ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

42

 

การเจอแบบไม่ได้ตั้งใจ

 

“นายหน้าจะให้ฉันกลับไปเสกหมอแก่นั่นให้เป็นเต่าซะก็ดี จะได้ไม่มีความรู้สึก ฮึ่ย!”

 

ฉันบ่นหลังจากเดินออกมาจากห้องเพียงไม่กี่ก้าว ไอ้หมอบ้สคิดว่าฉันเป็นเด็กหรือไงที่หลอกอะไรก็เชื่อน่ะห้ะ !! (เธอก็เชื่อนะแมรี่ - -)

 

“เธอบ้าไปแล้วหรือไงยัยเพี้ยนขืนเธอทำแบบนั้นมีหวังเราทั้งคู่ติดคุกหัวโตแน่ - -”

 

“นายก็ดูหมอแก่นั่นพูดสิ บอกไม่เจ็บ ๆ พูดมาได้ ก้นฉันเขียวแน่เลย T^T”

 

ฉันพูดพร้อมกับเอามือคลำก้นอันสวยเช้งของตัวเอง แง ๆ ปวดชะะมัด

 

“แต่เธอก็หายดีภายในไม่กี่ชั่วโมงไม่ใช่รึไง ( - - ) ”

 

“มันก็จริง แต่ฉันเจ็บนิ่ นายไม่เจ็บเหมือนฉัน นายไม่มีวันเข้าใจหรอก TOT คอยดูนะฉันจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกตลอดชีวิตแมรี่สาบาน ! ”

 

“เหอะ ๆ ”

 

“ว่าแต่ว่าเราจะต้องไปที่ไหนต่อ ?”

 

“ก็เห็นยัยป้านั่นบอกให้เราลงมารออ้างล่างเนี่ยแหละ แล้วจะมีรถมารับเราไปยังที่พักนักสู้เอง” ดูเรียกเข้าสิ เข้าใจคิดนะยะ

 

“อ้อ ก็ดี นั่น ๆ ^ ^/ ใช่รถคันนั้นรึป่าว ที่ข้างรถมีป้ายเขียนว่า ‘การประลองยทธ์ครั้งที่ 899 ‘ น่ะ”ฉันชี้ให้เอรอสมองรถโฟวินสีดำคันยาว ที่จอดอยู่บ้างหน้าโรงพยาบลเซนต์ฟอด “น่าจะใช่ละมั้ง เราลองเดินไปดูกันเถอะ”

 

หมับ

 

เอรอสเอื้อมมือมาจับมาฉันไว้แล้วพาเดินตรงไปยังรถคันนั้น -///- ทำไมฉันถึงไม่ชินซะทีน้า >< เอรอสสะกิดชายร่างผอมแห้งที่กำลังมือเช็ดกระจกรถอย่างทุลักทุเล จะขัดเอาโล่รึไง เงาแล้วค่ะคุณลุง - -

 

“นี่ใช่รถที่มารับผู้เข้าร่วมการแข่งขันหรือป่าว ครับ”

 

คุณลุงหันหน้ามาช้า ๆ เผยให้เห็นว่าหน้าแกแก่กว่าร่างกายองแกสิบเท่า ทำไมลุงแกไม่คิดจะฉีดโบท็อกบ้างนะโลกเวทมนต์นี่มีแต่คนแก่หงำเหงือก อยู่มากกี่ร้อยปีแล้วล่ะนั่น -0-

 

“ใช่แล้วล่ะ พวกเจ้าคงจะเป็น เอรอส กับ แมรี่ สินะ เพราะตอนนี้เหลือแค่พวกเจ้าเท่านั้น”

 

“พวกข้า ? ”ฉันทวนคำ งั้นก็แสดงว่าบนรถคงจะไม่มีแค่ฉันกับเอรอสสินะ

 

“ใซ่แล้ว เอาล่ะ สายมากแล้ว เราควรจะออกเดินทาง”

 

ลุงแกพูดไว้แค่นั้นก็กระดิกนิ้วหนึ่งครั้งพร้อมกับผ้าเช็ดรถที่หายไปแล้วก็เดินไปนั่งประจำที่คขับ เอรอสอ้าปากค้างอย่างลืมตัว นายน่าชินได้แล้วนะ - -*

 

โป้ก! นี่แน่ะ !

