เสี่ยงรัก.....อีกครั้ง

หลังจากที่เพื่อนๆของแกรนพากันทานเค้กเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน  ส่วนโต๊ะของทีก็เช่นกัน   นี่ก็ได้เวลาเลิกงานแหละสินะ เหนื่อยจังวันนี้ แกรนเก็บของแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมเดินออกมาจากร้านพร้อมกับน้องๆที่ทำงานด้วยกัน พี่แกรน อิงกลับก่อนนะคะ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ จ้าบาย เจอกันพรุ่งนี้จ๊ะน้องอิง  จากนั้นแกรนก็เดินออกมาจากร้านมารอขึ้นรถเมเพื่อกลับบ้าน สักพักก็มีพวกหนุ่มๆที่พึ่งเดินออกมาผับ เดินกันมาสามคนพร้อมกับความเมา เดินตรงมาที่แกรนที่กำลังยืนรอรถเมยุ   มีเสียงคนนึงในกลุ่มเอ่ยขึ้น จะไปไหนหรอน้องสาว ไปกับพวกพี่มั้ยจ๊ะ  เออใช่ไปหาอะไรทำสนุกๆๆกับพวกพี่ดีกว่าจ๊ะพูดพร้อมกับเดินมาคว้าแขนแกรน แกรนตกใจร้องให้คนช่วย แต่เป็นเวลาที่ดึกมากแล้วซึ่งไม่ค่อยมีคนพุ่งพ่านมากนัก นี่ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ไปกับพวกแกหรอก พวกแกจะทำอะไรเสียงนึงเอ่ยขึ้นมาจากข้างหลังซึ่งเสียงนั้นคือที ปล่อยเธอสะ เค้าไม่อยากไปด้วยก็อย่าไปบังคับสิวะ   นี่แกมายุ่งอะไรด้วยวะไอ้น้องอยากเจ็บตัวรึไง  หลังจากนั้นก็เข้ามาจะชกหน้าที แต่ทีเรียนเทควันโดมาและเก่งในเรื่องการต่อสู้ซึ่งมีเพียงแค่สามคน ที ยิ้มอย่างสบายใจเพราะไม่ได้เข้าใกล้เค้าแน่  ทั้งสามคนต่างพากันโดนที เล่นงานสะหน่วม และพากันหนีไป ฝากไว้ก่อนเถอะมึง  

            นี่เป็นไรมากป่าวทีพยุงแกรนลุกขึ้นมาเพราะพวกนั้นตบหน้าแกรนจนเลือดปากไหลออก จริงสิ เธอทำไมไม่ไปกับพวกมันหละทั้งหล่อ ล้ำขนาดนั้นมีตั้งสามคนเลยนะไม่สนใจเลยหรอพวกมันคงพาเธอขึ้นสวรรค์เลยนะ     นี่นายฉันไม่ใช่ผู้หญิงประเภทนั้นนะ ให้เกียจฉันหน่อยสิถึงฉันจะจนแต่ฉันไม่มีทางคิดสั้นแน่  ปล่อย..  ฉันจะกลับบ้าน    นี่เธอจะไม่ขอบคุณฉันเลยหรอ ฉันอุตส่าห์มาช่วยเธอนะ   แกรนมองหน้าแล้วเอ่ย ขอบใจ   แล้วเอามือจับหน้าเดินไป  นี่หยุดก่อนพูดแค่นี้เองหรอ   แล้วนายจะเอาไง  นายก็มีครบ มีพร้อมทุกอย่างแล้วนิ ฉันไม่มีของมีค่าอะไรจะให้หรอกนะ แล้วแกรนก็เดินต่อไปอีก  ทีวิ่งตาม แล้วเธอจะกลับยังไงนี่ก็ดึกแล้วรถเมคงไม่มีแล้วหละ  ฉันจะไปส่ง ขึ้นรถ         ไม่ ฉันไม่ไปกับนายหรอก ฉันเดินกลับเองดีกว่าขึ้นรถไปกับนายอีก   เธอไม่กลัวว่าพวกนั้นจะกลับมาอีกหรอ  ฉันว่าพวกมันคงไม่มาแล้วหละ ฉันเดินกลับเองได้ นายกลับไปเถอะ   นี่ฉันบอกให้ขึ้นรถไงฉันจะไปส่ง  แกรนเดินต่อแล้วตอบ ไม่  ทีเดินตามก้นแล้วจับแกรนอุ้มขึ้นบนบ่า  แกรนได้แต่ร้อง นี่ปล่อยฉันลงเดี่ยวนี้นะ ฉันบอกแล้วไงฉันกลับเองได้  ทีโยนแกรนลงไปในรถพร้อมปิดประตูเสียงดัง  แล้วเดินไปขับรถทันที นี่นายปล่อยฉันลงเดี่ยวนี้นะ ฉันบอกว่าฉันกลับเองได้ไง แกรนพยายามที่จะเปิดประตูรถแต่ที ล๊อคประตูไว้พร้อมกับพูดว่า เธอหยุดพูดสะทีฉันรำคาญ  ถ้าไม่หยุดพูดฉันจูบเธอแน่  พอทีพูดจบแกรนนั่งเงียบ ปิดปากสนิท  ทีได้แต่อมยิ้ม เล็กน้อยด้วยความสะใจและแอบมองแกรนนิดๆ ในความน่ารักและไร้เดียงสา  

