why love

-

เขียนโดย Wachi

วันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.17 น.

  7 ตอน
  0 วิจารณ์
  10.47K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2556 19.53 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ฉันมีตัวตนในสายตานายบ้างไหม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

    วินาทีนี้ทุกอย่างเงียบงันรันผู้ใจร้อน และเธอ นานะต่างเงียบกันไปครุ่นึงเพื่อดูเชิงกันและกันสักพักเสียง นั้นก้ดังขึ้น 

///เพียะ////  นานะใช้มือฟาดที่หน้าของนานะเข้าเต็มๆๆจนหน้าของรันมีรอยแดงของนิ้วมือ

////เพียะๆๆๆๆ///อย่าคิดนะว่าจะตบฉันได้ฝ่ายเดียว   

     นานะเริ่มมึนงงเพราะรันตบหน้าเธอไม่ยั้ง ฝ่ายวายเหนท่าไมดีก็เล่นเข้าห้ามเพราะวายเชื่อว่ามันจะต้องมีเรื่องถึงขั้นขึ้นห้องปกครองแน่ 

   พอได้แล้วครับพี่นานะ พอสักที

   ใครกันแน่ที่ต้องพอ นังนั้นมากกว่ามั้ง 

   พี่นั้นแหละที่ต้องพอ เพราะพี่เปนคนที่เดินมาที่นี้และเปนคนที่ทำร้ายทั้งผมรวมทั้ง ทำร้าย ///แฟนผมด้วย///

   ฮ่ะ ว่าไงนะนายวายนายพูดอะไรรู้ตัวรึเปล่า (รันพูด )

   รู้สิ รุ้ดีด้วย 

   ก็เหมาะสมกันดีนะ  ขี้กับโถส้วม  แต่ขอโทษนะฉันไม่เชื่อพวกเธอหรอก เธอรักพี่มากนะวายเปนไปไม่ได้หรอกที่เธอจะสามารถลืมพี่ได้เพียงไม่กี่วินาที

   พี่จะไม่เชื่อก็ตามใจของพี่ไม่เกี่ยวกับผมอีกแล้วครับ

   พิสูจน์สิว่าเธอเปนแฟนกับนังนี่อยุ่

   ทำไมผมต้องพิสูจน์

   พี่ถามเธอหน่อย อยากให้พี่เลิกยุ่งกับเธอไหม

   ที่สุดครับ  ไม่เจอกันเลยยิ่งดี

   ถ้างั้นพิสุจน์สิ ถ้าเธอสามารถพิสุจน์ให้พี่เชื่อได้พี่จะไม่ยุ่งกับวายและนังนี่อีกเลย

         วายใช้มือดึงรันเข้ามาใกล้ๆๆๆและจับคางของรันขึ้นเบาๆๆและก้มลงจูบที่ปากของรันอย่างนุ่มนวลและแผ่วเบา

         สิ่งที่รันรับรู้ได้คือใจของเธอเต้นรัวไม่เปนจังหวะ กลิ่นน้ำหอมของวายทำให้เธอสามารถรับรุ้ได้กลิ่นนี้ช่างหอมหวานละมุนละไม

        สิ่งที่วายนึกได้ในตอนนั้นคือ ผู้หญิงที่เขาเผลอจูบไปนี้ คือ คนที่เปนทั้งเพื่อนเปนทั้งพี่สาวเปนทั้งคนที่เขารุ้สึกดีจากนี้สิ่งเหล่านี้อาจจะไม่มีแล้วก้ได้ เพราะรันอาจจะโกรธหรือเกลียดเขาไปตลอดชีวิต

        วายถอนปากออกจากรันและมองสายตาของรันที่มองเขาด้วยเช่นกัน

    พี่เชื่อแล้วแหละว่าเธอกับนังนี่เปนแฟนกันจริงๆๆๆๆ

    ถ้าพี่เชื่อผมแล้วจากนี้ต่างคนต่างอยุ่

    อืม ได้เพราะยังไงพี่ก็ไม่ได้อยุุ่่ ร.ร นี้แล้วและคงจะไปเรียนไกลจากที่นี้ คงไม่มีทางได้เจอกันแล้วแหละ ถ้างั้นพี่ไปแล้วนะ 

    นานะเดินลงบันไดไป และทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบลงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเงียบแปลกมากๆๆเมอื่รันไม่ยอมที่จะพุดอะไร ส่วนวายก้ยืนนิ่งๆๆเหมือนหุ่นยนต์  แต่แล้วความเงีบยก้จางไปเมอื่วายเปนคนพูดขึ้น

   รัน ฉัน..ฉ......ฉ ฉัน ฉันขอ............ฉันข .โทษ  คือฉัน.........

   ฉันไม่ใช่ตัวแทนหรือที่ระบายของนายนะวาย  นายคิดจะทำอะไรก็หัดคิดที่จะพูดหน่อย คนอย่างฉันมีตัวตนในสายตานายบางไหมฮ่ะ/// 

   คำูพูดเหล่านี้ทำให้วายคิดและเจ็บใจขึ้นอย่างแปลกๆๆแต่เขาก็เงียบไม่พูดอะไรต่อ

   

   

   

   

   

   

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา