หลงรักของเถื่อน.......

( เบงเค )

" บีบีไปก่อนนะคะทุกคน " บีบีบอกลาทุกคนก่อนจะยกกระเป๋าใหญ่ขึ้นไปบนรถเเท็กซี่ บีบีมันไปดูงานแทนไอ้เดย์โดยไม่บอกว่ากี่วัน ส่วนไอ้เดย์ก็มายืนโบกมือให้บีบี ไอ้น้องเวรนี่ ผมไม่เห็นหน้ามันมาหลายปีเเล้ว ทั้งที่เเม่งนอนที่บ้านเดียวกับผมไม่ได้ย้ายไปไหน

ส่วนไอ้พีที่ทะเลาะกับผมเมื่อคืนมันกลับมาห้องก็ไม่ถามอะไรผมอีกเลยมาถึงก็หลับไปเลย เเล้วไอ้ตัวที่ไม่หลับทำไมเปนกูว๊ะ........... เเมร่งทำผิดแล้วยังไม่ง้อกูอีก ( ใครกันเเน่ว๊ะ )

" เฮีย ไม่เห็นหน้าหลายปีหล่อขึ้นนะเฮีย " ไอ้เดย์เเซวผม ส่วนไอ้พียืนอยู่ข้างๆไอ้ สงสัยจะไม่อยากสบตาผมกลัวล่ะสิมึง หึๆๆๆๆ ผมนึกสมเพจมันในใจขณะเดินเข้าบ้านกับพ่อ เนื่องจาก เเม่อยากทำบุญ ไอ้เดย์ไอ้พีก็ร่วมด้วย

ขณะเเม่เเกงใส่ลงไปในบาตพระส่วนไอ้เดย์ก็ตักข้าวใส่เเต่....ฮึ้ยเจบใจ.....อ๊ากมึงเเต๊ะอั๋งผัวน้องน้องกูหรอ

ไอ้พีเกราะเเขนไอ้เดย์ข้างๆเพื่อให้บุญเข้าตัวไปด้วย เเต่เหี้ยมึงเปนผู้ชาย ( ม่ายช่าย ตุ๊ด ) เว้ย เเตะตัวพระด้าย

ทั้งสองเข้ามาในบ้าน ไม่รวมเเม่ในสองลูกกะตาจ้องไอ้ห่าสองตัวอยู่ ตอนนี้ผมอยู่ในท่าตุ๊กแกปากจูบกระจกที่มองไปทางไอ้สองตัวอยู่ ไอ้สองตัวนั้นเข้ามาผมยังคงเอาหน้าติดกระจกอยู่เพราะกลัวมันคิดว่ากำลังมองมัน

" เฮียเป็นไรอยากแดกเเมลงวันหรอ เกาะกระจกเป็นตุ๊กแกเชียว " ไอดเดย์ถามผม 

" ตุ๊กเเกพ่องงงมึงดิ กูเเค่จะเเสดงความรักกับกระจกบ้านกูไม่ได้รึไง เห็นมันอยู่ยงคงกระพันธ์ ไม่เเตกกันความร้อน นี่เเหละบ้านในฝันกูที่มีเเต่กระจก " ผมพูดก่อนจะนั่งเล่นเกมที่โทรศัพท์

" ได้ยินว่าเฮียอยากอยู่บนวิมารไม่ใช่หรือไง " แมร่งเสือกรู้ทัน เป็นน้องกูหัดโง่หน่อยไม่ได้ไง

" เรื่องของกู อย่าเสือกส่วนมึงไอ้พีไปไหนก็ได้ไกลๆหน้ากู " ผมไล่มัน มันทำท่าจะร้องไห้เเต่ไอ้เดย์พูดขึ้นมาซะก่อน

" พี่พีไปช่วยผมที่ห้องครัวกัน " เดย์พูดขึ้นพลางจูงมือ เเต่ผมเรียกมันไว้ก่อน ช่วย..ช่วยไรว๊ะ

" ช่วย...ช่วยอะไรไอ้เดย์มึงจะให้มันช่วยไร!!! " ผมตะคอกมันจนพ่อหันมาส่งตาดุๆใส่

" ทำอาหารครับ ทำไมครับไม่ได้หรอ " เดย์ถามผม ซึ่งผมถอนหายใจโล่งๆ

" อยากไปก็ไปสิ " ผมไล่มันไป พวกมันสองคนเข้าไปในห้องครัว

นานเกิน.....เฮ้ย....นานไปแล้ว 2 วิเเล้วนะเว้ยเมื่อไหร่จะเสร็จ อ๊าก 3 วิเเล้วนะ 4 แล้ว ผมรีบวิ่งไปยืนข้างๆห้องครัว