 

“โอ้ยยัยบ้าทำอะไรองเธอนะ เจ็บนะเฟ้ย! ”เอรอสบ่นไปก็เอามือมาคลำที่หน้าผากไป เป็นไงล่ะลูกดีดมะกอกของฉัน โฮะ ๆ ^O^

 

“เจ็บน่ะสิดี จะได้จำว่าอย่าทำท่าทางเหมือนเมื่อกี้อีก ไม่งั้นเราจะซวยกันหมดเข้าใจไหม ?! ”

 

“เข้าใจแล้วล่ะน่า  ”เอรอสรับคำอย่างไม่เต็มใจนัก โฮะ ๆ สะใจจัง >O<

 

“จะยืนหัวเราะอีกนานไหม ? ”ลุงคนขับรถเปิดกระจกรถแล้วชะโงกหน้าออกมา

 

“ค่า ๆ ”ฉันรีบรับคำแล้วกระซากมือเอรอสก่อนจะรีบวิ่งขึ้นรถ

ครืดดดดดดดดด !!

 

ฉันเอื้อมมือไปเปิดประตูรถก่อนจะพบว่ามีสายตานับสิบคู่ จับจ้องมาที่ฉันกับเอรอสสองคน ชะอ้ย! นี่ฉันคงทำให้พวกเค้าโกรธมากสินะฉันจึงค่อย ๆ ก้มหัวให้เป็นเชิงขอโทษที่มาช้า แล้วเดินขึ้นรถเพื่อหาที่นั่ง แล้วในที่สุดฉันก็เจอซักที ที่นั่งสองที่พอดิบพอดี มันเป็นโซนข้างหลังสุด ที่มืดมากแล้วก็เงียบมาก ก็ดีฉันจะได้มีเวลาพักผ่อนเพิ่มขึ้นหน่อย อ้ะ อ้าว o_o แต่พอเดินมาใกล้ ๆ กลับมีคนนั่งอยู่ซะงั้น แต่คงไม่เป็นไรหรอกแค่คนเดียวเองฉันจึงถือวิสาสะนั่งซะเลย คิคิ ชั่วร้ายจริง ๆ เลยฉัน เอรอสก็นั่งลงข้าง ๆ ฉันโดยไม่พูดอะไร แล้วคุณลุงคนขับก็ออกรถทันที ในนี้เย็นจังเลยแฮะ ชักหนาวซะแล้ว >_<

 

 

“เอ่อ เธอหนาวรึป่าว ? ”

 

เอ๊? นี่เขาพูดกับฉันรึป่าวเนี่ย อยู่ดีๆ คนที่นอนฟุบตั้งแต่แรกก็เลิกผ้าห่มออกเผยให้เห็นใบหน้าขาวใส คมเข้ม เรียวยาวคล้ายกับสุนัขจิ้งจอก ผมสีเทาลับกับใบหน้าคมๆ ดวงตาชวนสะกดให้มองอย่างละสายตาไม่ได้ ฉันปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหมอนี่ดูดีสุด ๆ ในมุมมืดแบบนี้

 

“เห้ ฉันคุยกับเธอนะ - -/”ชายปริศนาโบกมือไปมาที่หน้าของฉัน

 

“อะ .. อ๋อ ใช่ ฉันกินข้าวแล้วล่ะ ^^ ”

 

“เอิ่ม.. ฉันถามเธอว่าหนาวหรอ - - ”อ้ะ .. อ้าว นี่ฉันหูฝาดไปหรอเนี่ย หรือเพราะมัวแต่ตะลึง

 

“ชะ..ใช่ ฉันหนาวน่ะ เลยเบลอ ๆ แหะ ๆ (^^”) ฉันหัวเราะแก้เก้อ

 

