เสี่ยงรัก.....อีกครั้ง

แก้ว : ทำไมวันนี้ไม่เห็นแกรนมาเรียนนะ หรือยังไม่หายดี แก้วพูดออกมาพร้อมมองหาเพื่อนที่ยังไม่เห็นมาเรียน

            เม : แก้ว แก้ว แก้ว เมเรียกแก้วพร้อมวิ่งมาจากโรงอาหาร ทำไมวันนี้มาเรียนสายหละ ทานอะไรมารึยัง

            แก้ว : อ้าวเม พอดีวันนี้แก้วตื่นสายหนะจ๊ะ แก้วทานมาแล้วจ๊ะ แล้วเมหละทานข้าวมาแล้วหรอ แล้วเมเห็นแกรนกับเนยยัง

            เม : ยังเลย แต่เนยโทรมาบอกว่ากำลังขับรถออกจากบ้าน ป่านนี้น่าจะใกล้ถึงแล้วนะ

สักพักเนยก็ขับรถเข้ามา จอดที่หน้าของแก้วและเม แล้วเดินลงมาจากรถทันที

เนย : ดีจ๊ะ เม ดีจ๊ะ แก้ว ทำไมวันนี้มากันเร็วจัง แล้วแกรนหละ ยังไม่มาหรอ

แก้ว : ยังไม่เห็นเลย น่าจะยังไม่ดีขึ้นนะ เมื่อวานแก้วก็ไม่ได้แวะไปหา โทรไปก็ไม่รับสาย ไม่รู้เป็นไรมากป่าว

เม : งั้นวันนี้เลิกเรียนเราไปเยี่ยมแกรนกันนะ

หลังจากที่ทั้งสามสาวคุยกันเสร็จก็เดินขึ้นห้องทันที 

ที : แก้ว ทีร้องเรียกแก้ว แกรนไม่มาเรียนหรอ

แก้ว : ยังไม่เห็นเลย เมื่อวานส่งแกรนถึงบ้านรึป่าวแล้วแม่แกรนอยู่มั้ย วันนี้แก้ว เม และเนยจะไปเยี่ยมแกรนหลังเลิกเรียน ทีจะไปด้วยป่าว

ที : เมื่อวานทีก็ไปส่งแกรนถึงบ้านนะ แต่แม่แกรนไม่อยู่ แกรนบอกจะขอนอนพักทีเลยกลับบ้าน เราคงไม่ได้ไปหรอก ฝากบอกแกรนด้วยนะว่าเราเป็นห่วง

อาจารย์ประจำวิชาเดินเข้าห้องมา ทุกคนเงียบและนั่งเรียนไปอย่างปกติ  มีเพียงทีคนเดียวเท่านั้นที่ไม่ปกติ เพราะคิดถึงคนที่บ้าน คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ทำไมวันนี้เธอถึงไม่มาเรียนนะยัยตัวแสบ เธอคงไม่อยากเจอหน้าฉัน เธอเกียจฉันจริงๆหรอ ทีได้แต่นั่งเงียบโดยไม่ได้สนใจสิ่งที่อาจารย์สอนเลย และไม่ได้ฟังเลยว่าอาจารย์กำลังพูดอะไร เฮ้ย.. ไอ้ที เป็นไรวะ เห็นเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อวานแหละ ไม่สบายป่าววะ ไอ้ที ที ที เฮ้ย  เออๆว่าไง ว่าไง ฉันถามแกตั้งนานแล้วนะอย่าบอกนะว่าไม่ได้ยิน อะไรนะไอ้กันต์แกพูดเรื่องไรวะ โห ไอ้ทีฉันว่าแกกลับบ้านเถอะวะ เหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เรียนไปแกก็ไม่รู้เรื่องหรอก ถ้าแกจะเหม่อขนาดนี้ เอองั้นพรุ่งนี้เจอกันเพื่อนฉันไป ก่อน  เฮ้ยแกจะไปไหนวะ ก็แกบอกให้ฉันกลับบ้านฉันก็จะกลับบ้านไง โห ฉันประชด อ้าวหรอ ไม่เป็นไรแต่ฉันพูดจริงวะ บายเจอกันพรุ่งนี้ ทีเดินออกจากห้องทันทีโดยไม่รอให้อาจารย์สอนเสร็จ เพื่อนในห้องต่างพากันมองตามหลังไป

