Please Love me นายคนนั้น...มารักฉันซะ!

                ฉันเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยความรู้สึกเจ็บปวดลึกๆ ภายในใจเหมือนถูกบีบรัดด้วยคีมเหล็กขนาดใหญ่จนหัวใจของฉันแทบจะแหลกสลาย ภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าและตอนกลางวันย้อนกลับเข้ามาในหัวเหมือนฉายหนังซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น หยดน้ำใสๆ เอ่อล้นออกมาจากทางหางตา ก่อนจะรินไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง

                “ยิ้มสิ ^^”

                เสียงใสแสนคุ้นเคยดังขึ้นด้านข้าง จากนั้นเจ้าของเสียงก็นั่งลงข้างๆ พลางตบไหล่ฉันเบาๆ เหมือนต้องการให้กำลังใจ

                “ฉันควรจะยิ้มเหรอ เขาทำลายน้ำใจของฉันที่ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนจากเขาเลยสักนิด T^T” ฉันพูดเสียงเบา

                “เรื่องวันนี้มันแย่มากเลยใช่มั้ย?” ซาหริ่มเอียงคอถาม ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ

                ซาหริ่มเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้ทั้งสองข้าง สบตากับฉันนิ่งๆ ก่อนจะพูดในสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกถึงแรงผลักดันบางอย่าง...

                “ถึงวันนี้มันจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม วันพรุ่งนี้อาจจะดีกว่านี้ก็ได้...จริงมั้ย?”