“โทษทีนะคือฉันมาจากเมืองทางเหนือน่ะ จึงมีพลังพิเศษติดตัวคือการปล่อยความเย็น ช่วงนี้มันเป็นหนักมากฉันเลยควบคุมไม่ค่อยได้น่ะ ”ก็ว่าแล้วทำไมมันหนาวมากเป็นพิเศษ แต่พอมองเอรอส หมอนี่กลับหลับสบายสะงั้น - -+

 

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ไม่เป็นไรหรอก ฉันทนได้ ^^ ”แต่ร่างกายกลับสั่นจนฟันกระทบกันดัง กึก กึก บรื้อส์ >_<

 

“ฮร่า ๆ ดูตัวเธอสิสั่นยังกับลูกนกตกน้ำซะขนาดนี้ยังบอกว่าทนได้อีกหรอ ^^”แววตาน่าหลงใหลชะมัด ดวงตาสีเทาอมฟ้าทำให้ฉันไม่กล้าล้ะสายตาจากเข้าได้เลย

 

“อ้ะ ! ” o_O

 

“อะไรอ่ะ? ”

 

“ผ้าห่มไง เธอไม่รู้จักผ้าห่มหรอ ”เสียดายกวนบาทาไปนิด - -*

 

“ฉันหมายความว่านายมาให้ฉันทำไม ?”

 

“ก็เธอสั่นจนฉันนอนไม่หลับน่ะสิ่ เอาไปเถอะน่า ฉันมีเยอะ ^^” ฉันเลยรับมาห่มอย่างงง ๆ ก็ดีเหมือนกัน หนาวจะตายอยู่แล้ว

 

“เห้ ว่าแต่หน้าเธอคุ้น ๆ นะ o_o เธอคือสาวที่ต่อสู้กับอาร์กอนใช่มั้ย ! ”เอ๋ ? มีคนรู้จักฉันด้วยหรอเนี่ย ดังเหมือนกันนะเรา >///<

 

“นายจำฉันได้ด้วยหรอเนี่ย >_<”

 

“แน่สิ ข่าวออกเกือบทุกช่อง แถมเธอยังติดอันดับ 1 ใน 10 ต้น ๆ ด้วยใช่ไหมล้ะ เก่งจริง ๆ เลยนะตัวแค่นี้เอง ^^”

 

“นายก็ต้องเป็นผู้เข้าแข่งขันเหมือนกันใช่ม้า นายอยู่อันดับที่เท่าไหร่หรอ ?”ฉันถามอย่างอยากรู้ ฉันว่าหมอนี่ต้องเก่งมาก ๆ แน่ๆ ดูจากความหล่อแล้วอ่ะนะ

 

“ฉันอยู่อันดับที่ 12 น่ะ แหะ ๆ ”นั่นไงว่าแล้ว

 

“จริงดิ่ คะแนนนายไล่เลี่ยกับเอรอสเลยอ่ะ ”ฉันชี้ให้เค้าดูเอรอสที่กำลังเข้าเฝ้าพระอินทร์ข่าง ๆ ฉัน ให้ตายสิ หลับเป็นตายเลย - -+

 

“จริงสิ คุยกันมาตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย ฉันฟาเอล ยินดีที่ได้รู้จัก ^^”พูดจบฟาเอลก็ยื่นมือมาข้างหน้า อ๋อทักทายแบบโลกแม่มด

 

“ฉันชื่อแมรี่ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นนะ ^^”พูดจบฉันก็เอื้อมมือไปจับมือของฟาเอล แล้วดึงเข้ามากอด ฉันไม่ถือตัวอยู่แล้ว ไม่เหมือนโลกมนุษย์ถือตัวอะไรก็ไม่รู้ น่าเกลียด ! แต่ทำไมฟาเอลถึงตัวแข็งนักล่ะ ? ฉันจึงคลายกอดออกก็พบว่าเค้าหน้าแดงมาก ป่วยหรอ ?

 

“ทำไมนายหน้าแดงจัง”พูดจบฉันก็เอื้อมมมือไปแตะหน้าผากของฟาเอล หูย ตัวฟาเอลเย็นเฉียบเลย

 

“ปะ..ป่าวหรอก ฉันไม่ได้เป็นอะไร ^^”

 

“อ๋อ ดีแล้วล่ะ เอ..ว่าแต่ว่าทำไมนายใช้ภาษาเหมือนมนุษย์ล่ะ ? ”ฉันก็เพิ่งนึกได้ว่าคุยกันมาตั้งนานมันมีอะไรแปลก ๆ ไป

 

“เธอก็ใช้นิ่ สมัยนี้ไม่ค่อยมีใครเค้าใช้ภาษาแม่มดโบราณแล้วล่ะ ฮร่าๆ ”จริงหรอเนี่ยก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่ต้องงงกับภาษาที่ใช้สักที เย้ ๆ ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร ประตูรถก็พลันเปิดออก ครืดดดดดดดดดดดดด !!

 

“เอาล่ะถึงแล้ว เชิญลงได้ - -”คุณลุงคนขับรถพูดอย่างไร้อารมณ์ ลุงแกลืมขี้รึไงนะ

 

“ถึงแล้วเราลงกันเถอะนะฟาเอล ^^”ฉันกลับมาบอกฟาเอล พอบอกฟาเอลเสร็จฉันก็หันมาปลุกเอรอสที่กำลังหลับอย่างสบายสุด ๆ - -+

 

 

“เอรอสถึงแล้วนะ ลงได้แล้วว ”ฉันกระซิบที่ข้างหูเอรอส แล้วเขย่าตัวเขาเบา ๆ แต่มันช่างไร้ความรู้สึก”นิ่ ! ฉันบอกให้ตื่นได้แล้ว !! ”ฉันเร่งโวลลุ่มขึ้นอีก และมันก็ได้ผลเอรอสสะดุ้งพรวดทันที

 

“ไฟไหม้รึไงยัยเพี้ยน เรียกเบาๆ ไม่เป็นหรอ =_= ” ดูมันพูด น่าเอามีดมาเฉือนปากยิ่งนัก (นับวันนางเอกยิ่งโหด - -)

 

“เร็วเข้าสิ เค้าลงกันหมดแล้วนะ ”ฉันหันไปเร่งเอรอสที่มัวแต่บิดขี้เกียจ

 

“รู้แล้วล่ะน่า =_= ”ดูมัน ลืมตาหรือยังล่ะนั่น

 

“นายเดินไปก่อนเลยก็ได้ฟาเอล หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะ ^^”ฉันส่งยิ้มน้อย ๆ ให้ ก่อนจะเดินนำหน้าฉันกับเอรอสลงไปก่อน

 

“ฉันเผลอไม่ได้เลยนะแมรี่ !”

 

เอรอสพูดแค่นั้นก็งอนตุ้บป่องรีบลงจากรถไปอย่างรวกเร็ว นี่ฉันผิดหรอเนี่ย - -a เมื่อฉันก้าวลงมาก็พบกับนักสู้อีกสิบกว่าคนที่ร่วมเดินทางมาด้วยกัน แต่เพราะข้างในรถมันมืดทำให้ฉันมองได้ไม่ถนัดนัก แต่ตอนนี้ชัดแจ๋วเลย แต่ละคนดูดี และทะมักทะแมง เท่ห์ ๆ ทั้งนั้นเลยแล้วนี่ฉันจะเอาอะไรปสู้เค้าล่ะเนี่ย พอฉันละสายตาไปมองรอบ ๆ ก็พบว่าตอนนี้เราอยู่กันกลางป่าแห่งหนึ่ง แต่กลางป่ากับมีบ้านหลังใหญ่ตบแต่งสไตล์ฝรั่งเศส มีป้ายเขียนไว้ว่า บ้านพักเก็บตัวผู้แข่งขันกองที่ 1

 

แปะ แปะ !

