Settle for ยอมรับซะทีหัวใจฉันคือเธอ!!!

"เกิดอะไรขึ้น!!"  =×= ถ้าบอกเปล่าจะเชื่อมั้ยเนี่ยล้มละเนละนาดขนาดนี้อ่ะ

"เอ่อ... คือแบบ แหะๆๆ^^" " โอยอยากจะมุดดินหนี พี่บายเดินกลับมาอีกทำม๊ายยยยTT ฉันได้แต่นั่งจ๋องก้มหน้าก้มตาอยู่แบบนั้น เอ๊ะ!!แว่นฉัน กระเด็นไปไหนแล้วละ ทำไงต่อล่ะทีนี้อ่ะ!!!

"บีบี เป็นอะไรรึเปล่า บาดเจ็บตรงไหนมั้ย" พี่บายเดินเข้ามาประคองฉัน  มันจี๊ดดๆๆเจ็บๆๆๆ มองทางไม่เห็นด้วย ฉันได้แต่ก้มหน้าเพ่งมองหาแว่นตาฉัน อยู่ไหนฟ่ะ

"บีบี เป็นไรรึเปล่า เงยหน้าหน่อยสิ เจ็บหรอ" เงยไม่ได้อ่ะสิ แว่นฉันหายอ่ะ TT

"พี่บายค่ะ คือ..แว่นฉันหล่นไปไหนไม่รู้อ่ะTT " สุดท้ายก็ต้องให้พี่บายช่วยหาสินะ

"อ่ออได้สิ. บีบีไปนั่งก่อนนะ" พี่บายพาฉันไปนั่งแล้วเดินไปหาแว่นให้ฉัน ทำไมวันนี้มันถึงได้แย่แบบนี้นะ ไหนจะมาลำบากพี่เค้าอีก เฮ้อ.. 

"อ่ะ บีบีพี่เจอแล้วกระเด็นไปซะไกลเลยอ่ะ..."

"ขอบคุณค่าาา อ่าาาพี่บายเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ" พอพี่บายยื่นแว่นให้ฉันก็ชะงักไป หนห้าฉันมีอะไรเลอะรึเปล่าเนี่ยหรือเขาขำหน้าฉันอ่ะ

"พี่บายค่ะ เป็นอะไรไปค่ะ หน้าฉันเลอะหรอ ทำไมค้างล่ะO..o"

"อ่ะ..ปละ..เปล่าจ้ะ พี่แค่สงสัยนิดหน่อยน่ะ ^^"

"สงสัยอะไรหรอค่ะ" ฉันทำหน้างงๆใส่พี่เขาทำให้เขาต้องหัวเราะออกมา