มันกำลัง เจี๊ยก!!!!! จูบกันอยู่ไอ้ นายวันทองสองจายยยยย ผมรีบไปแยกทั้งสองออกจากกัน

" ไอ้เดย์ มึงจะนอกใจน้องกูรึไง " ป่าวใจผมไม่กลัวไอ้บีบีอกหักเลย อกหักเรื่องของมันกูไม่ได้เจ็บสักหน่อย

( ไอ้พี่เลว ) เรื่องที่ผมห่วงน้องมันเป็นข้ออ้างต่างหากก็ผมหวงเมียเเมร่งหนักหัวใครวะ

" ป่าวเฮียฝุ่นเข้าตาพี่สะใภ้เฉยๆ " ไอ้เดย์อธิบาย ฝุ่นเข้าตากูจับหัวกดน้ำแมร่งดีมั้ยเนี๊ย ดูดิฝุ่นจะออกมั้ย

" มึงหึงกูหรอ " ไอ้พีพูดออกมามันยิ้มบางๆ

"กูเนียนะ สำคัญตัวเองผิดไปแล้วไอ้พี " ผมพูก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง

กับข้าวมากมายมาวางตรงหน้า อืมน่ากินดี

" พี่พี่ลองกินนี่ดูสิผมทำให้พี่เลยนะ " ไอ้เดย์จิ้มลูกชิ้นปลาในต้มจืดไปใส่จานไอ้พี

มันเจบใจจริง เเสบยังกับกินผัดพริก นี่ถ้าผมพ่นไฟได้นะพ่นใส่ไอ้สองตัวนี่หน้าเเหกไปแล้ว

ทนไม่ได้ ผมจิ้มลูกชิ้นในจานของไอ้พีเข้าปากตัวเองอย่างเร็ว

" เห้ย เฮียในชามก็มีตั้งเยอะ " มันพูดพร้องชี้ไปทางชามต้มจืดมันยิ้มกระตุกยิ้มนิดๆ ผมจิ้มมาเเดกทั้งหมดสิบลูก

เกือบอิ่มเเล๊ะ

" ทำไมอ่ะก็ชอบกินอ่ะกูไม่อยากแบ่งใคร " ผมพูดก่อนจะกินลูกชิ้นในจานต่อ

" งั้นเอาหมูเนอะครับเดี๊ยวผมป้อนครับ " เดย์มันตักหมูชิ้นใส่จานไอ้พี ผมรีบตักเข้ามาในจานพร้อมตักในชามไม่ให้มันสงสัย

" เห้ย เฮียนับถือเจ้าเเม่กวนอิมไม่ใช่หรอ " ใช่ผมทำอะไรผมจะกินน้ำมันหรือผักเท่านั้นไม่ค่อยได้กินเนื้อสัตว์หรอก ช่างแมร่งดิกูยอมกินเนื้อดีกว่าให้มึงเเดกเมียกู

" เปล่า กูนับถือคติพจ เซ้าเเม่ กวนอิ่ม ต่างหาก มึงฟังผิดเเล้วล่ะ " ผมบอกก่อนจะกินหมูในชามจนหมดตอนนี้ต้มจืดเหลือแต่ผัก แม่กับพ่อก็ยังไม่ได้กินมัวเเต่ดูเราทะเลาะกันอยู

" อะไรของพี่ว๊ะ " ไอ้ทุย ( ควาย ) มึงโง่โครตๆ

" ทุยเอ๋ย คอทุย เซ้าแม่ ย่อจากเซ้าซี้ขอเงินแม่ไงอล่ะ กวนอิ่ม มึงเดาเอง " ผมไม่รู้ต่างหากเเต่งเเมร่งมั่ว

" เขมร " นี่เขมรเขาฮิตหรอว๊ะ

" อ่ะงั้นบาบีคิว อ่ะครับ " และอย่างเคยบาบีคิวสิบไม่มาอยู่ในท้องผมหมด เนื้อทุกอย่างบนโต๊ะถูกผมกวาดเรียบ มีเเต่ เจๆๆ ผมลุกออกไปเมื่อกินอิ่ม ( มาก )

"นี่พวกเราต้องกินมังสวิรัดใช่ไหมวันนี้ " พ่อพูดขึ้นก่อนจะเอาผักชีที่ก่อนหน้านี้มันวางอยู่บนไข่เจียวขนาดใหญ่เเต่ตอนนี้มันได้หายไปจากจานนี้เเล้ว

" สงสัยจะเป็นอย่างนั้นน่ะค่ะ " แม่พูดก่อนจะกินน้ำต้มจืด      

 ผมเดินเข้ามาในห้องนอน นอนคิดทำไมมันจี๊ดนิดๆในอกไม่รู้ทำไมไอ้สองตัวนั้นมันต้องอยู่ใกล้กันด้วยนะ