...ตาบ้านี่ฉันจะเป็นบ้าเพราะนายแล้วรู้มั้ยเนี่ย! T T