น้ำ : เฮ้ยกันต์ ไอ้ทีมันเป็นไรวะเดินออกไปเฉยเลย

กันต์ : ไม่รู้มันเหมือนกัน ฉันเห็นมันเหม่อตั้งแต่เมื่อวานแหละ เหมือนคนมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจสุดๆ อ่ะ 

ทั้งสองคนพูดแล้วยิ้มอย่างสงสัย

ไผ่ : ปกติมันไม่เป็นแบบนี้นี่หว่า หรือว่ามันอกหักอีกรอบวะ แล้วมันไปรักใครตอนไหนทำไมพวกเราไม่รู้จัก เพราะว่าอาการมันเหมือนที่มันเลิกกันกับน้องฟางเลยว่ะ

กันต์ : เออใช่ ฉันว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ เพราะปกติไอ้ทีมันไม่เป็นคนที่เหม่อขนาดนี้

หลังจากเลิกเรียนทุกคนแยกย้ายกันกับบ้าน กันต์ น้ำ ไผ่ พากันไปหาที ที่บ้าน ส่วน แก้ว เม เนย ไปเยี่ยมแกรน

กริ้งๆๆๆๆ กริ้งๆๆๆๆ เสียงโทรสัพดังรั่นห้อง

แกรน : ฮัลโหล ว่าไงแก้ว มีเรื่องอะไรรึป่าวจ๊ะ

แก้ว : แกรนเดี่ยวพวกเราไปหาแกรนที่บ้านนะ แกรนอยู่บ้านรึป่าวจ๊ะ แก้วไม่เห็นแกรนไปเรียนก็เลยเป็นห่วง

แกรน : สบายดีจ๊ะ ดีขึ้นมากแล้ว แกรนรู้สึกเพลียๆลุกไม่ขึ้น แกรนก็เลยไม่ได้ไปเรียนจ๊ะ งั้นเจอกันที่บ้านจ๊ะ

  พอทั้งสามสาวสวยมาถึงบ้านแกรนทุกคนพากันเดินขึ้นไปหาแกรนบนบ้าน เ

แก้ว : เป็นไงบ้าง ทำไมโซมขนาดนี้หละแกรน ทานข้าวทานยารึยัง

เม : เออ ใช่ หน้าซีดเชี่ยว แกรนไปหาหมอรึยังเนี่ย ยังมาบอกว่าดีขึ้นอีก เมว่าหนักกว่าเดินนะ

เนย : เดี๋ยวเนยไปทำข้าวต้มร้อนๆให้กินนะจะได้ดีขึ้น

แกรน : ขอบใจพวกเธอมากนะที่มาเยี่ยม

เนยเดินลงไปที่ครัว จัดการทำข้าวต้มให้แกรนทานแล้วให้กินยา สักพักทั้งสามสาวก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน ส่วนแกรนนอนหลับอยู่บนห้องคนเดียว โดยแม่ของแกรนยังไม่กลับมาจากทำงาน ที่บ้านจึงไม่มีใครนอกจากแกรน 

เธอเป็นอย่างไรบ้างนะแกรน ทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉันบ้าง ที ยืนกดโทรศัพท์โทรหาแกรนตลอดเวลา แต่คนปลายสายไม่ยอมรับ ทีจึงตัดสินใจขับรถไปที่บ้านของแกรนทันที  ทำไมไม่มีใครอยู่เลยนะ หรือว่าแม่แกรนยังไม่กลับมา ทันใดนั้นทีก็เดินเข้าไปหาแกรนในบ้านทันที