เสี่ยงรัก.....อีกครั้ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก คุณทีค่ะตื่นได้แล้วคะ เดี๋ยวไปเรียนสายนะคะ อีกแปบนะครับป้า ยังง่วงอยู่เลย แต่สายแล้วนะคะ     คร้าบ  เดี๋ยวผมลงไปนะครับ หลังจากที่ตื่นจากการปลุกของป้าที่เลี้ยงมาตั้งแต่เกิด และรักเหมือนแม่ ที่ต้องมาปลุกทุกวันตั้งแต่คุณทีเริ่มเรียนมหาวิทยาลัยปีแรก 

เสียงก้าวเท้าเดินลงมาจากบันได อย่างเร่งรีบเพราะมัวแต่แต่งตัวจนลืมดูนาฬิกา ผมต้องรีบไปก่อนนะครับป้า เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทันเพราะตอนนี้เวลาก็เกือบ แปดโมงเช้าแล้ว  ทีรีบวื่งไปขึ้นรถโดยมี คนเอารถมาจอดไว้ให้ที่หน้าบ้านเรียบร้อย ขับรถออกจากบ้านทันที

ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงบีบแตรดังรั่นเมื่อเข้าสู่เขตมหาลัยโดยมีนักศึกษาเดินเต็มถนนมีเพียง ที เท่านั้นที่ขับรถมาเรียน

            อ้าว ไอ้ที มาแล้วหรอวะ เพื่อนสนิทเอ่ย อ้าวไอ้กันต์ทำไมมาแต่เช้าได้วะ แล้วไอ้น้ำ กับไอ้ไผ่หละ กูยังไม่เห็นมันสองคนเลยวะ สงสัยยังไม่ตื่นชัวร์  ปีคคคคคคค เสียงแตรรถของน้ำวิ่งเข้ามา นั่นไงพวกมันสองคนมากันแหละ ตายยากจริงว่ะ

เฮ้ยไอ้ที ไอ้กันต์ ทำไมพวกมึงมากันเช้าได้วะ เช้าอะไรของมึงดูนาฬิกาหน่อยไอ้น้ำนี่มันแปดโมงแล้วนะ เออว่ะกูลืมมอง ไปๆๆ รีบขึ้นห้องกัน 

...........ก๊อก ก๊อก ก๊อก...........  ทั้งสี่เปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง โดยถูกจับจ้องด้วยสายตาของเพื่อนในห้อง พวกเธอมาสายเริ่มตั้งแต่วันแรกเลยนะ โดยมีเสียงของอาจารย์ที่ปรึกษาหรือครูประจำชั้นที่พูดขึ้น โดยเพื่อนในห้องพากันเงียบทั้งหมด ไปนั่งที่ เหลือเก้าอี้ สี่ตัวพอดีกับหนุ่มทั้งสี่คน

ก่อนอื่นเราทุกคนในห้องต้องแนะนำตัวเองให้เพื่อนในห้องรู้จักกันก่อนนะคะ หลังจากนั้นเราค่อยจะมาเลือกหัวหน้าห้องกัน  เริ่มตั้งแต่คนแรกเลยค่ะ โดยคนแรกที่อาจารย์พูดถึงคือ แกรน ซึ่งเป็นสาวสวยหน้าใส แต่งตัวเรียบร้อย นั่งอยู่หัวแถวคนแรกของห้อง สวัสดีค่ะดิฉัน  เกศริน หรือเรียกง่ายๆว่า แกรน นะคะ ทุกคนต่างมองมาที่แกรนเพราะแกรนน่ารัก แต่งตัวเรียบร้อย และแนะนำตัวเป็นคนแรกของห้อง  ซวยอีกแล้วฉัน ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะ เฮ้ย............

