เงาอสูร

เช้าวันใหม่

"ปลาวาฬคับเสร็จยังคับแม่มีคุยธุระนะ"   "เสร็จแล้วคับแม่มิ้น"   "แหม๋ลูกแม่หล่อจังเลยนะ"   "ไปคับปลาวาฬ(คับ)" 

   "คุณอำพรวันนี้ชผมนัดบริษทคุยงานประมาณเก้าโมงคุณช่วยดุแลด้วยนะ"  "คะเออคุณปริญคะคุณวิวเธอมารอคุณอยู่ห้องรับรองค๊ะจะให้เข้าพอเลยไหมค่ะ"   "โอเคไปตามมา"  "ค่ะ"     (ก๊อกๆๆๆ)   "เชิญ"    "หมากคุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ"   "ผมทำอะไรคุณวิว"   "ก้อคุณเดินหนีฉันไปเมื่อคือคุณเห็นฉันเป็นตัวอะไร  ได้แล้วก้อทิ้งหรอหมากฉันไม่ยอมนะคุณจะทำแบบนั้นกับใครฉันไม่ว่าแต่ต้องไม่ใช่ฉันเข้าใจไหม"  "ผมว่าเราเคยพูดเรื่องนี้กันแล้วนะวิวผมกับคุณเราแค่เพื่อนกันเท่านั้น"   "เพื่อนหรอเพื่อนนะเค้าไม่เอากันหรอกหมาก"   "วิวถ้าจะพูดกันเรื่องนี้เราอย่าพูดกันเลย"   "หมากคุณพูดแบบนี้ทำได้ไงถ้าพูดจริงๆเราก้อคือสามีภรรยากันถ้าพูดแบบบ้านๆเราก้าเป็นผัวเมียกันนะ"  "วิวผมจะหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ  ออกไป  ออกไป  "  หมากๆ "   "ผมบอกให้ออกไป "  (คุณหมากค่ะคนของบริษทออแกไนมารอพอแล้วค่ะ"  "วิวผมมีงานคุณออกไปก่อน  อำพรเชิญมาเลย"  "ได้ตอนบ่านฉันจะมาอีกคุณเตรียมตัวไว้เลยนะ"  "ได้แล้วเราจะได้เห็นดีกัน"    (ก๊อกๆๆๆ)     "เชิญคับ"   "หมากพูดโดยไม่ได้มองหน้าเพราะมั่วแต่ก้มหน้าดูงานอยู่   "สวัสดีค่ะคุณปริญดิฉันเป็นตัวแทนของกาไชย์เพอร์เฟ็อกค่ะ"   "เชิญนั่งคับ"(หมากมองหน้าขึ้นถึงรู้ว่าคนนั้นเป็นมิ้นคนที่เคยทำให้เขาจำฝั่งใจคุณ) คุณ/คุณ   "สวัสดีคับคุณมิ้นแล้วนี้ลูกคุณหรอผมว่าแล้วคุณคงมีความสุขมากสินะเป็นไงสามีคุณเลี้ยงดีกว่าผมไหม"   "ฮึอคุณนี้คงเป็นนักบาสที่ดีนะสมันก่อนน่าจะเล่นบาสแทนนะคุณนี้ถนัดโยนจริงๆเลย"   "ว่าแต่ผมทำไมตอนนั้นคุณหิวหรอ  หรือคุณคัน  "   "ทุเรศที่สุด"   "ตัวคุณนี่ดีนะหรอ   สุดหล่อซื่ออะไรเป็นลูกคัยคับคุณพ่อทำงานอะไร"    "ผมซื่อปลาวาฬคับคุณแม่บอกว่าคุณพ่อเสียแล้ว"    "ปลาวาฬกลับลูกแม่จะพาไปกินขมกับอากิ๊ฟ"   "คับ"  "หยุดก่อนเรายังไม่คุยงานกันเลยคุณมิ้น  นัฐวรา"   "ฉันจะกลับอ้อแล้วฉันก้อจะไม่รับงานคุณด้วย"  "ถ้าไปผมจะเล่าเรื่องของเราให้ปลาวาฬฟัง"   "คุณมันบ้าและทุเรศที่สุดเลย"   "ฮึออำพร  พาน้องเขาไปเล่นข้างนอกหน่อยนะ"(ค่ะคุณปริญค่ะคุณแม่ท่านรออยู่ค่ะ)   "บอกให้รอก่อนผมคุยธุระอยู่"   "ทำไมไม่อยากให้ลูกรู้ว่าแม่เเรดหรอหรือว่าแอ๊บเด็กๆเหมือนตอนนั้น"   "คนเลวคุณมันเลวจนไม่มีที่ติเลยนะ"   "ขอบคุณที่ชม"   "ตอนนั้นฉันไม่น่าเชื่อคุณเลย"   "ทำไมผมไม่ถึงใจเหมือนสามีคุณหรอ  ผมจะบอกอะไรให้นะว่าผู้ชายนะมันไม่ได้โง่เสมอไปหรอกนะคุณเลิกทำตัวไร้เดียงสาได้แล้วผมไม่ได้โง่เหมือนตอนนั้นหรอนะ"   "บ้าฉันต่างหากที่ควรพูดคำนั้นฉันไม่น่าเลยไม่น่าใจง่ายกับคุณเลย"   "ผมจะบอกให้นะว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกนะที่ผู้หญิงมาอ่อย มานอนให้ท่าถึงห้องแล้วจะไม่เอาคุณมันร่าน   จะไปไหนผมยังชมคุณไม่เสร็จเลย"   "ปล่อยฉันคุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉัน"   "ห่วงทำไมเรามันก้อคนเคยๆกันอยู่"   "ปล่ออยๆๆๆ"   "นี้คุณลืมสามีคนแรกแล้วหรอเอ๊าะแต่อย่างคุณคงไม่ต้องพูดเพราะหรอกมั่งคุณคงไม่ลืมผัวคนแรกอย่างผมหรอกนะ   ร้องไห้หรอนี้คุณจะร้องไห้ทำไมอย่าบอกนะว่ารับไม่ได้ผมจะบอกให้นะว่าตอนนี้ผมรังเกียจและเขยะแขยงคุณที่สุดเลย"   "ถ้ารังเกียจก้อปล่อยแขนฉันสิ"   "พรุ่งนี้มาทำงานกับผมตอน8โมงเช้า"    "ไม่ฉันจะไปบอกพิทว่าฉันจะไม่รับงานนี้"   "ผมจะโทรสั่งให้คนอื่นดิสเครดิสบริษทคุณ  "คุณมันแล้วที่สุด"   "ก้อไม่เท่าคุณหรอก  คุณไม่ต้องกลัวหรอนะผมบอกแล้วผมขยะแขยงคุณที่ผมทำเพราะอยากทรมาทคุณ"   "คุณจะทำอะไรก้อทำไปสิฉันไม่สนใจหรอก"   "แน่นใจนะว่าไม่สนลืมไปแล้วหรอถ้าผมดิสเครดิสคุณอะไรจะเกินขึ้นกับบริษทเล็กๆนั้น จำไว้พรุงนี้8โมงเจอกันถ้าช้าเพื่อนคุณได้ปิดบริษทแน่นคุณเองก้อเตรียมหางานใหม่ไว้เลย"    "สารเลว"  

