ครูฝึกสอนสุดน่ารักกับนักเรียนสุดกวน

 จากเหตุการณ์ทั้งสองทำให้เราหลบหน้ากันไม่คุยกัน จนในที่สุดฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆตอนนั้นฉันเจอครูมัฟพอดีจึงยืนบังครูไว้ไม่ให้ครูไป

เพราะอยากคุยกับครูให้รู้เรื่อง"ครูขอทางหน่อย"ครูพูดแต่ไม่สบตาฉัน ฉันไม่ตอบแต่ดึงแขนครูไปหลังห้องน้ำ"ครูเคยรักหนูบ้างมั้ย"ฉันถาม

แต่น้ำตาเริ่มซึมๆ"เราละเคยรักครูบ้างมั้ย"ครูพูดน้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม ฉันมองน้ำตาของครูอย่างเศร้าแต่ใจฉันแข็ง"ถ้าไม่รักกันแล้วก็เลิก

กันเถอะค่ะ"ฉันพูดก่อนจะวิ่งหนีตอนนี้น้ำตาของฉันเริ่มไหลอาบแก้ม ฉันเดินไปที่สวนหย่อมหลังโรงเรียนนั่งตรงม้าหินอ่อนเพื่อเช็ดน้ำตา

ฉันสังเกตเห็นใครบางคนอยู่ในสวนหย่อมเค้าก็คงสังเกตเห็นฉันเค้าจึงส่งเสียงทักทาย"นัคเคิ้ลเป็นอะไรคับ"เค้าพูดก่อนจะวิ่งมาหาฉัน

"เรื่องครูหรือเปล่าครูขอโทษน่ะ"ครูลีฟพูดอย่างเศร้าๆ"เปล่าหรอกค่ะ"ฉันพูดพลางใช้มือเช็ดน้ำตา ในขณะนั้นฉันสังเกตเห็นครูมัฟวิ่งมาพอดี

ฉันเลยดึงครูลีฟเข้ามาประทับริมฝีปากอย่างอ่อนโยน ครูลีฟอึ้งไปชั่วขณะแต่ครูมัฟเมื่อเห็นเหตุการ์ณอย่างนั้นจึงวิ่งหนีออกมา ฉันถอนริมฝีปาก

ออกอย่างรวดเร็ว"ขอโทษค่ะ"ฉันพูดก่อนจะเม้มริมฝีปากไว้เเน่น"ไม่เป็นไรคับ"ครูลีฟพูดหน้าของครูเริ่มแดงมากขึ้น ฉันเดินออกมาจากที่นั้น

ฉันเห็นทันทีที่เดินออกมาครูมัฟยืนกอดกับผู้ชายคนนั้นคนที่ฉันเคยเห็นที่เซ็นทรัล สักพักก็ขึ้นรถแล้วขี่ออกไป ฉันไม่ลืมที่จะขี่มอเตอร์ไซค์คู่ใจ

ตามไปฉันขี่อย่างห่างๆเว้นระยะทางไว้ไม่ให้พวกเขาสังเกต รถจอดที่ที่จอดรถของหอพัก อยู่ดีๆครูมัฟก็ดึงผู้ชายคนนั้นเข้ามาจูบอย่างเร้าร้อน

ก่อนจะบอกลากัน ฉันรีบขับรถกลับบ้านไปนอนร้องไห้อยู่บนเตียงคนเดียว ที่ผ่านมาคงเป็นอดีตครูไม่ได้รักเราแล้วหรือดีไม่ดีอาจจะไม่เคยรัก

ด้วย  ในวันต่อมาฉันมาโรงเรียนด้วยอารมณ์เศร้า เหงาและเสียใจ ในตอนเย็นนั้นฉันเห็นอีกแล้วครูมัฟกับผู้ชายคนเดิม ฉันจำใจต้องเดินตาม

สองคนนั้นไปเนื่องจากจะไปเอาของที่รถแต่ฉันตามไปอย่างห่างๆ อยู่ดีๆ"กรี้ดดดดดด"เสียงของผู้ชายร้องขึ้นด้วยความตกใจ"อร้ายยยยย"

ตามด้วยเสียงของครูมัฟ งั้นเสียงแรกก็ต้องเป็นเสียงของผู้ชายคนนั้นผู้ชายคนนั้นเป็นกระเทยเหรอ นี่ฉันเข้าใจผิดมาตลอดเลยสิน่ะ