P R I E S T ศึกชิงบัลลังก์สรรค์

   ตอนนี้ผมกำลังวิ่งไล่ตามตัวตนของผมในความฝัน  ในฝันนั้นคือเรื่องราวที่โหดร้ายของอดีตที่ไม่อยากจดจำ มันคือครั้งสุดท้ายที่ผมได้ยินคำว่า '' พี่ชาย '' และคือครั้งสุดท้ายที่ผมได้เรียกชื่อของน้องสาวของผม ''มาเรียนา'' ในวันนั้นผมอยู่ที่เมือง Emotons วันนั้นวันประมาณได้สัก 4 ทุ่มกว่าๆ ผมได้รับโทรศัพท์ว่า ให้ผมไปจัดการคนๆนึงโดยมีผู้ว่าจ้างมา และนั้นคืองานของ '' นักฆ่า '' หรือการสังหารคนที่ไม่รู้จักโดยมีคนจ้างวานมา ผมไปตามที่อยู่ที่คนนั้นบอกมาโดยคนที่ว่าจ้างมานั้นใช้ Coldname ว่า Zero เขาให้เป้าหมายคือหัวหน้าของแก๊งมาเฟียแก๊งหนึง ที่ลักษณะ คือ ใส่หมวกเหล็กสีดำ และใส่ผ้าคลุมสีดำ โดย Zero บอก ให้จัดการคนที่อยู่กับหัวหน้าแก๊งทั้งหมด ผมจึงไปที่นั้นและสิ่งคือ Zero บอกว่านั้นคือข้อมูลจริงทั้งหมดมันอยุ่ที่ตึกร้างแห่งนึงใน Emotons แต่หนัวหน้าแก๊งนั้นอยู่ในรถลีมูซีนคันสีขาว ผมจึงลงมือจากคนที่อยุ่หน้าทางเข้าของตึกแห่งนั้น โดยการเอาทักษะในการฆ่าของผมที่ไม่รู้ว่าได้มาจากไหนนั้น จัดการคนที่อยู่ที่นั้น หลังจากนั้นผมก็มาหยุดที่รถลีมูซีนหลังจากนั้นผมก็ได้ยินคำว่า ''พี่ค่ะช่วยหนุ'' ถึุงจะได้ยินแบบนั้นแต่ผมก็ไม่ลังเลที่จะฟันลงไปที่หัวหน้าแก๊งนั้น จนกระทั่ง เลือดของหัวหน้าแก๊งนั้นถูกอาบที่ดาบของผมและไหลรินลงมาเป็นทาง ก่อนที่จะ อึ่ง กับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า '' มาเรียนา !!! ''

                ผมตื่นจากความฝันด้วยสีหน้าที่ดูเหมือนว่าตัวเองทำสิ่งที่ไม่สามารถแก้ได้อีกต่อ ''ร็อคแกทำอะไรของแกอยุ่ว่ะ...ฉันเห็นแกร้องเรียกชื่อใครก็ไม่รู้  มีเรียนา มีเรียนา มีเรียนา อยู่ได้หน้าคำคารจริงๆรู้มั้ยคนที่เขาอยู่ข้างๆห้องเขาลำคาร''เข้าของที่พักเข้ามามาบอกเตือนบอกถึงสถานะการที่ทำให้คนอื่นกลัว

                ''ขอโทษที่ครับ...ผมไม่ได้ตั้งใจมันเป็นอุบัติเหตุครับ'' ผมพูดเป็นเชิงขอโทษ

  หลังจากนั้นก็มี ร.บ.ภ เข้ามาที่ห้องของผม 2 คนโดยที่ทำถ้าเหมือนจะหาเรื่องให้ผมออกจากที่พักนี้โดยไว้เพราะรู้ว่าถ้าผมอยู่ก็ไปคงไม่มีคนมาพักที่นี่แน่นอน...เพราะผมมันคือ ''จอมโหดร้ายและบ้าเลือดนี่'' เมื่อมีฉายาเช่นนี้ก็แปลว่าคงมีคนรังเกียจอย่างแน่นอน และยั่งถูกบอกว่า ''ไอ้เลวคนนึงที่ฆ่าได้แม้กระทั่งน้องสาวของตน'' ไอเรื่องนี้ผมไม่รู้หลอกนะว่าใครเอามาเผื่อแผ่แต่ที่รู้ๆผมมันคือ ไอ้สารเลวคนนึง เท่านั้นเอง

                ''ถ้าเสร็จธุระแล้วก็ออกไปจากที่นี่สะ...ที่นี่ไม่ต้องการไอ้สารเลวยั่งแกมาอยู่หลอก ไอ่้เลวที่ฆ่าได้แม้กระทั่งน้องสาวของตัวเองอย่างแกนะ '' คำพูดของเจ้าของที่เหมือนจะอยากบอกผมว่าแกมันไม่มีใครต้องการ คำพูดนั้นทำให้คนอย่างผม''ปี๊ด''ขึ้นมาอย่างสุดขีดจนต้อง ข้างไม้อย่างหน่าเข้าที่เจ้าของที่จนสลบ และไม่ทันไร ร.บ.ภ ก็เข้ามาที่ผมและทำถ้าจะจับผมให้ได้ แต่มันไร้ประโยค เพราะไม่ว่าใครจะทำอะไรผม ผมก็สามารถที่จะมองเห็นทุกอย่างในโหมด สะโหล ได้

                ''แกกล้าดียังมาทำ คุณแจ๊ก แกอย่าอยู่เลยไอ้ร็อคซานส์'' ร.บ.ภ เข้ามาโดยใช้ไม้ที่เหมือนตำรวจเข้าตีอย่างเต็มกำลังแต่มันไม่โดนผมเลยสักนิด ผมเลยใช้ไม้อีกอันนึงที่อยู่ในกระเป๋าฝาดเข้าที่หัวของ ร.บ.ภ อย่างจัง และใช้ไม้อีกอันนึงที่อยู่หน้าห้องฝาดเข้าที่หัวของ ร.บ.ภ อีกคนนึงจนไม้หักและทั้ง 2 คนก็สลบไป ทันใดนั้นผมรู้ได้ถึงเสียงของ ร.บ.ภ อีกหลายคนผมจึง ''กระโดดออกหน้าต่างจนเกิดเสียง เพ๊งงงงง !!!'' หลังจากนั้นผมจึุงวิ่งไปที่ซอยแห่งนึงที่อยู่ห่างจากที่พัก 5 กิโลเมตร และเดิน่อไปโดยจุดหมายที่คิดไว้คือ โบสถ์

                ''ตุ๊บ ! ! ! เสียงของไม้ที่ถูกฟาดเข้าที่หลังอย่างจังโดยผู้ถือคือไอ้หนุ่มฮ็อตไฟแรงซ่าอยากรองของ โดยมีเพื่อนอีก 2 - 3 คนอยุ่ข้างๆโดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ผมกำลังโกรธอยุ่

                ''นี่ไอ้หนูเล่นอะไรน่ะ...มันอันตรายรู้มั้ย ?'' เสียงอันหน้ากลัวของผมดังขึ้นหลังจากที่ถูกไอ้หนุ่มฮ็อตไฟแรงที่ฟาดหน้าของผมนั้นสามารถทำให้ไอ้พวกเด็กน้อยรู้ได้เลยว่ามันไม่เจ็บอะไรเลย แถบทั้งๆที่ถูกฟาดแท้ๆกลับไม่มีรอยแผลหรือเลือดไหลออกมาสักหยด

                ''มาตีหัวคนเขาแบบนี้น่ะมันเจ็บอยู่นะรู้บ้างมั้ย ?'' กลุ่มของเด็กหนุ่มฮ็อตหยุดชะงักและทำหน้าอึงอย่างบอกไม่ถูกว่าเรากำลังหาเรื่องกับคนจริงๆรึเปล่า