 

“เอาล่ะ ทุกคน ฉันชื่อมิสซิสมาดอนน่า เป็นคนที่ดูแลกองที่ 1 ของพวกเรานะจ้ะ ที่นี่คือใจกลางป่าวามารีนที่กว้างมาก ป่าแห่งนี้ตอนนี้ถูกแบ่งออกเป็น 12 กอง ต่างก็อยู่กระจัดกระจายออกไป เราจัดกองคละกันออกไปโดยสุ่มเอา เอาล่ะฉันจะเรียกชื่อตามชื่อเมืองแล้วมารับบัตรสีออกไป เราจะแบ่งกลุ่มตามสีนะจ้ะ ตอนนี้มีเพื่อน ๆ รออยู่ในบ้านทั้งหมด 25 คน มาเพิ่มอีก 15 คน เป็น 40 เอาล่ะทุกคนเดินเข้าไปรวมกลุ่มกันในบ้านเลยนะแล้วเราจะมาแบ่งกลุ่มกัน ^^”

 

พูดจบมิสซิส มาดอนน่าก็เดินนำเข้าไปในบ้านก่อน แล้วพวกเราจึงเดินตาม ฉันก็เดินตามเข้าไปอย่างงง ๆ แต่เมื่อรู้ตัวอีกทีเอรอสก็เดินมาขนาบข้างตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ โกรธอยู่ไม่ใช่รึไงยะ เมื่อเข้ามาก็พบว่าพวก 25 คนที่มาก่อนหน้านี้ นั่งรวมตัวกันอยู่ที่ห้องโถงแล้ว ว้าว ข้างในนี้กว้างมาก ๆ เป็นการตกแต่งที่เริ่ดที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาก่อนเลยนะเนี่ย สมแล้วที่เป็นเมืองหลวงของโลกแม่มด *O*

 

“เอาล่ะถ้าฉันเรียกชื่อเมืองอะไรก็ออกมาตามชื่อเมืองที่เรียกนะ ฉันจะได้รู้ว่าแต่ละเมืองส่งคนมาแข่งขันกี่คน เมืองแรก เมืองซาราแวน”สักพักก็มีคนเดินออกไปข้างหน้าเท่าที่ดูแล้วก็ 5 คน โหยส่งมาเยอะเหมือนกันแฮะ “เมืองที่สอง ราเวนคลอ ”แล้วก็มีคนเดินออกไปข้างหน้าประมาณ 3 คน ผู้หญิงหมดเลยแฮะ “เมืองที่ 3 ฮอกวอตต์ ”มาจากแฮรี่พอตเตอร์รึป่าวเนี่ย สักพักหนุ่มใส่แว่นที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฉันก็เดินออกไป นี่มันแฮรี่พอตเตอร์ชัด ๆ O_O แล้วยังมีสามผมหยิก ผิวขาว ปากแดง นั่นก็คงจะเป็นเฮอร์ไมโอนี่ แล้วข้าง ๆ ก็คงจะเป็น รอนวิสลีย์ มาครบจริง ๆ >O< แล้วมิสซิสมาดอนน่าก็กล่าวไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็ถึงเมืองของฉัน ฉันจึงดึงมือเอรอสพร้อมกับแหวกผู้คนเดินออกไปข้างหน้า ตกใจล่ะสิ เพราะเมืองฉันคงไม่ส่งใครมาหรอก ถ้าฉันไม่มาก็คงไม่มีชื่อเมืองนี้โผล่ออกมาแน่

 

“เอาล่ะมี 3 คนใช่ไหม ”O_O เอ๊ะ เข้าใจผิดรึป่าวฉันมา 2 นะ

 

“เดี๊ยวค่ะ มา 2 คนค่ะ ”ยังไม่ทันที่ฉันจะฝ่าวงล้อมออกมาก็ตะโกนออกมาซะก่อน ทุกคนจึงหันมามองฉัน แล้วทางก็แหวกออกอัตโนมัติ เผยให้เห็นหนุ่มผมทอง ดวงตาสีฟ้า ใบหน้าแบบนี้ ชุดแบบนี้ โอ้ไม่ก็อด !!!

 

“ลีเวลล์ !! ”

 

“แมรี่ !!”

 

----------------------------------------------------------------------------------

 

ลีเวลล์โผล่มาตามความเรียกร้องแล้วน้า ท่านผู้อ่านทุกคนอย่าเพิ่งหนีไปไหนน้า แล้วมตอนนี้ยังเพิ่มตัวละครให้ด้วยน้ะค้ะ >_<