why love

 รันยืนฟังจีมินพูดถึงเรื่องของวายกับพี่นานะก้เกิดเป็นห่วงวายขึ้นมา รันจึงรีบวิ่งไปตามทางที่วายวิ่งไปนั้น

รันเดินตามหาวายไปทั่ว แต่ก็ไม่พบ รันเดินหาแล้วหาเล่าก็ไม่เจอก็เริ่มถอนใจ รันนั่งถอนหายใจด้วยความท้อ แต่แล้วความคิดหนึ่งก็เข้ามาในหัว เพราะที่ที่วายชอบไป ก็คือ ดาดฟ้าของตึกวิทย์นั้นเอง

 รันนึกออกดังนั้นจึงรีบวิ่งไป  และเมื่อมาถึงรันก็ต้องถอนหายใจอีกครั้งเมอื่ภาพที่เหนคือ เลือดที่เปื้อนผนังและมือที่อ่อนนุ่มนั้นก้เต็มไปด้วยเลือดเช่นกัน

  วาย นายทำไรอ่ะ

  เรื่องของฉันเธอไม่เกี่ยว อย่ามายุ่งกับฉัน

  ก็ไม่อยากยุ่งหรอกนะ แต่เพราะนายเป้นเพื่อนฉันฉันถึงยุ่ง

  รันพุดพลางเดินไปจับมือวายขึ้นดู แต่ วายกับสบถมือออกอย่างแรงจนรันล้มลง

  บอกแล้วไงอย่ามายุ่ง เข้าใจไหม   (รันลุกขึ้นพร้อมกับใช้มือเรียวสวยตบที่หน้าหล่อของเขาอย่างแรง)

 คราวนี้จะมีสติได้รึยัง ฉันเพื่อนนายนะไม่ใช่แก้วน้ำที่อารมณ์เสีย หรือโกรธใครมาก็คว้างทิ้ง เพราะฉันห่วงนายถึงมายืนอยุ่ตรงนี้ เข้าใจไหม ฉันห่วงนาย ได้ยินไหม 

 เสียงที่ผมได้ยิน คำพูดที่เธอพูดมันจริงใช่ไหม มันจะยังมีคนที่ห่วงผมจริงๆๆๆหรอ  ผมหันไปมองเธอพร้อมกับเข้าสวมกอดเธอไว้แน่น ด้วยความเหนือยล้า และน้ำตาผู้ชายที่ไหลออกมาโดยไม่รุ้ตัว

 วันนี้ฉันเหนื่อย เหนื่อยมาก

 ฉันรุ้ว่านายเหนื่อยและเสียใจขนาดไหน แต่ฉันจะบอกนายว่า ขอให้นายร้องไห้แบบนี้และทำร้ายตัวเองแบบนี้ครั้งสุดท้ายได้ไหม

คือ ....ค.คือฉัน  ....ฉัน

 เวลาจะช่วยให้นายเข้มแข็งเอง สู้ๆนะฉันเชื่อว่าคนอย่างนายเข้มแข็งเสมอ 

//// แม้ชีวิตไม่เป็นดั่ง หากผิดหวังท้อแท้เมือใดยังมีกำลังใจอยุ่ตรงนี้//////////ฉันร้องเพลงออกมาให้เบาให้เขารับรู้

 (ดิฟเฟอเรน)