                ''บ้า บ้า ตายชักตาย !!! แกมันไม่ใช้คนแล้วแกมันไม่ใช้มนุนษย์ แกมันปีศาจ'' ไอ้หนุ่มไฟแรงพูดอย่างตกใจก่อนจะโดนอัดเข้าอย่างจังที่ท้องจนเกิดเสียงดัง '' ตุ๊บ...!!! '' ไอ้หนุ่มฮ็อตไฟแรงกระเดนไปติดกับกำแพงจนเกิดเสียงดัง     '' ปั๊ก '' กลุ่มของไอ้หนุ่มฮ็อตพากันวิ่งเข้ามาเหมือนจะพยายามแกแค้นให้เพื่อนตนที่ถูกอัด แต่นั้นก็ไม่ทำให้ ผมกลัวเลยสักนิด ผมยืนนึ่งและพูดกับตัวเองว่า '' โลกเรานี่มันน่ารังเกียจสิ้นดีเห็นใครที่ตัวเองคิดว่าเป็นเพื่อนเล่นเลยจะทำอะไรก็ได้ ''

                ''แกพรามอะไรของแกว่ะ ! '' พักพวกของไอ้หนุ่มฮ็อตวิ่งเ้ข้ามาก่อนจะหยิบมีดขึ้นมาคนล่ะเล่มและพูดว่า   ''ถึงแกจะอึดแค่ไหนแต่ถ้าโดนแท้งก็เป็นอีกเรื่องนึง'' หลังพูดจบเด็กหนุ่มก็กระโดดเข้ามาทำท่าเตรียมแท้งเข้ามีบริเวณหน้าท้องของ ผม ผมหรบและใช้สันมือทุบเข้าที่ต้นคอจนเด็กหนุ่มสลบไป ผมไม่รอช้าที่จะเสียเวลาอยู่ที่นี่เขาวิ่งเขาไปที่เด็กอีก 2 สองและกระโดดตีบเข้าที่หน้าอกของทั้ง 2 คนจนทั้งคู่กระเดนติดกำแพงและนอนหมอบ หลังจากจบตรงนี้แล้วผมก็เดินออกมาจากซอยเล็กๆแห่งนั้นกและเดินตรงไปที่โบสถ์ เขาเปิดประตูของโบสถ์จนเกิดเสียง  แอ็ด.... เขาเดินไปนั่งที่เก้าอีตัวนึง

                ''ไปมีเรื่องมาอีกแล้วเหรอ...แกน่ะ'' เสียงของคนบ้างคนดังขึ้นจากมุมมืดในโบสถ์

                ''ก็ไม่มีไรมาก ไอ้พวกเด็กที่ชอบหาเรื่องชาวบ้านเท่านั้นแหละ...ชั้นนึกว่านายจะอยุ่ที่กระท้อมสะอีกนะเนีย เซอเกย์''  เสียงพูดของร็อผมทำให้ เซอเกย์ ออกมาจากมุมมืดนั้นและตรงมานั่งข้างๆเขา

                 ''แกน่ะทุกๆวันมีเรื่องแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะมีคนเขายอมรับแกในถานะคนธรรมดาทั่วไปล่ะห๊ะ ในทุกวันนี้ก็ได้ฉายามาแล้วนี่ไอ้ฉายา จอมโหดบ้าเลือดอะไรนั้นน่ะ'' เซอเกย์พูดด้วยความเหนื่อยใจ

                 ''ก็มันช่วยไม่ได้นิวา...ไอ้เด็กพวกนั้นมันมาหาเรื่องฉันนิวาฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นอีกอย่าง ร่างกายมันก็ขยับไปเองด้วย''ผมพูดเป็นเชิงเถียง และเดินไปที่โบสถ์และเดินต่อจนไปหยุดที่หน้า หลุมศพที่มีชื่อของ มีเรียนา และวันเกิดและวันตายที่ถูกระบุขึ้นทันใดนั้น ผมก็หยิบดอกไม้ที่ไปได้มาจากออกมาหนึงช้อและวางลงหน้าหลุมศพก่อนจะมีฝนตกลงมาแทนน้ำตาของ ผม ทันใดนั้นก็มีชายแก่คนนึงปรากฏตัวออกมาเดินข้างๆของ ร็อคซานส์ ก่อนจะพูดว่า ''นั้นคงเป็นคนรักของเธอล่ะสิถ้า'' ชายแก่พูดขึ้นเพื่อเป็นเชิงทักทาย