        พอขับรถไปได้สักพัก ที หันไปมองแกรนจะถามว่าบ้านยุไหน แต่แกรนหลับไปแล้วจากความเหนื่อย  จะปลุกก็กลัวอาระวาดอีก ทำไงดีว่ะเนี่ย  บ้านยัยนี่ยุไหนว่ะ ลืมถามด้วยสิ ดันหลับอีก  ทีขับรถมาถึงบ้านของทีพร้อมอุ้มแกรนลงจากรถ แต่แกรนก็ไม่ตื่น ทีอุ้มขึ้นไปบนห้องนอน แกรนหลับสนิท   โดยไม่รู้สึกตัว    ทีวางแกรนลงบนเตียงพร้อมอมยิ้มเล็กน้อย  ตอนเธอไม่ร้าย ไม่อาระวาด เธอนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ  ทีลูบแก้ม แกรนอย่างเอ็นดู แล้วลุกขึ้นห่มผ้าให้ 

***รุ่งเช้า****
แกรนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา  ตกใจ พร้อมกับมองไปรอบๆ นี่มันที่ไหนนะ มองไปอีกด้านเห็นทีนอนอยู่บนโซฟาในห้อง หน้าทีวี  แกรนกรี้ดร้องตกใจที่ทำไมต้องมาอยู่ที่นี่ จนทำให้ทีตื่นขึ้นมา
นี่นายทำอะไรฉัน บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ ทำไมฉันถึงได้มานอนกลับนายที่นี่  แล้วนี่มันที่ไหน  แล้วนายมาอยู่นี่ได้ไง  แล้วเมื่อคืนนายทำอะไรฉัน ทำไมไม่ไปส่งฉันที่บ้าน

 โอ้ย!!!!  หยุดพล้ำสะทีตื่นมาก็อาระวาดเลยนะ นี่บ้านฉัน เมื่อคืนเธอนอนหลับ ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นและอีกอย่างฉันไม่รู้เลยว่าบ้านเธออยู่ไหน และอีกเรื่องรู้ไว้สะด้วยฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ พร้อมมองไปที่ตัวของแกรนแล้วอมยิ้ม ฉันทำไม่ลง มันไม่มีส่วนไหนที่ทำให้ฉันมีอารมณ์ได้เลย นี่นาย แกรนยกมือขึ้นตบหน้าที  นายหยาบคายที่สุด  ทีจับหน้าตัวเองแล้วตรงเข้ามาจูบปากแกรนอย่างแรง แกรนดิ้นจนสุดแรง แต่ก็ทนแรงของ ทีไม่ไหวได้แต่ดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของที ลิ้นร้อน วนเข้าไปอยู่ในปากแกรน ชิมรสหวานในปากของแกรน แกรนได้แต่ดิ้น และรวบรวมแรงหมดตัวผลักทีออกอย่างแรง พร้อมตบหน้าทีอีกครั้งแล้ววิ่งไปหยิบกระเป๋าเปิดประตูวิ่งลงมาข้างล่างทันที   พร้อมวิ่งออกไปหน้าบ้านไปโบกรถแท็กซี่แล้วขึ้นรถกลับบ้าน ส่วนทีได้แต่มองตามแล้วคิดในใจนี่ฉันทำอะไรลงไปว่ะเนี่ย  โธ่ไอ้ที แต่ก็อมยิ้มขึ้นมาที่ได้ชิมรสหวานของปากแกรน