3กามเทพสาว3เทพบุตรสุดกะหล่อน

                  ร่างบางสามร่างนอนเตียงเรียงกันในห้องของผู้ป่วยพักฟื้น

" กาแฟ "

ฉันพยายามเปิดเปลือกตาที่นักอึ้ง  " โอ้ยทำไมมันปวดหัวอย่างนี้  "   ฉันอุทานกับตัวเองเบา   ฉันดันตัวเองให้ลุกขึ้น เเล้วมองไปรอบห้องที่นี้ที่ไหนอ่ะ ฉันมองดูสภาพตัวเองก่อนจะมองเตียงสองข้างที่มีเจนนี่กับบิวตี้นอนอยู  ฉันพยายานึกถึงเหตุการว่าเกิดไรขี้น "  แม่ ๆ ๆอย่า ทิ้งบิวไป ไม่ๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดด " ฉันต้องหลุดจากความคิดดึงสายน้ำ เกลือออกเเล้ววิ่งไปหาบิวตี้ที่กรี้ดออกมาเมื่อกี้

" บิวตื่นบิวตื่นตื่นสิคนดีตื่น " ฉันกอดบิวเพื่อปลอบให้เขาตื่นจากฝันร้าย

"  ฮึกฮือ  แฟแม่อยู่ไหนมาเขาอยู่ไหนเขาจะไปหาเเม่ "

ร่างบางตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายเขาก็ถามหาแม่ทันที  "   เขาไม่รู้ใจเย็นตั้งสติดีๆๆ  " 
ฉันปลอบร่างบางที่ยังคงกอดฉันเเน่น   " เจนนี่ล่ะแฟ " 
ร่างบางพร้อมกับหันมองไปรอบๆ
" โอ้ยปวดหัวจัง "  เจนนี่ดิ้นไปดิ้นมาพร้อมกับเปิดเปลือกตาที่ปิดสนิทขึ้น
" อ้าวตื่นกันเเล้วเหรอค่ะ " ร่างหญิงที่ใส่ชุดสีขาวเดินเข้ามาเเล้วทำหน้าตกใจ 
ฉันพยักหน้าเล็กน้อย " เดี่ยวตามหมอก่อนนะคะ "   ร่างบางกำลังจะเดินออกไปต้องชะงัก
"  แม่และพ่อของพวกฉันอยู่ที่ไหนค่ะ "  บิวถามขึ้นมา
" เอ่อ ....พวกน้องทำใจดีๆนะค่ะ รถพวกน้องเกิดอุบัติเหตุอย่างรุนเเรง เเล้วอีกห้าคนหายสาบสูญค่ะ ตอนนี้ทางตำรวจกำลังเร่งตามหาค่ะ "

ไม่จริงใช่ไหมฉันพูดกับตัวเองในใจ  " ไม่จริงใช่ไหมแฟมันไม่จริงใช่ไหม "  บิวพูดก่อนร่างบางจะล้มพับลงไปฉันรีบวิ่งไปรับ " ตามหมอให้ที่นะค่ะ "  ฉันบอกพยาบาลที่ยืนดูอย่างอึ้งๆ
ก่อนจะวิ่งออกไปตามหมอฉันวางบิวลงบนเตียงนอน
" ฮือ  ๆ  ๆ  ๆ  ๆ  มันไม่จริงใช่ไหม "  ร่างบางของเจนนี่ที่นั้งอยู่บนเตียงเริ่มสั่น
"  ใจเย็นนะท่านอาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้ "  ฉันลูบหัวเจนนี่เบา เพื่อปลอบใจเธอ  ถ้าฉันร้องไห้ให้เห็นใครจะคอยปลอบสองคนนี้ล่ะ

"เดี่ยวฉันมานะ "     ฉันบอกเจนนี่ที่ตอนนี้คล้ายสะอื้นลงก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย

.

.

.

.

ฉันเดินออกมาจากห้องเเล้วเดินไปยังสวน ที่จัดไว้เพื่อพักตาพักกาย  ฉันรู้สึกถึงน้ำร้อนที่ไหลออกมาจากตาฉันทนไม่ได้แล้วสุดท้ายก็ต้องปล่อยให้มันไหลออกมา
" ถ้าพวกเธอทำตามสัญญาสำเร็จทุกคนจะกับมาหาพวกเธอ "
เสียงนั้นทำให้ฉันต้องหันไป  ฉันตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าฉันจำเขาได้แล้ว

"ท่าน" 

ฉันอุทานเรียกอย่างตกใจ     " เวลาของภารกิจเริ่มขึ้นแล้วข้าจะค่อยให้ความช่วยเหลือพวกเจ้าเมื่อไหร่ที่ทำเร็จพวกเจ้าจะได้สิ่งนั้นคืนเดียวข้าจะมาหาอีกที "  แล้วร่างของเขาก็หายไป  ฉันต้องรีบไปบอกอีกสองคนนั้นถึงเวลาแล้วสินะ

. . . . . " งั้นก็เตรียมตัวซะเถอะ " หลังจากอธิบายเรื่องนี้ให้ทั้งสองคนฟังทุกคนก็เหมือนจะพร้อมแล้วกับสิ่งที่เกิดขึ้น "งั้นก็พักผ่อนซะเดี่ยวก็ถึงเวลาแล้วล่ะ " ทุกคนต่างพยักหน้าแล้วล้มตัวลงนอน   จะเกิดอะไรขึ้นกับวันพรุ่งนี้ก็ต้องทำ ฉันพยายามหลับตาลง

           เดี่ยวมาอัพต่อจร้า