    "คุณปลาวาฬค่ะรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะค๊เด๋วพี่ไปหาน้ำมาให้"   "คาบ"   "อำพรทำไมตาหมากยังไม่ออกมาเลย  อ้าวหนูเป็นลูกคัยหรอน่ารักจังเลยลูก"  "วาฬชื้อปลาวาฬคาบ"   "แล้วพ่อแม่หนูชื้ออะไรหรอลูก"  "คุณพ่อไม่อยู่คาบส่วนคุณแม่มาทำธุระคาบ"   "หรอแล้วแม่หนูชื้ออะไรละลูก" "แม่ของปลาวาฬชื้อแม่มิ้..."  "ปลาวาฬกับบ้านได้แล้วลูกเด๋วแม่จะพาไปกินขนมร้านอากิ๊ฟคุณ...."  "นี่เธอเองหรอไม่น่าเชื่อนะว่าจะมาเจอกันที่นี่(มิ้นยกมือไหว้)แกไม่ต้องยกมือมาไหว้ฉันฉันไม่รับไหว้แล้วนี้แกมาทำไม อยาบอกนะว่าแกจะกับมาหาตาหมาก หรือว่าแกจะมาอ่อยตาหมากแกนี่มันเลวจริงๆเลยนะนังผู้หญิงหลายใจ ไม่เคยพอมักมากในกามนัง...."   "คุณแม่.."  "ตาหมากไม่ต้องมาห้ามแม่ "  "คุณแม่คาบไปเถอะคาบอย่าทะเลอะกันเลยอายคนอื่นเค้านะคับ

  "นี่ตกลงแกไปเจอพ่อปลาวาฬมาจริงหรอมิ้น"  "อึม" "แล้วแกทำไงละนี้ได้บอกเรื่องปลาวาฬไหม"  "จะบอกเขาทำไมละกิ๊ฟกับคนไม่รับผิดชอบ"  "มิ้นตกลงเรื่องแกกับอีตาหมากนะเป็นไงเล่ามาเลยนะ"  "เล่ามา" "เฮ้ยปั้นโย กราฟ พิทมาตั้งแต่ตอนไหน" "ฉันมาตั้งนานแล้วแล้วนี่มิ้นเป็นไรละ"  "ไม่เป็นหรอกมิ้นเหนื่อนเฉยๆนะโย" "มิ้นก้อพักบ้างสิ นี่นะผอมหมดแล้ว" "ขอใจนะกราฟที่เป็นห่วงมิ้น"  "เออมิ้นแล้วงานที่ไปปคุยกับคุณปริญอะไรนั้นเป็นไงเขาตกลงไหม" "ไอ้ปั้นมึงนี่ถามอะไรอย่างนี่ไอ้บ้านิเขาเพิ่งบอกให้มิ้นพักอยู่" "เออกูมันเลวก้อกููกำลังเก็บตังไปขอยิบซีนิแก" "ไม่ต้องห่วงหรอกปั้นได้จ้าเริ่มงานพรุ่งนี้นะ"  "เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" "เฮ้ยไอ้โยมึงจะดีใจไปทำไมว๊ะ" "อ้าวก้อกูดีใจที่กูจะได้เงินเพิ่มไง"  "ไม่เชื่อ" "เออกูสัญญากับป๊อบปี้ว่าจะพาไปฝรั่งเศษนะมึง" "ออกูเข้าใจละเอาไปเซ่นหญิงว่างั้น"  "เออแล้วทำไมละมึงหรือว่ามึงไม่เคย(เคย)" "นั่นไงกูว่าแล้ว"