ทุกคนต่างแนะนำตัวเองเสร็จหลังจากนั้นอาจารย์จึงให้เพื่อนในห้องเลือกหัวหน้าห้องขึ้นมาเพียง 1 คน   และทุกคนต่างเลือกแกรนมาเป็นหัวหน้าห้องเพราะดูจากการแต่งตัว และความเรียบร้อยซึ่งต่างจากเพื่อนๆคนอื่น

พักเบรก

หลังจากที่เริ่มรู้จักกันในห้อง และอาจารย์ก็ให้การบ้านกลับไปทำ   เพื่อนๆต่างพากันเดินไปกินข้าว รวมทั้งเพื่อนของแกรนที่พึ่งรู้จักกันในห้องเรียน  พวกเธอไปก่อนนะเดี๋ยวเราตามไป เราไปเอาการบ้านกับอาจารย์ก่อน รีบมานะแกรน แก้วเอ่ย   ส่วนแก้ว เม และเนย พากันเดินตรงไปที่โรงอาหาร 

แกรน : โอ้ย  นี่นาย เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ เลยนะ ไม่ดูรึไงว่ามีคนเดินมา

ที : ฉันจะรู้หรอว่ามีคนเดินมาตรงนี้  เธอต่างหากที่เดินไม่รู้จักมอง จะรีบไปไหน ยังมาด่าฉันอีก เธอเดินไม่ดูเองแท้ ๆ แทนที่จะขอโทษฉัน

แกรน : เรื่องอะไรฉันต้องขอโทษนายด้วย ฉันไม่ผิด ฉันเดินมาของฉันดีๆ  ชิ  

แล้วแกรนก็เดินหนี ที ไป  โดยไม่อยากเสวนาและกลัวจะไปไม่ทันอาจารย์ เพราะอาจารย์ต้องออกไปทานข้าวเที่ยงก่อน 

.......หลังจากที่เรียนมาทั้งวันได้เวลากลับบ้านสะที แกรนรีบเก็บของเดินออกจากห้องทันที

 แกรน แกรน แกรน  เสียง แก้วเรียกตามหลังเพราะเห็นแกรนรีบเดินไปโดยไม่บอก ไม่กล่าวเพื่อนเลยสักคำ  ว่าไงแก้ว เรียกแกรนทำไมหรอ จะรีบไปไหนหรอแกรน เดินไม่รอเลยนะ เพื่อนๆวิ่งตามแทบไม่ทัน อ๋อ แกรนจะรีบไปทำงานหนะ  ทำงาน ! เสียงแก้วพูดย้อน ทำงานอะไรหรอ ให้พวกเราไปช่วยมั้ย อ๋อพอดีแกรนทำงานที่ร้านขายเค้กหนะ  อ้าวหรอ น่ากินจัง ใช่ๆๆๆ อยากกิน อยากกิน เสียงเม และเนย เอ่ยตามแก้ว เอาสิ งั้นไปพร้อมกันเลย

กันต์ : ไอ้ที แกจะกลับบ้านเลยรึป่าววะ 

ที : ไม่วะ ไปหาไรกินก่อน  หิวจะแย่  แล้วพวกแกหละจะไปไหนกัน

ไผ่ , น้ำ :  ไปด้วยๆๆ กำลังหิวพอดีเลยวะ  

กันต์ : ไม่รู้ว่ะ ว่าจะไปไหน งั้นเราไปหาไรกินกัน

ทั้งสี่คนขับรถออกจากมหาลัย เออ แล้วแกจะไปกินที่ไหนวะไอ้ที กันต์ถามทีอย่างสงสัย ไม่รู้วะ ขับรถไปเรื่อยๆก่อนแล้วกัน  น้ำเหลือบไปเห็นสี่สาวกำลังเดินเข้าร้านเค้ก  เฮ้ยไอ้ทีฉันคิดออกแล้วว่าเราจะไปกินอะไรดี

ไผ่ : กินอะไรวะไอ้น้ำ

น้ำ : โน้นไง  น้ำชี้ไปทางสาวๆที่นั่งอยู่ในร้านเค้กชื่อดัง

ไผ่ : ว้าววววววววววววววว แจ่มเลยว่ะ น่ารักเวอร์ ฉันเห็นมาตั้งแต่ในห้องแล้วนะโว้ย น่ารักทั้งสี่คนเลยว่ะ  แต่ไม่กล้าเข้าไปทักว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

ที : ไหนวะ พวกแกอย่าบอกนะว่าสี่คนเฉิมๆ นั้นหรอวะ โห สเปกต่ำไปป่าววะพวกแกนิ แล้วทีก็หัวเราะพอใจ