                ''เปล่าหลอกครับ นี่คือน้องสาวของผม'' ผมพูดขึ้นเพื่อแก้คำที่ชายแกพูดผิด

                ''เธอคงอยากจะกับไปแก้อดีตสินะ'' ชายแก่พูดเหมือนรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น ''ฉันจะช่วยให้ชีวิตกับน้องสาวเธอเอง''ด้วยคำพูดของชายแก่ทำให้ ผมถึงกับ อึงและ คิดขำในใจว่าเขาจะมามุขตลกไหนเนียถ้าจะมาหลอกทำวิธีบ้าๆได้โดนดีแน่ไอ้แกเอ้ยย...

                ''แล้วคุณจะทำยังไงกับ'' ผมส์พูดเพื่อจะบอกชายแก่ว่ามันไม่มีทางหลอก

                ''ฉันสามารถทำได้ล่ะกัน...เธอคงไม่เชื่อฉันล่ะสิท่า ยังไงก็คิดทบทวนดูล่ะกันนะไอ้หนูถ้าเมื่อไหร่ที่เธอพร้อมก็มาที่นี่'' ชายแก่พูดจบก็หยิบนามบัตรที่อยู่ออกมาจากกระเป๋าและเดินจากไปนี่มันบ้ารึเปล่า แต่จะเชื่อดีมั้ย ในใจของผมคิดหนักก่อนจะตัดสิ้นใจว่ามันคือเรื่องจริงและตัวเขาก็คิดที่จะไปยั่งที่อยู่ที่ชายแก่บอกมานั้นโดยไม่คิดเลยสักว่ามันคือ อุบายอะไรบ้างอย่างของชายแก

                 ''ด้วยก่อน...คุณชื่ออะไรน่ะ'' ผมพูดเพราะเป็นมารายาทของคนเรา แบบว่าเป็นเชิงทำความรุ็จักแต่นั้นก็ทำให้ผมตกใจอีกเช่นกันเพราะว่าชายแกคนนั้น ''หายไปแล้ว'' หายไปได้ยังไงกันเรื่องนี้ทำให้ผมงงมากเลยที่เดียวเพราะว่า เดียวแรงของผมแกมันสามารถวิ่งได้เหรอ หรือว่า จะไปแอบที่อื่น แต่ที่นี่ก็ไม่มีที่หลบเลยนิน๊าหลังจากผม งง ไปคู่หนึ่ง ผมก็นึกได้ว่าถ้าเราอยากรู้ตัวตนของเราและอยากได้น้องสาวคืน ผมต้องไปที่นั้น แต่สิ่งที่ชายแกพูดนั้น จะจริง หรือ ไม่จริง ก็ค่อยดูกันอีกที แต่ตอนนี้เชื่อไว้ห่อนเลยจะดีที่สุด และไม่บอก เซอเกย์ ด้วยคงจะดีมากเพราะ เซอเกย์ ชอบปฏิเสธไม่ให้ผมทำตามใจตัวเอง หลังจากนั้นผมจึงไปตามที่อยู่ของชายแกที่อยู่ที่ Index ในซอย แห่งหนึงบ้านเลขที่ 33 ผมมาหยุดที่บ้านเลขที่ 32 เฮ้ย !!! นี่มันบ้าอะไรกัรอีกว่ะ โดนหลอกหรือไงตั้งแต่ที่ไล่เดินมา ก็สุดแค่ 32 นี่ ทันใดนั้นก็มีประตูบานหนึงโผลออกมาจากที่ไหนสักที่และเลขของประตูคือ 33 หือว่านี่คือสิ่งที่ชายแกบแก ผมไม่รอช้า เพราะนี่คือประสบการณ์ใหม่ หลังจากที่เปิดประตูไป ผมได้กลิ่นเย็นๆของน้ำ และได้กลิ่นของใบหญ้าที่อยุ่รอบทิศ ทันใดนั้นประตูก็ปิด ผมรู้ได้ทันทีว่านี่คือ การเริ่มต้นของการผจญภัย.